Aptallaşmak mı bu

Pestososlumakarnam

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2021
1.380
1.235
annem ile babam ben küçükken ayrıldılar. Yaklaşık 25 26 yıl anneannemlerin yanında yaşadık. Çok kısa geçmeye çalışacağım çünkü konu bu değil. Bunca sene bir fiil anneannemin psikolojik eziyetleri ile geçti. “Başımıza kaldılar”,”annesi bunlark bıraktı gitti başımıza” “yiyip içip oturuyorlar “, “bi b@ka faydaları yok” (en hafiflerini yazıyorum ki sinirim bozulmasın akşam akşam)

Zeytine bayılırım hiç unutmam bi sofrada yendiğim zeytinleri görünce dedenin zeytin bağı mı var demişti. (Yaş 13 14) bir gün taze ekmek vardı çok tatlı geldi taze ekmeği sade yemişim yarısını kadar ona bile kızmıştı.

Oturmam kalkmam uyumam yemek yemem tuvalete gitmem ellerimi yıkamam duş almam hatta nefes almam bile rahatsız ederi. Yaz tatillerinde bir fiil evde olunca yaptığı eziyetlerden artık katlanılanaz oldugunda babamın yanına giderdim e orası da burayı aratmıyor az biraz durup geri dönerdim.

Ta kimi evden çıktım bi işe girdim başka şehre girdim benim kafada ampul yandı.

Ya aileler öyle olmazmış normalmiş aileler yemekte sohbet ederlermiş birbirlerini sever ve saygı duyar. Konuşurlarmış.
Gülümserler şakalaşırlarmış.

Halbuki ben her gün beddua duydum. Tek suçumuz annemin ayrılması. Annem laf işitmemek için çalışırdı ama yine de işe yaramazdı.26 dan 29 a kadar bunun öfkesi yavaş yavaş bedenimi sarmaya başladı. 29 da ağlama krizleri öfke nöbetleri derken annemi aradım ben bu kadını öldürücem yada kendimi öldürücem bana yardım et eşinde avucunda ne varsa yüklü tutarda para gönderdi elimdekilerle birleştirdim 2 yıl her hafta psikoloğa gittim de hayatıma devam edebilir duruma geldim.
Bu örneklerden onlarca yüzlerce yazabilirim ama asıl konu şu

Ben son bir Yıldır derdimi anlatırkan kekeliyorum hık mık ediyorum. Ankara diyecekken İstanbul diyorum mesela ve farkına varmıyorum.
Ancak çok yavaş ve düşünerek konuşmam lazım ki saçmalamayayım.

Ne yapacağımı bilemedim artık psikoloğuma maddi açıdan gidemiyorum bitirdi beni her hafta o parayı vermek.

Ben napıcam bu konuşmamı düzeltmem lazım bugun bir yerde tahsili olmayan sevdiğim bir arkadaşla konuşurken hayran kaldım ne gğzel anlatıyor derdini. 5 kız kardeşler hepsi fıkır fıkır gözleri gülüyor ben olabildiğince az konuştum.

Bide vatandaşla iç içeyim işimde takır takır konuşurdum ben. Aptallaşmış gibiyim ben kelimeleri unutuyorum mesela şuan şarap açıcağımı hatırlamaya çalışıyorum yok. Çok üzülüyorum belki bi fikri olan vardır yazarken en azından derdimi düzgün anlatıyorum
 
annem ile babam ben küçükken ayrıldılar. Yaklaşık 25 26 yıl anneannemlerin yanında yaşadık. Çok kısa geçmeye çalışacağım çünkü konu bu değil. Bunca sene bir fiil anneannemin psikolojik eziyetleri ile geçti. “Başımıza kaldılar”,”annesi bunlark bıraktı gitti başımıza” “yiyip içip oturuyorlar “, “bi b@ka faydaları yok” (en hafiflerini yazıyorum ki sinirim bozulmasın akşam akşam)

Zeytine bayılırım hiç unutmam bi sofrada yendiğim zeytinleri görünce dedenin zeytin bağı mı var demişti. (Yaş 13 14) bir gün taze ekmek vardı çok tatlı geldi taze ekmeği sade yemişim yarısını kadar ona bile kızmıştı.

Oturmam kalkmam uyumam yemek yemem tuvalete gitmem ellerimi yıkamam duş almam hatta nefes almam bile rahatsız ederi. Yaz tatillerinde bir fiil evde olunca yaptığı eziyetlerden artık katlanılanaz oldugunda babamın yanına giderdim e orası da burayı aratmıyor az biraz durup geri dönerdim.

Ta kimi evden çıktım bi işe girdim başka şehre girdim benim kafada ampul yandı.

Ya aileler öyle olmazmış normalmiş aileler yemekte sohbet ederlermiş birbirlerini sever ve saygı duyar. Konuşurlarmış.
Gülümserler şakalaşırlarmış.

Halbuki ben her gün beddua duydum. Tek suçumuz annemin ayrılması. Annem laf işitmemek için çalışırdı ama yine de işe yaramazdı.26 dan 29 a kadar bunun öfkesi yavaş yavaş bedenimi sarmaya başladı. 29 da ağlama krizleri öfke nöbetleri derken annemi aradım ben bu kadını öldürücem yada kendimi öldürücem bana yardım et eşinde avucunda ne varsa yüklü tutarda para gönderdi elimdekilerle birleştirdim 2 yıl her hafta psikoloğa gittim de hayatıma devam edebilir duruma geldim.
Bu örneklerden onlarca yüzlerce yazabilirim ama asıl konu şu

Ben son bir Yıldır derdimi anlatırkan kekeliyorum hık mık ediyorum. Ankara diyecekken İstanbul diyorum mesela ve farkına varmıyorum.
Ancak çok yavaş ve düşünerek konuşmam lazım ki saçmalamayayım.

Ne yapacağımı bilemedim artık psikoloğuma maddi açıdan gidemiyorum bitirdi beni her hafta o parayı vermek.

Ben napıcam bu konuşmamı düzeltmem lazım bugun bir yerde tahsili olmayan sevdiğim bir arkadaşla konuşurken hayran kaldım ne gğzel anlatıyor derdini. 5 kız kardeşler hepsi fıkır fıkır gözleri gülüyor ben olabildiğince az konuştum.

Bide vatandaşla iç içeyim işimde takır takır konuşurdum ben. Aptallaşmış gibiyim ben kelimeleri unutuyorum mesela şuan şarap açıcağımı hatırlamaya çalışıyorum yok. Çok üzülüyorum belki bi fikri olan vardır yazarken en azından derdimi düzgün anlatıyorum
Selam kelime tirbüşon. Hala aynı evde misiniz ananeyle? Değilseniz ve çalışıyorsanız kişisel gelişim seminerleri alabilirsiniz. Kitap okumak, kültürlü insanlarla bir arada bulunup sohbet etmek iyi gelebilir.
 
Sizin bu annaneye epey bir küfür edesim var ama yinede için sogumaz.
Ne biçim ebeveyin bunlar?
Çocuğunun çocuğu bu.
Nasıl insanın yediğinds gözü olur?
Yeri gelir yedi kat yabanciya yedirir içirir doyururuz.
Bu arada keşke anneniz size tek başına bakıcı tutarak baksaymis bu kadar kayba uğramazdiniz.
Bazıları bakıcıya güvenmiyor ama şu annaneden daha kötü mü davranırdı?
Bu arada işinizi elde etmissiniz.
Artık kimseye Mudana etmeyin.
Psikolojik tedavinizi aksatmayin.
 
Güzelim benim, çok iyi anladım seni. Ben böyleleri yüzünden dünyanın öbür ucuna yerleştim, kendi ailemi kurdum hala travmaların etkisinden çıkamıyorum bazen. Olabildiğince kafanı dağıt, farklı ortamlar gör, kendini geliştir ve sana negatif gelen her şeyden/herkesten uzaklaş. Geçmişe bağlı kalınca içten içe bitiriyor seni.
 
Ah, ruhunuzun yarasından öpeyim.
Hepimiz böyleyiz inanin, bir şekilde hepimizin atlatmaya unutmaya calistigi seyler var.
Belki bu aralar ekstra bir seylerle ugrasiyorsunuzdur, iş yukunuz fazlalasmistir, dalginliktir yani belki de.


Ben de bazen bazi kelimeleri hatirlayamiyorum.
Kekeleme icin derecesini bilemiyorum ama diksiyon dersine de gidebilirsiniz, bir arkadasimda faydali olmustu.
Cok kolayliklar dilerim.
 
Ben de ilk defa evlenince aile ne demek anlamistim. Esimin ailesi cok tatliydi ❤
Esimin babasi kimseyi azarlamiyordu. Aaa baba denen sey azarlamadan da durabilen bir seymis diye şaşırdığımı hatırlıyorum. Anne sürekli gergin, patlamaya hazır bomba olmak, sürekli memnuniyetsiz olmak zorunda değilmiş. Aile hep birlikte eğlenilebilen minik bir toplulukmuş, hataları da olsa birbiribi kollayan, birbirine fazlalik muamelesi yapmayan insanlardan oluşurmuş.

Gel sarılalım.


Bu kelimeleri unutma zihinsel yorgunluktan oluyor. Relax olmaya calis. Gerekiyorsa bir seyleri koyver gitsin bir müddet.
 
Belli ki zor şeyler yaşamışsınız

Sizde bence kendinizi değersiz görüyorsunuz kendinize güvenemiyorsunuz sanki yaralarınızı her an görecek gibi savunmasız hissediyorsunuz gibi hissettim ben

Öncelikle kendinizi benimseyin,siz önemlisiniz ,değerli birisiniz ,kendinizle barışın ,sevin güveninizi yükseltin

Kitap okuyun çok kitap okuyun kelimeleri böylelikle güzel kullanırsınız ufkunuz açılır düşünceniz genişler ve başka yönlerden de olayları değerlendirirsiniz

Hepimiz zor zamanlardan geçtik ,benim de zor bi çocukluğum oldu çoookkk travmalarım var ama kendimi hep değerli bulurum çünkü benden değerli bişey yok ben ben olduğum için varım ki senin karşısında boynum bükülmez hakkımı savunurum ama içimdeki çocuk hala yaralı ..

Kimseye de yaralarımı açmam kolay kolay .. kim çare olur ki benden başka ?

Kafanız çok karışıl ve dolu olduğundan bence rahat iletişim kuramıyorsunuz veya iletişimde sorun oluyor her neyse işte

Kolaylıklar ve güzellikler sizinle olsun 🧡
 
İnsan kendini ait hissedemediği yerde konuşamaz, mutlu olamaz, canı hiç bir şey yapmak istemez. O kafadan kurtul bunun için psiko destek alabilirsin. Bol bol arkadaşlarınla aktivite yapabilirsin. Annenle mi yaşıyorsun?
Mesela eğer anneni çekip çıkardıysan o aptal evden annene tatlı jestler yap kendine ve ona birer demet papatya al motivasyonunuz artsın arkadaş edin bol bol yürüyüş yap kitap oku annenle sinemalara gidin hayata akın.
Gerçekten bu eski insanlar ( bazıları ) hayatı çok zorlaştırmıyor mu ya hep bi aykırılar hep bir mızıkçılar. Kendileri öyle yetişti diye bunu dayatıyorlar psikolojik şiddet uyguluyorlar insanlara..
 

Her hafta O psikoloğa gitme yazmak isterken "o" eksik kalmış:) anlamsız olmuş.
Her hafta telefonda yarım saat konuşmayla 160 tl para vereceğine, terapi yapan iyi bir psikatriste para bayılsın daha iyi.
Ayrıca online psikolog bile olsa görüntü olmadan yapılan bir terapi bana biraz ters geldi. ( seans esnasında mutfakta iş yaptığından şüphelenmesinden dolayı sadece telefonda konuştuklarını anladım)

Konu sahibinin açtığı konulara bakarak psikologun tek başına yeterli gelmediği de belli.
Benim gördüğüm terapi yapn iyi bir psikiyatristin ücreti çok tuzlu oluyor.
Bu nedenle ikisi bie arada birini tercih edebilir yada psikologla her hafta görüşmek yerine azaltıp ayrıca bir psikatriste gidebilir.
Bu tamamen benim kendi deneyimimden kaynaklı tavsiyem.
Doğrudur diyemem. Uzmanı falan değilim yani.
 
Her hafta O psikoloğa gitme yazmak isterken "o" ekzik kalmış:) anlamsız olmuş.
Her hafta telefonda yarım saat konuşmayla 160 tl para vereceğine, terapi yapan iyi bir psikatriste para bayılsın daha iyi.
Ayrıca online psikolog bile olsa görüntü olmadan yapılan bir terapi bana biraz ters geldi. ( seans esnasında mutfakta iş yaptığından şüphelenmesinden dolayı sadece telefonda konuştuklarını anladım)

Konu sahibinin açtığı konulara bakarak psikologun tek başına yeterli gelmediği de belli.
Benim gördüğüm terapi yapn iyi bir psikiyatristin ücreti çok tuzlu oluyor.
Bu tamamen benim kendi deneyimimden kaynaklı tavsiyem.
Doğrudur diyemem. Uzmanı falan değilim yani.
Ya evet niye görüntülü konuşma değil ben de anlamadım. Psikoterapist şans işi bazen deneye yanıla ideali bulunuyor ne yazık ki. Terapiya.co gibi platformlar var mesela farklı terapist profillerinden oluşan. Öngörüşme de ücretsizdi galiba, gayet güzel çözüm aslında baştan bi tanışmak için
 
Diksiyon kursuna mi yazilsaniz acaba.
Bazı belediyeler online kurs veriyor
Ben katıldım çok faydasını gördüm.
Yüksek sesle kitap okumak,şarkı söylemek de iyi gelir.
Bulunduğun sehirde üniversite hastanesi varsa psikoloji bolumune git.devlet hastanesi değil ama un.hastanesi çok iyi tavsiye ederim.
 
Doktora gidip vitamin değerlerinize, hormon degerlerinize baktirmanizi oneriyorum oncelikle.

Sonra bol bol kitap okuyun. Okuyorsaniz daha cok okuyun.

Dil öğrenmeye çalışın.

Diksiyon dersleri veren ya da çalışmaları yapan youtube sayfalari var. Onlari izleyin, birlikte çalışın.
Mutlaka faydasi olacaktir.

Her şey çok güzel olsun bundan sonra sizin icin.

Kalbi kırılmış çocukluğunuzdan öperim.🤍
 
X