Annem ağır depresyon da ne yapacağım

Merhaba arkadaşlar
Ben ara ara gelip durumum hakkında fikir danisiyorum . Ve verdiğiniz fikirler bana çok iyi geliyor. Çünkü bir kardeşim (manen) yok. Tek başıma mücadele ediyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Annem şuan majör depresyon geçiriyor. 2-3 aydır tedavi görüyor , ancak bir ara erenkoye götürdük nöroloji bölümünde yattı 5 gün. Ve demans , Parkinson vs olmadığı majör depresyon geçirdiği teşhisi koyuldu. Zaten ben annemi özelde de tecrübeli bir Dr a götürüyordum. Ancak erenkoyde ilaçlarını değiştirmişler. Ağır geldi. Sonra özel doktorumuzu aradık. Düzenledik tekrardan. Yaklaşık 1.5 aydır sürekli ağlıyor.
Herşey sorun. İlaç neden içtim neden içmedim kaç tane içtim. Yanlış verdiniz. Yanlış yoldan gidiyorsunuz. Yemek yemicem ama yiyor baya . Yemek yemeyeceğim içmeyeceğim oturmayacağım takmayacağım gitmeyeceğim hiçbir şeyim yok giyecek hiçbir şeyim kalmadı ben ne giyeceğim kıyafetim yok karnım aç tokum yemeyeceğim. Sürekli bu şekilde. Ve ağlama krizlerine giriyor ben aklımı kaybediyorum ben eskiden böyle değildim hatta morali yerine gelir diye annemin eski fotoğraflarını ne kadar şarj alarak bir insan olduğunu hatırlattım neler yaptığımı hatırladım daha çok ağladı ben aklımı yitirdim ben düzelmeyeceğim ben iyi olmayacağım ben iyi değilim hatta anneme iyi olması ile alakalı olarak cümleler tekrar ettirmeye çalıştım hayat çok güzel ben iyiyim diye ama kesinlikle ağzından harfi dahi çıkmıyor söylediğim cümlenin.
Majör depresyon yaşayan var mı ? Bu durumu nasıl atlatacağız. Anneme nasıl davranmalıyım. Çok iyi davranınca kendini çok salıyor biraz sert çıkınca kendi yalnızlık hisseder diye korkuyorum bunun dışında çevremdeki insanlar sağolsunlar destek oluyorlar annemin yaşına yakın çevremdeki insanlarla bir araya gelince sohbet edince gelince birazcık daha Zihni dağılıyor gibi ama genel anlamda sürekli mutsuz yüzü kesinlikle görünmüyor hep mutsuz hep mutsuz ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım bu işin üstesinden nasıl gelmeliyim bu arada babam bu süreçte yanımızdaydı ancak yarın itibarıyla gidiyor memlekete gitmek zorunda değil ama keyfi istiyor. Bunalmış. Ama ben çok bunaldım. Konu bu değil neyse . geri dönecek. Mesela size yazarken geldi vazgeçtim dedi. Yarın yine gelip gidiyor der. Neyse konu o değil
Aslında merak ediyorum başına ağır depresyon geçirmiş , dengesiz dengesiz konuşan ama sonra düzelen yakınlarınız oldu mu ya da siz oldunuz mu yazımın kusuruna bakmayin. , Ben konuşuyorum klavye yazıyor. Dokunmatik bozuk

Hu hu arkdaaslar

Doktoruna sormaniz daha iyi dogru olabilir.

Pamuk Otu .!.:

Doktoruna sormaniz daha iyi dogru olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Çok tesekkurederim. Doktor sanirsam diğer hastlarinin tecrübelerini bana anlatmaz. Ben burda başından geçenler neler yaşadı nasıl basetti onu öğrenmeye çalışıyorum .

Birpapatyagolgesi .!.:

Çok tesekkurederim. Doktor sanirsam diğer hastlarinin tecrübelerini bana anlatmaz. Ben burda başından geçenler neler yaşadı nasıl basetti onu öğrenmeye çalışıyorum .

Genişletmek için tıkla...

Tecrübe sormayın onu soylemiyorum. Anneme nasil davranmam gerek diye sorun. Sert mi yumuşak mı diye bize sormuşsunuz ya.

Ben doktor değilim ama iki ay gibi bi zaman önce majör depresyon teşhisi aldım.
Bu kişiden kişiye göre değişir.
Yemek yiyemedim, çok yedim, kıyafetim yok, nerde giyeceğim sanki, Allahım bana yardım et diye ağladığım çok zaman oldu.
Kase düştü diye, ütü ısınmadı diye, kedi içeri giremedi diye, durduk yere (mesela şu an size bunları yazarken) gittikçe sıklığı azalan çok atak geçirdim.
Bana annenizde başka bi şey daha var gibi geldi. Çünkü 3 ay ilerleme kaydetmek için uygun bir süre.
Yani şu an en azından neyin yanlış gittiğini biliyorum.
Ailem, arkadaşlarım aşırı destek oluyor. Bi gram yiyeyim diye elinde yemekle bekleyen de var.
Ama bu joker yani bakımcı kişiler pek önemli olmuyor nedense. Yani nankörlükten, sevmemekten değil hepsinden Allah bin kere razı olsun ama pek laflarını dinlemiyorsunuz.
Anneniz için de serbest bıraksanız da arada kızsanız da hep ordasınız siz değişim yapamazsınız.
Başka biri eski halini anımsatmalı.
Bu benim fikrim tabii.
Çok zor. Yaşayan için de yakını için de.
Bazı günler Allahım ben yaşamak istiyorum lütfen diye ağlarken buluyordum kendimi.
Şimdi ayıyorum e ben zaten ölmüyordum ki.
Kök sebep de bi hikaye.
Neden depresyona girdi, neler ona bunu hatırlatıyor gibi.
Bazı günler o ruh halini yaşamasına da müsade edin. Eğlendiğinde o hali kendi sıkıcı bulmalı.
İçindeyken, ilaçlar uyku da yapıyorken mutsuz olup oturmak ve ağlamak kolay geliyor insana. Tuhaf ama en güvenli duygu üzülmek gibi çünkü onu tanıyorsun. Bi yazışta kafam bunları toparlayabildi. Hızlıca geçer inşallah..

cilek4233 .!.:

Ben doktor değilim ama iki ay gibi bi zaman önce majör depresyon teşhisi aldım.
Bu kişiden kişiye göre değişir.
Yemek yiyemedim, çok yedim, kıyafetim yok, nerde giyeceğim sanki, Allahım bana yardım et diye ağladığım çok zaman oldu.
Kase düştü diye, ütü ısınmadı diye, kedi içeri giremedi diye, durduk yere (mesela şu an size bunları yazarken) gittikçe sıklığı azalan çok atak geçirdim.
Bana annenizde başka bi şey daha var gibi geldi. Çünkü 3 ay ilerleme kaydetmek için uygun bir süre.
Yani şu an en azından neyin yanlış gittiğini biliyorum.
Ailem, arkadaşlarım aşırı destek oluyor. Bi gram yiyeyim diye elinde yemekle bekleyen de var.
Ama bu joker yani bakımcı kişiler pek önemli olmuyor nedense. Yani nankörlükten, sevmemekten değil hepsinden Allah bin kere razı olsun ama pek laflarını dinlemiyorsunuz.
Anneniz için de serbest bıraksanız da arada kızsanız da hep ordasınız siz değişim yapamazsınız.
Başka biri eski halini anımsatmalı.
Bu benim fikrim tabii.
Çok zor. Yaşayan için de yakını için de.
Bazı günler Allahım ben yaşamak istiyorum lütfen diye ağlarken buluyordum kendimi.
Şimdi ayıyorum e ben zaten ölmüyordum ki.
Kök sebep de bi hikaye.
Neden depresyona girdi, neler ona bunu hatırlatıyor gibi.
Bazı günler o ruh halini yaşamasına da müsade edin. Eğlendiğinde o hali kendi sıkıcı bulmalı.
İçindeyken, ilaçlar uyku da yapıyorken mutsuz olup oturmak ve ağlamak kolay geliyor insana. Tuhaf ama en güvenli duygu üzülmek gibi çünkü onu tanıyorsun. Bi yazışta kafam bunları toparlayabildi. Hızlıca geçer inşallah..

Genişletmek için tıkla...

Çok tesekkurederim . 2 ay önce annem hiç konuşmazdı. Ruh gibi bakardı. Bu yüzden demanstan şüphelendim. İlaçlardan sonra aglamay konuşmaya başladı. Aynı sizin gibi. Oyum yok buyum yok. Birde ben eski fotolarını gösterdim. Bak ne kadar neseliydin videolarını gösterdim. .
Eski mahalleye götürdüm .
Annem İstanbul'dan Ege'ye taşındı. İstemeden , babam istedi diye. 5 sene orda kaldı. Ama hiç sevemedi. Gittiğinden beri durgunluğu vardı. En son zamanlarda yani bu ruh haline girmeden önce , bana hep şey diyordu. Çalışmak istemiyorum bu ev düzelmiyor bıktım artık. Yuvamı kurayım diyorum kurulmuyor. (Annem babam evde çalışırlardı,kendi işleri dikiş falan)
Babam iş konusunda çok baskıcı stresli.
Peki nasıl davranmalıyım. Sizi nasıl davranınca ümitleriniz geri geliyor

Birpapatyagolgesi .!.:

Merhaba arkadaşlar
Ben ara ara gelip durumum hakkında fikir danisiyorum . Ve verdiğiniz fikirler bana çok iyi geliyor. Çünkü bir kardeşim (manen) yok. Tek başıma mücadele ediyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Annem şuan majör depresyon geçiriyor. 2-3 aydır tedavi görüyor , ancak bir ara erenkoye götürdük nöroloji bölümünde yattı 5 gün. Ve demans , Parkinson vs olmadığı majör depresyon geçirdiği teşhisi koyuldu. Zaten ben annemi özelde de tecrübeli bir Dr a götürüyordum. Ancak erenkoyde ilaçlarını değiştirmişler. Ağır geldi. Sonra özel doktorumuzu aradık. Düzenledik tekrardan. Yaklaşık 1.5 aydır sürekli ağlıyor.
Herşey sorun. İlaç neden içtim neden içmedim kaç tane içtim. Yanlış verdiniz. Yanlış yoldan gidiyorsunuz. Yemek yemicem ama yiyor baya . Yemek yemeyeceğim içmeyeceğim oturmayacağım takmayacağım gitmeyeceğim hiçbir şeyim yok giyecek hiçbir şeyim kalmadı ben ne giyeceğim kıyafetim yok karnım aç tokum yemeyeceğim. Sürekli bu şekilde. Ve ağlama krizlerine giriyor ben aklımı kaybediyorum ben eskiden böyle değildim hatta morali yerine gelir diye annemin eski fotoğraflarını ne kadar şarj alarak bir insan olduğunu hatırlattım neler yaptığımı hatırladım daha çok ağladı ben aklımı yitirdim ben düzelmeyeceğim ben iyi olmayacağım ben iyi değilim hatta anneme iyi olması ile alakalı olarak cümleler tekrar ettirmeye çalıştım hayat çok güzel ben iyiyim diye ama kesinlikle ağzından harfi dahi çıkmıyor söylediğim cümlenin.
Majör depresyon yaşayan var mı ? Bu durumu nasıl atlatacağız. Anneme nasıl davranmalıyım. Çok iyi davranınca kendini çok salıyor biraz sert çıkınca kendi yalnızlık hisseder diye korkuyorum bunun dışında çevremdeki insanlar sağolsunlar destek oluyorlar annemin yaşına yakın çevremdeki insanlarla bir araya gelince sohbet edince gelince birazcık daha Zihni dağılıyor gibi ama genel anlamda sürekli mutsuz yüzü kesinlikle görünmüyor hep mutsuz hep mutsuz ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım bu işin üstesinden nasıl gelmeliyim bu arada babam bu süreçte yanımızdaydı ancak yarın itibarıyla gidiyor memlekete gitmek zorunda değil ama keyfi istiyor. Bunalmış. Ama ben çok bunaldım. Konu bu değil neyse . geri dönecek. Mesela size yazarken geldi vazgeçtim dedi. Yarın yine gelip gidiyor der. Neyse konu o değil
Aslında merak ediyorum başına ağır depresyon geçirmiş , dengesiz dengesiz konuşan ama sonra düzelen yakınlarınız oldu mu ya da siz oldunuz mu yazımın kusuruna bakmayin. , Ben konuşuyorum klavye yazıyor. Dokunmatik bozuk

Genişletmek için tıkla...

Hangi ilaclari kullaniyor simdi?
EKT dusundu mu? Anksiyetesi var mi?

pisekar .!.:

Hangi ilaclari kullaniyor simdi?
EKT dusundu mu? Anksiyetesi var mi?

Genişletmek için tıkla...

Anksiyete var. Ekt nedir

Anksiyete endise demek,

EKT Elektro Konvülsif Tedavi (EKT) | NPİSTANBUL

pisekar .!.:

Anksiyete endise demek,

EKT Elektro Konvülsif Tedavi (EKT) | NPİSTANBUL

Genişletmek için tıkla...

Ekt dusunmedik, Dr larda yonlendirmedi

Birpapatyagolgesi .!.:

Anksiyete var. Ekt nedir

Genişletmek için tıkla...

Bir de Bu var TMS Tedavisi | Depresyon Tedavisi

terapi aliyor mu

Çok geçmiş olsun, Allah şifa versin. Size de yardım etsin inşallah.

Birpapatyagolgesi .!.:

Çok tesekkurederim . 2 ay önce annem hiç konuşmazdı. Ruh gibi bakardı. Bu yüzden demanstan şüphelendim. İlaçlardan sonra aglamay konuşmaya başladı. Aynı sizin gibi. Oyum yok buyum yok. Birde ben eski fotolarını gösterdim. Bak ne kadar neseliydin videolarını gösterdim. .
Eski mahalleye götürdüm .
Annem İstanbul'dan Ege'ye taşındı. İstemeden , babam istedi diye. 5 sene orda kaldı. Ama hiç sevemedi. Gittiğinden beri durgunluğu vardı. En son zamanlarda yani bu ruh haline girmeden önce , bana hep şey diyordu. Çalışmak istemiyorum bu ev düzelmiyor bıktım artık. Yuvamı kurayım diyorum kurulmuyor. (Annem babam evde çalışırlardı,kendi işleri dikiş falan)
Babam iş konusunda çok baskıcı stresli.
Peki nasıl davranmalıyım. Sizi nasıl davranınca ümitleriniz geri geliyor

Genişletmek için tıkla...

Bana eskiyi hatırlamak hep kötü geliyor. İyice aa ne güzel hayatım varmış mahvolmuşım diye düştüğüm yeri görünce yukarısı daha uzak geliyor. Ama tekrar tekrar söylüyorum bunlar depresyon sebebi ve kişiliğe göre fark gösterir.
Evlilik onda hem alışkanlık hem girdap hem de kötü izlerle dolu bir yer olabilir.
Ben bazen kendi kendime bi şey hayal edip umutlanıyorum. Ertesi gün o şeyi yapmaya hiçbi engelim yokken kendi kendime bin bahane yapmıyorum.
İlk zamanları aylar önceye dayanıyor bunca şeye sebep kişi gelip sözler verip bi gün iyi davranınca sorun çözüldü diye motive oluyordum, uzun hikaye orası da.
Sonra bu umutlanıp hayal kırıklıkları daha da derinleştirdi durumu ben anlayamadan, şimdi hiçbi şeye güvenemiyorum.
Karıştıkça karşılıyor.
Yaşım ilerliyor durumu çok tetikliyor. Hep zaman kaybediyorum amaan yetişemem artık algısı.
Bin kere denedim düzelmez bıkması.
En çok verilen sözlere hassasım.
Mesela annenize hep seni asla bırakmam bakarım ederim deyip kızdığınızda üf gideceğim ben de gibi bi şey demeyin. Söze çok hassas olabilir.
Terapi de alıyor mu? Seanslar iyi geliyor bana.

Birpapatyagolgesi .!.:

Merhaba arkadaşlar
Ben ara ara gelip durumum hakkında fikir danisiyorum . Ve verdiğiniz fikirler bana çok iyi geliyor. Çünkü bir kardeşim (manen) yok. Tek başıma mücadele ediyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Annem şuan majör depresyon geçiriyor. 2-3 aydır tedavi görüyor , ancak bir ara erenkoye götürdük nöroloji bölümünde yattı 5 gün. Ve demans , Parkinson vs olmadığı majör depresyon geçirdiği teşhisi koyuldu. Zaten ben annemi özelde de tecrübeli bir Dr a götürüyordum. Ancak erenkoyde ilaçlarını değiştirmişler. Ağır geldi. Sonra özel doktorumuzu aradık. Düzenledik tekrardan. Yaklaşık 1.5 aydır sürekli ağlıyor.
Herşey sorun. İlaç neden içtim neden içmedim kaç tane içtim. Yanlış verdiniz. Yanlış yoldan gidiyorsunuz. Yemek yemicem ama yiyor baya . Yemek yemeyeceğim içmeyeceğim oturmayacağım takmayacağım gitmeyeceğim hiçbir şeyim yok giyecek hiçbir şeyim kalmadı ben ne giyeceğim kıyafetim yok karnım aç tokum yemeyeceğim. Sürekli bu şekilde. Ve ağlama krizlerine giriyor ben aklımı kaybediyorum ben eskiden böyle değildim hatta morali yerine gelir diye annemin eski fotoğraflarını ne kadar şarj alarak bir insan olduğunu hatırlattım neler yaptığımı hatırladım daha çok ağladı ben aklımı yitirdim ben düzelmeyeceğim ben iyi olmayacağım ben iyi değilim hatta anneme iyi olması ile alakalı olarak cümleler tekrar ettirmeye çalıştım hayat çok güzel ben iyiyim diye ama kesinlikle ağzından harfi dahi çıkmıyor söylediğim cümlenin.
Majör depresyon yaşayan var mı ? Bu durumu nasıl atlatacağız. Anneme nasıl davranmalıyım. Çok iyi davranınca kendini çok salıyor biraz sert çıkınca kendi yalnızlık hisseder diye korkuyorum bunun dışında çevremdeki insanlar sağolsunlar destek oluyorlar annemin yaşına yakın çevremdeki insanlarla bir araya gelince sohbet edince gelince birazcık daha Zihni dağılıyor gibi ama genel anlamda sürekli mutsuz yüzü kesinlikle görünmüyor hep mutsuz hep mutsuz ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım bu işin üstesinden nasıl gelmeliyim bu arada babam bu süreçte yanımızdaydı ancak yarın itibarıyla gidiyor memlekete gitmek zorunda değil ama keyfi istiyor. Bunalmış. Ama ben çok bunaldım. Konu bu değil neyse . geri dönecek. Mesela size yazarken geldi vazgeçtim dedi. Yarın yine gelip gidiyor der. Neyse konu o değil
Aslında merak ediyorum başına ağır depresyon geçirmiş , dengesiz dengesiz konuşan ama sonra düzelen yakınlarınız oldu mu ya da siz oldunuz mu yazımın kusuruna bakmayin. , Ben konuşuyorum klavye yazıyor. Dokunmatik bozuk

Genişletmek için tıkla...

Öyle bir tanıdığım yok ancak hatırlatmak istedim. Lütfen sadece annenize odaklanmayın, bu süreç sizde de psikolojik etkiler bırakabilir. Kendinize de çok iyi bakın ve gerekirse siz de psikolojik yardım alabilirsiniz. Umarım her şey hızla düzelir…

cilek4233 .!.:

Bana eskiyi hatırlamak hep kötü geliyor. İyice aa ne güzel hayatım varmış mahvolmuşım diye düştüğüm yeri görünce yukarısı daha uzak geliyor. Ama tekrar tekrar söylüyorum bunlar depresyon sebebi ve kişiliğe göre fark gösterir.
Evlilik onda hem alışkanlık hem girdap hem de kötü izlerle dolu bir yer olabilir.
Ben bazen kendi kendime bi şey hayal edip umutlanıyorum. Ertesi gün o şeyi yapmaya hiçbi engelim yokken kendi kendime bin bahane yapmıyorum.
İlk zamanları aylar önceye dayanıyor bunca şeye sebep kişi gelip sözler verip bi gün iyi davranınca sorun çözüldü diye motive oluyordum, uzun hikaye orası da.
Sonra bu umutlanıp hayal kırıklıkları daha da derinleştirdi durumu ben anlayamadan, şimdi hiçbi şeye güvenemiyorum.
Karıştıkça karşılıyor.
Yaşım ilerliyor durumu çok tetikliyor. Hep zaman kaybediyorum amaan yetişemem artık algısı.
Bin kere denedim düzelmez bıkması.
En çok verilen sözlere hassasım.
Mesela annenize hep seni asla bırakmam bakarım ederim deyip kızdığınızda üf gideceğim ben de gibi bi şey demeyin. Söze çok hassas olabilir.
Terapi de alıyor mu? Seanslar iyi geliyor bana.

Genişletmek için tıkla...

Özel goturdugum psikiytr konuşmaya çalıştı. Klinik psikolog götürdüm.anneniz tamamen kendini kapamis.konusmuyor. Annenizi hemen Erenköy gibi hastaneye götürün. Bu sacm sapan Dr u bırakın dedi. Erenköy'deki Doktorlar annem norolojideyken konuşmaya çalışmışlar ama ilaçlar çok ağır geldi. Eski psikyatrimiza devam ettik. Onun ilaçları da hep ağlatıyor. Babam da bide gidiyor deli olcam ya.
İlaç ismi yasak değilse yazabilirim

Bazen hiç birşey yapmamak gerekiyor sadece arada bir elini tutun ve dinleyin .
Hemen cözüm bulmak için 1000lerce fikir üretmeyin .
Dinlenmeye anlanmaya ihtiyaci vardir .
Erken sabah vakti veye akşam serinliğinde yürüyüş yapin.
Mümkünse hergün.
Sizinde ona ihtiyaciniz olduğunu hatirlatin söyleyin .
Aile dinamiğinizi bilmem
Çok fazla talepkarsaniz yüktende bunalmiş olabilir

Birpapatyagolgesi .!.:

Özel goturdugum psikiytr konuşmaya çalıştı. Klinik psikolog götürdüm.anneniz tamamen kendini kapamis.konusmuyor. Annenizi hemen Erenköy gibi hastaneye götürün. Bu sacm sapan Dr u bırakın dedi. Erenköy'deki Doktorlar annem norolojideyken konuşmaya çalışmışlar ama ilaçlar çok ağır geldi. Eski psikyatrimiza devam ettik. Onun ilaçları da hep ağlatıyor. Babam da bide gidiyor deli olcam ya.
İlaç ismi yasak değilse yazabilirim

Genişletmek için tıkla...

Ben devletten çekindim hep ilgisiz diye. Ama ilaç bi etken bazen istedeniz de konuşamıyorsunuz.
İlaç adı yazmayın kopya çekip alan olur mazallah. Sonuçta herkesin ilacı farklı ama aşağı yukarı etkiler aynı ya da aynı ilaç kimisine tam kimisine ağır geliyor. Psikologda iş yokmuş bence üç beş seans denemeden bırakmaz normalde. Başkasını bulun derim, online da olur.
Babanıza müdahale etmeyin o akışa müdahale edip günlük düzelme sağlarsınız, ne yaşanacaksa yaşanmalı. Zor ama bi sonuç belirsizlikten iyidir. Anneniz ne sever, ne onu hayata bağlar bilmiyorum.
Ben kendimi bile bilip bulamıyorum şu an mesela.
Onla aynı şeyi yaşayıp iyileşen biri belki umut verebilir.
Bir de azcık akışa bırakın. Her gün ona iyileşemediğini hatırlatmayın.
Sebebi bulmak gerek..

cilek4233 .!.:

Ben devletten çekindim hep ilgisiz diye. Ama ilaç bi etken bazen istedeniz de konuşamıyorsunuz.
İlaç adı yazmayın kopya çekip alan olur mazallah. Sonuçta herkesin ilacı farklı ama aşağı yukarı etkiler aynı ya da aynı ilaç kimisine tam kimisine ağır geliyor. Psikologda iş yokmuş bence üç beş seans denemeden bırakmaz normalde. Başkasını bulun derim, online da olur.
Babanıza müdahale etmeyin o akışa müdahale edip günlük düzelme sağlarsınız, ne yaşanacaksa yaşanmalı. Zor ama bi sonuç belirsizlikten iyidir. Anneniz ne sever, ne onu hayata bağlar bilmiyorum.
Ben kendimi bile bilip bulamıyorum şu an mesela.
Onla aynı şeyi yaşayıp iyileşen biri belki umut verebilir.
Bir de azcık akışa bırakın. Her gün ona iyileşemediğini hatırlatmayın.
Sebebi bulmak gerek..

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar güzel yazmışsınız. Akışa bırak demeniz özellikle. Ne kadar mantıklı geldi. Kızıyorum ama üzülüyorum da ama doğru hep günlük hep geçici düzeltmeler oldu. Annem İstanbul'dan başka şehre göç ettikten ve orada da yapayalnız kaldıktan sonra böyle oldu.

Birpapatyagolgesi .!.:

Ne kadar güzel yazmışsınız. Akışa bırak demeniz özellikle. Ne kadar mantıklı geldi. Kızıyorum ama üzülüyorum da ama doğru hep günlük hep geçici düzeltmeler oldu. Annem İstanbul'dan başka şehre göç ettikten ve orada da yapayalnız kaldıktan sonra böyle oldu.

Genişletmek için tıkla...

Bakın bu sizin bildiğiniz sebep. Yalan söylüyor demiyorum asla ama ben terapiye ilk sadece 'şu sıkıntım var. Başka da derdim yoktu.' Diyerek başladım. Neler çıktı.. O ana sebep yok mesela şu an, aslında hiç yokmuş.
Daha iyi örneklemek gerekirse annenizin taşınması görünen sebep.
Değişiklik kaygısı, babanıza öfkeli belki onun dediğini yapmayı yedirememe, bi anda dank eden bunca yıl kendim için naptım sanki bu adam bana madalya verdi hissi, çok uçuyorum ama belki geldiği şehirde platonik bir aşk (olmaz demeyin ilgi sevgi görmeyen bi kadın, hal hatır soran birini bile sırf insan yerine kondu diye sevebilir), sizin bilmediğiniz bir borç gibi gibi her şey olabilir.
Bu bir süreç ve kişi kendi o melankoliye doymadan bitmiyor. İnatlaşma gibi, hiçbi istediğimi yapamadım bari doya doya mutsuz olayım gibi.
Siz bi terapistle görüşün hem deşarj olun; farketmeseniz de ihtiycınız var şu an, hem de annenize nasıl yaklaşabileceğinizi sorun. Bazen çok ilgi, değişken tavır ya da sabrın sonunda patlamanız da zarar çünkü. Her koşulda çok kolaylıklar. Sizi okudukça sevdiklerim de böyle mi hissediyor diye üzülüyorum..