Ailem bana karşı üvey gibi..

mb1

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
18 Mayıs 2012
2.254
1.465
Merhaba arkadaşlar, ürkütücü bir başlıkla karşınızdayım.. Çok eskilerden beri devam eden ailevi sorunlarım beni eskisi kadar etkilememekle beraber yine karşıma çıkıp canımı sıkıyor.. Annem babam öz.. 4 kardeşiz en büyükleri benim. En büyük deneyimsizlikler ve kötülükleri en büyük çocuklarak ben yaşadım. Şİmdi 30 yaşındaım ailemle yaşıyorum. Yaş ilerlese bile eskisi kadar etkilemese bile zaman oluyor dokunuyor insana. unutsa bile aklına da geliyor. yıllar önce beni çok yıparan ailevi sorunlardan ve buradan uzaklaşmak için sırf buradan uzaklaşmak için şehir dışında okumaya gittim, gitmek çözüm olmadı tabi, kafandan ve içinden uzaklaşamıyorsun.. İlk gittiğim sene yurtta ağlıyordum beni haftalar geçti aramıyorlar diye.. İnsan başka bir yere gidince nispeten daha yalnız kalıyor ve ilgiye daha çok ihtiyacı oluyor. O zamanlarda babam bir keresinde 4 ay mı 5 ay mı ne hiç aramamıştı beni.. bir gün baktım arıyor.. Telefonu açtım tak kapandı.. üst üste 4-5 kere aradı kapattı. Meğer çaldırıyormuş. Nedeni de fenerbahçe kupa mı ne kazanmış şampiyon mu olmuş onu bana hatırlatmak için.. Ben orda aylardır aramıyolar diye ağlıorum üzülüyorum o fenerbahçe için çaldırıyor. Nispet olsun diye. Ben o zaman banamla anlaşamadığımdan galatasaraylım demiştim o yüzden... Zaman oldu ben aramışımdır illa ki ama onların aramadığını gün gibi hatırlıyorum. Bu sadece örneklerden birisi. Annem benimle hiçbişey konuşmak istemiyor paylaşmak istemiyor.. Açıkça da söylemişti.. Çocukken bana karşı çok sert, kötü ve duygusuzca davranıp yeterli ilgiyi şefkati göstermediklerinden ben de huysuz bir çocuktum. Tek babaneme sığınıp korunduğumu hatırlıyorum. Kötü davrandıkları için ben de öyle oldum sanırım. Yıllar içinde bu öyle gitti. Hala daha bana karşı üvey gibiler. Annemden bahsediyordum.. Bir olay olur çok önemli ya da önemsiz.. Aynı evin içinde bana söylemez benim haberim olmaz, kilometrelerce ötedeki kardeşlerimin anında haberi olur.. Eskiden beri öyleydi. Açıkçası ipler çok önceden koptu. Ben de istemiyorum konuşssunlar bazen. Eskisi kadar önemsemiyorum ama zaman oluyor etkiliyor. İnsanın annesi babası böyleyse başkaları nasıl olur kim bilir..
 
Allah allah insan evladına neden böyle davranır ki hiç konuşmadınız mı en azından kardeşlerinle falan konuşmadın mı
 
kendinizi hiç suçlamayın, herkes anne baba olamıyor.. 30 yaşına kadar bir şekilde gelmişsiniz, şimdi ağızlarıyla kuş tutsalar da geçen 30 yılı geri getiremezler, bundan sonra olmasa da olurlar, siz kendi önünüze bakın.. ve inşAllah evlenip çok mutlu olun..

sevgiler..
 
Allah allah insan evladına neden böyle davranır ki hiç konuşmadınız mı en azından kardeşlerinle falan konuşmadın mı

Niye böyle diye herhalde, annesi öyle olunca annesi bile savunup korumayınca kardeşi de annenin yanında yer alıyor. Bir bakıma onların da işine öyle geliyor..
 
Merhaba arkadaşlar, ürkütücü bir başlıkla karşınızdayım.. Çok eskilerden beri devam eden ailevi sorunlarım beni eskisi kadar etkilememekle beraber yine karşıma çıkıp canımı sıkıyor.. Annem babam öz.. 4 kardeşiz en büyükleri benim. En büyük deneyimsizlikler ve kötülükleri en büyük çocuk olarak ben yaşadım. Şimdi 30 yaşındaım ailemle yaşıyorum. Yaş ilerlese bile eskisi kadar etkilemese bile zaman oluyor dokunuyor insana. unutsa bile aklına da geliyor. yıllar önce beni çok yıparan ailevi sorunlardan ve buradan uzaklaşmak için, sırf buradan uzaklaşmak için şehir dışında okumaya gittim, gitmek çözüm olmadı tabi, kafandan ve içinden uzaklaşamıyorsun.. İlk gittiğim sene yurtta ağlıyordum beni haftalar geçti aramıyorlar diye.. İnsan başka bir yere gidince nispeten daha yalnız kalıyor ve ilgiye daha çok ihtiyacı oluyor. O zamanlarda babam bir keresinde 4 ay mı ne hiç aramamıştı beni.. bir gün baktım arıyor.. Telefonu açtım tak kapandı.. üst üste 4-5 kere aradı kapattı. Meğer çaldırıyormuş. Nedeni de fenerbahçe kupa mı ne kazanmış şampiyon mu olmuş onu bana hatırlatmak için.. Ben orda aylardır aramıyolar diye ağlıorum üzülüyorum o fenerbahçe için çaldırıyor. Nispet olsun diye. Ben o zaman banamla anlaşamadığımdan galatasaraylım demiştim o yüzden... Zaman oldu ben aramışımdır illa ki ama onların aramadığını gün gibi hatırlıyorum. Bu sadece örneklerden birisi. Annem benimle hiçbişey konuşmak istemiyor paylaşmak istemiyor.. Açıkça da söylemişti.. Çocukken bana karşı çok sert, kötü ve duygusuzca davranıp yeterli ilgiyi şefkati göstermediklerinden ben de huysuz bir çocuktum. Tek babanemin yanına gidip korunduğumu hatırlıyorum. Kötü davrandıkları için ben de öyle oldum sanırım. Yıllar içinde bu öyle gitti. Hala daha bana karşı üvey gibiler. Annemden bahsediyordum.. Bir olay olur çok önemli ya da önemsiz.. Aynı evin içinde bana söylemez benim haberim olmaz, kilometrelerce ötedeki kardeşlerimin anında haberi olur.. Eskiden beri öyleydi. Açıkçası ipler çok önceden koptu. Ben de istemiyorum konuşssunlar bazen. Eskisi kadar önemsemiyorum ama zaman oluyor etkiliyor. İnsanın annesi babası böyleyse başkaları nasıl olur kim bilir..

çalışıyorsanız ayrı eve çıkın.neden yanlarıdasınız ki
 
Niye böyle diye herhalde, annesi öyle olunca annesi bile savunup korumayınca kardeşi de annenin yanında yer alıyor. Bir bakıma onların da işine öyle geliyor..
Size karşı hepsi mi böyle yani?
Sizde bi sorun olabilir mi hiç özeleştiri yaptınız mı
 
Size karşı hepsi mi böyle yani?
Sizde bi sorun olabilir mi hiç özeleştiri yaptınız mı

Hayır hepsi öyle değil. Demek istediğim asıl sorun anneden kaynaklanınca kardeş de annenin tarafında olabiliyor. Şu anda eskisine göre daha az bu durumlar çünkü iletişim çok çok az.
 
Emin değilim ama oluyor sanırım. Eve gittiğinizde kardeşlerinizden birinin saç telini gizlice alın ve doğru DNA testine
 
  • Beğen
Reactions: mb1
Tamam da, bence normal değil anlattıkların. Sen dediğimi yap, sonrasini düşünürüz. Çünkü bende de şüphe oldu okuyunca

Olsa olsa hastanede filan karıştı desen öyle bişey olsa onların da haberi olmazdı. Bir de annem 17 yaşında evlenmiş 1 sene sonra ben doğmuşum. Evlatlık gibi bi durum yok yani.
 
Olsa olsa hastanede filan karıştı desen öyle bişey olsa onların da haberi olmazdı. Bir de annem 17 yaşında evlenmiş 1 sene sonra ben doğmuşum. Evlatlık gibi bi durum yok yani.
Eminsen sen bilirsin, ama bence dene bir şey kaybetmezsin. Anne babana benziyo musun peki?
 
bnce de bi dna yaptır bi aile evadına böle davranmaz ya
 
Eminsen sen bilirsin, ama bence dene bir şey kaybetmezsin. Anne babana benziyo musun peki?

Anneme babama benzemiyorum, babanneme biraz benziyorum. Büyük erkek kardeşimle biraz benziyoruz. Teyzeme de biraz benzetirlerdi.
 
Bazı iyi yönleri de var ama Allah böyle intihan ediyor herhalde.
 
Anneme babama benzemiyorum, babanneme biraz benziyorum. Büyük erkek kardeşimle biraz benziyoruz. Teyzeme de biraz benzetirlerdi.
Herkese "biraz" diyosunuz. Ben halamın ve babamın kopyasıyım. Nasıl biraz? Kulağınızın şeklinden bile anlaşılır. Dna yaptırın bana normal gelmiyor
 
Herkese "biraz" diyosunuz. Ben halamın ve babamın kopyasıyım. Nasıl biraz? Kulağınızın şeklinden bile anlaşılır. Dna yaptırın bana normal gelmiyor
Taktin dna ya su yazdiklarin ne sacma her cocuk anne babaya benzemek zorunda degil.
Konu sahibi var boyle anne babalar takma kafana sana tavsiyem bol dua etmen allah buyuk gun gelir elden ayaktan dusunce oteki kardeslerin bakmaz gene sana gelirler cok okuduk biz boyle hikayeleri :KK14:
 
Benim de annemle aram hiç iyi olmadı.
Allah yardımcın olsun.

Bu arada "bazı" erkeklere sesleniyorum: Bırakın eşiniz 9 ay karnında taşıdığı çocuğunun ismine kendisi sizinle birlikte karar versin. Bu karar sizin ailenize düşmüyor.

Not: Diğer konun kilitlendiği için buraya yazdım.
 
X