Anneme gereksiz çıkışlarım var çok huzursuzum :(

Başınız sağolsun yaşadıklarınız gerçekten çok zor ama anneniz hayatta olduğuna şükür edip kıymetini bilin 12 yaşındaydım öldüğünde annem suan evliyim keşke felçli kalsaydı da yanımda olsaydı bir köşede dursaydi diyorum çok değerliler

Başınız sağolsun haklısınız işte bunları hep düşünüyorum ama isteksiz yaptığım bir olay gerçekten sonradan çok üzülüyorum gizli gizli ağlıyorum neden böyle davranıyorm diye psikolojik destek alsam diyorum ama bebek emzirıyorum ilaçsız nasıl olur bilmiyorum

Sirinsirin006 .!.:

Annemle oldum olası pek anlaşamayız aslında. Aynı konuyuda savunmak hep tartışarak biter.. 4 ay önce babamı kaybettik kanserden. Hamile olduğumu söyledimçk üç gün sonra babamın bu illete yakalandığını öğrendik dünyam başıma yıkıldı her günüm ağlayarak geçti zorlu bir 9 ayın sonunda babam torun kokusunu alamadan vefat etti on gün sonra doğum yaptım. Abim polis okulunu kazanmıştı benm bebeğim olacaktı herşey çok güzel olacakken dünyamız başımıza yıkıldı. Abim okula gittiği için annemle beraber yaşıyoruz geçici bi süreliğine. Hala didişmelerimiz var. Bu durum beni kahrediyor ona kıyamıyorum çok genç yaşta dul kaldı ama kendime de hakim olamıyorum psikolojim allak bullak vefat acısının üstüne lohusalık derken toparlayamadım anne olduğumun bile tadına varamadım. Annemi üzdükçe dahada kahroluyorum Nolur yarım edin ben vicdanen anneme çok borçlu hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

Sanirim tüm kizlar anneleriyle bu tür sorunlar yasiyorlar.
Bende babami o illetten kaybettim tam 8,5 yil sürdü. Her seferinde aha iyilesti derken tekrar geldi. O yüzden seni cok iyi anlayabiliyorum. Birde lohusaligin durumlari daha da zorlastiriyor tabi. bu durum birazda lohusalik depresyonu olabilir. Ben tedavi göedügüm klinikte bu tür sikayetlefi olan bir cok annexle tanismistim. en güzeli profesyönel destek almak. Aksi halde Allah korusun ilerler majör depresyon, panik atak vs gibi

Çok zordu herşey bebeğim hep kaybedeüim sandım günlerce hep ölecekmiş gibi geldi. Kabullenmem zor oldu gerçekten. Allah rahmet eylesin babasızlık çok zormuş hep korkardım korktuğum basıma geldiğinden beri aklıma kötü şeyler geldiğinde kendimi susturuyorum. Anneme hassasiyetim arttı öncede kavga etsek de takmazdım ama şimdi hep sanki o garip gibi Geliyo kendime çok kızıyorum. Ama bende iyi değilim hala alışamadım yokluğuna bebeğime sarılıp ağlıyorum dede olsun çok istemiştim oysa.. Rabbim tüm öksüzlere yetimlere sabır versin.

başınız sağolsun, allah sabırlar versin..
şuan bebeğinize gösterdiğiniz şefkati, uykusuz geçen gecelerinizi, çektiğiniz sancıları acıları düşünün ve
aynı şeyleri, annenizin size yaptığını düşünün..
sizi anlıyorum, babanızın acısı, lohusalık derken duygusal olarak karmaşıksınız..
bu dediklerimi düşünerek daha ılımlı yaklaşın annenize ve destek almayı düşünün ...

Zor şeyler yaşamışsınız üstelik hamilelik döneminde...
Belli ki etkisinden çıkamamışsınız, bir psikolojik destek görmeniz çok daha iyi olacak.
Başınız sağ olsun, Allah size ve ailenize sabır versin.