- 2 Haziran 2009
- 255
- 0
- Âşık mısın?
Hayır ama bana iyi geliyor.
Daha doğrusu birbirimize iyi geliyoruz.
- Âşık mısın?
Kesinlikle değilim ama ondan çok hoşlanıyorum.
Bitmez tükenmez bir hoşlanma hali yani?
Evet. Ne var bunda, tuhaf mı?
Yoo. Yani… O zaman şöyle sorayım:
bir tek ondan mı öyle hoşlanıyorsun?
Hayır, hoşlandığım çok kişi var ama onunla olmak güzel.
Çok mu güzel? Eğer öyleyse…
Abartmayalım.
- Âşık mısın?
Hayır, seviyorum.
Bu birbirinden çok farklı iki şey mi?
Evet, kesinlikle.
- Âşık mısın?
Hayır, yalnızım. Ve onunla yalnızlığımı paylaşıyorum.
- Âşık mısın?
Sanmıyorum. Onu tutkuyla sevmiyorum.
Ama ondan başkasını seveceğimi de sanmıyorum.
- Âşık mısın?
Hayır, alışkınım…
- Âşık mısın?
Yok daha neler! Şunun şurasında flört ediyoruz.
Ne bileyim? Çok tutkulu görünüyorsunuz da…
Hem sonra birbirinize seslenme biçimleriniz de çok tutkulu.
Olabilir. Ama o âşık olacağım biri değil.
- Âşık mısın?
Hayır, galiba kaçığım. Ondan hoşlanmıyorum, onu sevdiğimi bile söyleyemem
ama böyle giderse evleniriz bile!..
- Âşık mısın?
Ne ilgisi var canım? Birbirimizi beğeniyoruz, o kadar.
- Âşık mısın?
Olsam mı, bilemiyorum. Başıma bela alır mıyım?
- Âşık mısın?
Hayır, sevişiyoruz....
- Âşık mısın?
Öyle mi görünüyoruz? Ben valla bilmiyorum.
- Âşık mısın?
Ben kimseye teslim olmam, kimse için ölüp tutuşmam.
Onunla birlikteyken özgür olduğumu hissediyorum.
- Âşık mısın?
Ben bilmem, hormonlarım bilir.
Saçmalama!
Bilmiyoruuuum…
Neyi?
Onu sevip sevmediğimi bile bilmiyorum henüz...
- Âşık mısın?
Bildiğim tek şey var, o da acı çektiğim...
- Âşık mısın?
Hayır ama onun yanında çok rahatım. Bu hoşuma gidiyor. Buna ihtiyacım vardı...
* * *
Bu yanıtların hepsi ne kadar tanıdık değil mi? Sanki aşkı arayan, bağrına basan, peşinden yollara düşen bir tek Allah’ın kulu yok ortalıkta…Kimi konfor peşinde, kimi endişelerine teslim olmuş, kiminin hem aklı hem de kalbi karışık.“Sevgilim” veya “eski sevgilim” demek sevdiğin yemeklerden söz etmek kadar sıradan, kolay, hafif bir hal…Kimileri tutkusuz ama uyumlu bir çift olmanın güvenli sularında geziyor, kimisi vitrine el ele çıkmanın gösterisini yapıyor.
Ya aşk?
O sanki meczupların harcı…Sanki özlem (o ki aşkın temelidir) unutulmuş bir duygu.
Sanki bir ceza aşk (bazen en inkarcılara, en korkaklara bir cezadır aşk gerçekten de!) ve kimse çift olmanın güvenliğiyle ödüllendirilmek varken aşk suçunu işleyip cezalandırılmak istemiyor.Sanki şöyle der gibiler: “Şunun şurasında iyi vakit geçirmek” ve alışkanlıkların koynunda huzurla uyumak varken aşkın kör kuyusundan su çekmeye çalışmakla kim uğraşır?
İyi de…
Peki o zaman durmadan aşktan söz eden şarkılara, şiirlere, öykülere, filmlere ne oluyor?
Kim kimi aldatıyor? Şarkılar mı yalan söylüyor, yoksa o şarkıları dinleyenler mi? Bu işte bir tuhaflık var değil mi? Bir yanlışlık var...Aşk sevdiğini beklemektir. Oradayken, yanı başındayken bile sevdiğinin “gelmesi”ni beklemektir.Aşk özlemektir. Hep bir aradayken bile garip biçimde özlem duygusunun sürmesidir.Aşk kaybederek kazanmaktır ve bu yönüyle eşsizdir.Aşk zirveye tırmandığın anda ölmek, en derine daldığın anda boğulmak, mutlu olduğun anda ebedi huzura veda etmektir…Aşk güvenliği tehdit eden ve fakat silahsız biricik cesarettir.Uymuyor tabii bunlar şu bildik hayatımızın düzenine…Çok şeye uymuyor...!
O yüzden de “âşık mısın?” diye soruldu mu insan ürküyor.O yüzden bir gece vakti insan kendi kendine “âşık mıyım?” diye sorduğunda, bu soruyu aklından nasıl kovacağını bilemiyor…İyi de, diyorum ya, ne oluyor bu şarkılara, şiirlere, filmlere?Ya sabah akşam aşktan söz eden şu cıvık “Biz evleniyoruz” kültürüne ne oluyor?Bir yanlışlık var bu işte.Hatta, evet; romancı da haklı, son kertede bu işte kesin, bir yalnızlık var!...Ne yapmalı o halde?Şiir okumak yerine şiir mi olmalı yoksa?Şarklar dinlemek yerine şarkı mı olmalı? Film izlemek yerine film mi olmalı? Olur mu? Neden olmasın!
Altyazı
Scarlett: Bildiğim tek şey şu ki, seni seviyorum.
Butler: Bu senin talihsizliğin…
(Fleming, Cukor ikilisinin 1939 yapımı unutulmaz filmi Rüzgâr Gibi Geçti’den yırtıcı bir diyalog.)
Haşmet Babaoğlu
Peki siz Âşık mısınız?
Hayır ama bana iyi geliyor.
Daha doğrusu birbirimize iyi geliyoruz.
- Âşık mısın?
Kesinlikle değilim ama ondan çok hoşlanıyorum.
Bitmez tükenmez bir hoşlanma hali yani?
Evet. Ne var bunda, tuhaf mı?
Yoo. Yani… O zaman şöyle sorayım:
bir tek ondan mı öyle hoşlanıyorsun?
Hayır, hoşlandığım çok kişi var ama onunla olmak güzel.
Çok mu güzel? Eğer öyleyse…
Abartmayalım.
- Âşık mısın?
Hayır, seviyorum.
Bu birbirinden çok farklı iki şey mi?
Evet, kesinlikle.
- Âşık mısın?
Hayır, yalnızım. Ve onunla yalnızlığımı paylaşıyorum.
- Âşık mısın?
Sanmıyorum. Onu tutkuyla sevmiyorum.
Ama ondan başkasını seveceğimi de sanmıyorum.
- Âşık mısın?
Hayır, alışkınım…
- Âşık mısın?
Yok daha neler! Şunun şurasında flört ediyoruz.
Ne bileyim? Çok tutkulu görünüyorsunuz da…
Hem sonra birbirinize seslenme biçimleriniz de çok tutkulu.
Olabilir. Ama o âşık olacağım biri değil.
- Âşık mısın?
Hayır, galiba kaçığım. Ondan hoşlanmıyorum, onu sevdiğimi bile söyleyemem
ama böyle giderse evleniriz bile!..
- Âşık mısın?
Ne ilgisi var canım? Birbirimizi beğeniyoruz, o kadar.
- Âşık mısın?
Olsam mı, bilemiyorum. Başıma bela alır mıyım?
- Âşık mısın?
Hayır, sevişiyoruz....
- Âşık mısın?
Öyle mi görünüyoruz? Ben valla bilmiyorum.
- Âşık mısın?
Ben kimseye teslim olmam, kimse için ölüp tutuşmam.
Onunla birlikteyken özgür olduğumu hissediyorum.
- Âşık mısın?
Ben bilmem, hormonlarım bilir.
Saçmalama!
Bilmiyoruuuum…
Neyi?
Onu sevip sevmediğimi bile bilmiyorum henüz...
- Âşık mısın?
Bildiğim tek şey var, o da acı çektiğim...
- Âşık mısın?
Hayır ama onun yanında çok rahatım. Bu hoşuma gidiyor. Buna ihtiyacım vardı...
* * *
Bu yanıtların hepsi ne kadar tanıdık değil mi? Sanki aşkı arayan, bağrına basan, peşinden yollara düşen bir tek Allah’ın kulu yok ortalıkta…Kimi konfor peşinde, kimi endişelerine teslim olmuş, kiminin hem aklı hem de kalbi karışık.“Sevgilim” veya “eski sevgilim” demek sevdiğin yemeklerden söz etmek kadar sıradan, kolay, hafif bir hal…Kimileri tutkusuz ama uyumlu bir çift olmanın güvenli sularında geziyor, kimisi vitrine el ele çıkmanın gösterisini yapıyor.
Ya aşk?
O sanki meczupların harcı…Sanki özlem (o ki aşkın temelidir) unutulmuş bir duygu.
Sanki bir ceza aşk (bazen en inkarcılara, en korkaklara bir cezadır aşk gerçekten de!) ve kimse çift olmanın güvenliğiyle ödüllendirilmek varken aşk suçunu işleyip cezalandırılmak istemiyor.Sanki şöyle der gibiler: “Şunun şurasında iyi vakit geçirmek” ve alışkanlıkların koynunda huzurla uyumak varken aşkın kör kuyusundan su çekmeye çalışmakla kim uğraşır?
İyi de…
Peki o zaman durmadan aşktan söz eden şarkılara, şiirlere, öykülere, filmlere ne oluyor?
Kim kimi aldatıyor? Şarkılar mı yalan söylüyor, yoksa o şarkıları dinleyenler mi? Bu işte bir tuhaflık var değil mi? Bir yanlışlık var...Aşk sevdiğini beklemektir. Oradayken, yanı başındayken bile sevdiğinin “gelmesi”ni beklemektir.Aşk özlemektir. Hep bir aradayken bile garip biçimde özlem duygusunun sürmesidir.Aşk kaybederek kazanmaktır ve bu yönüyle eşsizdir.Aşk zirveye tırmandığın anda ölmek, en derine daldığın anda boğulmak, mutlu olduğun anda ebedi huzura veda etmektir…Aşk güvenliği tehdit eden ve fakat silahsız biricik cesarettir.Uymuyor tabii bunlar şu bildik hayatımızın düzenine…Çok şeye uymuyor...!
O yüzden de “âşık mısın?” diye soruldu mu insan ürküyor.O yüzden bir gece vakti insan kendi kendine “âşık mıyım?” diye sorduğunda, bu soruyu aklından nasıl kovacağını bilemiyor…İyi de, diyorum ya, ne oluyor bu şarkılara, şiirlere, filmlere?Ya sabah akşam aşktan söz eden şu cıvık “Biz evleniyoruz” kültürüne ne oluyor?Bir yanlışlık var bu işte.Hatta, evet; romancı da haklı, son kertede bu işte kesin, bir yalnızlık var!...Ne yapmalı o halde?Şiir okumak yerine şiir mi olmalı yoksa?Şarklar dinlemek yerine şarkı mı olmalı? Film izlemek yerine film mi olmalı? Olur mu? Neden olmasın!
Altyazı
Scarlett: Bildiğim tek şey şu ki, seni seviyorum.
Butler: Bu senin talihsizliğin…
(Fleming, Cukor ikilisinin 1939 yapımı unutulmaz filmi Rüzgâr Gibi Geçti’den yırtıcı bir diyalog.)
Haşmet Babaoğlu
Peki siz Âşık mısınız?
