- 18 Temmuz 2013
- 1.146
- 52
Oğlum 2 hafta önce kreşe başladı. İkinci ve en küçük çocuğumuz. Hayatında ilk defa düzenli olarak uzun süre (öğlen 1 e kadar ) benden ayrı kalmaya başladı. Yapı olarak hareketli, meraklı ve inatçı bir çocuk. Ayrıca çok sevgi dolu, neşelidir. Olumlu ve sakin yaklaşılırsa uyumlu bir çocuk da. Maalesef öncesinde akranlarıyla grup arkadaşlığı olamadı. Çünkü çevremizde akranı tanıdık çocuklar yoktu.
Kısaca; evden, anneden ayrılık; kalabalık oyun grubu , paylaşma gibi şeyleri ilk defa yaşıyor. İlk günlerden itibaren oyuncakları paylaşmak istemediği, arkadaşlarından oyuncak isteyip de vermedikleri zaman ağladığı ya da onlara vurduğu( şiddetli ya da zarar verici ölçüde değil ) yönünde öğretmeninden şikayetler aldım. Bu arada; öğretmenimiz ya ilk defa ya da uzun zamandır 3 yaş grubu çocuklarla beraber olmamış. Bu sürecin kendisi için de zor ve alışılması gereken bir durum olduğunu toplantıda belirtti. Biraz sabırsız , kız çocuklarla daha ilgili olduğu da gözümden kaçmadı. Okul dönemi yeni başladığı için sıkça sınıfa gitme durumum oldu. Doğum gününü kutladık oğlumun. O özel gün dahil bir kere bile oğluma sarıldığını , sevgi gösterdiğine şahit olmadım. Oysa benim oğlum bu tip şeylere alışkın ve buna tepki gösteriyor olabilir.
Gelelim soruma/sorunuma: Evim okula çok yakın. Ev hanımıyım. Öğretmenine, bir sorun olduğunda ve çağırması durumunda 5 dakikada okulda olabileceğimi söyledim . Pazartesi günü sabah 5 gibi uyandı. Uykusunu tam alamadı haliyle. Okulda sürekli mızırdamış, arkadaşlarıyla huzursuzluk yaşamış. Bana haber verilmeden rehberlik servisine çıkarılmış. Sorular sorulmuş. Tarifi üzerine resimler çizilmiş. Rehberlik servisi benimle görüşmek istedi. Gittim. Aman Allahım; ailemiz ( büyük oğlum dahil ) resmen sorgulandı, yargılandı. Çok kötü oldum. Ağladım. Hatta saçmalayıp mantıksız şeyler bile söyledim sanırım. Eve geldim, migrenim tuttu üzüntüden. Çocuğuma sevgi gösterip göstermediğim bile sorgulandı. Çünkü rehber öğretmen 'Çocuğunuzla ilgilendim, onu sevdim sakinleşti. Çok akıllı ve uysal bir çocuk aslında. İlgiye ihtiyacı var ' dedi. Evde ilgi üst düzeyde. Ben yavrularım için kariyerimi bıraktım. Çocuğum okulda gereken ilgiyi/sabrı göremediği için bu şekilde davranıyor olamaz mı? Öğretmen hiç sorgulanmadan fatura bize çıkarılmış. Tekrar görüşmeye çağrıldım. Büyük oğlum okulunda rehberlik hizmeti almalıymış -ki gerek evde gerekse okulda gurur duyduğumuz, herkesin maşallah dediği tavırlar ve başarılar sergileyen bir çocuktur.- Eşimle de görüşeceklermiş . Ona bu durumu söylemedim bile ,şok olacağına eminim.
Araştırma yaptım biraz. Bu yaş grubu çocuklar oyuncak paylaşmama, ağlama ve arkadaşlarına vurma gibi davranışlar sergiler, bunlar zamanla ,doğru yaklaşımla sönermiş. Henüz yolun başında , alışma döneminde çocuğumun sergilediği ve normal kabul edilen bu davranışları nedeniyle ( öğretmeni sabırsız ve ilgisi azsa )çocuğumun ve bizim suçumuz ne?
Bu yaştaki bir çocuk ebeveyni olmadan , ebeveyninin haberi ve rızası olmadan bu tür bir rehberlik hizmeti alabilir mi? Bu doğru mu?
Durumu anlattığım öğretmen arkadaşım benzer şekilde yaklaştığında çocuğum tekrar tekrar sorulan sorulara tutarsız cevaplar verdi. Rehber öğretmenin tespitleri ne derece sağlıklı bu durumda?
Önerilerinizi -özellikle de bu konuda uzman olan arkadaşların - deneyimlerinizi ve bilgilerinizi paylaşmanızı rica ediyorum. Hala çok kötü hissediyorum hem de çokkkk....
Kısaca; evden, anneden ayrılık; kalabalık oyun grubu , paylaşma gibi şeyleri ilk defa yaşıyor. İlk günlerden itibaren oyuncakları paylaşmak istemediği, arkadaşlarından oyuncak isteyip de vermedikleri zaman ağladığı ya da onlara vurduğu( şiddetli ya da zarar verici ölçüde değil ) yönünde öğretmeninden şikayetler aldım. Bu arada; öğretmenimiz ya ilk defa ya da uzun zamandır 3 yaş grubu çocuklarla beraber olmamış. Bu sürecin kendisi için de zor ve alışılması gereken bir durum olduğunu toplantıda belirtti. Biraz sabırsız , kız çocuklarla daha ilgili olduğu da gözümden kaçmadı. Okul dönemi yeni başladığı için sıkça sınıfa gitme durumum oldu. Doğum gününü kutladık oğlumun. O özel gün dahil bir kere bile oğluma sarıldığını , sevgi gösterdiğine şahit olmadım. Oysa benim oğlum bu tip şeylere alışkın ve buna tepki gösteriyor olabilir.
Gelelim soruma/sorunuma: Evim okula çok yakın. Ev hanımıyım. Öğretmenine, bir sorun olduğunda ve çağırması durumunda 5 dakikada okulda olabileceğimi söyledim . Pazartesi günü sabah 5 gibi uyandı. Uykusunu tam alamadı haliyle. Okulda sürekli mızırdamış, arkadaşlarıyla huzursuzluk yaşamış. Bana haber verilmeden rehberlik servisine çıkarılmış. Sorular sorulmuş. Tarifi üzerine resimler çizilmiş. Rehberlik servisi benimle görüşmek istedi. Gittim. Aman Allahım; ailemiz ( büyük oğlum dahil ) resmen sorgulandı, yargılandı. Çok kötü oldum. Ağladım. Hatta saçmalayıp mantıksız şeyler bile söyledim sanırım. Eve geldim, migrenim tuttu üzüntüden. Çocuğuma sevgi gösterip göstermediğim bile sorgulandı. Çünkü rehber öğretmen 'Çocuğunuzla ilgilendim, onu sevdim sakinleşti. Çok akıllı ve uysal bir çocuk aslında. İlgiye ihtiyacı var ' dedi. Evde ilgi üst düzeyde. Ben yavrularım için kariyerimi bıraktım. Çocuğum okulda gereken ilgiyi/sabrı göremediği için bu şekilde davranıyor olamaz mı? Öğretmen hiç sorgulanmadan fatura bize çıkarılmış. Tekrar görüşmeye çağrıldım. Büyük oğlum okulunda rehberlik hizmeti almalıymış -ki gerek evde gerekse okulda gurur duyduğumuz, herkesin maşallah dediği tavırlar ve başarılar sergileyen bir çocuktur.- Eşimle de görüşeceklermiş . Ona bu durumu söylemedim bile ,şok olacağına eminim.
Araştırma yaptım biraz. Bu yaş grubu çocuklar oyuncak paylaşmama, ağlama ve arkadaşlarına vurma gibi davranışlar sergiler, bunlar zamanla ,doğru yaklaşımla sönermiş. Henüz yolun başında , alışma döneminde çocuğumun sergilediği ve normal kabul edilen bu davranışları nedeniyle ( öğretmeni sabırsız ve ilgisi azsa )çocuğumun ve bizim suçumuz ne?
Bu yaştaki bir çocuk ebeveyni olmadan , ebeveyninin haberi ve rızası olmadan bu tür bir rehberlik hizmeti alabilir mi? Bu doğru mu?
Durumu anlattığım öğretmen arkadaşım benzer şekilde yaklaştığında çocuğum tekrar tekrar sorulan sorulara tutarsız cevaplar verdi. Rehber öğretmenin tespitleri ne derece sağlıklı bu durumda?
Önerilerinizi -özellikle de bu konuda uzman olan arkadaşların - deneyimlerinizi ve bilgilerinizi paylaşmanızı rica ediyorum. Hala çok kötü hissediyorum hem de çokkkk....
