4 yaşındaki yeğenim ve 2 yaşındaki oğlum.

geçmişte çok tv izlemesi konuşmasını geciktirmiş, konuşma gecikince kendini ifade edememenin verdiği hırs çocuğu davranış problemlerine sürüklemiş. yani tamamen zincirleme yanlışlar silsilesi olmuş. hiç bir çocuk ana karnından böyle sorunlarla doğmuyor maalesef her şeyi ebeveynler el birliği ile yapıyor.

kardeşiniz ve eşi iyi bir uzmandan yardım alsınlar ve ana-babalık tavırlarında köklü bir değişikliğe gitsinler. bence siz de bu süreçte daha az görüşün derim. çocuklar sosyal öğrenme yolu ile her şeyi öğrenip denemek isteyebilirler zira.

şunu da eklemek isterim ki bu normal bir yaramazlıktan çok öte artık davranış bozukluğuna gidecek bir sürecin yolu gibi. şimdi bunları halledemezlerse çok sorun yaşarlar ve yaşatırlar...
 
Gelin9292 .!.:
Konusursa düElir mi yani ?
Genişletmek için tıkla...

Siz de çocuk büyütüyorsunuz bence bunları biliyor olmanız lazım.
Davranış bozukluğu var diyen doktor da tavsiye etmiş olmalı.
Olumlu davranışın takdir edilip ön plana çıkarılıp, kötü denen davranışın arka plana itildiği bir davranış kısa sürede geri dönüşü olacaktır. Belki ufak abartısız bir ödül..
Ama bu asla diğer çocuklardan uzaklaştırarak soyutlayarak olmaz.

Sizin çocuğunuzla oynarken de dikkatini başka yöne çekip pozitif olana yönlendirebilirsiniz.

Sadece "yapma" demek erken çocukluk döneminde duvara konuşmak gibidir ben bunu çok iyi biliyorum.

Ben bir çocuğa hemen "sevimsiz" yaftası yapıştırmayı asla doğru bulmam kimsenin beğenisi için yazmıyoruz burada..

Zaten çocuğun doğru yere kanalize edilemeyen bir enerjisi var. Beceriksiz ebeveyn ve yetişkinlerle de işi çok zor. Üzüldüm açıkcası..

derin sularda hocam bence bir şeyler tavsiye edebilir..
 
görüşme sıklığını azaltabilirsiniz. ama bir taraftan düşününce nereye kadar kısıtlayabileceksiniz. seneye kreşte görecek yanlış davranışlar yapan çocukları. maruzyeti tamamen engelleme mümkün değil ama çocukla iletişimi güçlü tutup doğru yanlış kavramlarını öğretebilirsiniz
 

Ben olsam kardeşimi uyarmazdım. Çünkü alınacak ve aranızda bir soğukluk olacak. Bundan dolayı, görüşme sıklığımı azaltırdım belki. Ama tamamen de soyutlayamazsınız. Çocuğunuz her zaman tasvip etmediğiniz davranışlar sergileyen çocuklarla bir araya gelecek. Her seferinde bir çözüm bulmazsınız. Çocuk bunlar sonuçta, fazla abartmamak lazım davranışlarını. Demek ki yeğeniniz aşırı hareketli bir çocuk...
 
Tebrik ediyorum sizi. Gerçekten sizin gibi ebeveynlerin var oldugunu bilmek çok umut verici.
İnsanların bahanesi uyarıyorum yine yapıyor. Çocuk diye kimse bu zarar vermelere şımarık hareketlere göz yummak zorunda degil
 
benım oyle ortamlarda mıgrenım tutuyor yegenımde olsa ... sahsen yegenım boyle davransa kardesıme uzmanla gorusuyormusunuz yakında okula baslayacak ortama uyum saglamayı artık ogrenmesı gerek derdım. onun cocuguysa benımde yegenım el degılız ıkı lafı kaldıramayacak duzeyde ıletısımsızlıgınız varsa once kendısı ıletısımı duzeltmek ıcın doktora gıtsın ozaman. koca ınsanlarız kımse kımsenın kotulugune bırsey soylemez

oyle cocukları da oyle cocukların ebeveynlerınıde kımse sevmez . hepımız cocuk olduk hepımız cocuk gorduk genelde gamsız duyarsız vurdumduymaz aılelerın cocukları cozutuyor . zaten konusamadıgı ıcın psıkolojık sebebı var boyle davranmasının doktor oyle soylemıs duzenlı gorusmelıler ve cocugun enerjısını dogru yonlendırmek zorundalar kocaman bır enerjı var cocukta . merkezler var cocuklar aktıvıteler yapıyorlar yazdırsın cocugunu . bılıncsız aılede heba olmasın yazık cocuk , onunda sucu yok kı bu davranıslarından . anne baba dogru yonlendırmelı ogretmelı aıle, cocuk ne bılsın .

davranısları duzelene kadarda sık sık aynı ortamda bulunmazdım . mıgrenım tutuyor benım en basta .
 
esergry .!.:
Yeğeniniz gayet normal bir çocuk aslında. Bence bakış açınızı değiştirin..
Genişletmek için tıkla...
Normal mi iki çocuğum var fazlasıyla yaramazlar ama kimsenin evinde böyle şeyler yapamaz izin vermem evde de bu şekilde komşularımı rahatsız etmesine musade etmem çocuklarımın özgürlüğü diyerek diğer insanları rahatsız etmemeli
 
Olması gereken bu zaten.
Ağlaya aglaya az gelmedi eve parktan kızım. Eve geldik sakinleşince anlattım "bak annecim parka keyifli vakit geçirmek için gidiyoruz,huysuzluk yaptığın için erken dondük,yarın yine gideriz ama ne kadar kalabileceğimiz sana bağlı"diye. Bebektir anlamaz demedim hiç zira öyle güzel anlıyorlar ki. Sadece sakinleşince anlatmak gerekiyor bence,o aglarken konuşmak duvara konuşmakla eşdeğer.
Zamanla sebep sonuç ilişkisini gayet güzel kuruyorlar. Benim çocuğum yaramaz,dinlemiyor demek genelde bıkmak,kolaya kaçmak hatta vazgeçmek anlamina geliyor.
Ben hic yılmadım,hiç kabullenmedim,her seferinde tutarlı davranınca sonuc güzel oldu.
 
bırde yazmayı unutmusum
cocuga nıye yapma densın ? yapma denınce neden dınlesın

yapma kelımesını anlamaz cocuk ma takısını anlamaz yapma dersın yapar yap anlar

neden oyle davranmaması gerektıgını soyleyecek ablanız. yapma demeyecek . cocugum oyle cıkarsan dusersın kafan kırılabılır canın acır masa ve avızede kırılır hem sana hem onlara herseye zarar olur bunları ıstemezsın degıl mı ? dıyecek
bu cumleyı kurabılmek zor olmamalı

bırı bana yapma dese sanane derım. su yasımda bıle. neden yapmaması gerektıgını soyleyecek
 
iki oglum var,
huy ve tabiat olarak cok farklilar,

ama kucuk buyugu o kadar iyi kopyaliyor ki, her seferinde sasiriyorum.

O yuzden kesinlikle yegeninizden ogreniyor diyebiliriz.


ama burada genel olarak yegeninizle gorusturmemek yerine,
yegeniniz ozelinde bir cozum bulmaniz gerekiyor.
Ne bileyim, o bisiklete vurdugunda direk bisikletini kaldirin ortadan mesela,
sizin cocugunuz da yegeniniz de oyuncaklarina zarar verdiklerinde onlari kaybedeceklerini ogrenirler.
 
Hiç görmediğim,sosyal ortamda akran-yetişkin iletişimini gözlemediğim ve doğumdan itibaren yaşam öyküsünü bilmediğim bir çocuk hakkında yorum yapmam doğru olmaz.
Davranış sorunundan söz edebilmek için çocuğun ayrıntılı gözlemlenmesi,
olumsuz davranışlarının sıklığının ve yoğunluğunun tespit edilmesi lazım.

Bununla birlikte durum anlattığınız gibiyse, yeğeninizin -şiddeti ve yoğunluğu hakkında yorum yapmadan-bazı davranış sorunları olduğunu söyleyebilirim.
Konuşma gecikmesi sıklıkla davranış sorunları olarak dışa yansır.

Oğlunuzun sosyal öğrenme yoluyla olumsuz davranışları taklit etmesi ihtimal dahilinde.
Şu anda asıl odaklanılması gereken yeğeninizin önce konuşma sorunu sonra da ailesinin olumlu sınır koyma becerisini geliştirmek.
Bunun için de uzman bir çocuk psikoloğundan yardım almanızı öneririm.

Aile dinamikleri ve ebeveyn tavırları düzenlenmeden çocuğun davranışlarının düzelmesini beklemek doğru olmaz.
 

Hocam doktoru önce davranış bozukluğunu düzeltip sonra konuşmaya yoğunlaşacağız demiş bu detayı belirteyim..

Geçen denk geldiğim üzüldüğüm bir şeyi anlatayım.
Minibüse 4-5 yaşlarında çocuğu olan bir çift bindi. Çocuk direk koltuğa basıp ayağa kalktı ve tepeye uzandı gülerek.
Annesi "otur" dedi sabırsız ve ters bir şekilde. Babası "bak yoksa sağlam dayak yiyeceksin" dedi. Annesi de bunu onaylayan bir cümle kurdu net hatırlamıyorum.
O çocuk belli ki bu tip tepkiyle çok sık karşılaşıyor ki pek umursamadı. İçim cız etti..

Çocuk aileyi o kadar güzel yansıtıyor ki. Korksa da yaptı bunu.
Şimdi bu çocuğa sevimsiz kötü huylu gibi yakıştırmalar hak mıdır?
Kötü huylu çocuk yoktur, anne baba vardır bence..
 
Uzmanların öncelik sıralaması farklı olabilir.
Benim okul öncesi tecrübem bana konuşma gecikmesinin-sıkıntılarının davranış sorunlarında çok yüksek oranda etkisi olduğunu gösteriyor.
Ben ebeveyn olsam önce onu çözerdim.
Paralel olarak da ev-ebeveyn yaklaşımı üzerinde çalışırdım.
Çocukla çalışmak sonraki aşama olmalı.
Dediğiniz gibi hiç bir çocuk annesinin karnından davranış sorunlarıyla doğmuyor.
Çocukların evin-ailenin yansıması olduğu yönündeki düşüncenize tamamen katılıyorum.
 
Hiperaktivite ve dikkat bozukluğu olabilir. Bu durum bence çocukla yeterince ilgilenilmediğini doğru davranışların çocuğa söylenmediğidir. Çocuğa oyuncak falan alıpta oynatmadılar mı hiç aklı tavandaki avizede. Masa üstüne çıkması oyuncak kırması makul düzeydedir. Konuşmamasıda kreşe gitmeli bence. Benim oğlumda konuşmuyordu 4 yaşında bu sene gidiyor ve konuşmaya başladı. Size gelince bence cocuğunuzu uzaklaştırmayın bu çok yanlış bir davranış olur.
 
Yeğeninizde sağlık problemi var mı? konuşamıyor mı? umarım degildir ama aklıma otizm geldi .
 

Bu "yeni ebeveynlikte" uygulanmiyor iste. Niye? Cocuk aglamasin, travma kapar. Yok çoçuk daha küçük, özgür olmali. Yok sesini yükseltme, çoçuk travma kapar,.. liste böyle uzar gider. Cocuklar fazla pamuklara sariliyor. Bende kizimi senin ile ayni sekilde büyütüyorum. Yeri geliyor evet sesimi yükseltiyorum, yeri geliyor ceza veriyorum ama ayni zamanda öpuyorum, sariliyorum, seviyorum. Cocuklara sadece sevgi degil, disiplinde gerekli.
 
Yeğeninizi pedagoga götürsünler yoksa ilerde okul hayatında daha büyük sorunlar travmalar yaşayabilir.
 
Davranış bozukluğu onaylanmış bir çocuktan bahsediyoruz, hemen hiç mi çocuk görmedik, yaramaz bu yaftası yapıştırılmış.
O sizin yeğeniniz ya hani konu sahibi, sadece kendi çocuğunuzu düşünmeyin, kardeşinizi uzman yardımı alması için ikna edin, teşvik edin. Dışlamak asla çözüm olamaz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Annem ile kv ‘ nin arkamdan konuşmaları
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Vellanyum
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…