aileden kopamamak

cheryblossommm

Guru
Kayıtlı Üye
6 Aralık 2010
2.939
2.080
29
kızlar merhabalar .29 yaşında 6 senelik evli 2 yaşında çocuğu olan çalışan bi bayanım. memleketimde çalışmıyorum 3-4 saatlik uzaktayım. ama istediğim zaman çok şükür gidebiliyorum. bu çalıştığım 3. farklı il . şimdi bana güleceksiniz ama benim bir sorunum var. ya ben memleketimi annemi babamı çok özlüyorum kendi aileme adapte olamıyorum ve o kadar kızıyorum ki kendime. bakın ben cidden hatamın farkındayım çok yanlış yapıyorum . hatta psikoloğa bile gittim ama yok çözüm bulamıyorum. kafamdan çıkmıyor .memleketten dönünce istemsiz panik atak geçiriyorum farkında olmadan üzülyorum. ailemle de günde 1-2 sefer konuşuruz. psikolog dedi ki eşinde babanda bulduğun neyi bulamıyorsun.. ya ben bu bunalımdan nasıl kurtulucam ya.
 
Ben eşimin işi nedeniyle bırak şehri ülke ülke geziyorum. Çocuklarım, ben, eşim sağlıklıysak mutluysak nerede yaşadığımın hiç önemi yok. Doğduğun değil doyduğun yer memleketindir felsefesini benimsiyorum. Siz de benim gibi olun düşünün diyemem, psikoloğun çözemediğine de ahkam kesmek istemem. Sadece farklı bakış açısı sunmak istedim. Umarım yakın zamanda kurtulursunuz bu psikolojiden.
 
kızlar merhabalar .29 yaşında 6 senelik evli 2 yaşında çocuğu olan çalışan bi bayanım. memleketimde çalışmıyorum 3-4 saatlik uzaktayım. ama istediğim zaman çok şükür gidebiliyorum. bu çalıştığım 3. farklı il . şimdi bana güleceksiniz ama benim bir sorunum var. ya ben memleketimi annemi babamı çok özlüyorum kendi aileme adapte olamıyorum ve o kadar kızıyorum ki kendime. bakın ben cidden hatamın farkındayım çok yanlış yapıyorum . hatta psikoloğa bile gittim ama yok çözüm bulamıyorum. kafamdan çıkmıyor .memleketten dönünce istemsiz panik atak geçiriyorum farkında olmadan üzülyorum. ailemle de günde 1-2 sefer konuşuruz. psikolog dedi ki eşinde babanda bulduğun neyi bulamıyorsun.. ya ben bu bunalımdan nasıl kurtulucam ya.
Ben de ailemin yanında sıkıntıdan panik atak geçiriyorum.bir ilginçsiniz valla.gram memleket kavramı yok valla bende de.
 
kızlar merhabalar .29 yaşında 6 senelik evli 2 yaşında çocuğu olan çalışan bi bayanım. memleketimde çalışmıyorum 3-4 saatlik uzaktayım. ama istediğim zaman çok şükür gidebiliyorum. bu çalıştığım 3. farklı il . şimdi bana güleceksiniz ama benim bir sorunum var. ya ben memleketimi annemi babamı çok özlüyorum kendi aileme adapte olamıyorum ve o kadar kızıyorum ki kendime. bakın ben cidden hatamın farkındayım çok yanlış yapıyorum . hatta psikoloğa bile gittim ama yok çözüm bulamıyorum. kafamdan çıkmıyor .memleketten dönünce istemsiz panik atak geçiriyorum farkında olmadan üzülyorum. ailemle de günde 1-2 sefer konuşuruz. psikolog dedi ki eşinde babanda bulduğun neyi bulamıyorsun.. ya ben bu bunalımdan nasıl kurtulucam ya.
Sizinki resmen bağımlılık olmuş.
 
bi takım problemler yaşadık ama seviyorum eşimi. sanırım çok konuşmuyor bu yüzden yalnız hissediyorum
Çok konuşmamak değil hiç konuşmamak, iletişim kurmamak, sizi yok saymak eşinizin yaptıkları. Siz çocuğunuzla iki kişilik bir hayat yaşıyorsunuz maalesef. Yalnız olduğunuz içinde aile özlemi çekiyorsunuz bu kadar. Asıl sorunu kaçırmayın diye yazıyorum bunları.
 
kızlar merhabalar .29 yaşında 6 senelik evli 2 yaşında çocuğu olan çalışan bi bayanım. memleketimde çalışmıyorum 3-4 saatlik uzaktayım. ama istediğim zaman çok şükür gidebiliyorum. bu çalıştığım 3. farklı il . şimdi bana güleceksiniz ama benim bir sorunum var. ya ben memleketimi annemi babamı çok özlüyorum kendi aileme adapte olamıyorum ve o kadar kızıyorum ki kendime. bakın ben cidden hatamın farkındayım çok yanlış yapıyorum . hatta psikoloğa bile gittim ama yok çözüm bulamıyorum. kafamdan çıkmıyor .memleketten dönünce istemsiz panik atak geçiriyorum farkında olmadan üzülyorum. ailemle de günde 1-2 sefer konuşuruz. psikolog dedi ki eşinde babanda bulduğun neyi bulamıyorsun.. ya ben bu bunalımdan nasıl kurtulucam ya.

Psikoloğun sorusuna ne cevap verdiniz peki?
 
kızlar merhabalar .29 yaşında 6 senelik evli 2 yaşında çocuğu olan çalışan bi bayanım. memleketimde çalışmıyorum 3-4 saatlik uzaktayım. ama istediğim zaman çok şükür gidebiliyorum. bu çalıştığım 3. farklı il . şimdi bana güleceksiniz ama benim bir sorunum var. ya ben memleketimi annemi babamı çok özlüyorum kendi aileme adapte olamıyorum ve o kadar kızıyorum ki kendime. bakın ben cidden hatamın farkındayım çok yanlış yapıyorum . hatta psikoloğa bile gittim ama yok çözüm bulamıyorum. kafamdan çıkmıyor .memleketten dönünce istemsiz panik atak geçiriyorum farkında olmadan üzülyorum. ailemle de günde 1-2 sefer konuşuruz. psikolog dedi ki eşinde babanda bulduğun neyi bulamıyorsun.. ya ben bu bunalımdan nasıl kurtulucam ya.
30 lu yaşlar da belki anne olmanın da etkisiyle kendi ailenle yaşantın daha çok aklına geliyor olabilir birde ben türkiyenin hatta dünyanın her yerinde yaşayabilirim sohbet etmeyi çok severim kimisi suskundur arkadaşlık kuramaz arkadaş edinmeye çalış yaşadığın yerde
 
Ben olumsuz düşünmedim. Ben de annemlerin yanından ayrılınca her tatilde buruk hissederim. Sonuçta ilişkinize yansıtmıyorsanız normal değil mi? Demek ki aileniz sizi her yönden mutlu ediyor. Şanslısınız. Ailenin yanında insan daha az sorumlu hissediyordur, daha değer veriliyorsunuzdur bunlar kötü değil ki.
Normali dengeli olmasıydı ama demek ki yalnız hissediyorsunuz. Taş yerinde ağırdır diye bir laf var.İnsan tanıdığı çevrede, daha önceki yakınlarla daha bir mutlu, değerli oluyor.
 
kızlar merhabalar .29 yaşında 6 senelik evli 2 yaşında çocuğu olan çalışan bi bayanım. memleketimde çalışmıyorum 3-4 saatlik uzaktayım. ama istediğim zaman çok şükür gidebiliyorum. bu çalıştığım 3. farklı il . şimdi bana güleceksiniz ama benim bir sorunum var. ya ben memleketimi annemi babamı çok özlüyorum kendi aileme adapte olamıyorum ve o kadar kızıyorum ki kendime. bakın ben cidden hatamın farkındayım çok yanlış yapıyorum . hatta psikoloğa bile gittim ama yok çözüm bulamıyorum. kafamdan çıkmıyor .memleketten dönünce istemsiz panik atak geçiriyorum farkında olmadan üzülyorum. ailemle de günde 1-2 sefer konuşuruz. psikolog dedi ki eşinde babanda bulduğun neyi bulamıyorsun.. ya ben bu bunalımdan nasıl kurtulucam ya.
Eğer eşin soğuk ve sessiz biriyse aileni ozlemen çok normal ben tam 2 sene gurbetteydim ve 2 sene hergun hıçkıra hıçkıra ağladım halbuki 2 saatlik mesafe vardı aramızda ailemle şimdi şükürler olsun kendi memleketimize tayin çıktı rabbim.isteyen herkese nasip etsin 💕
 
Eğer eşin soğuk ve sessiz biriyse aileni ozlemen çok normal ben tam 2 sene gurbetteydim ve 2 sene hergun hıçkıra hıçkıra ağladım halbuki 2 saatlik mesafe vardı aramızda ailemle şimdi şükürler olsun kendi memleketimize tayin çıktı rabbim.isteyen herkese nasip etsin 💕
2 sene hergün mü ağladın 🙄 vayy arkadaş.bir yanda benim gibi dünya varmış, ailemin yanında yaşamıyormuşum diyen tayfa bir tarafta da siz.dünya ilginç bir yer.ailemin yanına zorunlu atasalar heralde istifa ederim.
Amann linçleyen linçlesin.koskoca insanlarsınız .ne bu böyle ilkokul çocuğu gibi.kendinize gelin.hiç normal değil.yarın öldüklerinde ne yapacaksın.intihar falan edersiniz bu bağlılıkla.
Aynı ülkenin içinde ne uzağı ayrıca.uzak mı kalmış.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Bende de memleket sevdası yok galiba.


Yaşadığım yeri çok çok seviyorum ama sıcak olan her yeri severim hatta deniz kıyısıysa bayılırım gibime geliyor.
Bende bir yere karşı duygusal bir gelişim olmuyor.insana olur, hayvana olur benim özlemim.şehir değil, şehirde kiminle yaşadığım önemli benim için.şehir mekan özleyenleri anlayamıyorum.
 
X