24. HAFTADA BAŞLAYAN GELİŞİM GERİLİĞİ VE DAHA FAZLASI

notmeitsme .!.:

tembelanne Ne kadar iyi insansınız Allah razı olsun, mesajınızı okurken içimden bir şeyler koptu. Ne güzel bir kalbe sahipsiniz benim için dua ettiğinizi söylediniz, mutlu ve şaşkınım. Doktordan doktora koştuk bu süre boyunca. Elazığdan Ankaraya gittik, her doktorla konuştuk. Şöyle ki artık 24 haftayı geçti bu yüzden sonlandırma olsa dahi her hastanede olmuyor, bazı belli başlı hastanelerde olabilirim. Aklım çok karışık;
1- Şimdi sonlandırsak içimde hep vicdan azabı olacakmış gibi geliyor, her şey ama her şeyden önce kul hakkına gireceğim.Affı yok tövbesi yok. Allah niyetimi biliyor fakat yine de çok ağır bir vebal,24 yaşında bu vebalin altına nasıl girerim?
2-Sonlandırmazsam en iyi ihtimalle yaşayacak fakat ömür boyu ameliyat olması gerekiyor ve kalp şakaya gelmez. Birinden birinde enfeksiyon kapma olasılığı çok yüksek, ömür boyu kalbinizden ameliyat olmanız gerektiğini düşünün, çok yazık değil mi Ve onun bakımını sağlamak için sadece onunla ilgilenmem gerekecek, sonradan kardeşleri olursa da onu ya da kardeşlerini ihmal edersem yine kul hakkı olmaz mı? Ve eşim çok yoğun çalışıyor tüm yük omuzlarımda nasıl dayanabilirim? Ve evliliğimiz bu stresin altında nasıl yürür, şimdiden soru işaretleri varken kafamda. Mutsuz bir evliliğe de hasta bir çocuk getirmek yine kul hakkına girmek sayılmaz mı? Tabii bütün bunları yaşama ihtimaline dayalı söylüyorum... Peki ya olmazsa ( maalesef oranı çok yüksek) daha büyük bir acı. Buraya girmek bile istemiyorum... Rabb'im beni bir meleğin günahına girmekten alıkoysun.... İnanır mısınız belki çok canice ama diyorum ki Allahım bebeğimi şimdi sen yanına al, beni sebep kılma. Katil olmak istemiyorum ama çevremden destek göremiyorum. Her şey bu hafta netleşicek, Rabbim kimseyi evlatla, canla sınamasın inşallah. AMİN

Genişletmek için tıkla...

notmeitsme .!.:

Her gün arayan eş-dost akraba sonlandırmam imasında bulunduklarında dilim aksini söylemeye varmıyor.Ama gece oluyor da uykuya dalmadan önce son saniyelerde ben yapabilirim,doğurabilirim, çocuğuma bakabilirim diyorum birdenbire bir güç geliyor bu düşünceyle uyuyorum, sabah oluyor yine aynı döngü. Allahıma yalvarıyorum bu yavrucağın sebebi ben olmayayım sen al yanına o da kabulum, insan buna bile şukredecek sevinecek konuma geliyor.Çok zor çok. Bir yandan ameliyatla bile olsa yaşayan hikayeler, bir yandan ölümler, bir yandan makineye bağlı yaşamlar görüyorum.Ne yapacağım, Rabb'imden yardım diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

myssteriouss .!.:

Yazdıklarını okuyunca içim nasıl cız etti anlatamam. Ben de Mart ayında 14 haftalık bebeğimi kaybettim. Ne oldu, sebep neydi hala kesin bir şey yok. Ama bizim baştan beri bazı sıkıntılar olmuştu. beta hcg değerleri normal artmadı. bi az arttı, bir fazla. Sonra kese zor göründü, göründüğünde de çok uç bir noktadaydı. Gelişir mi gelişmez mi derken 12. haftayı bulduk. Bu arada lekelenmeler filan sürdü. İkili teste girdiğimde tehlike geçti sanıyorduk. Sonra doktor ikili testte kalbinde ters akış gördü. ama tek başına anlamı yok, büyüdükçe geçebilir dedi. Testin total sonucunu bekleyelim dedi. Testin sonucunda risk düşük geldi ama bu sefer de biyokimyasal risk yüksekti. yani yine kan değerlerim sıkıntı çıkarmıştı.

Böyle olunca doktorum yurtdışına kan göndererek yapılan dna analiz testlerini yapalım dedi ki biz zaten istiyorduk. İşte o günler de ben çok dua ettim, ya sonuçlar kötü gelirse ben nasıl sonlandırırım dedim. böyle bir şey varsa sen yardım et Rabbim dedim. Ve test için kan vermeye gitmeden iki gün önceki sabah suyum geldi, bir kaç gün sonra da kürtaj oldum. Bunları çok uzun yazdım ama sende başlarda her şey normal miydi? ters akış testlerde çıkmadı mı hiç?

çok zor sınavlar bunlar ama Allah sana da yol göstersin inşallah. Her neye karar verirsen ver, hakkında hayırlısı olsun.

Genişletmek için tıkla...

notmeitsme .!.:

Ever her şey normal gidiyordu. Kan değerlerim ikili testte biraz düşük çıktı ama başka bir problem görünmüyordu. Ve de biz 20. haftada kontrole gidemedik ama ikili testi yapıp sonuçları zaten öğrenmiştik. 24. haftada gittiğimizde öğrendik. Ki neredeyse 7. ayımıza gireceğiz bana hiçbir problem yaşatmadı fiziksel olarak, sürekli tekme atıyor, kıpır kıpır. Dediğim gibi bir yandan sağlıklı ama sürekli ameliyatlarla korkularla dolu bir hayat, diğer yandan kötü geçmiş ameliyat makineye bağlı bir hayat, diğer yandan yaşamasına izin vermeyip vicdan azabıyla geçen bir hayat. Sonuç ne olursa olsun vicdan azabım baki kalacak.Bugün heyet kararı çıkıyor, herkes sonlandırcam sanıyor ama bunu hiç istemiyorum eşime bile söyleyemedim.Dua ediyorum Allahım ben hastaneyi aramadan sen yanına al... Doğurmak istiyorum bir yandan.Çok zor (

Genişletmek için tıkla...

notmeitsme .!.:

Arkadaşlar sonlandırdım O kadar üzgünüm ki, aklımı kaçırsam da bu acıyı unutsam. Böyle olacağını kestiremedim, bebeğimi morgdan aldık, önümüzde yıkandı kefenlendi. Aman Allahım böyle bir güzellik yok, artık tam bir insan suretinde ve muhteşem güzel. Dua ediyorum Allahım o doğum sancısının 1000 katını ver bana ama yavrumu tekrar rahmime koy bana bağışla. Tekmelerini özledim yavrumun.Ellerine ayaklarına dokundum çok güzeldi nasıl kıydım ben nasıl insanım.

Genişletmek için tıkla...