annem çok zor bi kadındır. çok paragözdür bunu söylerken inanılmaz utanıyorum... Her şeyde para muhabbeti yapar, bir şey alsam hayırlı olsun demeden fiyatını sorar. bir şey yesem fiyatını sorar. evde yediğim yemeğin, uyuduğum uykunun, oturduğum sürenin hesabı yapılır çok yoruldum. geçen gün markete gittik, annem aldığımız her şeyi saklamış... o kadar utandım ki anlatamam, kendimi çok fazla obur ve israfçı hissettim. elektrik faturası bu ay fazla gelmiş, ben de uzun süredir evde değildim bu ay geldim anneme, faturayı benden biliyor. oysa hiç farklı bir şey çalışmıyor, ekstradan bir şeyi ben kullanmıyorum. gelip ters ters bakıp inanılmaz ters konuştu. peteği çok açtığım söyleyip günde on kez kendi kendine açıp kapatır.çok hastaydım ve çok az peteği açtım zaten annemin bu paragözlüğü beni yoruyor biliyorum huyunu diye dikkat ederken bu muamele beni çok yordu sığıntıyım evde resmen. bir dolap dolusu erzak getirdim lafını yapmadım, yenecek her şey saklanmış, kendisi de çeşit çeşit çikolata yiyor hayret ettim, eskiden bu kadar esirgemezdi. ben evlenince bütün giderlerini karşılamamı bekledi. evlenince masraf mı azalıyor, aksine artıyor bunu nasıl akıl etmez bu kadar para hesabıyla kendini yiyen biri anlamıyorum. üstelik görünüşüm hakkında da çok olumsuz şeyler söylüyor... depresyona girmeme ramak kaldı... lütfen olumlu şeyler söyleyin, çünkü yorumları okurken depresyona girmek istemiyorum. Her kıyafetimi giymek istiyor. kendime aldığım her şeyi ona da almamı istiyor, evin giderlerini karşılamamı istiyor tabii ki kaldığım süre içinde bazı şeyler alıyorum sonuçta kalıyorum ama benim de bi ailem var... çok mecbur kaldığım için ailemleyim çok üzgünüm gerçekten annen bile olsa insan eti ağırmış. ama annem bu arada abilerime çok iyi davranır. çok kız erkek ayrımı yapar... çok yetersiz hissettir bana kendimi. başarısız bi işe yaramaz gibi bakar.. çok bunaldım..