28 yaşında bir insanın hayatı hakkında karar alma yetkisi?

Esrin mine

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
15 Aralık 2015
1.823
4.592
Evet dönüyoruz dolaşıyoruz aynı noktaya geri dönüyoruz. Geçtiğimiz 10 yıl boyunca ailem hakkında hiç iyi şeyler düşünemedim. Beni okulumdan alıp sevmediğim birinin koynuna soktular. Ben bu kaderi bu sene değiştirdim ve benim gibi biri için çok büyük bir adım attım. Evimi ayırıp çıktım gittim. Ailem tahmin ettiğim gibi başta kızıp bağırdı, azarladı vs. Sonra bana hak verdiler, sonra tekrar azarlama, kararımdan döndürme evresine girdiler. Uzunca bir süredir bana destek oluyorlardı. Benim ailem gibi insanlar için bu büyük bir özveri. Çünkü kültürleri, gelenekleri, yaşantıları ve çevreleri için bu kabul edilebilir birşey değil. Buna rağmen bana destek vermelerine çok minnettarım, haklarını yiyemem. Ama bilin bakalım ne oldu? Ben karşı taraf ile yaşadığım çocuklarla ilgili bir tartışmadan sonra babamdan yardım isteme gafletinde bulundum. Babam da bu şahısla konuştu ve maalesef onun üstün ikna kabiliyetine yenik düştü. Ağlamış, zırlamış, ben suçluyum affetsin, bir daha asla onu üzmeyeceğim vs bir sürü şey söylemiş. Bunu bana hep yapıyordu ama ailemle iletişiml halinde olmadıkları için ben bu pişmanlık meselelerinden bahsetmiyordum. Eşşek sokasıca dilim yüzünden ona kendini aileme açıklama fırsatı verdim. Şimdi ailem diyor ki " e senin derdin hakaret huzurrsuzluk şu bu değil mi, artık yapmayacağım diyor köpek gibi pişman senin derdin ne de illa boşanıcam diye tutturdun?". Ben buna bir cevap veremiyorum. Kesinlikle barışma ihtimalim yok. Bir daha o adamla aynı yatağa giremem ama aileme karşı bir şey söylemem gerekiyor yoksa çok kötü bir konuma düşeceğim. 3 gündür babamı dinleyip dinleyip susup kapatıyorum. onun bu umudu, bu yalvarır tarzdaki ısrarı bir yandan sinirimi bozarken bir yandan üzülüyorum.

En büyük kozları şu "adam bu kadar pişmanken bize soracaklar senin kızının derdi ne diye? Ne diyeceğiz? Hadi önceden şöyle kötü, böyle huysuz, böyle kibirli diyordun. Tüm kibri inadı bırakmış kendini senin ayağına paspas ediyor, ne diye bu inadı sürdürüyorsun? Millet diyecek bunun başka bir derdi var( kastettiği şey başka biri). Bizim için sorun değil ama insanların ağzı çuval değil ki büzelim" diyorlar. Ben buna bir cevap veremiyorum.

Aklımdan geçen "ben yaptıklarını unutup onunla aynı yatağa giremem, 28 yaşında bir kadın olarak bu kararı tek başıma alıyorum ve sonuna kadar arkasındayım". Ama böyle bir cevap beni dik başlı, isyanlar ve yuva bozan konumuna sokacak, o yüzden geçiştirip telefonu kapatmakla yetiniyorum. Off ne zor bir mevzu. Bir an önce boşanıp kurtulsam, 30a merdiven dayadığım şu ömrümde hayatımın en önemli ve en şahsi kararı için azarlanmak, açıklama yapmak zorunda kalmak çok zoruma gidiyor.
 
Madem bu yola baş koydunuz ve kararınızın arkasındasınız, o zaman babanıza annenize bunu da söylemelisiniz. Onlara, bu aglayıp zırlamasını size cok daha fazla yaptıgını ama her defasında düzelmediğini ve onlarıda bu yolla kandırmaya çalıstıgını söyleyin susmak yerine. Yoksa dedıgınız gibi sizi naz yapıyor, inat edıyor vs olarak görecekler ve anlamayacaklar. Sen istedın böyle olmasını, barışmadın deyıp belkı de arkanızda durmayacaklar. Sessiz kalmayın, ne yaşadığınızı o dört duvar arasında sadece siz bılıyorsunuz. Ve bir kadın kolay kolay böyle karar almaz, Allah yardımcınız olsun
 
Bu pişmanlıkları sanıyorum ki ilk değil.. daha once de boyle diyip diyip başa döndüğünü anlatsaniz?
 
Ailenizin ağzını kapatmak istiyorsanız gerçeği söyleyin. Elalem konuşsun dursun da ailenize söyleyebilirsiniz. Neden tek sebep adamın kibri, kötü konuşması şeklinde lanse ettiniz ki?
Bu aşağılık adam kızınızı dövdü ve tecavüz etti ne yuva yıkmasından bahsediyorsunuz desenize bakalım af dilemeleri duymak isteyecekler mi bir daha
 
Evet dönüyoruz dolaşıyoruz aynı noktaya geri dönüyoruz. Geçtiğimiz 10 yıl boyunca ailem hakkında hiç iyi şeyler düşünemedim. Beni okulumdan alıp sevmediğim birinin koynuna soktular. Ben bu kaderi bu sene değiştirdim ve benim gibi biri için çok büyük bir adım attım. Evimi ayırıp çıktım gittim. Ailem tahmin ettiğim gibi başta kızıp bağırdı, azarladı vs. Sonra bana hak verdiler, sonra tekrar azarlama, kararımdan döndürme evresine girdiler. Uzunca bir süredir bana destek oluyorlardı. Benim ailem gibi insanlar için bu büyük bir özveri. Çünkü kültürleri, gelenekleri, yaşantıları ve çevreleri için bu kabul edilebilir birşey değil. Buna rağmen bana destek vermelerine çok minnettarım, haklarını yiyemem. Ama bilin bakalım ne oldu? Ben karşı taraf ile yaşadığım çocuklarla ilgili bir tartışmadan sonra babamdan yardım isteme gafletinde bulundum. Babam da bu şahısla konuştu ve maalesef onun üstün ikna kabiliyetine yenik düştü. Ağlamış, zırlamış, ben suçluyum affetsin, bir daha asla onu üzmeyeceğim vs bir sürü şey söylemiş. Bunu bana hep yapıyordu ama ailemle iletişiml halinde olmadıkları için ben bu pişmanlık meselelerinden bahsetmiyordum. Eşşek sokasıca dilim yüzünden ona kendini aileme açıklama fırsatı verdim. Şimdi ailem diyor ki " e senin derdin hakaret huzurrsuzluk şu bu değil mi, artık yapmayacağım diyor köpek gibi pişman senin derdin ne de illa boşanıcam diye tutturdun?". Ben buna bir cevap veremiyorum. Kesinlikle barışma ihtimalim yok. Bir daha o adamla aynı yatağa giremem ama aileme karşı bir şey söylemem gerekiyor yoksa çok kötü bir konuma düşeceğim. 3 gündür babamı dinleyip dinleyip susup kapatıyorum. onun bu umudu, bu yalvarır tarzdaki ısrarı bir yandan sinirimi bozarken bir yandan üzülüyorum.

En büyük kozları şu "adam bu kadar pişmanken bize soracaklar senin kızının derdi ne diye? Ne diyeceğiz? Hadi önceden şöyle kötü, böyle huysuz, böyle kibirli diyordun. Tüm kibri inadı bırakmış kendini senin ayağına paspas ediyor, ne diye bu inadı sürdürüyorsun? Millet diyecek bunun başka bir derdi var( kastettiği şey başka biri). Bizim için sorun değil ama insanların ağzı çuval değil ki büzelim" diyorlar. Ben buna bir cevap veremiyorum.

Aklımdan geçen "ben yaptıklarını unutup onunla aynı yatağa giremem, 28 yaşında bir kadın olarak bu kararı tek başıma alıyorum ve sonuna kadar arkasındayım". Ama böyle bir cevap beni dik başlı, isyanlar ve yuva bozan konumuna sokacak, o yüzden geçiştirip telefonu kapatmakla yetiniyorum. Off ne zor bir mevzu. Bir an önce boşanıp kurtulsam, 30a merdiven dayadığım şu ömrümde hayatımın en önemli ve en şahsi kararı için azarlanmak, açıklama yapmak zorunda kalmak çok zoruma gidiyor.
Kusura bakma ama sen koynuna gireceksin tekrar.Birde balık hep baştan kokuyor.Oyle dogrukı .Ayrıca senın her gun aynı yataga gırecegın adamı ıstemıyorsan kımsenın onay vermesını bekleme.Sebep ne olursa olsun .Çocugun var mı ?Ayaklarının uzerınde dur .Bılıorum çok zor ıstemedıgın bır ınsanla aynı yatakda uyumak .Evgi de yetersız gelıyor bazen.Ama sende vence her şey bıtmıs.Baba anne ıstemıyorum de .Kımse bana köle olmasın ıstersenız sızde küsebılırsınız benı yalnız bırakabılırsınız.Olmuyorsa olmuyor anladınız mı ?Kımseye hıc bır dey açıklamak zorunda degılsınız
 
Burda söylediklerinizi söyleyin. Pişman olması tekrar yapmayacağı anlamına gelmiyor. Boşanma kararına da bi zahmet ailen karışmasın. O evde o adamla yaşayan sensin. Söz hakkı sende
 
e senin derdin hakaret huzurrsuzluk şu bu değil mi, artık yapmayacağım diyor köpek gibi pişman senin derdin ne de illa boşanıcam diye tutturdun?". Ben buna bir cevap veremiyorum

nasıl veremiyorsun ailen değil mi seni zorla evlendiren..
babana öyle söylediğinde bana tecavüz etti ne iyisi ne pişmanlığı bir daha bu konuyu açma baba desene.
 
Evet dönüyoruz dolaşıyoruz aynı noktaya geri dönüyoruz. Geçtiğimiz 10 yıl boyunca ailem hakkında hiç iyi şeyler düşünemedim. Beni okulumdan alıp sevmediğim birinin koynuna soktular. Ben bu kaderi bu sene değiştirdim ve benim gibi biri için çok büyük bir adım attım. Evimi ayırıp çıktım gittim. Ailem tahmin ettiğim gibi başta kızıp bağırdı, azarladı vs. Sonra bana hak verdiler, sonra tekrar azarlama, kararımdan döndürme evresine girdiler. Uzunca bir süredir bana destek oluyorlardı. Benim ailem gibi insanlar için bu büyük bir özveri. Çünkü kültürleri, gelenekleri, yaşantıları ve çevreleri için bu kabul edilebilir birşey değil. Buna rağmen bana destek vermelerine çok minnettarım, haklarını yiyemem. Ama bilin bakalım ne oldu? Ben karşı taraf ile yaşadığım çocuklarla ilgili bir tartışmadan sonra babamdan yardım isteme gafletinde bulundum. Babam da bu şahısla konuştu ve maalesef onun üstün ikna kabiliyetine yenik düştü. Ağlamış, zırlamış, ben suçluyum affetsin, bir daha asla onu üzmeyeceğim vs bir sürü şey söylemiş. Bunu bana hep yapıyordu ama ailemle iletişiml halinde olmadıkları için ben bu pişmanlık meselelerinden bahsetmiyordum. Eşşek sokasıca dilim yüzünden ona kendini aileme açıklama fırsatı verdim. Şimdi ailem diyor ki " e senin derdin hakaret huzurrsuzluk şu bu değil mi, artık yapmayacağım diyor köpek gibi pişman senin derdin ne de illa boşanıcam diye tutturdun?". Ben buna bir cevap veremiyorum. Kesinlikle barışma ihtimalim yok. Bir daha o adamla aynı yatağa giremem ama aileme karşı bir şey söylemem gerekiyor yoksa çok kötü bir konuma düşeceğim. 3 gündür babamı dinleyip dinleyip susup kapatıyorum. onun bu umudu, bu yalvarır tarzdaki ısrarı bir yandan sinirimi bozarken bir yandan üzülüyorum.

En büyük kozları şu "adam bu kadar pişmanken bize soracaklar senin kızının derdi ne diye? Ne diyeceğiz? Hadi önceden şöyle kötü, böyle huysuz, böyle kibirli diyordun. Tüm kibri inadı bırakmış kendini senin ayağına paspas ediyor, ne diye bu inadı sürdürüyorsun? Millet diyecek bunun başka bir derdi var( kastettiği şey başka biri). Bizim için sorun değil ama insanların ağzı çuval değil ki büzelim" diyorlar. Ben buna bir cevap veremiyorum.

Aklımdan geçen "ben yaptıklarını unutup onunla aynı yatağa giremem, 28 yaşında bir kadın olarak bu kararı tek başıma alıyorum ve sonuna kadar arkasındayım". Ama böyle bir cevap beni dik başlı, isyanlar ve yuva bozan konumuna sokacak, o yüzden geçiştirip telefonu kapatmakla yetiniyorum. Off ne zor bir mevzu. Bir an önce boşanıp kurtulsam, 30a merdiven dayadığım şu ömrümde hayatımın en önemli ve en şahsi kararı için azarlanmak, açıklama yapmak zorunda kalmak çok zoruma gidiyor.
Siz bu adamla barışacaksınız . Kendi kendinizi ikna etmek için bahaneler bulmaya başlamışsınız. ... Gerisi hikâye....
 
Unutamıyorum yaptıklarını güvenmiyorum

Geçmişte yaptıkları ortada, denenmişi tekrar denenem, bir şey değişmedi, sizin gözünüzü boyuyor, düzenimi kurdum, yoluma devam edeceğim diyeceksin

Örneğin baban ilk söylediğinde seni ikna etmiş ama onlar rol diyecektin
 
Siz bu adamla barışacaksınız . Kendi kendinizi ikna etmek için bahaneler bulmaya başlamışsınız. ... Gerisi hikâye....
Rica ediyorum klavyeden niyet okuyuculuk yapmayın. Çocuk tesliminde bile suratına bakmaya tahammül edemiyorum, çocuklarla telefonda konuşurken "annenize verin" dediğinde midem bulanıyor direkt kapatıyorum. Artık 16-17 yaşında değilim, ne istediğimi gayet iyi biliyorum.
 
Ailenizin ağzını kapatmak istiyorsanız gerçeği söyleyin. Elalem konuşsun dursun da ailenize söyleyebilirsiniz. Neden tek sebep adamın kibri, kötü konuşması şeklinde lanse ettiniz ki?
Bu aşağılık adam kızınızı dövdü ve tecavüz etti ne yuva yıkmasından bahsediyorsunuz desenize bakalım af dilemeleri duymak isteyecekler mi bir daha
Aklımdan geçenler tam olarak bunlar ama bunları söylemek benim için o kadar zor ki. İsmini hatırlamıyorum ama bir netflix dizisi vardı. Tecavüze uğrayan kıza o anlar o kadar çok anlattırılıyordu ki, kız her anlatışında olayı, o korkuyu, o tiksintiyi yeniden yaşadığı için anlatmaktansa yalan söylediğini iddia edip o durumdan kurtulmaya çalışmıştı. Bir de bunları telaffuz ettikçe normalleştiğini farkettim ve bunun olması midemi bulandırıyor.

Sanırım "siz sadece duyduklarınızı biliyorsunuz ve her yalana hemen inanıyorsunuz. Ben ise ne yaşadığımı çok iyi biliyorum ve onları tekrar yaşamamak için herşeyi yapmaya hazırım. Şu anki hayatımdan gayet memnunum. Beni geri dönmem için arayacaksanız hiç aramayın" şeklinde bir konuşma yapmanın zamanı geldi. Yoksa ben onları kırmamaya çalışırken onlar beni zayıf görüp baskı uygulamaya devam edicek
 
Çok basit. Açıkça söyle hala diretiyorlarsa, restleş. Bu kadar oldu bitti.

Onlar elalem için yaşıyor. Yalnız elalem konuşacak hep malzeme bulur.
Bu sefer ayy yine döndü kocasına derler.
Çocuğunuz var mı bilmiyorum varsa ne kendi hayatınızı ne de çocuğunuzun hayatını elalem ne der diye heba etmeyin.

Şu ana kadar nasıl dik durduysan devam et.
 
Yahu adam sizi dövdü ve tecavüz etti. Sorana bu şekilde pat pat söyleyin.
Barışırsanız 3 gün sonra yine aynı şeyler.
Bu ailelerde elalem ne der diye diye evlatlarının başını yiyor. Ya biraz vicdan azabı çeksinler. Beni okuldan alıp koynuna soktuğunuz adam beni dövüyor baba de. Onlar yüzünden bu haldesiniz. Allah bilir evlilik içi tecavüzü tecavüzden saymaz bunlar.
 
Kim olursa olsun kim ne derse desin hayat sizin hayatınız.siz nasıl isterseniz öyle yaşayın.o adamla aynı yatağa girecek olan sizsiniz kim ne karışır.babanıza da baba istemiyorum mutsuz mu olayım diye kendinizi anlatın.o adam onları nasıl manipule edoyorsa de öyle yapın.
 
Rica ediyorum klavyeden niyet okuyuculuk yapmayın. Çocuk tesliminde bile suratına bakmaya tahammül edemiyorum, çocuklarla telefonda konuşurken "annenize verin" dediğinde midem bulanıyor direkt kapatıyorum. Artık 16-17 yaşında değilim, ne istediğimi gayet iyi biliyorum.
O zaman bunu bana söylediğiniz gibi ailenize de söyleyin.
 
Daha önceden olanı genel olarak anlatın.

Siz ilk defa özrünü görüyorsunuz. Daha önceden defalarca dövdü, affettim, sonra defalarca yine eziyet etti. Anne baba olarak siz üzülmeyesiniz diye anlatmadım neler neler yaptım hep yuttum. Onun bu yalvarmaları o kadar sıradan ki... diyin.

Zaten böyle eziyet edenler salya sümük ağlayarak ikna etmeye çalışır süpriz yok.

Boşanmak için oturup anne babadan izin alacak haliniz yok, sadece iki ağlamayla yumuşamalarına imkan vermeyin.

Başlıktaki sorunuzun cevabı “tüm yetkilere ve yetiye sahiptir”.
 
X