Alışabilir miyim?

Merhaba
Biraz uzun olabilir ama olabildiğince açıklayarak yazmaya çalışacağım
30 yaşında özel okulda çalışan öğretmenim
2 yıl önce evlendim. Kayınvalidemlerin alt katında kendi evimizde yaşadık 2 yıl boyunca kayınvalidem anlayışlı insandır 2 yıl boyunca herhangi bir sorun yaşamadım.

Benim problemim evimizin olduğu ilçeyle ilgiliydi çok kalabalık çocuk gürültüsünün çok olduğu evlerin dip dibe olduğu bir yerde. Hatta şöyle söyleyeyim yatak odamızla arka tarafımızdaki diğer bina arasında 2-3 metre anca vardır yazın cam açık uyuduğumuzda arka binalarda ne ses varsa olduğu gibi odamızdaydı çoğu zaman bu yüzden uyuyamadığımız oluyordu.

Eşimde bende taşınmak istiyorduk ama ben geçen yıl çalışmadığım sadece kpssye hazırlandığım için yapamadık. Yaşadığımız yerde gürültü hiç bitmediği için yazın ders çalışmak için 2 ay annemlerde kaldım. Malesef sınavda istediğim başarıyı elde edemediğim için iyi bir özel okulda çalışmaya başladım.

Ben işe başlayınca maddi yönden bir sıkıntımız kalmadığı için kendi evimizi kiraya verip çalıştığım okula yakın bir konumda eve taşındık ev sıfır ve sokak çok sessiz sakin.
ekstra olarak kendi kiramızın üzerine 2 bin lira ekliyoruz. Kayınvalidem kayınpederim bu duruma karşı çıkmadı onlarda taşınmamızı istediği için sorun olmadı yani en azından biz böyle biliyoruz.

Taşınalı 3 gün oldu ama eşimi mutsuz görünce bende mutlu olamıyorum ve sürekli kendime kızıyorum biraz daha sabretseydin diyorum. Bu yıl özel okulda çalışmama rağmen yeniden sınava hazırlanma kararı aldım ama bu çalışmayı orda otururken yapamazdım.
Yazın gece saat 11-12 ye kadar çocuklar içeri girmiyor uyarmamız da hiçbir işe yaramıyordu. Şimdi neden mutsuzsunuz derseniz eşim 30 yıldır anne babasının yanından hiç ayrılmadığı için ona şuan çok zor geliyor ve ek olarak kayınvalidem çalışıyor eşim kolaylık olsun diye her sabah metrobüse bırakıp çıkışta annesini almak için 1 saat bekliyordu. Şimdi sadece sabahları evden 15 dakika erken çıkıp annesini alıp metrobüse bırakıyor . Akşam çıkışta annesi eve kendisi gidiyor ama eve ulaşması 1 saat daha geç oluyor tabi. Bende orda oturduğumuzda servis kullandığım için bende 1 saat sonra eve gidiyordum şuan kendi evimle okul arası yürüyerek 5 dakika. Eşimin annesi tazminatı olduğu için şuan işten ayrılamıyor ama seneye aralıkta süresi dolduğu için tazminatı alıp çıkacak inşallah. Annesinin yol problemi olmasa bu durumu bu kadar dert edeceğimi düşünmüyorum ama şuan inanılmaz takıyorum ve neden en başından düşünmedim diye kendime çok kızıyorum. Eşimde bir yıl daha sabredebilirdin seneye belki atanacaksın en azından bir kez taşınırdık diyor.. bana biraz kırgın gibi nasıl düzelteceğim hiçbir fikrim yok. Onu mutsuz gördükçe kendime olan öfkem dinmiyor.. ve bende evi sevemiyorum.. 2 yılda çok fazla söylensemde oraya alıştığımı anladım bende ama artık çok geç tabikii

Alışırsınız,
Kotu birsey yapmamissiniz ki aksine çok düşüncelisiniz keyfiyen de davranmamissiniz.
Tamam eşinizin annesi ama önce kendi hayat kalitenizi ve konforunuzu düşünmeniz gerekiyor ve öyle de yapmışsınız.
Sakın kendinizi kötü hissetmeyin .

Artık taşınmışsınız, bunları düşünmek için çok geç. Bulunduğunuz şartlara alışmaya çalışın. Bu şartları sevebilmek için ufak değişiklikler yapın.

Anasından babasından ayrı kalması otuz yıl sürmüş çok yazık

Alisir zamanla. Hicbirsey yapmayin. Evde huzurlu olmak önemli. Eski mahallenize o alisik olabilir, ama siz cekmek zorunda degilsiniz

Kendinizi suçlu hissedecek hiçbirşey yok
Siz parasını kazanan yetişkin bir birey olarak nerde yaşayacağınıza karar vermişsiniz elbette başkasına değil kendinize en uygun olanı seçeceksiniz. Eşiniz 30 yıldır ana babasının yanından ayrılmamış ne kadar daha dipdibe oturacaktı acaba? Eşinizin sizi manipüle etmesine izin vermeyin, belki seneye atanamayacaksınız? Böyle diye diye hep orda mı oturacaktınız

Eşiniz kaç yaşına gelmiş, evlenmiş. Yeni ailesi için ne uygunsa ona alışmak zorunda. Sizin aileniz aile değil mi, onlardan uzak oturmakta sorun yok mu?

Yeni evinizin hem sakin bir muhitte olması hem de işinize yakın olması ders çalışabilmeniz açısından avantaj. En doğru kararı vermişsiniz. Annesi bir sene idare edebilir ama siz atanamadan -beklenmedik bir gebelik gibi- engel bir durum yaşarsanız çok pişman olursunuz.

Bunları buraya yazdığınız gibi eşinizle konuşun. Olmuş şeyler için bu kadar düşünmeye ve üzülmeye gerek yok.

Yani koskoca adamın bu zamana kadar anne babasına bağımlı olarak yaşaması garip geldi açıkçası .. atansanız ne olacak o zaman .. yani yanlış anlaşılmasın kayınvalide kayınpeder çok iyi olabilir Allah bozmasın ama yine de herkesin kendi yaşam şartı farklı önce kendinizi düşünmeniz gayet normal o da alışacak siz de bu şekilde tatlj tatlı anlatın bence eşinize ..

Şaka misiniz cidden ya Aileye bak herkes ayri minnoş. Kaynana yaninda oturun demiyorum ama evde sesten ders calisamadim diyip 2 ay anne evine tasinmak. Kaynanaya serviscilik yapilmadi diye minnoş kalbi kirilan koca. Ona kahrolan gelin. Hepiniz topyekun bi buyuseniz keske

Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim. Eşinizi size karşı çok duyarsız buldum. Annesi eve bir saat geç gitmesin diye sizin bir sene daha atanamamanızı, emeklerinizin boşa gitmesini göze alıyor.

Madem öyle annesi emekli olana kadar evlenmese imiş. Siz de annenizin yanında rahat rahat çalışırdınız.

Ay konuyu ben yazdım sandım bir an Batı'daki evimiz aynı sizin anlattığınız gibi bir yerde, komşular aynı, gürültü aynı, hatta evet yatak odamın camıyla diğer bina arası maksimum 4-5 metre.

Insanin öyle muhitlerde cidden psikolojisi bozuluyor. Ben nasıl dua ettiysem şu komşulardan ve gürültüden kurtulayım diye, Doğu'daki evimin yanı mezarlık ve köyün en sonundayız. Sessizlik gibisi yok. Ruhum rahatladı yemin ediyorum. Demem o ki, benim eşim de başta istemiyordu o evden ayrılmayı ama şu anda tatillerde oraya dönünce sinir krizi geçiriyor. Hele hamileyken o gürültü beni hasta edecekti, uyuyamıyordum bile. İnsan huzura ve rahatlığa daha çabuk alışıyor emin olun. Alışacaktır. Çok içinize sinmiyorsa bize yazdığınız gibi güzelce konuşun. Artık taşınmışsınız zaten, siz nasıl o kaosa adapte olmaya çalıştıysanız, o da aynı şekilde bir fedakarlık yapıversin. Birebir aynı şartlarda yaşadığım için biliyorum, şimdi özlemiş ve alışmış gibi hissediyorsunuz (tatillerde gitmek üzereyken ben de öyle oluyorum), ama dönseniz aslında hiç de özlemediğinizi farkedeceksiniz Sizin şu an hissettiğiniz bana kalırsa eşinizin huzursuzluğunun bir yansıması. Huzurla oturun yeni evinizde

Kendinizi suclamyi birakin annesini dusundugu kadar esiniz sizi dusunseydi su an sizi manipule etmek yerine rahat oldugunuz icin mutlu olmaliydi. O da alisir elbette. Okurken de mi annesinin dizinin dibindeymis?

Of ne saçma ya. Kadın anasını danasini yeri gelip şehrini bıraksın, kimsenin gozune gelmiyor. Adam yan ilçeye taşınmış da anneciginden ayrılmış. Ne acıklı hikaye.
Evli barkli olup annemden uzağa düştüm diye üzülen kocam olsa gözümden düşerdi..göbek bağını kessin de evlensin

kirginpapatya .!.:

Merhaba
Biraz uzun olabilir ama olabildiğince açıklayarak yazmaya çalışacağım
30 yaşında özel okulda çalışan öğretmenim
2 yıl önce evlendim. Kayınvalidemlerin alt katında kendi evimizde yaşadık 2 yıl boyunca kayınvalidem anlayışlı insandır 2 yıl boyunca herhangi bir sorun yaşamadım.

Benim problemim evimizin olduğu ilçeyle ilgiliydi çok kalabalık çocuk gürültüsünün çok olduğu evlerin dip dibe olduğu bir yerde. Hatta şöyle söyleyeyim yatak odamızla arka tarafımızdaki diğer bina arasında 2-3 metre anca vardır yazın cam açık uyuduğumuzda arka binalarda ne ses varsa olduğu gibi odamızdaydı çoğu zaman bu yüzden uyuyamadığımız oluyordu.

Eşimde bende taşınmak istiyorduk ama ben geçen yıl çalışmadığım sadece kpssye hazırlandığım için yapamadık. Yaşadığımız yerde gürültü hiç bitmediği için yazın ders çalışmak için 2 ay annemlerde kaldım. Malesef sınavda istediğim başarıyı elde edemediğim için iyi bir özel okulda çalışmaya başladım.

Ben işe başlayınca maddi yönden bir sıkıntımız kalmadığı için kendi evimizi kiraya verip çalıştığım okula yakın bir konumda eve taşındık ev sıfır ve sokak çok sessiz sakin.
ekstra olarak kendi kiramızın üzerine 2 bin lira ekliyoruz. Kayınvalidem kayınpederim bu duruma karşı çıkmadı onlarda taşınmamızı istediği için sorun olmadı yani en azından biz böyle biliyoruz.

Taşınalı 3 gün oldu ama eşimi mutsuz görünce bende mutlu olamıyorum ve sürekli kendime kızıyorum biraz daha sabretseydin diyorum. Bu yıl özel okulda çalışmama rağmen yeniden sınava hazırlanma kararı aldım ama bu çalışmayı orda otururken yapamazdım.
Yazın gece saat 11-12 ye kadar çocuklar içeri girmiyor uyarmamız da hiçbir işe yaramıyordu. Şimdi neden mutsuzsunuz derseniz eşim 30 yıldır anne babasının yanından hiç ayrılmadığı için ona şuan çok zor geliyor ve ek olarak kayınvalidem çalışıyor eşim kolaylık olsun diye her sabah metrobüse bırakıp çıkışta annesini almak için 1 saat bekliyordu. Şimdi sadece sabahları evden 15 dakika erken çıkıp annesini alıp metrobüse bırakıyor . Akşam çıkışta annesi eve kendisi gidiyor ama eve ulaşması 1 saat daha geç oluyor tabi. Bende orda oturduğumuzda servis kullandığım için bende 1 saat sonra eve gidiyordum şuan kendi evimle okul arası yürüyerek 5 dakika. Eşimin annesi tazminatı olduğu için şuan işten ayrılamıyor ama seneye aralıkta süresi dolduğu için tazminatı alıp çıkacak inşallah. Annesinin yol problemi olmasa bu durumu bu kadar dert edeceğimi düşünmüyorum ama şuan inanılmaz takıyorum ve neden en başından düşünmedim diye kendime çok kızıyorum. Eşimde bir yıl daha sabredebilirdin seneye belki atanacaksın en azından bir kez taşınırdık diyor.. bana biraz kırgın gibi nasıl düzelteceğim hiçbir fikrim yok. Onu mutsuz gördükçe kendime olan öfkem dinmiyor.. ve bende evi sevemiyorum.. 2 yılda çok fazla söylensemde oraya alıştığımı anladım bende ama artık çok geç tabikii

Genişletmek için tıkla...

Merhaba sonuçta taşınana kadar bir sürü zaman geçmiştir. Mishal yeni ev bulma süreci, yerleşme süreci vs. gibi. Eşiniz bu sıralarda bir şey demedi mi size. Şimdi yerlestikten sonra neden keyfinizi kaçırıyor?
Olan olmuş çoktan sabahları 15 dk evden çıkıp kayınvalidenizi metroya bırakabiliyor sa akşam da kayınvalidenizi bekleyip evine bırakıp gelsin sonuçta çok bir mesafe yok anladığım kadarıyla. Böyle sizin huzurunuzu da bozmaz kendi huzurunu da bozmaz. Olan olmuş bu saatten sonra geri taşınacak değilsiniz sonuçta.
Sessiz bir yaşam yeri sizin en doğal hakkınız benim ilk evimde öyleydi çocuklar camdan evimi gozetlerdi geceye kadar oynardı. Perdelerimi camlarımi hiç acamazdim şimdi evim çatı kat sessizlik, huzur hakim bence en güzeli

yenGEnC .!.:

Of ne saçma ya. Kadın anasını danasini yeri gelip şehrini bıraksın, kimsenin gozune gelmiyor. Adam yan ilçeye taşınmış da anneciginden ayrılmış. Ne acıklı hikaye.
Evli barkli olup annemden uzağa düştüm diye üzülen kocam olsa gözümden düşerdi..göbek bağını kessin de evlensin

Genişletmek için tıkla...

Bir de konu sahibi alışabilir miyim demiş. Yani anne babasının yanından ayrılmaya alıştıysa altı üstü iki senedir tanıdığı kayınvalidenin yanından taşınmaya hayli hayli alışır.

Eşi huzur bozduğu için kendisinin de yeni düzende mutsuz olduğuna inanıyor sanırım. Yoksa objektif olarak kendisine daha faydalı olacak bu koşullarda mutlu olamamasının başka bir açıklaması yok.

Taşınmadan önce düşünecektin bunları.

kirginpapatya .!.:

Merhaba
Biraz uzun olabilir ama olabildiğince açıklayarak yazmaya çalışacağım
30 yaşında özel okulda çalışan öğretmenim
2 yıl önce evlendim. Kayınvalidemlerin alt katında kendi evimizde yaşadık 2 yıl boyunca kayınvalidem anlayışlı insandır 2 yıl boyunca herhangi bir sorun yaşamadım.

Benim problemim evimizin olduğu ilçeyle ilgiliydi çok kalabalık çocuk gürültüsünün çok olduğu evlerin dip dibe olduğu bir yerde. Hatta şöyle söyleyeyim yatak odamızla arka tarafımızdaki diğer bina arasında 2-3 metre anca vardır yazın cam açık uyuduğumuzda arka binalarda ne ses varsa olduğu gibi odamızdaydı çoğu zaman bu yüzden uyuyamadığımız oluyordu.

Eşimde bende taşınmak istiyorduk ama ben geçen yıl çalışmadığım sadece kpssye hazırlandığım için yapamadık. Yaşadığımız yerde gürültü hiç bitmediği için yazın ders çalışmak için 2 ay annemlerde kaldım. Malesef sınavda istediğim başarıyı elde edemediğim için iyi bir özel okulda çalışmaya başladım.

Ben işe başlayınca maddi yönden bir sıkıntımız kalmadığı için kendi evimizi kiraya verip çalıştığım okula yakın bir konumda eve taşındık ev sıfır ve sokak çok sessiz sakin.
ekstra olarak kendi kiramızın üzerine 2 bin lira ekliyoruz. Kayınvalidem kayınpederim bu duruma karşı çıkmadı onlarda taşınmamızı istediği için sorun olmadı yani en azından biz böyle biliyoruz.

Taşınalı 3 gün oldu ama eşimi mutsuz görünce bende mutlu olamıyorum ve sürekli kendime kızıyorum biraz daha sabretseydin diyorum. Bu yıl özel okulda çalışmama rağmen yeniden sınava hazırlanma kararı aldım ama bu çalışmayı orda otururken yapamazdım.
Yazın gece saat 11-12 ye kadar çocuklar içeri girmiyor uyarmamız da hiçbir işe yaramıyordu. Şimdi neden mutsuzsunuz derseniz eşim 30 yıldır anne babasının yanından hiç ayrılmadığı için ona şuan çok zor geliyor ve ek olarak kayınvalidem çalışıyor eşim kolaylık olsun diye her sabah metrobüse bırakıp çıkışta annesini almak için 1 saat bekliyordu. Şimdi sadece sabahları evden 15 dakika erken çıkıp annesini alıp metrobüse bırakıyor . Akşam çıkışta annesi eve kendisi gidiyor ama eve ulaşması 1 saat daha geç oluyor tabi. Bende orda oturduğumuzda servis kullandığım için bende 1 saat sonra eve gidiyordum şuan kendi evimle okul arası yürüyerek 5 dakika. Eşimin annesi tazminatı olduğu için şuan işten ayrılamıyor ama seneye aralıkta süresi dolduğu için tazminatı alıp çıkacak inşallah. Annesinin yol problemi olmasa bu durumu bu kadar dert edeceğimi düşünmüyorum ama şuan inanılmaz takıyorum ve neden en başından düşünmedim diye kendime çok kızıyorum. Eşimde bir yıl daha sabredebilirdin seneye belki atanacaksın en azından bir kez taşınırdık diyor.. bana biraz kırgın gibi nasıl düzelteceğim hiçbir fikrim yok. Onu mutsuz gördükçe kendime olan öfkem dinmiyor.. ve bende evi sevemiyorum.. 2 yılda çok fazla söylensemde oraya alıştığımı anladım bende ama artık çok geç tabikii

Genişletmek için tıkla...

30 yaşında herif anasının memesinden kopsun bi zahmet. Bu ne böyle?

Eşinizin sevinmesi ve size teşekkür etmesi gerekiyor, 30 yaşından sonra ergenliğini tamamlayabildiği ve ailesinden ayrılabildiği için.

holymoly .!.:

Ay konuyu ben yazdım sandım bir an Batı'daki evimiz aynı sizin anlattığınız gibi bir yerde, komşular aynı, gürültü aynı, hatta evet yatak odamın camıyla diğer bina arası maksimum 4-5 metre.

Insanin öyle muhitlerde cidden psikolojisi bozuluyor. Ben nasıl dua ettiysem şu komşulardan ve gürültüden kurtulayım diye, Doğu'daki evimin yanı mezarlık ve köyün en sonundayız. Sessizlik gibisi yok. Ruhum rahatladı yemin ediyorum. Demem o ki, benim eşim de başta istemiyordu o evden ayrılmayı ama şu anda tatillerde oraya dönünce sinir krizi geçiriyor. Hele hamileyken o gürültü beni hasta edecekti, uyuyamıyordum bile. İnsan huzura ve rahatlığa daha çabuk alışıyor emin olun. Alışacaktır. Çok içinize sinmiyorsa bize yazdığınız gibi güzelce konuşun. Artık taşınmışsınız zaten, siz nasıl o kaosa adapte olmaya çalıştıysanız, o da aynı şekilde bir fedakarlık yapıversin. Birebir aynı şartlarda yaşadığım için biliyorum, şimdi özlemiş ve alışmış gibi hissediyorsunuz (tatillerde gitmek üzereyken ben de öyle oluyorum), ama dönseniz aslında hiç de özlemediğinizi farkedeceksiniz Sizin şu an hissettiğiniz bana kalırsa eşinizin huzursuzluğunun bir yansıması. Huzurla oturun yeni evinizde

Genişletmek için tıkla...

Beni en iyi siz anlamışsınız teşekkür ederim.. tamda bahsettiğiniz gibi acaba düşündüğüm kadar kötü bir yer değilmiydi biraz daha sabredebilir miydim diye 3 gündür içim içimi yiyor… ama gerçekten gürültü insanı inanılmaz yoruyor ilkokul öğretmeniyim sınıfımda 25 öğrencim var insan tüm gün sesi gürültüyü çekince eve gidince kafayı dinlemek istiyor ama bu ordayken mümkün olmuyordu