Ben doğumdan 3 gün sonra kaybettim . Dokuz ay hayalini kurdum .doğduğunda 21 yaşındaydım. Dogumda büyük sağlık sorunları yaşayınca hemen kendime gelip göremedim .sekiz saat (belki daha fazla)sonra gördüm ,yoğun bakimda

o kadar güzeldi ki ....o kadar haraketliydi ki ...kocaman da bir bebek

önce kolu yok dediler sonra bacağı ...bu çocuk down sendromlu dediler sonra yok yok gerizekalı ...hiçbirine inanmadım (karnındayken son ana kadar bu psikolojiyle savaştım) hatta doktor alınması gerekiyor ciddi sağlık problemleri var dedi (baktık o sözde profun icabına) doğdu sapasağlam! Ee tabi eddanin hayaller tavan ..3 gün sonra çıktım hastaneden ama kızımı alamadım .biraz daha bizimle kalacak dediler .sen git ertesi gün bebeğin yanında olacak dediler

herkes herşeyi biliyor bir tek ben leyla ... tamam dedim gittim evde kıyafetlerini sevdim ,hazırladım. Eşime de gösterdim birlikte hayallere daldık. Elimde kıyafetleriyle uyudum .eşim hastaneye bebeğimi görmeye gitti döndüğünde minnoşum da kucagindaydi. .Hiç ses vermiyordu ....gözlerini açmıyordu. ..hala sıcaktı bedeni ama nefes almıyordu. ..yatırdılar yanıma sarıldık uyuduk (tabi anlattığım gibi sakin değilim .feryat figan,ortalık yangın yeri ) kulağına eğilip " aşkım şimdi anne senin yerine uyuyacak sen uyanacaksın,daha yaşayacak çok şey var. .." dedim ,Allah a yalvardım benim canımı ona ver diye .....olmadı

hayalini kurduğum bebeğim yanımda cansız yatıyordu ...o uyanmayacaksa bende uyanmayacagim beni de öldür Allah im dedim resmen Allah la pazarlık yaptım .baktım olmuyor ,öldürün beni diye bağırmaya başladım . O kadar güzeldi ki ,onsuzluga dayanamazdim

bir kaç ay sonra 7 yaşında olacak

3 yaşında da olsa bu kadar üzülürdüm. Hala yüreğim sızlıyor. Ağlıyorum, unutamıyorum ! Sol yanım eksik ,sol yanım paramparça. ..Allah kimsenin hayalini kurduğunu elinden almasın insallah .yaşamayan bilmez !