Ablama karşı tahammülüm kalmadı!

mariacallas · 12 Mart 2017

Ablamla hiçbir zaman tam anlamıyla abla kardeş bağımız olmamıştır. O benden 14 yaş büyük. Yıllarca hep kavgalar ettik, bazen günlerce haftalarca küs kaldık ve sonunda barıştık. Çoğunlukla ilk adımı hep ben atmışımdır. Küçüklüğümden beri tavırları tarzı çok tuhaf gelmiştir. Hiç beni koruduğunu, bir abla gibi yaklaştığını hatırlamam mesela. Özgüveni fazlasıyla eksik çok evhamlı biridir. Duygularından hiç bahsetmez ve kimseye güvenmez. Uzun yıllar süren dostuluğu arkadaşılıkları yoktur, çünkü her seferinde kavga edip arkadaşlıklarını sonlandırmıştır. Çalıştığı yerde de çok kavga ederdi iş arkadaşlarıyla, sonunda mobbinge uğruyorum diyip çıktı işyerinden. 2 senedir çalışmıyor. Hijyen açısından da çok eksikleri var, mesela dişlerini ayda 1 kere belki fırçalar. Tuvaletten çıktıktan sonra ellerini genellikle yıkamaz. Kaç kere kavga etmişizdir bu konular yüzünden. Kahvaltı hazırlamaz, yemek yapmaz, temizlik annemin zoruyla yapar. Rahatına aşırı düşkündür, geç saatlere kadar uyur. Hergün kahve falına baktırır telefondan. Ve bu durum artık beni ziyadesiyle rahatsız ediyor. Ne yapabilirim sizce? Ayrı bir eve mi geçsem? Çok acı biliyorum ama ablama artık tahammülüm kalmadı, içimde bir sevgi de yok.

Bu arada ablamın bundan yıllar önce kısa süren bir evliliği oldu. Şuan bekar.

hukukkusu · 12 Mart 2017

Açıkçası elini yıkamadan yemeklere el sürüyorsa veya sizin kişisel eşyalarınızı elliyorsa, aynı odada yaşıyorsanız evet büyük sorun. Ama kendinize ait kişisel alanınız varsa karışmayın derim. Çünkü o da benim evim diyip işin içinden çıkar. Fal konusu, uyuması, çalışmaması kendi sorunu. Yurt arkadaşı ya da ev arkadaşı olarak görebilirsiniz. Neden kendi düzeninizi bir başka insan için bozasınız ve fazladan masrafa giresiniz ki

tombilibaykus · 12 Mart 2017

ablan sonucta.sana yapilmis somut bi sey de yok.belli ki sorunlari var.yardimci olmayi denesene.al doktora goturun.

-hazelnut- · 12 Mart 2017

Ablanız ayrı eve çıksa daha mantıklı olacak gibi.

naranta · 13 Mart 2017

1.si ablanız veya siz ev işi yapmak zorunda değilsiniz. Çıkın şu "herşeyi ben yapıyorum annem yapıyor ablama zorla yaptırıyoruz" tavırlarından. Ablan da sen de yapmak zorunda değilsiniz temizlik falan. 2.si ablan bana bunalımda gibi geldi, biraz ona sıcakkanlı davranıp "emir" vermeden abla şöyle yapsan daha güzel olursun, sen çok güzelsin ama birazcık kendine bak... vs dersen daha mantıklı olur. 3.sü ablanla aranda diyalog yoksa yarat, kız işinden ayrılmış psikolojisi berbat. Beraber dışarı çıkın, sen süsle püsle onu. Sevgi göster! Belki senin hatırlamadığın 20 yıl onun için berbat geçti. Bilemezsin. Ben de ablayım. Ben de temizliğe dokunmam, ev işlerini yapmam. Ben de kızkardeşimle anlaşamam çünkü o yakınlaşmaz yabani davranır. Beni de annem ve kardeşim sürekli "işe yaramaz" diye iteliyor. İki kardeşim var. Onların canı yanmasın, ruh sağlığı bozulmasın diye 20 yıldır ne yaşadığımı ben bilirim. Annem bana yaptıklarının hiçbirini kardeşlerime yapmamıştır. Beni duvardan duvara çarpıp aç bırakırlarken onları hep el üstünde tuttular. Ben 6 yaşımda mutfağa girdim. Elim 8 yaşında elektrik süpürgesi gördü. 10 yaşındayken çayı 2 dk geçirince, 1 gün toz almayınca bana bağırıyorlardı. Psikolojik şiddetin hasını yaşadım. Bunun yanında ailevi sorunların hepsinin stresini benden çıkardılar ve ben "gık" demedim! Çünkü gık desem o oklar kardeşlerime dönerdi. Liseye geçtiğimde ne ev işine elimi sürüyordum ne kendime bakıyordum. Aile içinde, okulda, her yerde dışlanıyor dalga geçiliyordum çünkü. Kuzenim ablalık yaptı bana yıllarca. Bana yanaştı ben ne yaparsam ne kadar kötü olursam ona ne kadar bağırırsam bağırayım beni ayağa kaldırdı. Neden biliyor musun? Çünkü benim o çektiklerimin hepsini gördü. Sen de biraz ablanı gör. Kızkardeşim göremiyor senin gibi. Erkek kardeşim görüyor. Bir yere kadar kulaklarını kapayabildim çünkü. Erkek kardeşimle de çok didiştik ama en sonunda "neden böyle" deyince dayanamadım. O kocaman ergen çocuğu benle birlikte ağlattım ya hala içim acır. Ama kız kardeşim ne yaparsam yapayım görmüyor. Annem zaten görmesin. Babamın da görse elinden bir şey gelmez.

Belki ablanın hayata karşı tahammülü kalmamıştır. Ya onu anlamaya çalış, ya da bırak ses etme bunalımını yaşayıp kendi kendini bitirsin. Ablana karşı içinde bir sevgi yoksa da ablandan sana bir hizmet, güzellik bekleme zaten. Köleniz değil o kız.

ezo26 · 13 Mart 2017

Sen kaç yaşındasın bilmem ama sanırım henüz çalışma hayatın olmamış gibi görünüyor.Evet mobing uygulanıyor .Hemde baya psikoloji bozacak düzeyde ve bir de evlenip ayrılmış diyorsun daha da üstlerine gidenler olabilir diye düşünüyorum.Kolay şeyler yaşamamış sanırım.
Birazcık destek olmanız lazım,elalem gibi şikayet etmek yerine bir kardeş gibi bir anne gibi yanında olabilirsiniz.Allah kimseye yaşatmasın.Durup dururken olmadı ya böyle.Güzellikle uyarabilirsin bence.

tombilibaykus · 13 Mart 2017

Bir de ablalar kardeslerini severler bunu hic unutma hele arada 14 yas varsa seni cok seviyordur o

Bright crystal · 13 Mart 2017

mariacallas .!.:
Ablamla hiçbir zaman tam anlamıyla abla kardeş bağımız olmamıştır. O benden 14 yaş büyük. Yıllarca hep kavgalar ettik, bazen günlerce haftalarca küs kaldık ve sonunda barıştık. Çoğunlukla ilk adımı hep ben atmışımdır. Küçüklüğümden beri tavırları tarzı çok tuhaf gelmiştir. Hiç beni koruduğunu, bir abla gibi yaklaştığını hatırlamam mesela. Özgüveni fazlasıyla eksik çok evhamlı biridir. Duygularından hiç bahsetmez ve kimseye güvenmez. Uzun yıllar süren dostuluğu arkadaşılıkları yoktur, çünkü her seferinde kavga edip arkadaşlıklarını sonlandırmıştır. Çalıştığı yerde de çok kavga ederdi iş arkadaşlarıyla, sonunda mobbinge uğruyorum diyip çıktı işyerinden. 2 senedir çalışmıyor. Hijyen açısından da çok eksikleri var, mesela dişlerini ayda 1 kere belki fırçalar. Tuvaletten çıktıktan sonra ellerini genellikle yıkamaz. Kaç kere kavga etmişizdir bu konular yüzünden. Kahvaltı hazırlamaz, yemek yapmaz, temizlik annemin zoruyla yapar. Rahatına aşırı düşkündür, geç saatlere kadar uyur. Hergün kahve falına baktırır telefondan. Ve bu durum artık beni ziyadesiyle rahatsız ediyor. Ne yapabilirim sizce? Ayrı bir eve mi geçsem? Çok acı biliyorum ama ablama artık tahammülüm kalmadı, içimde bir sevgi de yok.

Bu arada ablamın bundan yıllar önce kısa süren bir evliliği oldu. Şuan bekar.

Kaç yaşında ablanız , siz kaç yaşındasınız, şu temizlik konusu çok sıkıntılı, onun dışındakileri Artık görmemeye çalışın, görmeyin duymayın yaptıklarını. Onu da o şekilde kabul edin. Ama zor tabi.
Benim annemde çok evhamlı, panik , böyle insanın enerjisini negatif etkiler, haftada 1 gidiyorum yinede bazen sinirlenmeden edemiyorum.
İmkan varsa en iyisi uzak durmanız

Bright crystal · 13 Mart 2017

naranta .!.:
1.si ablanız veya siz ev işi yapmak zorunda değilsiniz. Çıkın şu "herşeyi ben yapıyorum annem yapıyor ablama zorla yaptırıyoruz" tavırlarından. Ablan da sen de yapmak zorunda değilsiniz temizlik falan. 2.si ablan bana bunalımda gibi geldi, biraz ona sıcakkanlı davranıp "emir" vermeden abla şöyle yapsan daha güzel olursun, sen çok güzelsin ama birazcık kendine bak... vs dersen daha mantıklı olur. 3.sü ablanla aranda diyalog yoksa yarat, kız işinden ayrılmış psikolojisi berbat. Beraber dışarı çıkın, sen süsle püsle onu. Sevgi göster! Belki senin hatırlamadığın 20 yıl onun için berbat geçti. Bilemezsin. Ben de ablayım. Ben de temizliğe dokunmam, ev işlerini yapmam. Ben de kızkardeşimle anlaşamam çünkü o yakınlaşmaz yabani davranır. Beni de annem ve kardeşim sürekli "işe yaramaz" diye iteliyor. İki kardeşim var. Onların canı yanmasın, ruh sağlığı bozulmasın diye 20 yıldır ne yaşadığımı ben bilirim. Annem bana yaptıklarının hiçbirini kardeşlerime yapmamıştır. Beni duvardan duvara çarpıp aç bırakırlarken onları hep el üstünde tuttular. Ben 6 yaşımda mutfağa girdim. Elim 8 yaşında elektrik süpürgesi gördü. 10 yaşındayken çayı 2 dk geçirince, 1 gün toz almayınca bana bağırıyorlardı. Psikolojik şiddetin hasını yaşadım. Bunun yanında ailevi sorunların hepsinin stresini benden çıkardılar ve ben "gık" demedim! Çünkü gık desem o oklar kardeşlerime dönerdi. Liseye geçtiğimde ne ev işine elimi sürüyordum ne kendime bakıyordum. Aile içinde, okulda, her yerde dışlanıyor dalga geçiliyordum çünkü. Kuzenim ablalık yaptı bana yıllarca. Bana yanaştı ben ne yaparsam ne kadar kötü olursam ona ne kadar bağırırsam bağırayım beni ayağa kaldırdı. Neden biliyor musun? Çünkü benim o çektiklerimin hepsini gördü. Sen de biraz ablanı gör. Kızkardeşim göremiyor senin gibi. Erkek kardeşim görüyor. Bir yere kadar kulaklarını kapayabildim çünkü. Erkek kardeşimle de çok didiştik ama en sonunda "neden böyle" deyince dayanamadım. O kocaman ergen çocuğu benle birlikte ağlattım ya hala içim acır. Ama kız kardeşim ne yaparsam yapayım görmüyor. Annem zaten görmesin. Babamın da görse elinden bir şey gelmez.

Belki ablanın hayata karşı tahammülü kalmamıştır. Ya onu anlamaya çalış, ya da bırak ses etme bunalımını yaşayıp kendi kendini bitirsin. Ablana karşı içinde bir sevgi yoksa da ablandan sana bir hizmet, güzellik bekleme zaten. Köleniz değil o kız.

Ne kadar zor şeyler yaşamışsınız, Allah yardımcınız olsun

Dumanikara · 13 Mart 2017

ablana destek olmanız gerek.

tugsem_10 · 13 Mart 2017

mariacallas .!.:
Ablamla hiçbir zaman tam anlamıyla abla kardeş bağımız olmamıştır. O benden 14 yaş büyük. Yıllarca hep kavgalar ettik, bazen günlerce haftalarca küs kaldık ve sonunda barıştık. Çoğunlukla ilk adımı hep ben atmışımdır. Küçüklüğümden beri tavırları tarzı çok tuhaf gelmiştir. Hiç beni koruduğunu, bir abla gibi yaklaştığını hatırlamam mesela. Özgüveni fazlasıyla eksik çok evhamlı biridir. Duygularından hiç bahsetmez ve kimseye güvenmez. Uzun yıllar süren dostuluğu arkadaşılıkları yoktur, çünkü her seferinde kavga edip arkadaşlıklarını sonlandırmıştır. Çalıştığı yerde de çok kavga ederdi iş arkadaşlarıyla, sonunda mobbinge uğruyorum diyip çıktı işyerinden. 2 senedir çalışmıyor. Hijyen açısından da çok eksikleri var, mesela dişlerini ayda 1 kere belki fırçalar. Tuvaletten çıktıktan sonra ellerini genellikle yıkamaz. Kaç kere kavga etmişizdir bu konular yüzünden. Kahvaltı hazırlamaz, yemek yapmaz, temizlik annemin zoruyla yapar. Rahatına aşırı düşkündür, geç saatlere kadar uyur. Hergün kahve falına baktırır telefondan. Ve bu durum artık beni ziyadesiyle rahatsız ediyor. Ne yapabilirim sizce? Ayrı bir eve mi geçsem? Çok acı biliyorum ama ablama artık tahammülüm kalmadı, içimde bir sevgi de yok.Bu arada ablamın bundan yıllar önce kısa süren bir evliliği oldu. Şuan bekar.

ablanda

naranta gibi bir süreçten geçtiyse ruh sağlığını kaybetmesi normal.herkes kaldıramayabilir.benim öküz ve mal erkek kardesim ayrıca fesattır.kocamla tartıssam bana artık gözüyle bakar annemde onu destekler.kendi vicdanını rahatlatmak için canım cicim yapar.artık o da kardeşimin eziyetleri yüzünden soğudu ondan.acaba bunu ben mi yaptım gözüyle bakıyor.ablanın senden destek göreceğini sanmıyorum ama bari adam gibi psikolojik tedavi görsün tek başın ev tutup yaşasın.o zaman hem kendi evinin temizliğini kendi yapar. kendi başının çaresine bakar.yok evde horlanacak kakalanacak biri olsun istiyorsanız şikayet etmeyin bu halerinden.

tugsem_10 · 13 Mart 2017

mariacallas .!.:
Ablamla hiçbir zaman tam anlamıyla abla kardeş bağımız olmamıştır. O benden 14 yaş büyük. Yıllarca hep kavgalar ettik, bazen günlerce haftalarca küs kaldık ve sonunda barıştık. Çoğunlukla ilk adımı hep ben atmışımdır. Küçüklüğümden beri tavırları tarzı çok tuhaf gelmiştir. Hiç beni koruduğunu, bir abla gibi yaklaştığını hatırlamam mesela. Özgüveni fazlasıyla eksik çok evhamlı biridir. Duygularından hiç bahsetmez ve kimseye güvenmez. Uzun yıllar süren dostuluğu arkadaşılıkları yoktur, çünkü her seferinde kavga edip arkadaşlıklarını sonlandırmıştır. Çalıştığı yerde de çok kavga ederdi iş arkadaşlarıyla, sonunda mobbinge uğruyorum diyip çıktı işyerinden. 2 senedir çalışmıyor. Hijyen açısından da çok eksikleri var, mesela dişlerini ayda 1 kere belki fırçalar. Tuvaletten çıktıktan sonra ellerini genellikle yıkamaz. Kaç kere kavga etmişizdir bu konular yüzünden. Kahvaltı hazırlamaz, yemek yapmaz, temizlik annemin zoruyla yapar. Rahatına aşırı düşkündür, geç saatlere kadar uyur. Hergün kahve falına baktırır telefondan. Ve bu durum artık beni ziyadesiyle rahatsız ediyor. Ne yapabilirim sizce? Ayrı bir eve mi geçsem? Çok acı biliyorum ama ablama artık tahammülüm kalmadı, içimde bir sevgi de yok.Bu arada ablamın bundan yıllar önce kısa süren bir evliliği oldu. Şuan bekar.

ablanda

naranta gibi bir süreçten geçtiyse ruh sağlığını kaybetmesi normal.herkes kaldıramayabilir.benim öküz ve mal erkek kardesim ayrıca fesattır.kocamla tartıssam bana artık gözüyle bakar annemde onu destekler.kendi vicdanını rahatlatmak için annem,canım cicim yapar.artık o da kardeşimin eziyetleri yüzünden soğudu ondan.acaba bunu ben mi yaptım gözüyle bakıyor.ablanın senden destek göreceğini sanmıyorum ama bari adam gibi psikolojik tedavi görsün tek başın ev tutup yaşasın.o zaman hem kendi evinin temizliğini kendi yapar. kendi başının çaresine bakar.yok evde horlanacak kakalanacak biri olsun istiyorsanız şikayet etmeyin bu halerinden.

tugsem_10 · 13 Mart 2017

mariacallas .!.:
Ablamla hiçbir zaman tam anlamıyla abla kardeş bağımız olmamıştır. O benden 14 yaş büyük. Yıllarca hep kavgalar ettik, bazen günlerce haftalarca küs kaldık ve sonunda barıştık. Çoğunlukla ilk adımı hep ben atmışımdır. Küçüklüğümden beri tavırları tarzı çok tuhaf gelmiştir. Hiç beni koruduğunu, bir abla gibi yaklaştığını hatırlamam mesela. Özgüveni fazlasıyla eksik çok evhamlı biridir. Duygularından hiç bahsetmez ve kimseye güvenmez. Uzun yıllar süren dostuluğu arkadaşılıkları yoktur, çünkü her seferinde kavga edip arkadaşlıklarını sonlandırmıştır. Çalıştığı yerde de çok kavga ederdi iş arkadaşlarıyla, sonunda mobbinge uğruyorum diyip çıktı işyerinden. 2 senedir çalışmıyor. Hijyen açısından da çok eksikleri var, mesela dişlerini ayda 1 kere belki fırçalar. Tuvaletten çıktıktan sonra ellerini genellikle yıkamaz. Kaç kere kavga etmişizdir bu konular yüzünden. Kahvaltı hazırlamaz, yemek yapmaz, temizlik annemin zoruyla yapar. Rahatına aşırı düşkündür, geç saatlere kadar uyur. Hergün kahve falına baktırır telefondan. Ve bu durum artık beni ziyadesiyle rahatsız ediyor. Ne yapabilirim sizce? Ayrı bir eve mi geçsem? Çok acı biliyorum ama ablama artık tahammülüm kalmadı, içimde bir sevgi de yok.Bu arada ablamın bundan yıllar önce kısa süren bir evliliği oldu. Şuan bekar.

ablanda

naranta gibi bir süreçten geçtiyse ruh sağlığını kaybetmesi normal.herkes kaldıramayabilir.benim öküz ve mal erkek kardesim ayrıca fesattır.kocamla tartıssam bana artık gözüyle bakar annemde onu destekler.kendi vicdanını rahatlatmak için annem,canım cicim yapar.artık o da kardeşimin eziyetleri yüzünden soğudu ondan.acaba bunu ben mi yaptım gözüyle bakıyor.ablanın senden destek göreceğini sanmıyorum ama bari adam gibi psikolojik tedavi görsün tek başın ev tutup yaşasın.o zaman hem kendi evinin temizliğini kendi yapar. kendi başının çaresine bakar.yok evde horlanacak kakalanacak biri olsun istiyorsanız şikayet etmeyin bu halerinden.

naranta · 13 Mart 2017

ruzgarimbat .!.:
Ne kadar zor şeyler yaşamışsınız, Allah yardımcınız olsun

Amin.. Üniversitenin ilk iki yılı rahattı. Kendimi resmen artık ders çalışarak herşeyden uzak tutuyordum. Üniversitede dersler hafiflemeye başladıkça bastırdığım herşey etrafımda dönmeye başladı. Yastığa başımı her koyduğumda kardeşlerim doğduktan sonra -ki kardeşlerimi isteyen bendim, onlar olmasa da dayanamazdım- bana alınan tavırlardan anılardan kabuslardan koya koya bugüne geliyorum ve çıldıracak gibi oluyorum. Psikolojik desteğe ihtiyacım var ama maddiyat sıfır, aile doktorları güven vermiyor, aileden tanıdığım psikologlara da güvenemiyorum. Bazen çıldırma noktasına geliyorum artık bünye kaldırmıyor, sinir krizine giriyorum. Annemle aramız şükür iyi, olanları fark etti ama benim için çok geç kaldılar artık... Tedaviye başladığım an ilaçlık olacağımı da adım gibi biliyorum. Çünkü son nokta benimkisi yani bundan sonrası cinnet.

tugsem_10 .!.:
ablanda naranta gibi bir süreçten geçtiyse ruh sağlığını kaybetmesi normal.herkes kaldıramayabilir.benim öküz ve mal erkek kardesim ayrıca fesattır.kocamla tartıssam bana artık gözüyle bakar annemde onu destekler.kendi vicdanını rahatlatmak için canım cicim yapar.artık o da kardeşimin eziyetleri yüzünden soğudu ondan.acaba bunu ben mi yaptım gözüyle bakıyor.ablanın senden destek göreceğini sanmıyorum ama bari adam gibi psikolojik tedavi görsün tek başın ev tutup yaşasın.o zaman hem kendi evinin temizliğini kendi yapar. kendi başının çaresine bakar.yok evde horlanacak kakalanacak biri olsun istiyorsanız şikayet etmeyin bu halerinden.

Herkes elbette kaldıramayabilir, insan bir yere kadar güçlü kalıyor. Şu dünyada kardeşlerim, ailem, kedim bir yana dünya hala bir yana. Özellikle kardeşlerim için gerekirse dünyayı yakarım. Ama yaşları küçük, onlara resmen örtü oldum. Kulaklarını tıkadım, gözlerini kapattım ikisinin de. Sonuç olarak onları kaybedeceğime kendimi kaybettim. Yine olsa yine aynısını yaparım. :)

Ve canım, ben hiç sanmam bulmuşlar laf çarpacak stres topu gibi oynayacak işinden çıkmış içine kapanmış kızı... Başka ev açarlar mı? Kaçmasına izin vereceklerini hiç sanmıyorum. Keşke ablasına biraz "sevgi" duysa. Konu sahibi daha portakalda vitaminken ablası 14 yaşındaymış. 14 yıl var bilmediği... 6 yaşına kadarkileri de hatırlamaz pek. 20 yıl yok, ablasıyla bir diyaloğu yok. Aralarındaki yılları kapatmaya çalışmamış. Ne olursa olsun o senin ablandır yahu. Ben zaman zaman kardeşlerime iki üç tane çarpıyordum, erkek kardeşimle en sonunda didişip ona o kayıp zamanları anlatmam da böyle oldu. Çünkü saracak yer bulamadığım zaman elimin altında iki tane üstlerine kalkan olduğum çocuk vardı.

İnşallah ablasının değerini anlar.. Benim kızkardeşim böyle bir konu açsa benim için ki hemen hemen aynı şekilde düşünüyor üzüntüden kahrolurum. Ki şuan sanki benim kızkardeşim yazmış bunları, neredeyse hiç fark yok. Gerçi zaten yüzüme karşı söyleyerek daha fazla kahrediyor. Neyse şuan konu ben değilim :) Kardeşlik yap. Ablan muhtemelen sana görevlerini yapmıştır sevgili konu sahibi. Sen de kardeşliğini yap, onun ellerinden tut.

Edit: Hatta o evlilik var ya o evlilik, kız size duygularından bahsetmiyor ya. Acaba neden dolayı kaçış olarak gördü?

yamukpiremses · 13 Mart 2017

Herkesin bir yaşam tarzı var neden olduğu gibi kabul etmiyorsunuz. Pisse kendine pis dişlerini fırçalamıyorsa bu kendi problemi kimseyi ilgilendirmez ki. Ayrı eve çıkma şansınız da varsa çıkın ne güzel.

Blueberrytimes · 13 Mart 2017

Bende herhğn kahve içip telefondan fal yolluyorum ne var bunda kime ne benim böyle yapmamdan ablanız yapınca size niye sorun oluyor durum anlamadım.
Ortak bir yaşam var ise kusura bakmayın da evin .ok götürmemesi için herkesin genel temizliğe katkı sağlaması lazım. Ellerini yıkamayan bir yemek yaparsa midem bulanır yiyemem yemeğini. Valla yapacak birşey yok siz evlendiğinizde kurtulursunuz ablanızdan.

adilemir · 13 Mart 2017

mariacallas .!.:
Ablamla hiçbir zaman tam anlamıyla abla kardeş bağımız olmamıştır. O benden 14 yaş büyük. Yıllarca hep kavgalar ettik, bazen günlerce haftalarca küs kaldık ve sonunda barıştık. Çoğunlukla ilk adımı hep ben atmışımdır. Küçüklüğümden beri tavırları tarzı çok tuhaf gelmiştir. Hiç beni koruduğunu, bir abla gibi yaklaştığını hatırlamam mesela. Özgüveni fazlasıyla eksik çok evhamlı biridir. Duygularından hiç bahsetmez ve kimseye güvenmez. Uzun yıllar süren dostuluğu arkadaşılıkları yoktur, çünkü her seferinde kavga edip arkadaşlıklarını sonlandırmıştır. Çalıştığı yerde de çok kavga ederdi iş arkadaşlarıyla, sonunda mobbinge uğruyorum diyip çıktı işyerinden. 2 senedir çalışmıyor. Hijyen açısından da çok eksikleri var, mesela dişlerini ayda 1 kere belki fırçalar. Tuvaletten çıktıktan sonra ellerini genellikle yıkamaz. Kaç kere kavga etmişizdir bu konular yüzünden. Kahvaltı hazırlamaz, yemek yapmaz, temizlik annemin zoruyla yapar. Rahatına aşırı düşkündür, geç saatlere kadar uyur. Hergün kahve falına baktırır telefondan. Ve bu durum artık beni ziyadesiyle rahatsız ediyor. Ne yapabilirim sizce? Ayrı bir eve mi geçsem? Çok acı biliyorum ama ablama artık tahammülüm kalmadı, içimde bir sevgi de yok.

Bu arada ablamın bundan yıllar önce kısa süren bir evliliği oldu. Şuan bekar.

canım ablanın psikoljik bi hastalığı mı var . evhamlı ama wc sonrası el yıkamıyor . diş fırçalamıyor
ayrı ev gayet mantıklı . zira böyle bi insanla yaşamak zor. annene olan oluyor .

tugsem_10 · 13 Mart 2017

naranta .!.:
Amin.. Üniversitenin ilk iki yılı rahattı. Kendimi resmen artık ders çalışarak herşeyden uzak tutuyordum. Üniversitede dersler hafiflemeye başladıkça bastırdığım herşey etrafımda dönmeye başladı. Yastığa başımı her koyduğumda kardeşlerim doğduktan sonra -ki kardeşlerimi isteyen bendim, onlar olmasa da dayanamazdım- bana alınan tavırlardan anılardan kabuslardan koya koya bugüne geliyorum ve çıldıracak gibi oluyorum. Psikolojik desteğe ihtiyacım var ama maddiyat sıfır, aile doktorları güven vermiyor, aileden tanıdığım psikologlara da güvenemiyorum. Bazen çıldırma noktasına geliyorum artık bünye kaldırmıyor, sinir krizine giriyorum. Annemle aramız şükür iyi, olanları fark etti ama benim için çok geç kaldılar artık... Tedaviye başladığım an ilaçlık olacağımı da adım gibi biliyorum. Çünkü son nokta benimkisi yani bundan sonrası cinnet.

Herkes elbette kaldıramayabilir, insan bir yere kadar güçlü kalıyor. Şu dünyada kardeşlerim, ailem, kedim bir yana dünya hala bir yana. Özellikle kardeşlerim için gerekirse dünyayı yakarım. Ama yaşları küçük, onlara resmen örtü oldum. Kulaklarını tıkadım, gözlerini kapattım ikisinin de. Sonuç olarak onları kaybedeceğime kendimi kaybettim. Yine olsa yine aynısını yaparım. :)

Ve canım, ben hiç sanmam bulmuşlar laf çarpacak stres topu gibi oynayacak işinden çıkmış içine kapanmış kızı... Başka ev açarlar mı? Kaçmasına izin vereceklerini hiç sanmıyorum. Keşke ablasına biraz "sevgi" duysa. Konu sahibi daha portakalda vitaminken ablası 14 yaşındaymış. 14 yıl var bilmediği... 6 yaşına kadarkileri de hatırlamaz pek. 20 yıl yok, ablasıyla bir diyaloğu yok. Aralarındaki yılları kapatmaya çalışmamış. Ne olursa olsun o senin ablandır yahu. Ben zaman zaman kardeşlerime iki üç tane çarpıyordum, erkek kardeşimle en sonunda didişip ona o kayıp zamanları anlatmam da böyle oldu. Çünkü saracak yer bulamadığım zaman elimin altında iki tane üstlerine kalkan olduğum çocuk vardı.

İnşallah ablasının değerini anlar.. Benim kızkardeşim böyle bir konu açsa benim için ki hemen hemen aynı şekilde düşünüyor üzüntüden kahrolurum. Ki şuan sanki benim kızkardeşim yazmış bunları, neredeyse hiç fark yok. Gerçi zaten yüzüme karşı söyleyerek daha fazla kahrediyor. Neyse şuan konu ben değilim :) Kardeşlik yap. Ablan muhtemelen sana görevlerini yapmıştır sevgili konu sahibi. Sen de kardeşliğini yap, onun ellerinden tut.

Edit: Hatta o evlilik var ya o evlilik, kız size duygularından bahsetmiyor ya. Acaba neden dolayı kaçış olarak gördü?

sonuna kadar hak veriyorum Alah benim kardeşimi ıslah etsin.

mariacallas · 13 Mart 2017

Ablam 39 yaşında ve hayatında sadece 1 buçuk sene çalıştı. Okumadı da. Küçüklükten beri tüm ev işlerini ben yaparım. 8-9 yaşımdan beri ona hizmet ederim, suyuna kadar ayağına götürürüm. Ben çalışıyorum, annem çalışıyor kadıncağızın sağlık durumu iyi olmamasına rağmen çalışıyor. Evet belki bu düşüncelerim kötü bende kendime yakıştıramıyorum ama sabahın köründe kalkıp bu saatlerde eve gelip onu pijamalarla pineklerken görmek beni artık çıldırtıyor. Şuan dün annemin yaptığı yemeği yemiş ve tencereyi dahi yıkamamış. Kim yıkayacak ? Ben tabii. Durum bu.
Doktora git dediğimde de kızıyor sen benden küçüksün bana akıl mı veriyorsun diyor.. Tabii bi kadın için zor evlenip boşanmak ama ne hayatlar var bazı şeylerin arkasına sığınmak doğru mu ? Beni niye anlamaya çalışmıyorsunuz ki.. Hem olmuş mu bitmiş yıllar geçmiş evliliğin üstünden. Kendimi bildim bileli böyle.

belle femme · 13 Mart 2017

Destege ihtiyacı var biraz yardimci olmayi denesen kötü yonlerine tahammul edememek yerine.

Ablama karşı tahammülüm kalmadı!

Yeni Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

🧟‍♀️

^_^

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Balık kadını

Balık kadını

Popüler Üye

Minik dünyam...

Minik dünyam...

Minik dünyam...

^_^

Akrep Kadını

Popüler Üye

"Yaz gelsin tatile çıkalım"

Minik dünyam...

Yeni Üye

Popüler Üye

Benzer Konular