Merhaba herkese öncelikle sağlıklı bir yıl diliyorum.
Eski konularımdan (özellikle abim üzerine açtığım) beni tanıyan üyeler vardır. Hamilelik doğum derken ara verdim siteye. Şimdi bebeğim 6 buçuk aylık oldu ben de her zamanki gibi iç dökmek için buraya koştum.
Çok zor bir doğumum oldu neyse ki ben de bebeğim de şu an sağlıklıyız. Ama doğduğu günden beri emme problemi olan bir çocuk ne meme tuttu ne doğru düzgün biberon tutuyor. Bütün günüm ona bir damla mama verebilmekle geçiyor zaten ufak tefek zayıf bir bebek, gören herkes de sinir bozucu yorumlar yapıyor ne kadar zayıf aç mı bilmem ne. Bunlar sorun değil her bebek iştahlı olacak diye bir kaide yok. Sadece süreç beni çok yıpratıyor, onu beslemekten baska bir şey düşünemez yapamaz oldum.
Benim sorunum doğumdan sonra kendimi tanıyamıyorum. Ne eve ne kendime vakit ayıramıyorum. Kocaman çatlak dolu bir sezaryen göbeği, bembeyaz pırasa gibi saçlar, ensemde kamburluktan hörgüç çıktı (sürekli yerde iki büklüm mama yedirmeye çalışmaktan olduğunu düşünüyorum)... Aynaya bakasım bile yok. Bunların yanında eşimle 6 buçuk ayda 3-4 kere yakınlaştık. (zaten mükemmel bir c*nsel hayatımız yoktu). Sosyal hayatım sıfır, bebekle dışarı nasıl çıkılır aman acıkırsa ne yaparım diye düşünmekten aylardır evdeyim.
Mutlaka benzer sorunları yaşayanlar olmuştur işin içinden nasıl çıktınız zamana bırakayım diyorum ama zaman geçtikçe olan isteğim de kalmıyor. Kendimi nasıl toparlayabilirim nereden başlamam lazım? Ha bu arada malum ekonomi de çok kötü tek maaşla geçiniyoruz varsa tavsiyeleriniz bunu göz önünde bulundurarak yaparsanız minnettar olurum :*
Eski konularımdan (özellikle abim üzerine açtığım) beni tanıyan üyeler vardır. Hamilelik doğum derken ara verdim siteye. Şimdi bebeğim 6 buçuk aylık oldu ben de her zamanki gibi iç dökmek için buraya koştum.
Çok zor bir doğumum oldu neyse ki ben de bebeğim de şu an sağlıklıyız. Ama doğduğu günden beri emme problemi olan bir çocuk ne meme tuttu ne doğru düzgün biberon tutuyor. Bütün günüm ona bir damla mama verebilmekle geçiyor zaten ufak tefek zayıf bir bebek, gören herkes de sinir bozucu yorumlar yapıyor ne kadar zayıf aç mı bilmem ne. Bunlar sorun değil her bebek iştahlı olacak diye bir kaide yok. Sadece süreç beni çok yıpratıyor, onu beslemekten baska bir şey düşünemez yapamaz oldum.
Benim sorunum doğumdan sonra kendimi tanıyamıyorum. Ne eve ne kendime vakit ayıramıyorum. Kocaman çatlak dolu bir sezaryen göbeği, bembeyaz pırasa gibi saçlar, ensemde kamburluktan hörgüç çıktı (sürekli yerde iki büklüm mama yedirmeye çalışmaktan olduğunu düşünüyorum)... Aynaya bakasım bile yok. Bunların yanında eşimle 6 buçuk ayda 3-4 kere yakınlaştık. (zaten mükemmel bir c*nsel hayatımız yoktu). Sosyal hayatım sıfır, bebekle dışarı nasıl çıkılır aman acıkırsa ne yaparım diye düşünmekten aylardır evdeyim.
Mutlaka benzer sorunları yaşayanlar olmuştur işin içinden nasıl çıktınız zamana bırakayım diyorum ama zaman geçtikçe olan isteğim de kalmıyor. Kendimi nasıl toparlayabilirim nereden başlamam lazım? Ha bu arada malum ekonomi de çok kötü tek maaşla geçiniyoruz varsa tavsiyeleriniz bunu göz önünde bulundurarak yaparsanız minnettar olurum :*
neden kimse yok dediniz eşiniz napiyor hafta içi çok geç saatlere kadar çalışıp hafta sonunu da mı işte geçiriyor