Annemin bitmek bilmeyen borçlarından çok sıkıldım.

Dört beş yıldan daha fazla, rahat bir 7 senesi var, zaten anneannemi kaybedeli 7 yıldan fazla oldu. Fakat bu kadar yıldır borç ödediği için çekilen kredinin 100 bin TL'den fazla olduğuna inanıyorum. Tam rakamı bilmediğim için böyle tahmin ediyorum. Soruyorum, kaç para çektin ki yıllardır sürüyor diye, çoğu kez yapılandırdığım için borç katlandı ve daha uzun süreye yayıldı dedi. Gerçekten bu konu hakkında düşündüklerim bunlar.
Yapılandırdığı için borç katlanmıyor. Kredi taksitlerini ödemediği için yapılandırıyor. Ekstra faiz ödüyor, süreyi de uzatmış oluyor.
 
Kimse annesini zor ve perişan bir durumda görmek istemez, bunu çok yaptım arkadaşlar herhangi bir fark olmadı. Daha detaylı ve daha büyük bir konuşma, tavırla bu işin önlemini almak mecburiyetindeyim. Gerekirse paramı saklayacağım.
O halde yapmaniz gereken sey annenizin psikolojik destek almasini saglamak. Belki de bir seylerin boslugunu alisveris yaparak doldurmaya calisiyor.
 
İyi akşamlar,

Bu konu hem bir iç dökme hem tavsiye alma konusudur. Daha çok içimdeki siniri atmak için sizlerle konuşarak sakinleşebileceğime inanıyorum, zira muhabbet edebileceğim kimsem yok.

Annemi bildim bileli hep borçları var, bankalara, açık hesap taksitle elektronik eşya satan yerlere, kartlara, kredilere. Yıllardır hiçbir aile ferdimin biz çocuklara ne eğitim ne geleceğe yönelik hiçbir yatırımı yok, var olan da elimizden gitti işte. Anneme hep aynı anda on tane kredi kartı kullanmamasını, münkünse sadece bir tane olmasını ve ondan harcama yapmasını söylüyorum ama hemen hemen her kartta kredili mevduat hesapları var, beni asla dinlemiyor. Sebebini sorduğumda "Bu hayat pahalılığında bir maaşla tüm ay dolabı nasıl doldurayım, faturaları nasıl ödeyeyim?" diyor, hak veriyorum.

Geçen babam ev için 20 bin TL para bırakıp şehir dışına çalışmaya gitti, annem aldı o parayı borçlarının tümünü kapattı, şimdi "Baban gelene kadar 20 bin TL'yi yerine koymak zorundayım" diyor. Bir de nasıl yaparız, ne yapalım diyor. Ben de öyle bir durumdayken akıl vermek değil, yardımda bulunmak istiyorum, "Tamam anne, aldığın maaşları biriktir 20 bin TL'yi öde, ben sana maaşımı veririm, evin giderlerini ordan alırsın" dedim, tamam dedi. Fakat çok zoruma gidiyor. Evet, ailem, bana iyi bir tahsil için maddi manevi çok emek verdiler ama artık ben annemle para konuşmaktan sıkıldım. Şimdi koca bir ay işe gittim, spora yazılacağım, istediklerimi alacağım diye, elimden uçup gitti o para. Yardım etmesem vicdanım el vermiyor, yardım etsem koca bir ay kendime bir iğne dahi almamak şartıyla çalışacağım. Yazın ne tatilim var, ne gezmem. Ev ve iş. Tek keyfim var o da dışarda iki saat kahve içmek. Zoruma gidiyor. Anneme geçen gün spora yazılacağım deyince bana o kadar para verilir mi, önce biriktir, şimdilik ertele dedi. Hemen tamam dedim. Şimdi ne oldu, kendime yatırım yapmak istediğim o para annemin şuursuzca harcadığı borçlara gidiyor. Yine istediğim bir şeye sahip olamadım. Boğazımda ve burnumda bir his var, ağlamak istersiniz de ağlayamaz ama orada bir gülle hissedersiniz ya, öyle.
Canım yol yakınken kurtar kendini yoksa benim gibi olursun açtığım başlığa bakarsan neler yaşadığımı okursun ki hala sıkıntılarını çekiyorum neler yaşadım ne üzüntüler gördüm
 
İyi akşamlar,

Bu konu hem bir iç dökme hem tavsiye alma konusudur. Daha çok içimdeki siniri atmak için sizlerle konuşarak sakinleşebileceğime inanıyorum, zira muhabbet edebileceğim kimsem yok.

Annemi bildim bileli hep borçları var, bankalara, açık hesap taksitle elektronik eşya satan yerlere, kartlara, kredilere. Yıllardır hiçbir aile ferdimin biz çocuklara ne eğitim ne geleceğe yönelik hiçbir yatırımı yok, var olan da elimizden gitti işte. Anneme hep aynı anda on tane kredi kartı kullanmamasını, münkünse sadece bir tane olmasını ve ondan harcama yapmasını söylüyorum ama hemen hemen her kartta kredili mevduat hesapları var, beni asla dinlemiyor. Sebebini sorduğumda "Bu hayat pahalılığında bir maaşla tüm ay dolabı nasıl doldurayım, faturaları nasıl ödeyeyim?" diyor, hak veriyorum.

Geçen babam ev için 20 bin TL para bırakıp şehir dışına çalışmaya gitti, annem aldı o parayı borçlarının tümünü kapattı, şimdi "Baban gelene kadar 20 bin TL'yi yerine koymak zorundayım" diyor. Bir de nasıl yaparız, ne yapalım diyor. Ben de öyle bir durumdayken akıl vermek değil, yardımda bulunmak istiyorum, "Tamam anne, aldığın maaşları biriktir 20 bin TL'yi öde, ben sana maaşımı veririm, evin giderlerini ordan alırsın" dedim, tamam dedi. Fakat çok zoruma gidiyor. Evet, ailem, bana iyi bir tahsil için maddi manevi çok emek verdiler ama artık ben annemle para konuşmaktan sıkıldım. Şimdi koca bir ay işe gittim, spora yazılacağım, istediklerimi alacağım diye, elimden uçup gitti o para. Yardım etmesem vicdanım el vermiyor, yardım etsem koca bir ay kendime bir iğne dahi almamak şartıyla çalışacağım. Yazın ne tatilim var, ne gezmem. Ev ve iş. Tek keyfim var o da dışarda iki saat kahve içmek. Zoruma gidiyor. Anneme geçen gün spora yazılacağım deyince bana o kadar para verilir mi, önce biriktir, şimdilik ertele dedi. Hemen tamam dedim. Şimdi ne oldu, kendime yatırım yapmak istediğim o para annemin şuursuzca harcadığı borçlara gidiyor. Yine istediğim bir şeye sahip olamadım. Boğazımda ve burnumda bir his var, ağlamak istersiniz de ağlayamaz ama orada bir gülle hissedersiniz ya, öyle.
Canım seni anlıyorum ancak bir maaş vermek çok değil gibi ya… gönül ister onlar sana versin destek olsın ev araba bıraksın ama her aile bir değil işte. Bir de milyonlarca borcu olan, batan, kumara bağımlı aile çocukları var veya anne baba çalışmıyor çocukları geçindiriyor evi dışardan veya o evde yaşayarak. Annenle para mevzularını çok konuşmamaya çalış derim ne kendi bütçeni ne onlarınkini, açıldı mı konuyu kapat bir şekilde. Ve malesef söyle hep, param yok diye. Senden beklentiye girmesinler. Özellikle evlenirsen vs. eşini de zorlar bu durumlar, şimdiden bütçeni ayrı tutmaya çalış.
 
Siz bizi anlamıyorsunuz ki. Kız kardeşiniz bana arabayı vermezsen kendime şunu şunu yaparım dediğinde ne olacak. Yine sizin tabirinizle bir g*tlerini öpmediğiniz kalacak geri almak için. Özel okula otobüsle mi gideyim diyecek. Ne yapacaksınız. Ya bunu ön göremeyecek kadar safsınız ya da araba alayım da sonu ne olursa olsun diyecek kadar saf.

Kardeşinizin teşhisi hakkında tıbbi bir fikrim yok ama maşallah çevreyi sömürme hastalığı da var kendisinde.

Annenize acıyıp tamam demişsiniz borç için ama o size acıyor mu? Hayır
 
Ayrıca benim aylık kazancım sizinkinden iki kata yakın fazla ama ben bile yardımla araba almaya cesaret edemem. Siz atanmanın yollarını arayın, araba almanın değil. Branşınız ne
 
Babam çok agresif biridir, anneme şiddet uygulayabilir. Uygulamasa bile onu her gün sorguya çekebilir. Annemin bunu yaşamasını istemiyorum, evet ödün verdiğimin fazlasıyla farkındayım, fakat ne öğüt verirsem vereyim asla dinlemiyor. Parayı kötü şeylere harcadığını düşünmüyorum, o yüzden ödün veriyorum belki de, fakat özellikle babam gider gitmez hemen para muhabbetine başlaması beni geriyor. Bu yüzden babamla kötü şeyler yaşamaması için gizliden ona destek olarak böyle iş yürütüyoruz işte.
Evliliklerinin hakemi misiniz siz yahu?Adam agresifse annenizde ona gore davransin?Siz kapattikca o borclar bitmez .
 
X