22 gundur hic bir turlu bitmeyen anksiyete atagi geciriyorum. İkna olsam da icim bir turlu rahatlamiyor. Bir tek gece ve internette anksiyete ile ilgili bir seyler okurken rahatliyorum. 22 gundur her gun kalp carpintisi ve el uyusmasi ile uyaniyorum. Bir gram sabrim kalmadi, bu kadar uzun hic yasamamistim. İlaca basladim. Bu kadar uzun olmasi normal mi? Hep tetikteyim. Sakinlesrigimde de mutlu degilim. mutluluk salgilarim emilmis sanki. Sucluluk psikolojim cok yuksek, kendimi sucladikca atagim iyice alevleniyor. Bitme suresi yok mu bunun?