Ne güzel..
Emzirme olayı en zayıf noktam
Biz beceremedik sen prematüre bebeğini emzirmeyi başarmışsın
İnsanın psikoloji yerinde olmayınca sanırım çok şeyi beceremiyor
İşte iş kafada bitiyor ben kendi kendime dedim bu çocuk emecek 2 kilo bebekle başbaşa kaldım yemez içmez uyanmaz devamlı uyuyordu.. bizde Doğumdan hemen sonra elektronik sağma makinesi aldık 20 gün boyunca 3 saatte bir sağdım o sıcaklarda çok yorucu oldu ama değdi.. bebeğim biberonu bile kabul etmiyordu enjektörle, çay kaşığıyla hep denedik ta ki 20. Günün sonunda kontrol sonrası kayınvalideme ilk gittiğimizde ne sağma makinesi ne süt ne mama vardı yanımızda orda bi denedim emzirmeyi o gün bugündür emiyor.. eğer ben ilk 1 haftada aman emmiyor bu çocuk mamaya dayasaydım anne sütünün damlasına hasret büyüyecekti.. ha süt olur olmaz o nasip işidir ona bişey diyemem herkesin bünyesi bir değil ama emek vermeden olmuyor emmiyor diyen annelere kızmıyor değilim.. 1 yaşına girdi 1 senedir acaba yüz üstü kalkacak mı emekleyecek mi dişi çok mu geç çıkacak Ne zaman yürür konuşur diye diye resmen Şafak saydım..
prematüre bebek annesi olmak zordur..
Sağlık sorunu ile doğan bebek annesi olmak daha zordur ama hamd olsun bizim imtihanımız sadece erken doğması ile oldu bi sağlık problemimiz Yok..
1 arkadasım Doğum yaptı sütüm Yok dedi düzgün uğraşmadı bile az gayret edip sağdığını görsek amenna çocuğunu mama ile büyüttü.. Allah mamayı da başımızdan eksik etmesin gerçekten süt üretimi az ya da hiç olmayan anneler için büyük nimet.. ama gayretli anneleri seviyorum tembelleri değil
2. Çocuğum olursa bir gün onda da gayret edeceğim emzirmek için ha süt gelmez az olur hiç olmaz bilemem elimden geleni yaparım baktım olmuyor tabiki de mama kullanırım..
Normal doğumu da kafaya takmıştım ama doktor sancısız suyu gelen tansiyonu en düşük 16-17 olan kanda ani yüksek çıkan enfeksiyon idrarda yüksek protein ve fil gibi bir bedenle ben, bunun yanında 2 kiloluk kısa bi bebek itemezse kendini kanalda kalma riski yüksek diyerek ödümü kopardı dooooğru sezeryana girdim.. titremekten sedyeden düşeceğimi sanıyordum sedye zangır zangır sesler geliyordu
Ama ben derin nefes aldım yatıştırdım kendimi sedyede dedim ki Allahım başbaşa kaldık belki masadan kalkamam sen beni affet dedim namazda bile öyle bir teslimiyet huşu hissetmedim hiç gören sanır musalla taşı orası.. Azrail sanki baş ucumda bekliyordu nefeslerimi sayıyordum son mu şimdi ki mi son acaba derken sincabım kedi gibi bi ağladı ben bi başladım zangır zangır ağlıyorum ama hıçkıra hıçkıra hop beni uyuttular keşke uyutmasalarmış hayatımın en kötü en acılı ama en güzel anlarıydı zerresine kadar yaşatan Allah'a hamd olsun..
Şimdi ne erken Doğumdan ne sezeryandan ne tek kalmaktan hiç bişeyden korkmuyorum..
Neden mi?
Çünkü ben zoru başardım..
Ben güçlüyüm..
Ben güçlü bir anneyim..
Maşallah bana
