ANNEMLE OLAN KAVGALAR YÜZÜNDEN İNTİHAR EDECEK DÜZEYE GELDİM

kundalini

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
28 Temmuz 2019
34
34
23 yaşındayım üniversiteyi geçen sene bitirdim. ergenliğimden beri ailemle kavga ediyorum daha doğrusu annemle bu kavgalar hep öfke patlamaları ve devamında getirdiği ağlama krizleri şeklinde oluyor . Annem tüm hayatını benim üzerime kurmuş vaziyette . yıllardır böyle . beni o kadar korumacı büyüttü ki hep içine kapanık kendine güvensiz bir genç kız olarak yetiştim .annem benim yaşlarımda kendi annesini yanında kaybetmiş. o günden sonra anksiteye yani kaygı bozukluğu var yıllardır ilaçlar kulanıyor. amaannemin bu kaygı bozukluğu en çok beni etkliyor malesef. hayatıma dair her detayı bilmek istiyor daha sonra bunları bana karşı kullanıyor. belki kötü niyetle ypaamıyor ama ben cidden çok kötü etkileniyorum bu durumdan. üniversitede çok şükür ailemden uzak bi yeri kazandım başta benim için çok zor oldu çünkü içine kapanık pısırık bi insandım . sudan çıkmış balığa döndüm resmen . mimarlık okuyordum . bi yandan derslerim bir yandan yurt hayatı bir yandan gerçek yaşama adapte olmak bunların arasında hep ezildim. psikolojik sıkıntılarım iyice arttı . tek arkadasım annemdi . o da bana çoğu zaman hiç iyi gelmezdi. daha sonra yavaş yavaş arkadas edindim . hayatımı düzene soktum. ilk defa sevgilim oldu falan. bu sefer de sevgilim olduğu için endişelenmeye basladı ben üzülmemden korktuğu için . ama öyle böyle değil. sevgilimle kavga edip ağladığımda bi bakıyorum o da ben üzülüyorum diye ağlıyor . ben bunu görüp iyice sinirleniyordum. sonuçta benim yaşadığım şey gayet olağan bişey ama annem her zamanki gibi abartıyordu. neyse arkadas cevremi genislettim annemle olan ilişkime mesafe koydum kendime güvenimi kazandım okulu bitirdim eve döndüm benim için kabus başladı . sürekli kavga kıyamet . 5 kilo fazlam var mesela annem ona yıllardır takmış durumda. yediğim içtiğim her şeye karışıyor. sürekli zayıfla diyor. bazen gece bişey atıştırsam evde bu kavga konusu oluyor. üniversiteye gittikten sonra sivilcelerim çıktı mesela her gün gelip yüzüme garip garip maskeler yapıyor. bazılarına güzel bişey gelebilir bi annenin bu kadar ilgilenmesi ama asla öyle değil bu çok abartı düzeyinde inanın bana . anne bugün maske yapmak istemiyorum desem evde kavga çıkıyor. kaç kere dedim benim kilomla ilgili bişey söyleme ki kaldı ki gerçekten kilolu bi insan değilim 59 kiloyum. sadece 4-5 kilo versem daha fit olucam ama o her zaman benim mükemmel olmamı istiyor ya. kavga edince ikimizde öfke patlamaları yaşıyoruz . annem ağlama krizlerine giriyor. ama kavga ettiğimiz konu o kadar basit ki konu bile yok. en cok da babama üzülüyorum bu anlarda.. ikimiz arasında gidip gelip sakinleştirmeye çalışıyor. kardeşim var 16 yaşında onun için de kaygılanıyorum. bi kaç saat önce yine bi öfke patlaması yaşadım kendimi artık kontrol edemiyorum. staja basladım mutluyum ama hafta sonları evdeyim . yaşadığımız şehirde hiç arkadasım yok çünkü ben üniyi kazanınca taşındık fakat üniversite okuduğum şehire değil . o yüzden arkadas edinemedim . bu öfke patlamaları yüzünden artık kendime bişey yapmak istiyorum. biliyorum çok uzun oldu çoğunuz okumayacaksınız bile ama en azından içimi dökmek bile iyi geldi
 
Başta anne kız yaşıyorsunuz sandım. Babanız ve kardeşinizde varmış. Ama annenizin tek uğraşı siz ve sizin hayatınız. Neden? Birlikte terapiyemi gitseniz acaba? Olmadı.. İşe girip evinizi ayırın. Allah annenize şifa versin, sizede yardım etsin!
 
Başta anne kız yaşıyorsunuz sandım. Babanız ve kardeşinizde varmış. Ama annenizin tek uğraşı siz ve sizin hayatınız. Neden? Birlikte terapiyemi gitseniz acaba? Olmadı.. İşe girip evinizi ayırın. Allah annenize şifa versin, sizede yardım etsin!
başka bir ilde işe girip evimi ayırmayı çok isterim ama şuan sektör o kadar durgun ki mezun olan arkadaslarımın hepsi işsiz. aslında annemi umursamayıp kendi kendime takılmak dediklerini duymamak istiyorum ama yapamıyorum . biz terapiye gitsek bile o odadan kavga edip çıkarız rezillik çıkar . tek basıma gitmek istiyorum o yüzden
 
Anneniz çalışıyor mu?
İkiniz beraber bir aile terapisine gidin. Yanlış bağlanmalar, çözülmemiş travmalar halledilince anneniz biraz rahatlar, dolayısıyla biraz ayrışırsınız belki.
evet çalışıyor . öğretmen . aslında çok kendinii geliştirmiş bilinçli bir insan . ama bizim ilişkimiz tam bir kördüğüm..
 
bir an benim annemi anlatmışlar ya dedim içimden, şokum şuan. 🙈 bende çok içine kapanık büyüdüm, o kadar pimpirikliydi ki annem sokakta oynamaya çıkmak ne mümkün. 2 direk arasında 50 metre bile olmayan yerde evcilik, saklambaç falan oynamaya çalışırdım, beni göremeyince sinir krizi geçirirdi. 7-8 yaşlarımda her gün evde intihar mektubu bulurdum. Erkek arkadaşım beni üzdüğünde ben değil annem ağlardı. Ama ne ağlamak.. çocukluğum baskı içindeydi ama anneme göre bu çok sevmekten kaynaklı bi ilgiydi. Bu baskı beni bu yaşıma kadar mahvetti, mesela ben insanlara karşı hala çok çok güvensizim, hala ürkeğim. Atlatmaya çalışıyorum. Annemin psikolojik problemleri var, ilaç kullanmaya başladı. Ki senin annende mutlaka bir psikiyatriste gitmeli.. kesin kesin gitmeli. İnan bu normal bir durum değil, seni en iyi ben anlarım. Başka çaresi yok, terapi görecek gerekirse ilaç kullanacak. İki tarafta çok hırpalanmaya devam eder yoksa.
 
başka bir ilde işe girip evimi ayırmayı çok isterim ama şuan sektör o kadar durgun ki mezun olan arkadaslarımın hepsi işsiz. aslında annemi umursamayıp kendi kendime takılmak dediklerini duymamak istiyorum ama yapamıyorum . biz terapiye gitsek bile o odadan kavga edip çıkarız rezillik çıkar . tek basıma gitmek istiyorum o yüzden
İnşaAllah tez vakitte işe girersiniz.. Rezilliği falan boşverin ya. Terapiye siz tek gitseniz bile, sorun anneniz. Sizi bu duruma düşüren o maalesef. Babanızla konuşup annenizi ikna edin terapiye.
 
bir an benim annemi anlatmışlar ya dedim içimden, şokum şuan. 🙈 bende çok içine kapanık büyüdüm, o kadar pimpirikliydi ki annem sokakta oynamaya çıkmak ne mümkün. 2 direk arasında 50 metre bile olmayan yerde evcilik, saklambaç falan oynamaya çalışırdım, beni göremeyince sinir krizi geçirirdi. 7-8 yaşlarımda her gün evde intihar mektubu bulurdum. Erkek arkadaşım beni üzdüğünde ben değil annem ağlardı. Ama ne ağlamak.. çocukluğum baskı içindeydi ama anneme göre bu çok sevmekten kaynaklı bi ilgiydi. Bu baskı beni bu yaşıma kadar mahvetti, mesela ben insanlara karşı hala çok çok güvensizim, hala ürkeğim. Atlatmaya çalışıyorum. Annemin psikolojik problemleri var, ilaç kullanmaya başladı. Ki senin annende mutlaka bir psikiyatriste gitmeli.. kesin kesin gitmeli. İnan bu normal bir durum değil, seni en iyi ben anlarım. Başka çaresi yok, terapi görecek gerekirse ilaç kullanacak. İki tarafta çok hırpalanmaya devam eder yoksa.
canım benimle aynı şeyleri yaşaman beni de çok şaşırttı sen kaç yaşındasın ?
 
Allah kolaylık versin ne zormuş yaşadıklarınız.. Annenizi tedaviye ikna etmedikçe sorununuz çözülmez gibi geldi bana. Çünkü ilişkiyi kördüğüme sokan anneniz. Sizin tek başına aldığınız terapi durumu kurtarmaz.
 
23 yaşındayım üniversiteyi geçen sene bitirdim. ergenliğimden beri ailemle kavga ediyorum daha doğrusu annemle bu kavgalar hep öfke patlamaları ve devamında getirdiği ağlama krizleri şeklinde oluyor . Annem tüm hayatını benim üzerime kurmuş vaziyette . yıllardır böyle . beni o kadar korumacı büyüttü ki hep içine kapanık kendine güvensiz bir genç kız olarak yetiştim .annem benim yaşlarımda kendi annesini yanında kaybetmiş. o günden sonra anksiteye yani kaygı bozukluğu var yıllardır ilaçlar kulanıyor. amaannemin bu kaygı bozukluğu en çok beni etkliyor malesef. hayatıma dair her detayı bilmek istiyor daha sonra bunları bana karşı kullanıyor. belki kötü niyetle ypaamıyor ama ben cidden çok kötü etkileniyorum bu durumdan. üniversitede çok şükür ailemden uzak bi yeri kazandım başta benim için çok zor oldu çünkü içine kapanık pısırık bi insandım . sudan çıkmış balığa döndüm resmen . mimarlık okuyordum . bi yandan derslerim bir yandan yurt hayatı bir yandan gerçek yaşama adapte olmak bunların arasında hep ezildim. psikolojik sıkıntılarım iyice arttı . tek arkadasım annemdi . o da bana çoğu zaman hiç iyi gelmezdi. daha sonra yavaş yavaş arkadas edindim . hayatımı düzene soktum. ilk defa sevgilim oldu falan. bu sefer de sevgilim olduğu için endişelenmeye basladı ben üzülmemden korktuğu için . ama öyle böyle değil. sevgilimle kavga edip ağladığımda bi bakıyorum o da ben üzülüyorum diye ağlıyor . ben bunu görüp iyice sinirleniyordum. sonuçta benim yaşadığım şey gayet olağan bişey ama annem her zamanki gibi abartıyordu. neyse arkadas cevremi genislettim annemle olan ilişkime mesafe koydum kendime güvenimi kazandım okulu bitirdim eve döndüm benim için kabus başladı . sürekli kavga kıyamet . 5 kilo fazlam var mesela annem ona yıllardır takmış durumda. yediğim içtiğim her şeye karışıyor. sürekli zayıfla diyor. bazen gece bişey atıştırsam evde bu kavga konusu oluyor. üniversiteye gittikten sonra sivilcelerim çıktı mesela her gün gelip yüzüme garip garip maskeler yapıyor. bazılarına güzel bişey gelebilir bi annenin bu kadar ilgilenmesi ama asla öyle değil bu çok abartı düzeyinde inanın bana . anne bugün maske yapmak istemiyorum desem evde kavga çıkıyor. kaç kere dedim benim kilomla ilgili bişey söyleme ki kaldı ki gerçekten kilolu bi insan değilim 59 kiloyum. sadece 4-5 kilo versem daha fit olucam ama o her zaman benim mükemmel olmamı istiyor ya. kavga edince ikimizde öfke patlamaları yaşıyoruz . annem ağlama krizlerine giriyor. ama kavga ettiğimiz konu o kadar basit ki konu bile yok. en cok da babama üzülüyorum bu anlarda.. ikimiz arasında gidip gelip sakinleştirmeye çalışıyor. kardeşim var 16 yaşında onun için de kaygılanıyorum. bi kaç saat önce yine bi öfke patlaması yaşadım kendimi artık kontrol edemiyorum. staja basladım mutluyum ama hafta sonları evdeyim . yaşadığımız şehirde hiç arkadasım yok çünkü ben üniyi kazanınca taşındık fakat üniversite okuduğum şehire değil . o yüzden arkadas edinemedim . bu öfke patlamaları yüzünden artık kendime bişey yapmak istiyorum. biliyorum çok uzun oldu çoğunuz okumayacaksınız bile ama en azından içimi dökmek bile iyi geldi

Canım sen de o kadar gitmişsin niye döndün ki? Keşke orada kalmanın planını yapsaydın.. Ben de dışarda okudum geri dönmeyi düşünmüyordum ama çok yıprandım ve okuduğum şehirde yaşamak çok zordu o yüzden döndüm ve yaşadıklarını anlıyorum. İş için başka şehre gidebilirsin..
 
Annelerin cocuklarina verdigi zarari hickimse veremiyor

Once "iyi aile yoktur " isimli kitabi alip okuyun sonra da bir psikolog destegi alip kendinizi kurtarin
Sizin cocugunuz var mı?Var ise Ebeveyn olmak cok zor olmalı. Çocugum yok, bekarım su an ama yegenim için bile kaygılanıyorum agzımdan cıkan bir söz için mesela. Baska önereceğiniz kitap varsa kendi adıma cok mutlu olurum.
 
Sizin cocugunuz var mı?Var ise Ebeveyn olmak cok zor olmalı. Çocugum yok, bekarım su an ama yegenim için bile kaygılanıyorum agzımdan cıkan bir söz için mesela. Baska önereceğiniz kitap varsa kendi adıma cok mutlu olurum.
2 tane cocugum var , cocuk yetistirmek gercekten cok zor , iki tane insan yavrusuna sekil verip iyi birer insan yaratmaya calisiyorum :)
İyi aile yoktur muhtesem bir kitap , mutlaka okuyun , cocuk yapmaya karar verdiginiz zaman da "bebekler icin beynin kurallari " ve "dogmamis cocugun gizli yasami" kitaplarini okuyabilirsiniz ozellikle ikincisi muhtesem bir kitaptir , keske her hamile kalana zorla okutulsa 😂
 
2 tane cocugum var , cocuk yetistirmek gercekten cok zor , iki tane insan yavrusuna sekil verip iyi birer insan yaratmaya calisiyorum :)
İyi aile yoktur muhtesem bir kitap , mutlaka okuyun , cocuk yapmaya karar verdiginiz zaman da "bebekler icin beynin kurallari " ve "dogmamis cocugun gizli yasami" kitaplarini okuyabilirsiniz ozellikle ikincisi muhtesem bir kitaptir , keske her hamile kalana zorla okutulsa 😂
Not aldım hepsini =) cocuk sahibi olmak isterim ama zaman ne gösterir bilemiyorum tabi. Benim için öncelik iyi bir ebeveyn olmak, o yüzden tavsiyeleriniz için çok tşkler
 
Anneniz kendine başka bir uğraş bulmadığı sürece kurtulamazsınız. Bence farklı şeylere yöneltin kafası dağılsın.
 
Annenizin duygu durumunu ve davranış örüntüsünü daha iyi anlayıp,bunlarla başedebilmenize yardımcı olabilir bu kitaplar.
 

Eklentiler

  • IMG_0600.JPG
    IMG_0600.JPG
    100,9 KB · Görüntüleme: 43
  • IMG_0618.JPG
    IMG_0618.JPG
    105,1 KB · Görüntüleme: 31
  • IMG_1790.JPG
    IMG_1790.JPG
    143,5 KB · Görüntüleme: 48
Ya benimde kızım var , az çok anlamaya çalışıyorum.kötü niyetten asla olamaz biraz takıntılı bence ondan.yinede anne candır ya , en kötü zamanında yine o olur yanında.orta yolu bulmaya çalışın.
 
X