bizimkilerde sınır yoktu. devamlı çıkanlar da vardı. ayda bir kez diyorlardı. 3 haftada bir kez diyorlardı. rivayet çoktu. kesin bilgim yok o yüzden. ama biz zaten buluşunca çok kötü oluyoruz diye 2 aydan fazla görüşmedik hiç. ta ki bu hafta sonuna kadar. iyi de oldu. çünkü kalan gün az olduğu için moralimiz de düzgündü. bu sefer sadece birbirimize odaklandık. tam bi balayı oldu. yalnız bugün sabah yüzbaşı duyuru yapmış. bundan sonra evci izinlerine cuma akşam değil cumartesi sabah çıkılacakmış. bizi ilgilendirmiyor zaten benim son gidişimdi. sizde nasıldı? cumartesi sabah mı çıkartıyordunuz?
geçen günleri yaşıyorsun ne güzel... beklemek yok, gün geçirme derdi yok. ben de uzun süre gün saymak, geçirmek istemiyorum. artık sadece beklemeden, plan yapmadan yaşamak istiyorum.
2 haftada bir nasıl izin vereceklermiş kuzum? ayda bire bile söyleniyorlar. bir de evci çıkarmak kolay değil. yol masrafı, otel masrafı... devamlı dışarıda yemek yemek.. ben her gidişimde dağılıyorum desem yeridir.
gültenim üzülmedim bu sefer. otobüs hareket edince bir an duygulandım. 3-5 damla gözyaşım aktı. sonrasında uyumuş kalmışım yorgunluktan... eve geldiğimde her şey normaldi. önceki gidişlerimde bir hafta toparlanamamıştım. bu sefer iyiyim çok şükür. moralim iyi. bir kez daha aşık olup geldim. evliliğimiz hiç eskimeyecek bu gidişle...

hala onu görünce heyecanlanıyorum. mayısta yeni evli gibi olacağız. her şeye baştan başlayacağız öyle görünüyor.