Aminn. Gülmek daha iyi rabbim hepimizin yüzünü güldürsün. Gülüyorum ama bazen de bazı şeyleri çok takıyorum istemeden de olsa. Doğumda eşimle kimin bana bakacağınj konuştuk karar verdik ama hala kafamda deli sorular. Kayınvalidem memleketten gelmişti doktora görünmek için, o ara sürekli doğum hakkında konuşuyordu, işte sen nazlısın sana ne pişireceğimi bilmiyorum, sen her şeyi de yemezsin, doğumdan sonra bol bol emzirelim(emzirelşm diyor sanki kendi emzirecek) tamam mı, ben torunumun odasında yatacağım bana da yatak alın, kırkın çıkana kadar seni yalnız bırakmayacağız vs tarzında konuşuyordu sürekli. Eşim de annesine doğumda ve sonrasında annemin bana bakacağını, bakmak için gelmesine gerek olmadığını, görmek sevmek isterse gelebileceğini ama bakmak için gelmemesini ve kırkımız çıkana kadar bakılmasına gerek olmadığını(ben de uzun süreli yanımda kimseyi istemiyorum) söyledi. Kv de bebeğe bakmak zor ama siz bilirsiniz vs dedi, sanki kendisi iki çocuğuna bakarken tecrübe sahibiydi de.
Ben bir aksilik çıkmazsa normal doğum yapacağımı söylemiştim. Doktor da normal doğum yapmamı uygun görüyor, bebek da o pozisyonda çok şükür. Kv her kontrole gittiğimde bunları ona söylememe rağmen sanki sezaryen yapacakmışım gibi sürekli kesin doğum tarihin ne zaman, doktor kesin tarih vermiyor mu diye soruyor sinir oluyorum, her seferinde aynı şeyleri anlatmaktan sıkıldım. Eltim sezaryenle doğurdu iki çocuğunu da, ilk çocuğunda sıkıntı yaşamışlar sarılık olmuş vs, sanki bende de aynısı olacakmış gibi konuşuyor, benxe sende sezaryen olacaksın vs vs gibi şeyler söylüyor.
İster istemez kafama takıyorum. İnşallah doğumda hemen gelmezler da ben toparlandıktan sonra gelirler çünkü bebeğin kulağında bağırarak konuşuyor, kendi eski yöntemlerini uygulamaya çalışıyor, daha 2 3 aylık bebeğe pekmez veriyorlar filan