- 13 Nisan 2007
- 34.099
- 104.436
- 1.123
- 46
- Konu Sahibi birevimolsun
- #21
Aynen!Ben apartmanda doğdum büyüdüm.
Dedelerimin de evleri apartmandı. Köyde evleri vardı. İki katlı müstakil.
3 katlı 400 m2 villada yaşadım eski eşimle. Yapamadım.
Bahçeli evlerden kertenkele, fare, böcek geliyordu. Ağlardım. Çözüm bulamazdım.
Ev yerle bir zeminde olunca sanki sokakta oturuyormuşum ve hep izleniyormuşum gibi tuhaf duygulara kapılıyordum.
Doğayı yeşilliği seven insanlar için apartmanda yaşam eziyet oluyordur doğrudur.
Bizim ülkemiz yatay mimariye uygun değil maalesef. İş ve eğitim imkanları ile kültürel sanatsal aktiviteler hep batıda. Bu yüzden nüfus aşırı yoğun, dikey yapılaşma zorunluluk ve deprem olduğunda vay halimize.
Komşuluk olayını hiçbir zaman sevemedim.
Genel olarak mıc mıc ilişkilere samimiyete gelemiyorum.
Ben de apartman seviyorum.
Bahçeyle sürekli ilgilenecek biri,güvenliği tam olarak sağlayacak imkanlar olmadığı sürece ben de istemem müstakil ev.
Apartmanda yaşamayı seviyorum.