- 26 Ağustos 2018
- 6.543
- 20.637
- 268
- Konu Sahibi Summer-girl
-
- #101
Sen hic hasta yakini oldun mu? Ne yasadiklarini bilir misin? Bilmedigin ortada o yuzden laf kalabaligina gerek yok. Once okudugunu bir anla sonra konusalim
Ben direkt empatimi o haldeki zavallı kadıncağızla yaptım, sizin gibi yüzeysel davranmadım. Annesini bu kadar düşünen insan konuyuİa vay efendim annemle kafelere güveniyorum arkadaşlarım gidiyor gibi kıyaslamalarla başlamaz. Annemin derdi bu, nasıl yardımcı olabilirim derdi. Ben burada kimbilir ne yaşadıysa o anneye üzüldüm.
Mükemmel(!) bir empati anlayışınız varmış.Ben direkt empatimi o haldeki zavallı kadıncağızla yaptım, sizin gibi yüzeysel davranmadım. Annesini bu kadar düşünen insan konuyuİa vay efendim annemle kafelere güveniyorum arkadaşlarım gidiyor gibi kıyaslamalarla başlamaz. Annemin derdi bu, nasıl yardımcı olabilirim derdi. Ben burada kimbilir ne yaşadıysa o anneye üzüldüm.
Gerçekten annesini takan işyerindekilerin anneleriyle olan sosyal hayatıyla, kendisininkini kıyaslamaz. İlk konuya annem böyle böyle nasıl yardım edebilirim diye girer kusura bakma ama bahsettiğim durumda buram buram bencillik var.
Ben de çok bencilim.Ayrıca evet bencillikse bencilim ben de, annem öldü, onu kaybettim ama ben hala 5 yaşında çocuk gibi annemi istiyorum diye saatlerce ağlayabiliyorum. Haklısınız o kadın o kadar sıkıntı çekti öldü benim annemle vakit geçirmeyi özlüyorum demeye hakkım olamaz belki size göre. Ama ben bencilim evet, kendimi düşünüyorum, anneme ihtiyacım var ve onu geri istiyorum ama gelmiyor? Ben onun çocuğuyum, bencilliği ona yapmak en büyük hakkım, bu hayatta başka kime bütün nazı geçer insanın?
Ben de çok bencilim.
Çok hem de...
Durumunuza üzüldüm ama gerçekten ne alaka? Sizin özel durumunuzla ne alaka, anlayamadım. Konu sahibinin annesine hala yardım etme şansı var. Saçma konulara takılmak yerine annene yardım et demek mi vicdansızlık? Konu sahibine doğruyu söylemek mi hata? Taşın altına elini koy demek mi hata?Ayrıca evet bencillikse bencilim ben de, annem öldü, onu kaybettim ama ben hala 5 yaşında çocuk gibi annemi istiyorum diye saatlerce ağlayabiliyorum. Haklısınız o kadın o kadar sıkıntı çekti öldü benim annemle vakit geçirmeyi özlüyorum demeye hakkım olamaz belki size göre. Ama ben bencilim evet, kendimi düşünüyorum, anneme ihtiyacım var ve onu geri istiyorum ama gelmiyor? Ben onun çocuğuyum, bencilliği ona yapmak en büyük hakkım, bu hayatta başka kime bütün nazı geçer insanın?
Canım benim gerçekten çok zor şeyler yaşamışsın. İnan bana üzüldüm. Gerçekten içim sızladı. Allah düşmanıma bile vermesin yaşadıklarını. Ve bundan sonra çektiğin acılara karşılık sadece bolca mutluluklar diliyorum sana. Ama konu sahibinin annesine yardım etme şansı var. Ben de babamı geçtiğimiz yaz kaybettim hala rüyalarımda görürüm. Benzer lafları ederdim. Yaşlı ve hasta olmasına öfke duyardım. Arkadaşlarım babasıyla tatile gidiyor ben hastanelere derdim. Ama şimdi keşke hayatta olsa da yaşlı ve hasta olmasına rağmen elini tutup hayıflanmak yerine mutlu anılar biriktirebilseydim diyorum. Konu sahibine demek istediğim de bu annen yanında hayıflanmak yerine sıkıca sarıl, sahip çık, çöz derdini yanında ol, güç ver. Vicdansızlık mı bu gerçekten?Bunu yaşamayan kimse anlayamaz inşallah da anlamasın kimse
Bebeğim 40 günlüktü onu kaybettim, ben anne olmayı ondan öğrenecekken bir anda yapayalnız kaldım hayatım tepe taklak oldu. Evet ona da üzüldüm, yaşayamadıklarina, torununu göremeyecek olmasına, 49 yaşında gencecik bir kadınken daha hiç gün görmemişken ölmesine tabii üzüldüm
Ama kendime de çok üzüldüm, annesiz kaldım, arkamda duran tek varlığımı kaybettim, her nazımı çeken her derdimi dinleyen, her şeyimi konuştuğum gülüp eğlendiğim güzel kadını en yakın arkadaşımı kaybettim.
Hala rüyalarımda hep kızıyorum ona beni neden bıraktın neden gittin diye, elimde değil bencillik buysa bencilim evet.
Daha ne yapabilirdi annesi için??Canım benim gerçekten çok zor şeyler yaşamışsın. İnan bana üzüldüm. Gerçekten içim sızladı. Allah düşmanıma bile vermesin yaşadıklarını. Ve bundan sonra çektiğin acılara karşılık sadece bolca mutluluklar diliyorum sana. Ama konu sahibinin annesine yardım etme şansı var. Ben de babamı geçtiğimiz yaz kaybettim hala rüyalarımda görürüm. Benzer lafları ederdim. Yaşlı ve hasta olmasına öfke duyardım. Arkadaşlarım babasıyla tatile gidiyor ben hastanelere derdim. Ama şimdi keşke hayatta olsa da yaşlı ve hasta olmasına rağmen elini tutup hayıflanmak yerine mutlu anılar biriktirebilseydim diyorum. Konu sahibine demek istediğim de bu annen yanında hayıflanmak yerine sıkıca sarıl, sahip çık, çöz derdini yanında ol, güç ver. Vicdansızlık mı bu gerçekten?
Annen hayatta ve yanında.Aylardir burada ayni seyleri tekrarlayip tekrarlayip agliyorken ve cozum yolu bulmak icin kivraniyorken yapriginiz bu kustahca yorum sinirlerimi iyice gerdi. Konuyu ilistirdigi yere bak.
Defolun konumdan. Terbiyesiz...
Pişmanlıklarımı hala şansı olan birisinin yaşamasını istemiyorum. O zamanlar kendime daha çok üzülmekten elimdeki mutlu anları değerlendiremedim. Ben de yanındaydım babamın ama önce kendime üZülüyordum. Evet geçmişte önce kendime üzülmemi de bencilce buluyorum. Kendime de vicdansızım yani. Beni anlayacağını ummuştum da neyse önemli değil. Yaşadıklarına o kadar üzüldüm ki istesen de kıramam seni.Daha ne yapabilirdi annesi için??
Lütfen konu sahibinin konusunu yeniden ve yorumlarının tamamını okuyun hatta önceki konularını da..
Babanız için başınız sağolsun ama keşke diyorsunuz bakın pişmanlıklarınız var yani demekki gerektiği yerde gerektiği gibi
davranamiyormuşuz bazen.
Kaldı ki konu sahibinin bunu ciddi bir şekilde dert ettiğini ve çözüm üretmeye çalıştığını, fedakarlıklar yaptığını düşünüyorum.
Böyle bir acısı varken, konuya tamamen vakıf degilken gelip bencilsin kendini düşünüyorsun derseniz evet vicdansız oluyorsunuz.
Vicdan kısmıyla alakalı konuya dahil oldum.Pişmanlıklarımı hala şansı olan birisinin yaşamasını istemiyorum. O zamanlar kendime daha çok üzülmekten elimdeki mutlu anları değerlendiremedim. Ben de yanındaydım babamın ama önce kendime üZülüyordum. Evet geçmişte önce kendime üzülmemi de bencilce buluyorum. Kendime de vicdansızım yani. Beni anlayacağını ummuştum da neyse önemli değil. Yaşadıklarına o kadar üzüldüm ki istesen de kıramam seni.
Aylardir burada ayni seyleri tekrarlayip tekrarlayip agliyorken ve cozum yolu bulmak icin kivraniyorken yapriginiz bu kustahca yorum sinirlerimi iyice gerdi. Konuyu ilistirdigi yere bak.
Defolun konumdan. Terbiyesiz...
Doğrudur siz alıntılayınca karıştırdım sanırım. Yine de vicdan kısmıyla ilgili cevabımı vermiş oldum. Bu vicdansızlıksa kendime daha ağırlarını söyledim ben.Vicdan kısmıyla alakalı konuya dahil oldum.
Harici yazdıklarınızla alakalı muhatabınız I inessa armand .
Karıştırdınız.
Yine de seni üzdüğümü görünce üzüldüm. Özür de dilerim. En beter pişmanlıklarımdan birisini gördüm yazdıklarında o sebeple üslubum sert oldu. Dediğim gibi hakaretini de üzgüntüne veriyorum. Son olarak zaten yeterince ilgileniyorum demissin ama bazen elden gelenin de fazlası vardır. Ben de hep yeterince ilgilendiğimi düşündüm hep ama ilgilenirken kendime üzülmeyi aradan çıkarsaydım daha fazlası olabilirdi.
Seni öyle iyi anlıyorum ki! Geçen sene inanılmaz bir şok yaşadım bu sebeple. Ama ben annemi kendim tedavi ettim.Sigindigim tek liman burasi. O nedenle ne zaman kotulessem solugu burada aliyorum.
Uzgunum. Huznu hucrelerimde hissediyorum. O kadar derin...
Isyerinde annesiyle tatli tatli konusan veya disarida annesiyle kahve icen kadinlari gordukce kahroluyorum. Cunku ben artik bunlarin hicbirini yapamayacagim annemle.
Annem yok gibi artik. Hep evde, hep kendi halinde, dunyadan kendisini soyutlamis, korkulari oldugu asikar ama bunlari bizimle hic paylasmayan, korkulariyla mucadele eden ve inleyen bir kadin artik...
Neler oldugunu sordugumda sessiz kalmayi tercih ediyor. Devamli gozu disarida, birilerinden korkuyor gibi. Ici sikiliyor ama konusturdugumuzda cok normal.
Annesi hayatta ve saglikli olanlar oyle sansli ki... Size nasil imrendigimi bir bilseniz...
Hayata cok kirginim. Dayanamiyorum ve hayat cok agir geliyor artik.
Yine de seni üzdüğümü görünce üzüldüm. Özür de dilerim. En beter pişmanlıklarımdan birisini gördüm yazdıklarında o sebeple üslubum sert oldu. Dediğim gibi hakaretini de üzgüntüne veriyorum. Son olarak zaten yeterince ilgileniyorum demissin ama bazen elden gelenin de fazlası vardır. Ben de hep yeterince ilgilendiğimi düşündüm hep ama ilgilenirken kendime üzülmeyi aradan çıkarsaydım daha fazlası olabilirdi.
Her harfine inanırım yazdıklarının anne diyince.Normalinde balık ağzına koymaz ama bu hastalık sonrası yurtdışından özel omega hapları getirttik. Çıt çıkartmadan içti vallahi.
Bizimkinin sorunu hidrosefali. Şant sonrası yürümenin düzelip demansın gerilemesi bekleniyordu ancak şeker hastalığı izin vermiyor ki iyileşsin..
4 sene oldu taşındık İstanbul'dan. Tek pişmanlığımdır annemin yanında olamamak her an. Gecenin bir yarısı kaç defa uçağa atlayıp gittim bi bilseniz.
Neyse, konu sahibinin konusunu iyice dağıtmayayım.
Rabbim herkesin yardımcısı olsun.
sizin üslubunuz da benim önceki üslubumdan farksız konu sahibi bana terbiyesiz demesine rağmen üzüntüsüne verdim üzdüğümü görüp özür bile diledim ama siz hala benim üstüme geliyorsunuz biraz ayıp olmuyor mu? Sizin yaptığınız kendisini kötü hissedenin daha da tepesine çıkmak değil mi? Lütfen eleştirmeden önce kendinize bakın ben gereken hassasiyeti geç de olsa gösterdiğimi düşünüyorum.Sürekli üzülmeyi bir kenara bırak yazmışsınız da bizler insanız robot değiliz. Üzülülebilir bu insanın elinde olan bir şey değil. Sizde aynı şeyleri yaşamışsınız konu sahibini daha iyi anlamanızı daha iyi empati yapabilmenizi beklerdim. O zamanlar biri çıkıp size sen bencilsin şöylesin böylesin dese nasıl hissederdiniz size bir yardımı olur muydu ? Bizler tepki vermesek yumuşamayacaktınız dolayısıyla tavrınızı kimseye bir faydası dokunmayacaktı. Biraz daha kendinizi törpüleyin bu konuda bence.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?