- 9 Aralık 2013
- 2.120
- 1.396
- Konu Sahibi dayanamicam konuscam
- #1
çevremde kafama göre hiç arkadaşım yok.
çevrem çok geniş sayamıyacağım kadar insan tanıyorum, kendi çapımda popülerimde çoğu kişide beni tanır küçük bi ilde oturuyorum. 25-26 yaşıma kadar iyi niyetliydim herkesle konuşup arkadaş olurdum bütün insanların iyi niyetine güvenirdim ama zamanla arkadaşlarım sırtımdan vurdu. önceleri arkadaşlarımla arama hiç bişey giremez diyordum ama zamanla öyle kalleşlikler oludu ki şimdilerde kimsenin yüzünü göresim gelmiyor..
herkesin her söylediği batıyor. aşırı sinirli oldum hiç bişeye tahammül edemiyorum. bi yere çıksam iki giyinsem hemen eleştiriliyorum" abartmışsın, ne gerek vardı böyle süslenmeye, topuklu giyiyosun zaten uzunsun iyce minareye dönüyosun"
kiminle çıkarsam çıkayım kıyafetimle, düşünce tarzımla eleştiriliyorum 28 yaşıma geldim kimseye kendimi kabullendiremedim. kıskanıyorlar demek istemiyorum. kalbimi kirletmek olur diğer türlü.. ama ben böyle giyinerek,, böyle yaşayarak mutluyumm.. gereksiz bi poliyannacılık varmış üzerimde
beni biraz olsun eleştirmeyen arkadaşlarımda evlendi, çoluğa çocuğa karıştı. onlarla dertleşemiyorum; çünkü sanki hayatlarında hiç bekar olmamışlar gibi beni anlamıyorlar. hadi ben hiç evlenmedim çoluk çocuk kaynana görümce sorunlarında yardımcı olamıyorum onlar bari beni biraz anlasa olmaz mı? olmuyor
evden çıkasım bile gelmiyor artık. eskiden dans gecelerine gider. kızlarla erkelerle çıkardım çok aktiftim resmen sindirildim. özgüvenimi törpülediler. kendimi çok yalnız hissediyorum..
çevrem çok geniş sayamıyacağım kadar insan tanıyorum, kendi çapımda popülerimde çoğu kişide beni tanır küçük bi ilde oturuyorum. 25-26 yaşıma kadar iyi niyetliydim herkesle konuşup arkadaş olurdum bütün insanların iyi niyetine güvenirdim ama zamanla arkadaşlarım sırtımdan vurdu. önceleri arkadaşlarımla arama hiç bişey giremez diyordum ama zamanla öyle kalleşlikler oludu ki şimdilerde kimsenin yüzünü göresim gelmiyor..
herkesin her söylediği batıyor. aşırı sinirli oldum hiç bişeye tahammül edemiyorum. bi yere çıksam iki giyinsem hemen eleştiriliyorum" abartmışsın, ne gerek vardı böyle süslenmeye, topuklu giyiyosun zaten uzunsun iyce minareye dönüyosun"
kiminle çıkarsam çıkayım kıyafetimle, düşünce tarzımla eleştiriliyorum 28 yaşıma geldim kimseye kendimi kabullendiremedim. kıskanıyorlar demek istemiyorum. kalbimi kirletmek olur diğer türlü.. ama ben böyle giyinerek,, böyle yaşayarak mutluyumm.. gereksiz bi poliyannacılık varmış üzerimde
beni biraz olsun eleştirmeyen arkadaşlarımda evlendi, çoluğa çocuğa karıştı. onlarla dertleşemiyorum; çünkü sanki hayatlarında hiç bekar olmamışlar gibi beni anlamıyorlar. hadi ben hiç evlenmedim çoluk çocuk kaynana görümce sorunlarında yardımcı olamıyorum onlar bari beni biraz anlasa olmaz mı? olmuyor
evden çıkasım bile gelmiyor artık. eskiden dans gecelerine gider. kızlarla erkelerle çıkardım çok aktiftim resmen sindirildim. özgüvenimi törpülediler. kendimi çok yalnız hissediyorum..
