Çok üzgünüm şuan aşırı vicdan azabı çekiyorum büyük oğlum resmen sinirlerimle oynuyor okul başladığından beridir ödev konusunda aşırı sıkıntı çıkarıyor bebekle ilgileniyorum diye fırsat bulup ne yapıp edip odevlerden kurtulmaya çalışıyor tam ödeve oturtuyorum bebek basliyor ağlamaya ben bebeğe gidiyorum o ödevin başından kalkıyor ya kitabımı unuttum diyor ya ödevi saklıyor kafayı yedirtecek bana baktım baş edemiyorum kursa yazdırdım ödev falan yaptırıyorlar daha bir kere tam ödevini yapmış şekilde gelmedi eve verilen ödev sayfalarını yırtıp çöpe atıyor bulamadım yok diyo oturup oturup geliyor. Bu gün gene aynı hiç bir ödevini yapmamış ödev sayfalari kitaptan koparılmış yemin şartlar ediyor bilmiyorum noldu diye İngilizce öğretmeni fotokopi vermiş hadi getir ezberleyelim fotokopi yok nerde bilmiyorum demesin mi dayanamadim dövdüm
uyudu şimdi o kadar üzgünüm ki kendime hakim olamadım
psikolojimi aşırı zorluyor insan bir tane lafa söze gitmezmi ya işi gücü telefon anlatıyorum olmuyo kızıyorum olmuyo küsüyorum olmuyo bu gün çileden resmen çıkarttı beni çok pişman oldum ama dayanamadım