• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

35 yaşındayım ailem hâlâ beni yönetmek istiyor

  • Konu Sahibi Konu Sahibi xiomi
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi

xiomi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
21 Ağustos 2023
950
1.099
43
Merhaba
Çok mutasıp bana hiç uymayan yobaz denilebilecek bir sülalede doğdum.Tum sülalede tek okuyan bir yerlere gelen hatta tek yurt dışına çıkan kişiyim.Butun çocukluğum anneannen ne der, dayın kızar, teyzeler beğenmez baskısıyla geçti. O zaman çocuk veya genc kızdım mecburdum dinliyordum.Onlarin bu saçma baskıları yüzünden hem oz güvenim zedelendi.Erkeklerle hicbir zaman sağlıklı ilişkim olmadı.Sacma birini seçip evlendim ve dolayısıyla da boşandım. Ailem o zaman bile yanımda durmadı.Evliyken kavga ettiğimizde de durmazlardı.Ozet olarak beni ne maddi ne manevi desteklemediler her seyi tırnaklarımla kazıyarak kendim yaptım.Simdi hayatımda biri var evlenemiyoruz ama çünkü hem benim çocuğumla anlayacağını düşünmüyorum hem de korkunç bir annesi var.Bizimkiler bunu öğrendi çünkü bir ara ciddiye binmisti ama ben saydığım sebeplerden vazgeçtim. Bana ergenmisim gibi ya evlen ya ayrıl baskısı yapıyorlar.Annemin klasik numarası ay hastalığım geri geldi panik atağım kalkti diye diye babamı da fiştekledi.Herkese cennetten müjde gelmiş gibi başkalarının günahlarını ile ilgilenmesinden nefret ediyorum.Butun hayatımı onların isteğine göre yaşadım artık beni bir salsınlar istiyorum.Surekli benim mutluluğumu elalemn üstünde tutmalarından bıktım. Ona hastalandığında ben baktım hamile halimle 7/24 evinde kaldım ne doğurduğum çocuktan bir sey anladım üstüne bir de evliliğim bozuldu.Bana gun sonunda dediği şey "Ben senin yüzünden kanser oldum siz ev kredisi çektiniz faiz yediniz Allah beni cezalandırdı".İsimden dolayı yurt dışına gitme şansım var onu zorlamak istiyorum. Bıktım bu siyasal İslam ülkesinden de ailesinden de.Denesem pişman olur muyum? Hep yalnızlıktan dolayı gitmedim ama görüyorum ki zaten burada da yalnızım
 
Bu tip ailelerde hep birileri yüzünden hastalandığını iddia eden, sürekli birilerini suçlayan bi anne vardır; demagoji, manipülasyon, ajitasyon... Had bilmezlik, saygısızlık, sürekli trip de cabası. Kaostan besleniyorlar, huzur olunca rahatsız oluyorlar. Amacını anladığını net olarak belirtmek ve ciddiye almadığını hissettirmek gerekiyor bence. Kavga gürültü değil ama dik durmak önemli. Boyun eğerek yola getirmek gibi bir ihtimal yok çünkü ve böylelerinin isteklerinin, zorbalıklarının sonu da yok.
Onun dışında, bahsettiğiniz kişi ile bence de evlenmeyin. Yurt dışı işinde pişman olup olmayacağınızı kimse bilemez, çocuğunuz ve kendiniz için artı ve eksilerini değerlendirip karar verin.
 
Merhaba
Çok mutasıp bana hiç uymayan yobaz denilebilecek bir sülalede doğdum.Tum sülalede tek okuyan bir yerlere gelen hatta tek yurt dışına çıkan kişiyim.Butun çocukluğum anneannen ne der, dayın kızar, teyzeler beğenmez baskısıyla geçti. O zaman çocuk veya genc kızdım mecburdum dinliyordum.Onlarin bu saçma baskıları yüzünden hem oz güvenim zedelendi.Erkeklerle hicbir zaman sağlıklı ilişkim olmadı.Sacma birini seçip evlendim ve dolayısıyla da boşandım. Ailem o zaman bile yanımda durmadı.Evliyken kavga ettiğimizde de durmazlardı.Ozet olarak beni ne maddi ne manevi desteklemediler her seyi tırnaklarımla kazıyarak kendim yaptım.Simdi hayatımda biri var evlenemiyoruz ama çünkü hem benim çocuğumla anlayacağını düşünmüyorum hem de korkunç bir annesi var.Bizimkiler bunu öğrendi çünkü bir ara ciddiye binmisti ama ben saydığım sebeplerden vazgeçtim. Bana ergenmisim gibi ya evlen ya ayrıl baskısı yapıyorlar.Annemin klasik numarası ay hastalığım geri geldi panik atağım kalkti diye diye babamı da fiştekledi.Herkese cennetten müjde gelmiş gibi başkalarının günahlarını ile ilgilenmesinden nefret ediyorum.Butun hayatımı onların isteğine göre yaşadım artık beni bir salsınlar istiyorum.Surekli benim mutluluğumu elalemn üstünde tutmalarından bıktım. Ona hastalandığında ben baktım hamile halimle 7/24 evinde kaldım ne doğurduğum çocuktan bir sey anladım üstüne bir de evliliğim bozuldu.Bana gun sonunda dediği şey "Ben senin yüzünden kanser oldum siz ev kredisi çektiniz faiz yediniz Allah beni cezalandırdı".İsimden dolayı yurt dışına gitme şansım var onu zorlamak istiyorum. Bıktım bu siyasal İslam ülkesinden de ailesinden de.Denesem pişman olur muyum? Hep yalnızlıktan dolayı gitmedim ama görüyorum ki zaten burada da yalnızım
Bilinçaltında bir onay bekliyorsun ve öfkeleniyorsun. Ama aileni değiştiremezsin. Kendi tavrını değiştirebilirsin. Manipülasyonlarına gelme.

Kendi hayatından sen sorumlusun. Kararlarını kendin ver.

Başaramıyorsan terapi al bu konuda.
 
Herşey için aileyi suçluyorsunuz evlilik için boşanma için biraz sakin olup düşünün. Kocaman kadınsınız yaptığımız herşey için ailemizi suclayamayız. yaşınız olgun bir yaş doğru kararları görebilirsiniz diye düşünüyorum. Çocuğunuz ile anlaşamayacağını düşündüğünüz biriyle de ayrıl demiş , ki zaten siz de öyle düşünmüşsünuz. Gidip gitmemek size kalmış ama daha sakin kararlar alın. Mutluluklar dilerim.
 
Merhaba
Çok mutasıp bana hiç uymayan yobaz denilebilecek bir sülalede doğdum.Tum sülalede tek okuyan bir yerlere gelen hatta tek yurt dışına çıkan kişiyim.Butun çocukluğum anneannen ne der, dayın kızar, teyzeler beğenmez baskısıyla geçti. O zaman çocuk veya genc kızdım mecburdum dinliyordum.Onlarin bu saçma baskıları yüzünden hem oz güvenim zedelendi.Erkeklerle hicbir zaman sağlıklı ilişkim olmadı.Sacma birini seçip evlendim ve dolayısıyla da boşandım. Ailem o zaman bile yanımda durmadı.Evliyken kavga ettiğimizde de durmazlardı.Ozet olarak beni ne maddi ne manevi desteklemediler her seyi tırnaklarımla kazıyarak kendim yaptım.Simdi hayatımda biri var evlenemiyoruz ama çünkü hem benim çocuğumla anlayacağını düşünmüyorum hem de korkunç bir annesi var.Bizimkiler bunu öğrendi çünkü bir ara ciddiye binmisti ama ben saydığım sebeplerden vazgeçtim. Bana ergenmisim gibi ya evlen ya ayrıl baskısı yapıyorlar.Annemin klasik numarası ay hastalığım geri geldi panik atağım kalkti diye diye babamı da fiştekledi.Herkese cennetten müjde gelmiş gibi başkalarının günahlarını ile ilgilenmesinden nefret ediyorum.Butun hayatımı onların isteğine göre yaşadım artık beni bir salsınlar istiyorum.Surekli benim mutluluğumu elalemn üstünde tutmalarından bıktım. Ona hastalandığında ben baktım hamile halimle 7/24 evinde kaldım ne doğurduğum çocuktan bir sey anladım üstüne bir de evliliğim bozuldu.Bana gun sonunda dediği şey "Ben senin yüzünden kanser oldum siz ev kredisi çektiniz faiz yediniz Allah beni cezalandırdı".İsimden dolayı yurt dışına gitme şansım var onu zorlamak istiyorum. Bıktım bu siyasal İslam ülkesinden de ailesinden de.Denesem pişman olur muyum? Hep yalnızlıktan dolayı gitmedim ama görüyorum ki zaten burada da yalnızım
Gitme imkanınız varsa alın çocuğunuzu gidin kafanız rahat olsun,bu aile baskılarıda yeter artık.
Faizi kanserle eşleştirmekte çok ilginç.
 
Malesef toplumumuzda kız baskısı hala devam ediyor.mesela erkek atanır parası olur kimse karışmaz ama kızin herseyine karışırlar.ayri eve çıksa illa biri yanında kalmalı neymiş güvenli değilmiş.evlenmeyene kadar yaşı kaç olursa olsun hayatına müdahale ederler.sirf bu yüzden erkeklerden nefret ediyorum.iki tane kızım var bana inşallah erkek çocuğun olur diyorlar çıldırıyorum böyle dediklerinde.sizde hiç anlatmayın zaten ayrı evdesiniz
 
Beb
Bu tip ailelerde hep birileri yüzünden hastalandığını iddia eden, sürekli birilerini suçlayan bi anne vardır; demagoji, manipülasyon, ajitasyon... Had bilmezlik, saygısızlık, sürekli trip de cabası. Kaostan besleniyorlar, huzur olunca rahatsız oluyorlar. Amacını anladığını net olarak belirtmek ve ciddiye almadığını hissettirmek gerekiyor bence. Kavga gürültü değil ama dik durmak önemli. Boyun eğerek yola getirmek gibi bir ihtimal yok çünkü ve böylelerinin isteklerinin, zorbalıklarının sonu da yok.
Onun dışında, bahsettiğiniz kişi ile bence de evlenmeyin. Yurt dışı işinde pişman olup olmayacağınızı kimse bilemez, çocuğunuz ve kendiniz için artı ve eksilerini değerlendirip karar verin.
Ben de aynı sizin gibi düşünüyorum ben duruşumu sergileyeyim bana saygı duysunlar erkek arkadaşım da ayrıldık de kurtul diyor.Bu arada mevzuyu sevap günah diye açıklıyorlar ama mevzu o degil kendi kutsal sülalesinden birilerinin bizi görmesi onlara rezil olduğunu düşünüyor
 
Çocuk kaç yaşında bilmiyorum ama çocukla gidip altından kalkabilecekseniz hiç durmayın. Konfor alanından çıkmak iyidir. Kaldı ki çok konforlu da sayılmazsınız :)
9 yaşında oğlum kocaman zaten ülkeden de ümidim yok orada gelecegi daha güzel olur
 
Malesef toplumumuzda kız baskısı hala devam ediyor.mesela erkek atanır parası olur kimse karışmaz ama kızin herseyine karışırlar.ayri eve çıksa illa biri yanında kalmalı neymiş güvenli değilmiş.evlenmeyene kadar yaşı kaç olursa olsun hayatına müdahale ederler.sirf bu yüzden erkeklerden nefret ediyorum.iki tane kızım var bana inşallah erkek çocuğun olur diyorlar çıldırıyorum böyle dediklerinde.sizde hiç anlatmayın zaten ayrı evdesiniz
Aynen bence de.Oldum olası bu böyleydi beni yonetemeyince keşke seni okutmasaydım da dizimin dibinde otursaydın dedi
 
Bilinçaltında bir onay bekliyorsun ve öfkeleniyorsun. Ama aileni değiştiremezsin. Kendi tavrını değiştirebilirsin. Manipülasyonlarına gelme.

Kendi hayatından sen sorumlusun. Kararlarını kendin ver.

Başaramıyorsan terapi al bu konuda.
Zaten aldım bunları fark etmemi o sağladı ondan önce bildiğiniz beni yönetiyormuş
 
Herşey için aileyi suçluyorsunuz evlilik için boşanma için biraz sakin olup düşünün. Kocaman kadınsınız yaptığımız herşey için ailemizi suclayamayız. yaşınız olgun bir yaş doğru kararları görebilirsiniz diye düşünüyorum. Çocuğunuz ile anlaşamayacağını düşündüğünüz biriyle de ayrıl demiş , ki zaten siz de öyle düşünmüşsünuz. Gidip gitmemek size kalmış ama daha sakin kararlar alın. Mutluluklar dilerim.
Kendi hatalarımı kabul ettiğim kısımlar da var tabii ki benim derdim su her şeyimi yönetmek istiyor.Yani bir şeyini görürsem ayrılırım ama onlar öyle istiyor diye ayrılmayacağım çünkü sürekli hastalandım deyip beni manipüle ediyor ve dediklerini yaptırmaya çalışıyor
 
Çok iyi anlıyorum çok benzer kafaya sahip aile ve akrabalarımız.
Ben akrabalarla hiç ama hiç görüşmüyorum umurumda bile değiller.
Ailemle de haftada bir telefonla senede 2 kez yanlarına giderek görüşürüyorum.
( Ayrı şehirde yaşamak büyük avantaj bu arada )
Ama farkımız şu bizimkiler beni yönetemez bunu çocukluktan itibaren hep gösterdim onlara ablamı yönetirler ama mesela.
Sizin de sağlam bir çıkış yapmanız lazım anlayacakları dilde.
Hayatıma karışamazsınız uzak durun tüm sülaleyi silerim şeklinde artık nasıl onlara işleyecekse konuşma yapın.
Kanser olmasını Sizin kredinize bağlayan anne evlerden ırak zaten error verdim.
Hayatınıza sahip çıkın derim .
Yurt dışı gerçekten istiyorsanız deneyin tabi ama moral bozan oradan blr telefonla da yapacağını yapar gene sağlam sınır çizmek lazım.
 
Bu zihniyet ve yapıda ailelerin kız çocukları maalesef hep bir kısıtlandığı için erkekleri tanıma fırsatı dahi elde edemeden hemen evleniyorlar ve geneli maalesef sonu hiç mutlu bitmiyor. Öyle oldu böyle oldu demek fayda getirmiyor. Bundan sonra ne yapabilirim diye bakmalısınız.
 
Merhaba
Çok mutasıp bana hiç uymayan yobaz denilebilecek bir sülalede doğdum.Tum sülalede tek okuyan bir yerlere gelen hatta tek yurt dışına çıkan kişiyim.Butun çocukluğum anneannen ne der, dayın kızar, teyzeler beğenmez baskısıyla geçti. O zaman çocuk veya genc kızdım mecburdum dinliyordum.Onlarin bu saçma baskıları yüzünden hem oz güvenim zedelendi.Erkeklerle hicbir zaman sağlıklı ilişkim olmadı.Sacma birini seçip evlendim ve dolayısıyla da boşandım. Ailem o zaman bile yanımda durmadı.Evliyken kavga ettiğimizde de durmazlardı.Ozet olarak beni ne maddi ne manevi desteklemediler her seyi tırnaklarımla kazıyarak kendim yaptım.Simdi hayatımda biri var evlenemiyoruz ama çünkü hem benim çocuğumla anlayacağını düşünmüyorum hem de korkunç bir annesi var.Bizimkiler bunu öğrendi çünkü bir ara ciddiye binmisti ama ben saydığım sebeplerden vazgeçtim. Bana ergenmisim gibi ya evlen ya ayrıl baskısı yapıyorlar.Annemin klasik numarası ay hastalığım geri geldi panik atağım kalkti diye diye babamı da fiştekledi.Herkese cennetten müjde gelmiş gibi başkalarının günahlarını ile ilgilenmesinden nefret ediyorum.Butun hayatımı onların isteğine göre yaşadım artık beni bir salsınlar istiyorum.Surekli benim mutluluğumu elalemn üstünde tutmalarından bıktım. Ona hastalandığında ben baktım hamile halimle 7/24 evinde kaldım ne doğurduğum çocuktan bir sey anladım üstüne bir de evliliğim bozuldu.Bana gun sonunda dediği şey "Ben senin yüzünden kanser oldum siz ev kredisi çektiniz faiz yediniz Allah beni cezalandırdı".İsimden dolayı yurt dışına gitme şansım var onu zorlamak istiyorum. Bıktım bu siyasal İslam ülkesinden de ailesinden de.Denesem pişman olur muyum? Hep yalnızlıktan dolayı gitmedim ama görüyorum ki zaten burada da yalnızım
Valla sansinizi zorlatip biran once cocugunuzu alip gidin. Az once medeniyetsiz ust kat komsum butun ekmek kirintilarini yine camima dokmus. Esime y.disi isini hizlandirmasini soyledim. Hergun haberlerde binbir olay, millet kafayi yemis, medeniyetten uzakta egitimsiz, empati yoksunu insanla cevrili her tarafimiz. Sadece aileniz degil ki boyle bir ortamda zaten yasanmaz. Imkani olan arkasina bile bakmasin.
 
Back
X