Allah şifa versin. O babanın aklı varsa bebek gibi bakar annene. O giderse yalnız kalacak, kim çeker onu, sen bile çekmezsin.
Öncelikle Allah yardımcın olsun umarım kendi ayaklarının üzerinde durabilen bir kadın olarak yaşayabilirsin en zoru da bu zaten. Haklısın aile o kadar önemli ki kızsanda, nefrette etsen sonuç olarak onlara dönüyorsun mecburen. Ama anladığım kadarıyla sen ne yaparsan yap ne kadar başarılı, iyi, harika bir evlat olsan da onlar sana aynı davranacak bu senin değil onların kendi problemi aslında. Kişilikle alakalı kimseyi sevmiyorlardır da muhtemelen. Zaten öz evladına böyle davranan birinin başkasına sevgiyle yaklaşması imkansız gibi bir şey. Yanlış anlamıyorsundur umarım beni seni üzmek değil amacım sadece ne kadar çabalasan da sana canım kızım diyerek bir yaklaşımda bulunmayacak gibi duruyorlar. O yüzden onları anlamaya, düzeltmeye çalışmak bile başarısız olur en iyisi onlarla arana mesafe koyup uzak kalmak beraber yaşamak çok büyük sıkıntı olur ama tabi bunun için maddi imkan lazım o konuda işin ne bilmiyorum. Artık iyi anlaşan gençler bile aileyle uzun süre yaşayamıyor ister istemez anlaşmazlıkları oluyor. Sen de anne babanla ayrı yaşamalısın eğer böyle bir imkanın varsa. Kocana gelince ondan da şansın olmamış ama kimseye katlanmak zorunda değilsin ne aile baskısı ne de çevre baskısı yüzünden kendi mutluluğun önemli onlar her türlü hakaret edecekler. Hatta başka şehirde yaşayıp çalışman sağlığın için çok daha iyi olacak tabi buna müsade ederler mi onu bilmiyorum. Ama ben ne yapardım dersen baya uzak kalırdım küslük olarak değil de mesafe koyar nadiren konuşurdum sonuçta sevgi, saygı görmüyorum kan bağı var diye aile olunmuyor ki ben de akrabamlarımdan nefret ederim hatta tiksinirim hepsinden valla zamanında ağzının payını verdim bana laf ettiklerinde ohh ne stres kaldı ne dertGüncelleme : 7. sayfada.
Konum uzun olursa affola.
Yapabilir miyim sizce? Pişman olur muyum? Konu babam ve onun egosunu, nobranlığını besleyen annem. Ben artık babamdan nefret ediyorum, aman tatlar kaçmasın diye sineye çekip unuturmuş gibi yaptığım şeyler bugünkü öfkemle yeniden alevlendi çünkü.
Babamdan şefkat görmedim, bir kez olsun güzel kızım demedi. Ergenliğimden başlayarak hakaretler, kıyaslamalar, baskılar, biriyle konuşsam oro*pu mu olacaksınlar artarak devam etti. Ben babamdan hiçbir şey isteyemedim, bir kez mektup yazdım beğendiğim bir kazağı istedim; astığı suratın haddi hesabı olmadı. Sanki ben annemin eski kocasındandım.
Baba gezelim. Baba çıkalım dediğimde ve diğer isteklerimde bana söylediği “evlen baban yapsın” oluyordu. Ben de 23’ümde o zamanki erkek arkadaşımla evlendim, üç sene evli kaldım aldatıldım ve boşandım. Boşandıktan sonra da baba evine döndüğümde eziyetler bitmedi. Sürekli yüzlerini eğdiğimi, utandırdığımı, şehir değiştireceğimizi bu utançla yaşayamayacağını söyledi, 30 yaşımdaki bana sokağa çıkma yasakları koydu, arkadaşlarımda gidip kalamadım, şirket yemeğine gittiğimde olay çıktı vs. Bir yaz babamın yaptıkları yüzünden üzüntüden üç ay regl olamadım. Adam servisçiye yol tarif ettiğim için bizi yakıştırdı beni itham etti, şimdiki eşim ilk kez evimize yemeğe geldiğinde olay çıkarttı ve final: nikahımda yoktu.
Sonra annemin ayılıp bayılmaları ve artık ele karıştık kocanın ailesine de ayıp olur demeler yüzünden barıştık. Ve işte sonuç; yapılan mobbingler yüzünden sinirlerim artık kaldırmadığı için işten ayrılmama kızmış! Kovulsam da kızardı, zamanında kızdı. Başka iş bulup çıksam neden işini bıraktı maceraya atıldı derdi. Yaranamadım arkadaşlar ben babama yaranamadım. O kadar öfkeliyim anlatamam bir kere babama güvenemedim 42 yaşındayımşimdi kocamdan ayrılsam (Allah korusun) bir ailem yok. Çok acı değil mi ? Aşırı sinirlendim ve ben artık ikisiyle de görüşmek istemiyorum.
Üşenmem okurum derseniz fikir vermesi açısından bazı konularımı ekliyorum yaşadıklarımla ilgili.
Melisa ve ben...Geçmişim.
Merhabalar, sevgiler. Öncelikle belirteyim uzun olacak. Kaç zamandır dalgalıyım durulamadım aslında konu açmakla açmamak arasındaydım ama bugün okuduğım babası ile yaşadığı sorunlar yüzünden intihar eden Melisa’nın haberi beni içimde yolculuğa çıkardı. Ben de onun yaşlarında ilaç içerek...www.kadinlarkulubu.com
Babam....
Çok üzgün , kırgın ve sinirli şekilde yazıyorum size... Aslında buradan alacağım hiçbir tavsiye babamın inadında ve nobranlığında işe yaramaz ama içimi dökmek istiyorum içim acıyor... Başımdan bir evlilik geçti, aldatıldım, maddi manevi zarara uğratıldım ve boşandım. 7-8 sene önce oldu bu olay...
hepsiyle başa çıkarım evel Allah hatta anneme dedim beni savunmazsan bunlara karşı sana da hiçbir şeyimi anlatmam güvenim de kalmaz bunu bil dedim o da laf ettirmiyor artık.
Sizi aşağı çeken üzen kıran inciten kimseye hayatınızda yer vermeyin ünvanı, yakınlığı ne olursa olsun.Güncelleme : 7. sayfada.
Konum uzun olursa affola.
Yapabilir miyim sizce? Pişman olur muyum? Konu babam ve onun egosunu, nobranlığını besleyen annem. Ben artık babamdan nefret ediyorum, aman tatlar kaçmasın diye sineye çekip unuturmuş gibi yaptığım şeyler bugünkü öfkemle yeniden alevlendi çünkü.
Babamdan şefkat görmedim, bir kez olsun güzel kızım demedi. Ergenliğimden başlayarak hakaretler, kıyaslamalar, baskılar, biriyle konuşsam oro*pu mu olacaksınlar artarak devam etti. Ben babamdan hiçbir şey isteyemedim, bir kez mektup yazdım beğendiğim bir kazağı istedim; astığı suratın haddi hesabı olmadı. Sanki ben annemin eski kocasındandım.
Baba gezelim. Baba çıkalım dediğimde ve diğer isteklerimde bana söylediği “evlen baban yapsın” oluyordu. Ben de 23’ümde o zamanki erkek arkadaşımla evlendim, üç sene evli kaldım aldatıldım ve boşandım. Boşandıktan sonra da baba evine döndüğümde eziyetler bitmedi. Sürekli yüzlerini eğdiğimi, utandırdığımı, şehir değiştireceğimizi bu utançla yaşayamayacağını söyledi, 30 yaşımdaki bana sokağa çıkma yasakları koydu, arkadaşlarımda gidip kalamadım, şirket yemeğine gittiğimde olay çıktı vs. Bir yaz babamın yaptıkları yüzünden üzüntüden üç ay regl olamadım. Adam servisçiye yol tarif ettiğim için bizi yakıştırdı beni itham etti, şimdiki eşim ilk kez evimize yemeğe geldiğinde olay çıkarttı ve final: nikahımda yoktu.
Sonra annemin ayılıp bayılmaları ve artık ele karıştık kocanın ailesine de ayıp olur demeler yüzünden barıştık. Ve işte sonuç; yapılan mobbingler yüzünden sinirlerim artık kaldırmadığı için işten ayrılmama kızmış! Kovulsam da kızardı, zamanında kızdı. Başka iş bulup çıksam neden işini bıraktı maceraya atıldı derdi. Yaranamadım arkadaşlar ben babama yaranamadım. O kadar öfkeliyim anlatamam bir kere babama güvenemedim 42 yaşındayım
Üşenmem okurum derseniz fikir vermesi açısından bazı konularımı ekliyorum yaşadıklarımla ilgili.
Melisa ve ben...Geçmişim.
Merhabalar, sevgiler. Öncelikle belirteyim uzun olacak. Kaç zamandır dalgalıyım durulamadım aslında konu açmakla açmamak arasındaydım ama bugün okuduğım babası ile yaşadığı sorunlar yüzünden intihar eden Melisa’nın haberi beni içimde yolculuğa çıkardı. Ben de onun yaşlarında ilaç içerek...
Babam....
Çok üzgün , kırgın ve sinirli şekilde yazıyorum size... Aslında buradan alacağım hiçbir tavsiye babamın inadında ve nobranlığında işe yaramaz ama içimi dökmek istiyorum içim acıyor... Başımdan bir evlilik geçti, aldatıldım, maddi manevi zarara uğratıldım ve boşandım. 7-8 sene önce oldu bu olay...
Allah yardımcınız olsun sabır gücünüzü arttırsın inşallah . Ne denir bilemedim insan hayatında ailesinden, kanından canından darbe yerse yabancı kime güvenebilir ki bilemiyorum çok üzgünüm çokGüncelleme : 7. sayfada.
Konum uzun olursa affola.
Yapabilir miyim sizce? Pişman olur muyum? Konu babam ve onun egosunu, nobranlığını besleyen annem. Ben artık babamdan nefret ediyorum, aman tatlar kaçmasın diye sineye çekip unuturmuş gibi yaptığım şeyler bugünkü öfkemle yeniden alevlendi çünkü.
Babamdan şefkat görmedim, bir kez olsun güzel kızım demedi. Ergenliğimden başlayarak hakaretler, kıyaslamalar, baskılar, biriyle konuşsam oro*pu mu olacaksınlar artarak devam etti. Ben babamdan hiçbir şey isteyemedim, bir kez mektup yazdım beğendiğim bir kazağı istedim; astığı suratın haddi hesabı olmadı. Sanki ben annemin eski kocasındandım.
Baba gezelim. Baba çıkalım dediğimde ve diğer isteklerimde bana söylediği “evlen baban yapsın” oluyordu. Ben de 23’ümde o zamanki erkek arkadaşımla evlendim, üç sene evli kaldım aldatıldım ve boşandım. Boşandıktan sonra da baba evine döndüğümde eziyetler bitmedi. Sürekli yüzlerini eğdiğimi, utandırdığımı, şehir değiştireceğimizi bu utançla yaşayamayacağını söyledi, 30 yaşımdaki bana sokağa çıkma yasakları koydu, arkadaşlarımda gidip kalamadım, şirket yemeğine gittiğimde olay çıktı vs. Bir yaz babamın yaptıkları yüzünden üzüntüden üç ay regl olamadım. Adam servisçiye yol tarif ettiğim için bizi yakıştırdı beni itham etti, şimdiki eşim ilk kez evimize yemeğe geldiğinde olay çıkarttı ve final: nikahımda yoktu.
Sonra annemin ayılıp bayılmaları ve artık ele karıştık kocanın ailesine de ayıp olur demeler yüzünden barıştık. Ve işte sonuç; yapılan mobbingler yüzünden sinirlerim artık kaldırmadığı için işten ayrılmama kızmış! Kovulsam da kızardı, zamanında kızdı. Başka iş bulup çıksam neden işini bıraktı maceraya atıldı derdi. Yaranamadım arkadaşlar ben babama yaranamadım. O kadar öfkeliyim anlatamam bir kere babama güvenemedim 42 yaşındayım
Üşenmem okurum derseniz fikir vermesi açısından bazı konularımı ekliyorum yaşadıklarımla ilgili.
Melisa ve ben...Geçmişim.
Merhabalar, sevgiler. Öncelikle belirteyim uzun olacak. Kaç zamandır dalgalıyım durulamadım aslında konu açmakla açmamak arasındaydım ama bugün okuduğım babası ile yaşadığı sorunlar yüzünden intihar eden Melisa’nın haberi beni içimde yolculuğa çıkardı. Ben de onun yaşlarında ilaç içerek...
Babam....
Çok üzgün , kırgın ve sinirli şekilde yazıyorum size... Aslında buradan alacağım hiçbir tavsiye babamın inadında ve nobranlığında işe yaramaz ama içimi dökmek istiyorum içim acıyor... Başımdan bir evlilik geçti, aldatıldım, maddi manevi zarara uğratıldım ve boşandım. 7-8 sene önce oldu bu olay...
