- 4 Şubat 2019
- 40
- 23
- Konu Sahibi MervDemmir
- #81
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Antidepresan kullanırken hamile kalan var mı? Lütfen bana bir akıl verin
- Konu Sahibi MervDemmir
- Başlangıç Tarihi
- 4 Şubat 2019
- 40
- 23
- Konu Sahibi MervDemmir
- #82
- 4 Şubat 2019
- 40
- 23
- Konu Sahibi MervDemmir
- #83
Bilmediği için öyle söylüyor evet..
Ama iyi niyetli söylüyor ya, aşığım kocişime hiç dayanamıyorum
Destek olurum belki diye ne yapacağını şaşırdı o da, dün bana çikolata almış mutluluk hormonu var içinde diyor
- 6 Aralık 2015
- 19.106
- 26.519
- Konu Sahibi MervDemmir
- #84
Benim çok şükür sadece hafif ankesiyetem vardı ilaç kullanamayacağım için psikoterapi aldım bayağa faydası oldu, şimdi bebişimi bekliyorum 5 sene sonra nihayet :) panik atağınız varsa tabiki önce tedavi olmanız daha önemli yoksa hamilelik, lohusalık döneminiz çok daha zor geçer. İnşallah en yakın zamanda tedavinizi olup anne de olursunuz
- 4 Şubat 2019
- 40
- 23
- Konu Sahibi MervDemmir
- #85
Benim çok şükür sadece hafif ankesiyetem vardı ilaç kullanamayacağım için psikoterapi aldım bayağa faydası oldu, şimdi bebişimi bekliyorum 5 sene sonra nihayet :) panik atağınız varsa tabiki önce tedavi olmanız daha önemli yoksa hamilelik, lohusalık döneminiz çok daha zor geçer. İnşallah en yakın zamanda tedavinizi olup anne de olursunuz
Çok geçmiş olsun.. Sevindim adınıza, Allah sağlıklı bir şekilde kucağınıza almayı nasip etsin
Ben de en sağlıklısının bu olduğunu düşünüyorum artık, ilaç ve psikoterapi ile atlatacağım gibime geliyor, inşallah
Teşekkür ederim.
- 15 Ekim 2018
- 1.200
- 5.586
- Konu Sahibi MervDemmir
- #86
Gerçekten böyle düşünüyordum, o kadar çok istiyorum ki istiyorum demek bile yüzümü güldürüyor, düşünün..
Fikri bile beni mutluluktan havalara uçuruyor, mucize kelimesinin anlamını bebek yaptım hayatımda
Yine de işim şansa kalmasın, sağlığı etkilenecekse beklerim başım üstüne..
Önce kendimi düzelteceğim, kurtulacağım sorunlardan.
Bu ay da gelmezse eğer..:) Sonuç bekliyorum bakalım.
İnsanın kaygı sorunu olunca gelecek yorumlardan bile çekiniyor, formu üzün süredir takipteyim.
Linç grubu aklıma geldi, aman dedim her şeyi belirterek yazayım yoksa günlerce kafaya takacaktım
Ama her biriniz içimi rahatlattınız, doğru kararın hangisi olduğunu daha iyi gördüm sayenizde.
O yüzden çok teşekkür ederim
Yaaaa
İnşallah gönlünüze göre olur. Güzel haberlerinizi bekliyorum. 
- 12 Mart 2019
- 194
- 182
- 31
- Konu Sahibi MervDemmir
- #87
Hangi ilacı kullanıyordunuz acaba
- 5 Ocak 2019
- 3.211
- 11.802
- Konu Sahibi MervDemmir
- #88
Lustral ve atarax kullanıyordum
- 25 Nisan 2010
- 5.180
- 7.600
- Konu Sahibi MervDemmir
- #89
Konunun tamamını okuyamadım,
Hamilelik annelik büyük bir sorumluluk ,doğumdan sonra ciddi depresyona girebilirsiniz ,hazır olmak lazım ...
İlaç dozunuz içinde doktorunuzla konuşun biz buradan ne desek boş
Hamilelik annelik büyük bir sorumluluk ,doğumdan sonra ciddi depresyona girebilirsiniz ,hazır olmak lazım ...
İlaç dozunuz içinde doktorunuzla konuşun biz buradan ne desek boş
- Konu Sahibi MervDemmir
- #90
Kullandığınız ilaçlar bebeğe etki etmişmiydi şuan benimde çok karışık dönemim var doktor psikolojimi çok bozdu
- 31 Ekim 2017
- 422
- 1.681
- Konu Sahibi MervDemmir
- #91
Doktorunuzla konusmaniz lazim bunlari. Hamilelikte kullanilabilen ilaclar da var. Ilac dozu ayarlamak, degistirmek tedavi surecinde yapilabilen seyler. Hem daha cok cok gencsiniz. Bebek icin en az 10-15 yiliniz daha var. 1 yil ne ki? Kesinlikle erken cocuk sahibi olmak icin tedavinizi yarim birakmayin. Onceliginiz sagliginiza kavusmak olsun.
- 31 Ekim 2017
- 422
- 1.681
- Konu Sahibi MervDemmir
- #92
Bir psikolog olarak boyle bir sey demeseniz keske. Depresyon cok farkli ve cogul sebeplerle ortaya cikabilen bir hastaliktir ve ilac gerekip gerekmedigine doktor karar verir. Depresif danisanlariniz olduysa bir kisminin terapiye cevap verecek hali bile olmadini, ilacin hastalari terapiden faydalanacak seviyeye getirdigini gozlemlemissinizdir. Basarili bir tedavide ilac ve terapi paralel devam eder.
- 5 Ocak 2019
- 3.211
- 11.802
- Konu Sahibi MervDemmir
- #93
Hayır , sapasağlam bir çocuk doğurdum :) şu an 10 yaşında çok şükür . Ben hamileliğimi öğrendiğim an bıraktım ilaçları .
- Konu Sahibi MervDemmir
- #94
Benim daha hamile olacağım bile belli değilken çatlatma iğnesi yapıldı ilişkiden 24 saat geçti kortizonlu ilaç ağrı kesici vs serumla birlikte verildi acil doktoruna söylediğim de bana direk bu ay hamile kalırsan engelli olur dedi psikolojimi alt üst etti
- Konu Sahibi MervDemmir
- #95
canım çok zor yaşadıkların ama ben bi yakınımdan duymuştum antideprasan kullandığı için hamileliğinde bebekte zeka geriliği olmuş tabiki herkeste olacak diye bir şey yokMerhaba, uzun zamandır takipteyim, ilk kez önemli bir konuda konuşacak kimsem olmadığı için daha doğrusu sizlerden fikir almayı istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Konunun yanlış yere açıldığının farkındayım ama en çok buradan cevap alabileceğimi düşünüyorum, lütfen konu bir süre taşınmasın, ilgili kişilerden rica ediyorum.
Öncelikle malesef 5 yıldır sigara kullanıyorum. Şimdiye kadar max. 2/3 ay kadar bıraktım ve tekrar başladım.
Kendime engel olamıyorum, bırakmak istesem bırakabilirim farkındayım ama malesef olmuyor bir türlü.
Bu bir bahane değil biliyorum ama dertlerimden sadece sigara ile bir nebze uzaklaşıyorum.
Daha fazla kendime zarar vermemek için ilk kez ciddi bir adım attım ve bu ay sigara bırakmak için destek almaya karar verdim.
Umuyorum ki bu sefer geri dönüşü olmaksızın kurtulucam, inanıyorum
6 aylık evliyim, ben 28 yaşındayım - eşim 36 yaşında. Ciddi problemimiz yok sağlık anlamında çok şükür.
Evliliğimizin 2. ayından itibaren korunmayı bıraktık. Ama henüz gebe kalamadım.
Çok stresli bir yapım var ve abartmadan söylüyorum bu yıl o kadar çok travma yaşadım ki stressiz bir günüm geçmiyor.
Eşim bana çok destek oluyor sağolsun ondan yana hiçbir sorunum yok.
Ailemle ilgili kötü şeyler yaşadım, ailemden birinci derecede birkaç akrabamı ve ablamı aynı sene içerisinde kaybettim..
Buna bağlı olarak panik atak krizlerim yüz göstermeye başladı..
Özellikle son 1 aydır.. Ölümden, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum..
Kabullenmeye çalışıyorum ama o kadar güçsüzüm ki. Elimde değil.
Ölüm korkusunu üzerimden atamıyorum.
Panik atağın da etkisiyle bu durum bende kötüye gitmeye başladı.
Bazen kabulleniyorum, hepimiz bir gün göçüp gideceğiz diyorum.
Sonra en ufak bir kalp çarpıntısı, tansiyon yükselmesi ile dibe çöküyorum.
Ablamın ölümünde yanındaydım, yaşadıkları gözümün önüne geldikçe çok kötü oluyorum..
Korkuyorum.. Eşimi kaybedersem, annemi kaybedersem, ya ben ölürsem..
Hayallerim, hayatım, peki ölümden sonrası..
Düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çok yanlış, evet.
Buna tepki gösterecek olanlar varsa şimdiden söylüyorum yorulmayınız diye, yanlış evet.
Ama herkesin bir sorunu var bu hayatta.
Ben de gerçekten çok etkilendiğim için bu korkuyla boğuşuyorum son zamanlarda, anlayışınızı rica ediyorum.
Artık bu şekilde devam edemeyeceğim için, hatta panik atak yüzünden sonunda bir gece kendimi acilde bulduğum için nihayet bu sabah doktorum ile görüştüm, bana 50mg'lık 10 ay boyunca ilaç tedavisi önerdi.
Yaşadığım travmalara bağlı olarak kaygı problemim ve panik atağım olduğunu söyledi.
Çok büyük bir sorun olmadığını belirtti ve dediğim gibi yaklaşık olarak 9-10 ay ilaç tedavisini önerdi.
Şimdi evime geldim, ilaç reçetesini okurken, akıl edemediğim bir sorunla karşılaştım.
Bahsettiğim gibi, eşimle bir çocuğumuzun olmasını çok istiyoruz, ikimiz de o kadar çok istiyoruz ki anne-baba olmayı.
Her şeyimiz tamam çok şükür, evimizde minik bir neşe olsun istiyoruz.
Nişanlı olduğumuz sürede de (3 yıl) yıllardır bu hayal ile kurduk yuvamızı
Doktoruma söylemeyi unuttum ya da konuşurken ağladığım için dağılmış olabilirim, panik atağı yeni yeni başlayan biri olarak her şeyi sormayı akıl edemedim gerçekten o kadar içime atmışım ki bazı şeyleri, ağzımı açtığım anda ağlamaya başladım..
Dağıldım. Tabii ki tekrar giderek detaylı bilgi alacağım, yine de tecrübesi olanlardan fikir almak adına yazıyorum, uzattığım için kusura bakmayın lütfen.
Çünkü bir sonraki randevuyu ancak 18 gün sonra alabileceğim.
Yaklaşık 1 yıl sürecek bir tedaviden bahsediyoruz, ve yıllardır kurulan bir bebek hayali var içimizde.. Biran önce olsun istiyoruz..
4 aydır hamile kalamadım, belki de stresten etkileniyorum.
Vitamin eksikliğim vardı, beslenmeme dikkat ediyorum.
Sigarayı bırakmak için adım atıyorum derken panik atak çıktı şimdi karşıma.
Ne yapacağımı inanın bilemiyorum, aslında çoğu zaman mantıklı düşünerek hareket ederim ama her zaman her şey dört dörtlük olmuyor işte..
Ne yapmalıyım? 1 sene daha ertelemek mi,
(ki asla ertelemek istemiyorum mucizemi kucağımda istiyorum Allah'ın izniyle),
Yoksa ilaç tedavisini reddetmek mi?
Panik atağımı ilaçsız yenmek için elimden geleni mi yapmalıyım, yoksa tekrar doktorum ile görüşerek uygun bir ilaç mı istemeliyim.
İnanın 3 gündür takıntılarımdan uyuyamıyorum ve artık beynim donmuş durumda, ya ilaç alacağım ya da kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulacağım..
Kendimi o kadar yordum ki. Yeni olduğunu biliyorum yine de her ay bu sefer oldu mu diye heyecanla test yapıp sonuç bekleyen bir kadınım.
Bir bebeğim olsun istiyorum, o bana bu kadar mutsuzluğun üzerine hediye gibi gelecek biliyorum. Yani, inşallah gelecek..
Stres ve ataktan kurtulmak istiyorum.
İlaç, yani belki de ilaçsız da kurtulabilirim hı? Olamaz mı..
Hayat işte artık güzel şeyler olsun diye yalvarıyorum Allah'a ben.
Ne yapmalıyım, lütfen tecrübeli kadınlar bana akıl verin. Sizlere ihtiyacım var.
Şunu da eklemek istiyorum; eşim benim aksime rahat bir yapıya sahip ve panikle ataklar yaşadığımda kızar, kızmak ta değil aslında neden kendini boş yere harap ediyorsun zarar veriyorsun diye üzülerek söylenir.
O yüzden onu da üzmek istemiyorum, belki birkaç güne dayanamaz ilaç tedavisini anlatırım ama..
(doktora gittiğimi biliyor fakat ilaç kullanıp kullanmamakta kararsız olduğum için bir şey söylemedim henüz ona)
Benimle birlikte hatta benden çok :) bebek hayali kuran adama da dur panik atak var önümüzde 10 ay bekleyelim demek istemiyorum ki en başta ben beklemek istemiyorum yani sadece onun isteğini önde tutmadığımı da bilmeniz adına belirtiyorum bunu, ikimiz de karşılıklı olarak çok çok istiyoruz..
İkimizden bir parça mucize gelsin nolur bize.. Evimize kucağımıza kalbimize.
Biraz daha içli yazarsam ağlayabilirim o yüzden engel olmak adına sizlere geldim :)
Bunca kötü duyguların üzerine mucize gerçekleşsin istiyorum, herşeyden çok..
Lütfen içime su serpecek şeyler söylemenizi rica ediyorum..
Ne yapmalıyım ne yapacağımm ben KK
- 11 Haziran 2023
- 4
- 1
- 36
- Konu Sahibi MervDemmir
- #96
Merhaba, uzun zamandır takipteyim, ilk kez önemli bir konuda konuşacak kimsem olmadığı için daha doğrusu sizlerden fikir almayı istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Konunun yanlış yere açıldığının farkındayım ama en çok buradan cevap alabileceğimi düşünüyorum, lütfen konu bir süre taşınmasın, ilgili kişilerden rica ediyorum.
Öncelikle malesef 5 yıldır sigara kullanıyorum. Şimdiye kadar max. 2/3 ay kadar bıraktım ve tekrar başladım.
Kendime engel olamıyorum, bırakmak istesem bırakabilirim farkındayım ama malesef olmuyor bir türlü.
Bu bir bahane değil biliyorum ama dertlerimden sadece sigara ile bir nebze uzaklaşıyorum.
Daha fazla kendime zarar vermemek için ilk kez ciddi bir adım attım ve bu ay sigara bırakmak için destek almaya karar verdim.
Umuyorum ki bu sefer geri dönüşü olmaksızın kurtulucam, inanıyorum
6 aylık evliyim, ben 28 yaşındayım - eşim 36 yaşında. Ciddi problemimiz yok sağlık anlamında çok şükür.
Evliliğimizin 2. ayından itibaren korunmayı bıraktık. Ama henüz gebe kalamadım.
Çok stresli bir yapım var ve abartmadan söylüyorum bu yıl o kadar çok travma yaşadım ki stressiz bir günüm geçmiyor.
Eşim bana çok destek oluyor sağolsun ondan yana hiçbir sorunum yok.
Ailemle ilgili kötü şeyler yaşadım, ailemden birinci derecede birkaç akrabamı ve ablamı aynı sene içerisinde kaybettim..
Buna bağlı olarak panik atak krizlerim yüz göstermeye başladı..
Özellikle son 1 aydır.. Ölümden, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum..
Kabullenmeye çalışıyorum ama o kadar güçsüzüm ki. Elimde değil.
Ölüm korkusunu üzerimden atamıyorum.
Panik atağın da etkisiyle bu durum bende kötüye gitmeye başladı.
Bazen kabulleniyorum, hepimiz bir gün göçüp gideceğiz diyorum.
Sonra en ufak bir kalp çarpıntısı, tansiyon yükselmesi ile dibe çöküyorum.
Ablamın ölümünde yanındaydım, yaşadıkları gözümün önüne geldikçe çok kötü oluyorum..
Korkuyorum.. Eşimi kaybedersem, annemi kaybedersem, ya ben ölürsem..
Hayallerim, hayatım, peki ölümden sonrası..
Düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çok yanlış, evet.
Buna tepki gösterecek olanlar varsa şimdiden söylüyorum yorulmayınız diye, yanlış evet.
Ama herkesin bir sorunu var bu hayatta.
Ben de gerçekten çok etkilendiğim için bu korkuyla boğuşuyorum son zamanlarda, anlayışınızı rica ediyorum.
Artık bu şekilde devam edemeyeceğim için, hatta panik atak yüzünden sonunda bir gece kendimi acilde bulduğum için nihayet bu sabah doktorum ile görüştüm, bana 50mg'lık 10 ay boyunca ilaç tedavisi önerdi.
Yaşadığım travmalara bağlı olarak kaygı problemim ve panik atağım olduğunu söyledi.
Çok büyük bir sorun olmadığını belirtti ve dediğim gibi yaklaşık olarak 9-10 ay ilaç tedavisini önerdi.
Şimdi evime geldim, ilaç reçetesini okurken, akıl edemediğim bir sorunla karşılaştım.
Bahsettiğim gibi, eşimle bir çocuğumuzun olmasını çok istiyoruz, ikimiz de o kadar çok istiyoruz ki anne-baba olmayı.
Her şeyimiz tamam çok şükür, evimizde minik bir neşe olsun istiyoruz.
Nişanlı olduğumuz sürede de (3 yıl) yıllardır bu hayal ile kurduk yuvamızı
Doktoruma söylemeyi unuttum ya da konuşurken ağladığım için dağılmış olabilirim, panik atağı yeni yeni başlayan biri olarak her şeyi sormayı akıl edemedim gerçekten o kadar içime atmışım ki bazı şeyleri, ağzımı açtığım anda ağlamaya başladım..
Dağıldım. Tabii ki tekrar giderek detaylı bilgi alacağım, yine de tecrübesi olanlardan fikir almak adına yazıyorum, uzattığım için kusura bakmayın lütfen.
Çünkü bir sonraki randevuyu ancak 18 gün sonra alabileceğim.
Yaklaşık 1 yıl sürecek bir tedaviden bahsediyoruz, ve yıllardır kurulan bir bebek hayali var içimizde.. Biran önce olsun istiyoruz..
4 aydır hamile kalamadım, belki de stresten etkileniyorum.
Vitamin eksikliğim vardı, beslenmeme dikkat ediyorum.
Sigarayı bırakmak için adım atıyorum derken panik atak çıktı şimdi karşıma.
Ne yapacağımı inanın bilemiyorum, aslında çoğu zaman mantıklı düşünerek hareket ederim ama her zaman her şey dört dörtlük olmuyor işte..
Ne yapmalıyım? 1 sene daha ertelemek mi,
(ki asla ertelemek istemiyorum mucizemi kucağımda istiyorum Allah'ın izniyle),
Yoksa ilaç tedavisini reddetmek mi?
Panik atağımı ilaçsız yenmek için elimden geleni mi yapmalıyım, yoksa tekrar doktorum ile görüşerek uygun bir ilaç mı istemeliyim.
İnanın 3 gündür takıntılarımdan uyuyamıyorum ve artık beynim donmuş durumda, ya ilaç alacağım ya da kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulacağım..
Kendimi o kadar yordum ki. Yeni olduğunu biliyorum yine de her ay bu sefer oldu mu diye heyecanla test yapıp sonuç bekleyen bir kadınım.
Bir bebeğim olsun istiyorum, o bana bu kadar mutsuzluğun üzerine hediye gibi gelecek biliyorum. Yani, inşallah gelecek..
Stres ve ataktan kurtulmak istiyorum.
İlaç, yani belki de ilaçsız da kurtulabilirim hı? Olamaz mı..
Hayat işte artık güzel şeyler olsun diye yalvarıyorum Allah'a ben.
Ne yapmalıyım, lütfen tecrübeli kadınlar bana akıl verin. Sizlere ihtiyacım var.
Şunu da eklemek istiyorum; eşim benim aksime rahat bir yapıya sahip ve panikle ataklar yaşadığımda kızar, kızmak ta değil aslında neden kendini boş yere harap ediyorsun zarar veriyorsun diye üzülerek söylenir.
O yüzden onu da üzmek istemiyorum, belki birkaç güne dayanamaz ilaç tedavisini anlatırım ama..
(doktora gittiğimi biliyor fakat ilaç kullanıp kullanmamakta kararsız olduğum için bir şey söylemedim henüz ona)
Benimle birlikte hatta benden çok :) bebek hayali kuran adama da dur panik atak var önümüzde 10 ay bekleyelim demek istemiyorum ki en başta ben beklemek istemiyorum yani sadece onun isteğini önde tutmadığımı da bilmeniz adına belirtiyorum bunu, ikimiz de karşılıklı olarak çok çok istiyoruz..
İkimizden bir parça mucize gelsin nolur bize.. Evimize kucağımıza kalbimize.
Biraz daha içli yazarsam ağlayabilirim o yüzden engel olmak adına sizlere geldim :)
Bunca kötü duyguların üzerine mucize gerçekleşsin istiyorum, herşeyden çok..
Lütfen içime su serpecek şeyler söylemenizi rica ediyorum..
Ne yapmalıyım ne yapacağımm ben KK
- 11 Haziran 2023
- 4
- 1
- 36
- Konu Sahibi MervDemmir
- #97
Kıyamam sana ben mesajını okurken bile ne kadar endişeli ve huzursuz bir şekilde duygularını ifade ettiğini çok net hissettirdin bana.başın sağ olsun.bu kadar yaşadıklarına oranla yine çok iyisin biliyor musun?ben daha ağırını yaşadım öyle bir hale geldim ki kendi ayaklarım ile akıl hastanesine gittim beni yatırın dedim yatirmadilar yoğun panik atak.terlemeler mide bulantiları öğürmeler iştahsızlık çarpıntı uzun bir süre sadece sigara ve su tüketiyordum.inanilmaz zayıfladım rengim sapsarıydı.bende hipertiroid daha doğrusu graves de vardı bu ve o dönem yaşadığım ağır stresli yaşantım sonucu hepsi birleşince kendimi akıl hastanesine attım.doktor güldü bana biliyor musun?ayakta tedavi olabileceğin bir durum dedi uzun bir tedavi sürecine girdim.sonra tabi stres sonrası depresyona da girdim.hayattan zevk almiyordum.her şey çok anlamsız geliyordu.ve benim ne ailem ne eşim hiç kimsem yoktu hepsi dışladı beni 2 yaşında ki kızım ile yalnız başına bu durumu yaşıyordum ilaçlar beni ölü gibi yapmıştı. Ölü gibi uyuyordum.bu durumumdan dolayı kızım 2 defa ölümden döndü.bu iş böyle olmaz dedim sonra ilaçlar beni iyilestircegi yerde daha kötü yaptı özel bir psikiyatri ye gittim ilaçlarımı değiştirdi her ay düzenli gidiyordum üzerine graves ameliyatımı oldum.çok şükür küllerimden tekrar doğdum . şimdi normal insanlar gibi panik eşiğim var.bu arada 2.evliliğimi yaptım hamile kaldım panik atağım nüks etti.ilaçlarımı hamileliğimin ilk 3 ayı bırakmamı söyledi psikiyatrim ama ben bırakmadım hormonlardan dolayı dediğim gibi tekrar nüks etti.ben sürekli diken üzerinde durup korkularımı yaşayarak bebeğe daha çok zarar veririm diye düşündüm antidepresan ilacımı kullandım.gecirdi mi hayır ama kendimi kontrol etmeyi sağladı.şuan 26 günlük oğlum lohusalık da girdi işin içine bu ara kendimi yine iyi hissetmiyorum psikiyatri doktorum ile konuştum psikolojik olduğunu düşünmüyorum dahiliye doktoruna görünmemi istedi.hala gidemedim dua edin gittiğimde bir şey çıkmasın.demem o ki lütfen önce tedavini ol gerçekten bu bebeği istiyorsan tedavini ol.sen iyi olmak zorundasın çünkü.bir canlı getireceksin sonuçta dünyaya yaşadıklarını da göz ardı etmeyip tedavini ol ol ki mutlu bir anne olarak çocuğunu yetiştir.eğer faydalı verimli bir anne bir eş bir insann olmak istiyorsan önce kendini tedavi etmelisin.sana tavsiyem ilaçla birlikte psikoterapi de al mutlaka.inan allahın izni ile herşeyin değiştiğini daha net göreceksin...Merhaba, uzun zamandır takipteyim, ilk kez önemli bir konuda konuşacak kimsem olmadığı için daha doğrusu sizlerden fikir almayı istediğim için buraya yazmaya karar verdim. Konunun yanlış yere açıldığının farkındayım ama en çok buradan cevap alabileceğimi düşünüyorum, lütfen konu bir süre taşınmasın, ilgili kişilerden rica ediyorum.
Öncelikle malesef 5 yıldır sigara kullanıyorum. Şimdiye kadar max. 2/3 ay kadar bıraktım ve tekrar başladım.
Kendime engel olamıyorum, bırakmak istesem bırakabilirim farkındayım ama malesef olmuyor bir türlü.
Bu bir bahane değil biliyorum ama dertlerimden sadece sigara ile bir nebze uzaklaşıyorum.
Daha fazla kendime zarar vermemek için ilk kez ciddi bir adım attım ve bu ay sigara bırakmak için destek almaya karar verdim.
Umuyorum ki bu sefer geri dönüşü olmaksızın kurtulucam, inanıyorum
6 aylık evliyim, ben 28 yaşındayım - eşim 36 yaşında. Ciddi problemimiz yok sağlık anlamında çok şükür.
Evliliğimizin 2. ayından itibaren korunmayı bıraktık. Ama henüz gebe kalamadım.
Çok stresli bir yapım var ve abartmadan söylüyorum bu yıl o kadar çok travma yaşadım ki stressiz bir günüm geçmiyor.
Eşim bana çok destek oluyor sağolsun ondan yana hiçbir sorunum yok.
Ailemle ilgili kötü şeyler yaşadım, ailemden birinci derecede birkaç akrabamı ve ablamı aynı sene içerisinde kaybettim..
Buna bağlı olarak panik atak krizlerim yüz göstermeye başladı..
Özellikle son 1 aydır.. Ölümden, sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum..
Kabullenmeye çalışıyorum ama o kadar güçsüzüm ki. Elimde değil.
Ölüm korkusunu üzerimden atamıyorum.
Panik atağın da etkisiyle bu durum bende kötüye gitmeye başladı.
Bazen kabulleniyorum, hepimiz bir gün göçüp gideceğiz diyorum.
Sonra en ufak bir kalp çarpıntısı, tansiyon yükselmesi ile dibe çöküyorum.
Ablamın ölümünde yanındaydım, yaşadıkları gözümün önüne geldikçe çok kötü oluyorum..
Korkuyorum.. Eşimi kaybedersem, annemi kaybedersem, ya ben ölürsem..
Hayallerim, hayatım, peki ölümden sonrası..
Düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi. Çok yanlış, evet.
Buna tepki gösterecek olanlar varsa şimdiden söylüyorum yorulmayınız diye, yanlış evet.
Ama herkesin bir sorunu var bu hayatta.
Ben de gerçekten çok etkilendiğim için bu korkuyla boğuşuyorum son zamanlarda, anlayışınızı rica ediyorum.
Artık bu şekilde devam edemeyeceğim için, hatta panik atak yüzünden sonunda bir gece kendimi acilde bulduğum için nihayet bu sabah doktorum ile görüştüm, bana 50mg'lık 10 ay boyunca ilaç tedavisi önerdi.
Yaşadığım travmalara bağlı olarak kaygı problemim ve panik atağım olduğunu söyledi.
Çok büyük bir sorun olmadığını belirtti ve dediğim gibi yaklaşık olarak 9-10 ay ilaç tedavisini önerdi.
Şimdi evime geldim, ilaç reçetesini okurken, akıl edemediğim bir sorunla karşılaştım.
Bahsettiğim gibi, eşimle bir çocuğumuzun olmasını çok istiyoruz, ikimiz de o kadar çok istiyoruz ki anne-baba olmayı.
Her şeyimiz tamam çok şükür, evimizde minik bir neşe olsun istiyoruz.
Nişanlı olduğumuz sürede de (3 yıl) yıllardır bu hayal ile kurduk yuvamızı
Doktoruma söylemeyi unuttum ya da konuşurken ağladığım için dağılmış olabilirim, panik atağı yeni yeni başlayan biri olarak her şeyi sormayı akıl edemedim gerçekten o kadar içime atmışım ki bazı şeyleri, ağzımı açtığım anda ağlamaya başladım..
Dağıldım. Tabii ki tekrar giderek detaylı bilgi alacağım, yine de tecrübesi olanlardan fikir almak adına yazıyorum, uzattığım için kusura bakmayın lütfen.
Çünkü bir sonraki randevuyu ancak 18 gün sonra alabileceğim.
Yaklaşık 1 yıl sürecek bir tedaviden bahsediyoruz, ve yıllardır kurulan bir bebek hayali var içimizde.. Biran önce olsun istiyoruz..
4 aydır hamile kalamadım, belki de stresten etkileniyorum.
Vitamin eksikliğim vardı, beslenmeme dikkat ediyorum.
Sigarayı bırakmak için adım atıyorum derken panik atak çıktı şimdi karşıma.
Ne yapacağımı inanın bilemiyorum, aslında çoğu zaman mantıklı düşünerek hareket ederim ama her zaman her şey dört dörtlük olmuyor işte..
Ne yapmalıyım? 1 sene daha ertelemek mi,
(ki asla ertelemek istemiyorum mucizemi kucağımda istiyorum Allah'ın izniyle),
Yoksa ilaç tedavisini reddetmek mi?
Panik atağımı ilaçsız yenmek için elimden geleni mi yapmalıyım, yoksa tekrar doktorum ile görüşerek uygun bir ilaç mı istemeliyim.
İnanın 3 gündür takıntılarımdan uyuyamıyorum ve artık beynim donmuş durumda, ya ilaç alacağım ya da kendimi sakinleştirmenin bir yolunu bulacağım..
Kendimi o kadar yordum ki. Yeni olduğunu biliyorum yine de her ay bu sefer oldu mu diye heyecanla test yapıp sonuç bekleyen bir kadınım.
Bir bebeğim olsun istiyorum, o bana bu kadar mutsuzluğun üzerine hediye gibi gelecek biliyorum. Yani, inşallah gelecek..
Stres ve ataktan kurtulmak istiyorum.
İlaç, yani belki de ilaçsız da kurtulabilirim hı? Olamaz mı..
Hayat işte artık güzel şeyler olsun diye yalvarıyorum Allah'a ben.
Ne yapmalıyım, lütfen tecrübeli kadınlar bana akıl verin. Sizlere ihtiyacım var.
Şunu da eklemek istiyorum; eşim benim aksime rahat bir yapıya sahip ve panikle ataklar yaşadığımda kızar, kızmak ta değil aslında neden kendini boş yere harap ediyorsun zarar veriyorsun diye üzülerek söylenir.
O yüzden onu da üzmek istemiyorum, belki birkaç güne dayanamaz ilaç tedavisini anlatırım ama..
(doktora gittiğimi biliyor fakat ilaç kullanıp kullanmamakta kararsız olduğum için bir şey söylemedim henüz ona)
Benimle birlikte hatta benden çok :) bebek hayali kuran adama da dur panik atak var önümüzde 10 ay bekleyelim demek istemiyorum ki en başta ben beklemek istemiyorum yani sadece onun isteğini önde tutmadığımı da bilmeniz adına belirtiyorum bunu, ikimiz de karşılıklı olarak çok çok istiyoruz..
İkimizden bir parça mucize gelsin nolur bize.. Evimize kucağımıza kalbimize.
Biraz daha içli yazarsam ağlayabilirim o yüzden engel olmak adına sizlere geldim :)
Bunca kötü duyguların üzerine mucize gerçekleşsin istiyorum, herşeyden çok..
Lütfen içime su serpecek şeyler söylemenizi rica ediyorum..
Ne yapmalıyım ne yapacağımm ben KK
Benzer Konular
