- 31 Temmuz 2015
- 19
- 12
- 31
- Konu Sahibi MissEnginaring
- #1
İyi akşamlar.Sürekli takip ediyordum bugüne kısmetmiş artık yazmam. Derdime gelecek olunca başlıkta da belirttiğim gibi 21 yaşındaysanız ve ailenizden destek görmüyorsanız hayat gerçekten zor.
Kısacası ben mühendislik öğrencisiyim.Yaz stajı yapıyorum şuan sanayide.Herkes naylon yapma peşinde ve ben stajı bir nimet gibi görüyorum piyasayı tanımak için.Okulda çok başarılı biri değilim.Matematikte hiç bir zaman çok yetenekli olamadım.Teknik bir üniversitede okumuyorum ve farkı kapatabilmek için uygulamada çok çok başarılı olmam gerektiğini biliyorum.
Sanayi şartlarını biliyorsunuzdur.Kir,pis,atmosfer kirli,sıcak.. Staj yapacağım yerin patronu istersen gelme,gelsende zaten dayanamaz gidersin 2 güne dedi. Ama ben ilk gün giydim tulumumu,taktım baretimi başladım zevkle öğrenmeye. Herkese olabildiğince fazla soru soruyorum,yardımcı olmaya çalışıyorum.Yani işi mutfağında takip etmeye çalışıyorum.Kollarımda çizikler,elim yüzüm simsiyah oluyor.Hiç zorlanmıyorum ama işimi öğreniyorum.
Bu 5.günümdü ve daha şimdiden mezun olunca sana referans olurum bu işi yapabilecek birisin diyen insanlar oldu.
Gel gelelim ki 5 günde tanıdığım insanlar bile gel mezun olunca diyorken ailemden kimsenin desteğini,inancını göremiyorum.
Patron yüzüme bakmadı 3 gün boyunca bir hoşgeldin dedi o kadar.Dünde tesadüfen ofiste karşılaştık mezun olunca gel buraya dedi.Bende beni istemez sanırken performansımı beğenmesine çok sevindim.Eve gelince aileme anlattım.Babam hiç birşey demedi sen ne düşünüyorsun dedi bende kesinlikle yurtdışı ama öncelikle çok çalışmam lazım dedim.
Bugünse usta geldi mezun ol gel kendini yetiştir seni İstanbuldaki firmaya yollayayım dedi.Akşam babama anlattım güldü,alay edercesine hani yurtdışına gidiyordun sen dedi.
Bende dedim ki bundan sonra seninle staj hakkında konuşmayacağım.Babamda tamam yorum yapmıyorum dedi.
O kadar ağırıma gitti ki.
Ben yaptığım şeyler beğeniliyor onlar da sevinsinler diye anlatıyorum ama sadece şevkimi kırıyorlar.
Annem sürekli o erkek işini nerden buldun deyipduruyor ?
Babam sürekli yeni birşeyler yaptığımı görünce şevkimi kırıyor.Bana hiç inancı yok.
en basitinden annem hastaneye gidecek oluyor erkenden.Bende sabah uykusuna çok düşkünümdür zor kalkarım ama annem hastaneye gittiğinde eğer önemli birşey için gidiyorsa asla yanlız bırakmam.Anneme sabah beni de kaldır diyorum babam sen mi kalkacaksın güldürme beni diyor.Ki annem 3 kez ameliyat oldu hepsinde ben kaldım .Birincisinde ortaokuldaydım ve sadece ben kaldım .
Bütün bunları bilmesine rağmen sürekli aşağılamak peşinde.İnsan evladı hep en iyisini yaşasın,en iyisini giysin istemez mi? Ben mi yanlış düşünüyorum.
Zor mu yani yanımda yürümek varken çelme takmaya çalışmamak.
Kısacası ben mühendislik öğrencisiyim.Yaz stajı yapıyorum şuan sanayide.Herkes naylon yapma peşinde ve ben stajı bir nimet gibi görüyorum piyasayı tanımak için.Okulda çok başarılı biri değilim.Matematikte hiç bir zaman çok yetenekli olamadım.Teknik bir üniversitede okumuyorum ve farkı kapatabilmek için uygulamada çok çok başarılı olmam gerektiğini biliyorum.
Sanayi şartlarını biliyorsunuzdur.Kir,pis,atmosfer kirli,sıcak.. Staj yapacağım yerin patronu istersen gelme,gelsende zaten dayanamaz gidersin 2 güne dedi. Ama ben ilk gün giydim tulumumu,taktım baretimi başladım zevkle öğrenmeye. Herkese olabildiğince fazla soru soruyorum,yardımcı olmaya çalışıyorum.Yani işi mutfağında takip etmeye çalışıyorum.Kollarımda çizikler,elim yüzüm simsiyah oluyor.Hiç zorlanmıyorum ama işimi öğreniyorum.
Bu 5.günümdü ve daha şimdiden mezun olunca sana referans olurum bu işi yapabilecek birisin diyen insanlar oldu.
Gel gelelim ki 5 günde tanıdığım insanlar bile gel mezun olunca diyorken ailemden kimsenin desteğini,inancını göremiyorum.
Patron yüzüme bakmadı 3 gün boyunca bir hoşgeldin dedi o kadar.Dünde tesadüfen ofiste karşılaştık mezun olunca gel buraya dedi.Bende beni istemez sanırken performansımı beğenmesine çok sevindim.Eve gelince aileme anlattım.Babam hiç birşey demedi sen ne düşünüyorsun dedi bende kesinlikle yurtdışı ama öncelikle çok çalışmam lazım dedim.
Bugünse usta geldi mezun ol gel kendini yetiştir seni İstanbuldaki firmaya yollayayım dedi.Akşam babama anlattım güldü,alay edercesine hani yurtdışına gidiyordun sen dedi.
Bende dedim ki bundan sonra seninle staj hakkında konuşmayacağım.Babamda tamam yorum yapmıyorum dedi.
O kadar ağırıma gitti ki.
Ben yaptığım şeyler beğeniliyor onlar da sevinsinler diye anlatıyorum ama sadece şevkimi kırıyorlar.
Annem sürekli o erkek işini nerden buldun deyipduruyor ?
Babam sürekli yeni birşeyler yaptığımı görünce şevkimi kırıyor.Bana hiç inancı yok.
en basitinden annem hastaneye gidecek oluyor erkenden.Bende sabah uykusuna çok düşkünümdür zor kalkarım ama annem hastaneye gittiğinde eğer önemli birşey için gidiyorsa asla yanlız bırakmam.Anneme sabah beni de kaldır diyorum babam sen mi kalkacaksın güldürme beni diyor.Ki annem 3 kez ameliyat oldu hepsinde ben kaldım .Birincisinde ortaokuldaydım ve sadece ben kaldım .
Bütün bunları bilmesine rağmen sürekli aşağılamak peşinde.İnsan evladı hep en iyisini yaşasın,en iyisini giysin istemez mi? Ben mi yanlış düşünüyorum.
Zor mu yani yanımda yürümek varken çelme takmaya çalışmamak.
