Ayrılalı 1 buçuk sene oldu ama ben Eski Nişanlımı Çok Özlüyorum :(

Onunsa yeni sevgilisi var ve canımın nasıl yandığını anlatamam. üstüne üstlük anneme kanser teşhisi konuldu (((

Biraz uzun yazcam, içimi dökmeye dertleşmeye çoook ihityacım var. içime atıyorum, dişarıya güçlüyü oynamaya çalışıyorum ama ne yaşadığımı ben biliyorum. olduğu gibi yazıcam herşeyi.

yaklaşık 1 sene önce ayrıldık. 3 senelik bir ilişkimiz vardı, 2. senemiz bittiğinde yüzük taktık.

yüzük taktıktan sonra sorunlarımız günyüzüne çıktı. kendi hatalarımı şimdi o kadar net görüyorum ki !! insan o zaman nasıl olsa benim diyor, elimin altında diyor. ben de öyleydim. inatçıydım, kızdığı birşeyi birdaha gündeme getirirdim. gururluydum da, kavga ettiğimizde 1-2 ay aramız olurdu. hep o adım atardı. özür dilememi istediği zaman elimden geleni yapardım dilememek için.

sonra ben yurtdışına gittim 5 ay, dil kursu için. gitme dedi. ne katacak sana, dili burda da öğrenirsin kursa git dedi. geleceğimizi kuralım dedi. ben dinlemedim gittim. ilk yurtdışımdı. bende biraz da gençliğimi yaşayamadım kompleksi var. üni.de ot gibi okuldan eve evden okula şeklinde geçti. asosyaldim. aman dedim, nolucak dedim 5 ay göz kaparcasına geçer dedim. ve gittim..

ben yurtdışına gitmeden önce zaten oldukça yara almış bir ilişki vardı. çok sık ayrılıp barışıyorduk. yüzgöz olmuştuk. bir tartışmamamızda bana "orospu" dedi !!! başka bir tartışmada "s.k kafalı" diye hakaret etti. sık sık elini kaldırdı, vurmadı ama elini kaldırdı. hatta biz bir kere arabadayken el kaldırmıştı, komşu görmüş de anneme sormuş. bu olaylardan sonra bir şekilde barıştık ve yola devam ettik. ama yine de bu yaşananlar insanın aklından gitmiyor. sonuç olarak ilişki yıprandı. ben yurtdışına gittiğimde böyle bir ortam vardı.

oraya gittim. ve açık söyleyeyim aklım uçtu. erkeklerden çok ilgi-iltifat gördüm. kendimi iyice birşey sandım. elimi sallasam ellisi havalarına girdim. hatta minik flörtler yaşadım, ama asla aldatmadım nişanlımı asla. küçük flörtler derken yanlış anlaşılıyorum, kastettiğim o değil. sadece bana ilgi gösteren insanlara gösterdiğim sıcak bir bakış, gülümseme, ve belki küçük bir sohbet... bitti gitti, bu kadar ya !! asla aldatmadım onu !

1 gün nişanlımla tel.de kavga ettik sudan bir sebepten ötürü, ben ayrılmak istiyorum dedim. 2 hafta sonra aradı beni ayrıldık dedim. ciddimiydin dedi. evet dedim. ben gerçekten salağım işte. amacım sadece bana daha fazla ihtimam göstersindi ters tepti. ilişkimiz yara aldı ben anlayamamışım işte. sonrasında barışsak da aramıza soğukluk girmişti, kırılmıştı bana (

sonra uzak mesafe olduğu için ben kıskançlık krizlerine girdim. iş arkadaşı kızları arabasıyla evlere bırakıyordu ve ben bundan nefret ediyordum. uzak mesafe de olunca iice çıldırıyordum. kafamda beni aldattığını o kızlardan hoşlandığını kuruyordum. delirmiştim adeta. türkiyeye dönmeme 2 gün kalmıştı, telefonda büyük bir kavga ettik. ben o anki sinir haliyle "seni işyerine rezil edicem. o kızla yattını o kızın senden bebek aldırdını sölicem" dedim. iice nefret etti benden. ve bitti dedi (((

türkiyeye döndüm. barışma umudum vardı. ama bana soğuktu. aynı işyerindeyiz ve her akşam beni arardı arabayla eve bırakırdı o gün aramayınca ben gittim yanına ve arabasına bindim. yolda bittiğini söyledi olmaz dedim ağlamaya başladım. ben iş değiştircem dilekçe verdim dedi önceki işime döncem dedi iice aklım gitti benim. önceki işi çok berbat, yanıma gelsin aynı işyerinde çalışalım diye bir tanıdıktan torpil yaptırmıştım onun için ( ortak geleceğimiz için yapmıştım bunu.

evin kapısına geldik, ben de anneme de söle madem bunu dedim. bizim eve girdik. o hala anneme annecim diyor bi türlü konuya girmiyordu. sonra ben patladım orda kavga ettik ve kaçarcasına gitti. annem de şok olmuştu, kızım dedi bitti bidaha kapat bu işi, böyle rezillik olmaz.

bu arada ailelere de parantez açıyım. benim ailem onun ailesine bi türlü ısınamadı ve bunu bana hissettiridler yani. görünürde ii davranıolardı ama biz bizeyken eleştirip duruolardı. ben çok etki altında kalan bi kızım, hatta saf-salak sayılırım ben. annemse dominant bir kadındır ve beni çok etkiler. nişanda nişan bohçasını poşetle getirmelerinden, kurban bayramına onun ailesinin bana kurbanlık almamasına kadar bisürü şey sorun oldu.

neyse, ben acılar içindeyim tabi. umutla bekledim beni aramasını, yok aramadı. bu arada ben kafa dağıtmaya çalışıyorum, sosyalleşmeye kulüplere filan gidiyorum. 1 gün kurstan bi arkadaşla - ki kendisi erkek ve benden 3 yaş küçük - bi kafeye gittik ve oturup kave içtik. tesadüfe bak sevgilim de o mekandaymış. biz mekandan çıkarken aradı beni kim o yanındaki dedi, işte sen böle şerefsizsin dedi ben de noluyo yaa dedim kapattım.

ertesi gün işyeri odama baskın yapar gibi geldi. bir fotorafım kalmış ondan onu zarfa koymuş geldi masama attı sonra sen naptığını sanıyosun dedi. dilim tutuldu, korkmuştum, aşkım yanlış anladın bile diyemedim (( tehditvari birkaç cümle savurup gitti.

akşam da annemi aradı kızınızın erkek arkadaşı var beni aldatıyo demiş. telefonda baya bi tartışmışlar. annem de sert çıkmış bizim namus anlayışımız sizinki gibi değil demiş. onun kızkardeşi 18 yaşındayken kocaya kaçmıştı annem bunu yüzüne vurmuş. sonra bitti bittiii demiş annem. sonra erkek kardeşimle de kavga etmişler telefonda. kardeşime de bana posta koydu hiç beklemezdim demiş, efendi uslu bir çocuk olarak tanımıştı kardeşimi.

bense hiçbişey yapmıyodum bunlar olurken. tembeldim, üşengeçtim, yüzleşmeye korkuyodum. kaderimin yularlarını elime alamadım. insanların arasında oyuncak oldum. yüz-göz oldular dedim, bu aşamadan sonnra olmaz ki dedim. nasıl bakarlar birbirlerinin yüzüne dedim. ve sevgimi kalbime gömdüm. 1 defa ayrılık konuşması bile yapmadık, ben içimdekileri dökemedim. herşey içimde kaldı, acım birikti, birikti, birikti ve nerdeyse beni delip geçecek raddeye geldi.

1 buçuk yıl geçti ayrılalı beri... bu 1 buçuk yıl içinde 1 defa çok acı çektiğim bir an onu aradım ama bana geri dönmedi. 1 defa da ailesinin beni aradığını gördüğüm için onu aradım neden aradılar dedim. sölerim bidaha aramazlar dedi ve suratıma kapattı. bu arada 4-5 ay kadar psikiyatriste gittim anti depresan aldım sonra bıraktım.

ve acımı katmerleyen şey onun sevgili yapması oldu. pek güzel sayılmayan, oldukça kilolu ve kendisinden 3 yaş büyük bi kızla çıkıyor. benden daha iyi değil diye kendime teselli versem de canım çok yanıyor. ayrıldıktan 3 ay sonra nasıl olur ? ben hala unutmazken, bastırmaya çalıştığım halde onu unutamadığım günbegün ortadayken... haa benim karşıma da çıktı yeni insanlar, ama ben tanıştığım herkeste onu aradım ama hiçbirinde bulamadım. her tanışma fiyaskoyla sonuçlandı. kimseleri onun yerine koyamadım. kimseleri sevemedim.

so 2 haftadır bu durum iyice depreşti bana noluyor bilmiyorum ama kendimi çoook kötü hissediyorum. aynı işyerindeyiz, 1-2 defa karşılaştık son 2 haftada. ve bazen gelen yazılarda adını görüyorum. onu görünce canım çok yandı. onu ne kadar özlediğimi anladım. göz göze gelince somurtuk bir yüz ifadesi takınmaya çalışsam da ona sarılmayı ne çok isterdim.

anneme geçtiğimiz eylül ayında kanser teşhisi kondu. annem eski nişanlımdan nefret ediyor, aslına kalırsa bütün ailem nefret ediyor. ismi geçince küfür ediyorlar. annemin hastalığına biraz da nişanın bozulması sebep olmuş olabilir evet, ve ben buna çok üzülüyorum. yani geri dönüşü olmuycak bir noktadayız. ve ben onu unutamıyorum. onunla konuşmak istiyorum. şimdi gelse, yeniden başlayalım dese giderim belki de.. ama demez.. peki ben desem ? bir faydası olur mu ? yoksa beni ezer mi, gurur mu okşanır bak hala beni unutamamış 1 sene sonra bile der mi ? noldu yenisini bulamadın bana mı geldin diye beni aşağılar mı ?

ama beni reddetse bile onunla konuşmak istiyorum. yüzleşmeliyiz. eteğimdeki taşları dökmeliyim. üzgünlüğümü ve pişmanlığımı anlatmalıyım. dayanamıyorum, boğuluyorum. doğru dürüst konuşmadan ayrıldık biz.. annemle o tartıştı ve bitti, bunu kabullenemiyorum. oyuncak mıyım ben ? konuşmak istiyorum onunla.. duygularımı hissettiklerimi paylaşmak istiyorum.. ve size soruyorum siz olsanız napardınız ?

sabırla beni okuduğunuz içi teşekkürler. bu acıyı rabbim kimseye tattırmasın.

not: onu deli gibi özlerken bazen de nefret ediyorum ondan. şimdiki işini ben buldum ona. mülakat jürisine torpil yaptırdım. bu sayede benle aynı işyerine geldi. beni terkederken eski işine dönceini söylemişti ama dönmedi. resmen yalan söyledi. bazen de katlanamıyorum benim bulduğum bir işle sefa sürmesine. o paraları kendisinden 3 yaş büyük kız arkadaşıyla yemesine. düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. onu yemekhanede filan gördüğümde sen niye gitmedin niye yalan söyledin bana diye onu sarsmak istiyorum.

VivaLaJuicy .!.:

Öncelikle eski nişanlının senden ayrılmış olmasına cidden çok sevindim.
Geç bile kalmış.
Çünkü senin kendinle sorunların var , ki sen de bunun farkındasın.
En azından bu iyi bir şey fakat sorunları çözmek için harekete geçmek lazım.
Şımarık bir kız çocuğu gibi hareket etmişsin hep.
Şimdi de sızlanmaya devam ediyorsun.

Özlediğin şey ise bu adamın ilgisi, alakası.
Tabii bir de hayatında biri olduğunu öğrenmen egonu zedelemiş.
Beni nasıl bırakır, nasıl başka birine aşık olur triplerinde olduğun için pek çok kadın gibi, kız arkadaşına nahoş sıfatlar yüklüyorsun içini bilmeden.

Ben olsam uzman yardımı alırdım toparlanmak için.
Kendime yeni bir sayfa açardım hayatımdaki sorunlarla yüzleşerek.

Genişletmek için tıkla...

viva la juicy, o sütten çıkmış ak kaşık mı ???

bana ayrıldık bitti dedi, 3 ay sonra normal bi erkek arkadaşımla kafede otururken annemi arayıp "kızınız beni aldatıyo" demiş bu olucak şey mi ? anlamadan dinlemeden yapılır mı?

üstelik ben onun şimdiki işine girmesi için mülakat jürisine torpil yaptırmıştım. ortak geleceğimiz için yapmıştım. bu iş bitti derken işten de ayrılacağını sölüyordu, ama 1. 5 yıl oldu bırakmadı işi. bu yalancılık değil midir peki ?? bana resmen yalan söyledi, kandırdı.

üstelik biz birlikteylken işyerindeki tüm kızların şoförlüğünü yapması.. 1 trilyon kez söyledim bırkamıycaksın diye inadına bıraktı, inadına onlara yemekler ısmarladı.

kaldı ki o benim ilk ciddi ilişkimdi, ilkleri yaşadığım insandı. erkek dediğin nişanlısını buna rağmen yarı yolda bırakır mı ???

Bir anda bitmemiş ki.. hemen sevgili yapmış diyorsunuz ama siz kendi ellerinizle sevgisini yavaş yavaş bitirmişsiniz.Üzgünüm ama sonuç itibariyla nişanlınız doğru olanı yapmış.Sonuçta bunları yaşatan bir erkek oldugunda burada bol bol verip veriştiriyoruz.Ayrıl,bırak geleceğini karartma diyoruz.bu defa roller değişmiş o kadar..ve nişanlınız doğru olanı yapmış.şimdi tekrar beraber olsanız ne olacak ? eskisi gibi olabilecekmisiniz? bu kadar şeyden sonra? o nedenle yapacak birşey yok,sizde yolunuza bakın.

cok yuksekte ucmusun, inisin cok sert olmus.

inan zaten olmazdı diyorsun ya gerçekten olmazmış...

eğer seni kıskandığı gün ona açıklama yapsaydın çok büyük bir ihtimal geri barışırdınız ama yine de olmazmış...

çünkü gerçekten sevdiğin aşık olduğun insana bu şekilde davranamazsın.. sen daha çok sevmemissin kimseyi tam anlamıyla aşık olmamışsın..

şuan onu kıskandığın için böyle düşündürüyor bu durum sana ama değil... kısmetinizde bu varmış hayırlısı buymuş..

gerçek sevgiyi bulduğunda iyi ki diyeceksin..

İnan hayretle okudum, fazla egoist bir insan olduğunun farkında mısın? Ya dönüp bakmayacaksın geçmişe hiç, ya da dönüp baktığında güzel şeyler bırakmış olacaksın. Sen birincisini tercih et bence, yaşadıklarından pişmanlık duyma ama analiz et, karakterinin değişeceğini sanmıyorum lakin kendine kızdığın noktalarda ceki düzen verip hayatına bakmalısın diye düşünüyorum. Ayrıca kızma ama nasıl bir ilişkiniz varmış ben anlamadım, sen yabancı bir ülkede başka karşı cins(ler)den etkilenirsin, o senin rahatsız olduğunu bildiği hâlde kızları yemeğe çıkarır.. Medeniyet değil bunun adı inan dar görüşlü bir insan olmadım hiçbir zaman, ama bu kadar genişlik de amiyane tabirle yuh dedirtiyor.

adamın verilmiş sadakası varmış da kurtulmuş.

Kucuk flortlerim oldu fakat asla aldatmadim demekte ne demek , :44:
Hayran kaldim valla.
Bence nisanliniz en dogru olani yapmis kusura bakmayin..
Kendi dunyanizdaki sorunlarla onuda bitirmissiniz

sybellaaa .!.:

Onunsa yeni sevgilisi var ve canımın nasıl yandığını anlatamam. üstüne üstlük anneme kanser teşhisi konuldu (((

Biraz uzun yazcam, içimi dökmeye dertleşmeye çoook ihityacım var. içime atıyorum, dişarıya güçlüyü oynamaya çalışıyorum ama ne yaşadığımı ben biliyorum. olduğu gibi yazıcam herşeyi.

yaklaşık 1 sene önce ayrıldık. 3 senelik bir ilişkimiz vardı, 2. senemiz bittiğinde yüzük taktık.

yüzük taktıktan sonra sorunlarımız günyüzüne çıktı. kendi hatalarımı şimdi o kadar net görüyorum ki !! insan o zaman nasıl olsa benim diyor, elimin altında diyor. ben de öyleydim. inatçıydım, kızdığı birşeyi birdaha gündeme getirirdim. gururluydum da, kavga ettiğimizde 1-2 ay aramız olurdu. hep o adım atardı. özür dilememi istediği zaman elimden geleni yapardım dilememek için.

sonra ben yurtdışına gittim 5 ay, dil kursu için. gitme dedi. ne katacak sana, dili burda da öğrenirsin kursa git dedi. geleceğimizi kuralım dedi. ben dinlemedim gittim. ilk yurtdışımdı. bende biraz da gençliğimi yaşayamadım kompleksi var. üni.de ot gibi okuldan eve evden okula şeklinde geçti. asosyaldim. aman dedim, nolucak dedim 5 ay göz kaparcasına geçer dedim. ve gittim..

oraya gittim. ve açık söyleyeyim aklım uçtu. erkeklerden çok ilgi-iltifat gördüm. kendimi iyice birşey sandım. elimi sallasam ellisi havalarına girdim. hatta minik flörtler yaşadım, ama asla aldatmadım nişanlımı asla. küçük flörtler derken yanlış anlaşılıyorum, kastettiğim o değil. sadece bana ilgi gösteren insanlara gösterdiğim sıcak bir bakış, gülümseme, ve belki küçük bir sohbet... bitti gitti, bu kadar ya !! asla aldatmadım onu !

1 gün nişanlımla tel.de kavga ettik sudan bir sebepten ötürü, ben ayrılmak istiyorum dedim. 2 hafta sonra aradı beni ayrıldık dedim. ciddimiydin dedi. evet dedim. ben gerçekten salağım işte. amacım sadece bana daha fazla ihtimam göstersindi ters tepti. ilişkimiz yara aldı ben anlayamamışım işte. sonrasında barışsak da aramıza soğukluk girmişti, kırılmıştı bana (

sonra uzak mesafe olduğu için ben kıskançlık krizlerine girdim. iş arkadaşı kızları arabasıyla evlere bırakıyordu ve ben bundan nefret ediyordum. uzak mesafe de olunca iice çıldırıyordum. kafamda beni aldattığını o kızlardan hoşlandığını kuruyordum. delirmiştim adeta. türkiyeye dönmeme 2 gün kalmıştı, telefonda büyük bir kavga ettik. [B]ben o anki sinir haliyle "seni işyerine rezil edicem. o kızla yattını o kızın senden bebek aldırdını sölicem" dedim.[/B] iice nefret etti benden. ve bitti dedi (((

türkiyeye döndüm. barışma umudum vardı. ama bana soğuktu. aynı işyerindeyiz ve her akşam beni arardı arabayla eve bırakırdı o gün aramayınca ben gittim yanına ve arabasına bindim. yolda bittiğini söyledi olmaz dedim ağlamaya başladım. ben iş değiştircem dilekçe verdim dedi önceki işime döncem dedi iice aklım gitti benim. önceki işi çok berbat, yanıma gelsin aynı işyerinde çalışalım diye bir tanıdıktan torpil yaptırmıştım onun için ( ortak geleceğimiz için yapmıştım bunu.

evin kapısına geldik, ben de anneme de söle madem bunu dedim. bizim eve girdik. o hala anneme annecim diyor bi türlü konuya girmiyordu. sonra ben patladım orda kavga ettik ve kaçarcasına gitti. annem de şok olmuştu, kızım dedi bitti bidaha kapat bu işi, böyle rezillik olmaz.

bu arada ailelere de parantez açıyım. benim ailem onun ailesine bi türlü ısınamadı ve bunu bana hissettiridler yani. görünürde ii davranıolardı ama biz bizeyken eleştirip duruolardı. ben çok etki altında kalan bi kızım, hatta saf-salak sayılırım ben. annemse dominant bir kadındır ve beni çok etkiler. nişanda nişan bohçasını poşetle getirmelerinden, kurban bayramına onun ailesinin bana kurbanlık almamasına kadar bisürü şey sorun oldu.

neyse, ben acılar içindeyim tabi. umutla bekledim beni aramasını, yok aramadı. bu arada ben kafa dağıtmaya çalışıyorum, sosyalleşmeye kulüplere filan gidiyorum. 1 gün kurstan bi arkadaşla - ki kendisi erkek ve benden 3 yaş küçük - bi kafeye gittik ve oturup kave içtik. tesadüfe bak sevgilim de o mekandaymış. biz mekandan çıkarken aradı beni kim o yanındaki dedi, işte sen böle şerefsizsin dedi ben de noluyo yaa dedim kapattım.

ertesi gün işyeri odama baskın yapar gibi geldi. bir fotorafım kalmış ondan onu zarfa koymuş geldi masama attı sonra sen naptığını sanıyosun dedi. dilim tutuldu, korkmuştum, aşkım yanlış anladın bile diyemedim (( tehditvari birkaç cümle savurup gitti.

akşam da annemi aradı kızınızın erkek arkadaşı var beni aldatıyo demiş. telefonda baya bi tartışmışlar. annem de sert çıkmış bizim namus anlayışımız sizinki gibi değil demiş. onun kızkardeşi 18 yaşındayken kocaya kaçmıştı annem bunu yüzüne vurmuş. sonra bitti bittiii demiş annem. sonra erkek kardeşimle de kavga etmişler telefonda. kardeşime de bana posta koydu hiç beklemezdim demiş, efendi uslu bir çocuk olarak tanımıştı kardeşimi.

bense hiçbişey yapmıyodum bunlar olurken. tembeldim, üşengeçtim, yüzleşmeye korkuyodum. kaderimin yularlarını elime alamadım. insanların arasında oyuncak oldum. yüz-göz oldular dedim, bu aşamadan sonnra olmaz ki dedim. nasıl bakarlar birbirlerinin yüzüne dedim. ve sevgimi kalbime gömdüm. 1 defa ayrılık konuşması bile yapmadık, ben içimdekileri dökemedim. herşey içimde kaldı, acım birikti, birikti, birikti ve nerdeyse beni delip geçecek raddeye geldi.

1 buçuk yıl geçti ayrılalı beri... bu 1 buçuk yıl içinde 1 defa çok acı çektiğim bir an onu aradım ama bana geri dönmedi. 1 defa da ailesinin beni aradığını gördüğüm için onu aradım neden aradılar dedim. sölerim bidaha aramazlar dedi ve suratıma kapattı. bu arada 4-5 ay kadar psikiyatriste gittim anti depresan aldım sonra bıraktım.

ve acımı katmerleyen şey onun sevgili yapması oldu. pek güzel sayılmayan ve kendisinden 3 yaş büyük bi kızla çıkıyor. benden daha iyi değil diye kendime teselli versem de canım çok yanıyor. ayrıldıktan 3 ay sonra nasıl olur ? ben hala unutmazken, bastırmaya çalıştığım halde onu unutamadığım günbegün ortadayken... haa benim karşıma da çıktı yeni insanlar, ama ben tanıştığım herkeste onu aradım ama hiçbirinde bulamadım. her tanışma fiyaskoyla sonuçlandı. kimseleri onun yerine koyamadım. kimseleri sevemedim.

so 2 haftadır bu durum iyice depreşti bana noluyor bilmiyorum ama kendimi çoook kötü hissediyorum. aynı işyerindeyiz, 1-2 defa karşılaştık son 2 haftada. ve bazen gelen yazılarda adını görüyorum. onu görünce canım çok yandı. onu ne kadar özlediğimi anladım. göz göze gelince somurtuk bir yüz ifadesi takınmaya çalışsam da ona sarılmayı ne çok isterdim.

anneme geçtiğimiz eylül ayında kanser teşhisi kondu. annem eski nişanlımdan nefret ediyor, aslına kalırsa bütün ailem nefret ediyor. ismi geçince küfür ediyorlar. annemin hastalığına biraz da nişanın bozulması sebep olmuş olabilir evet, ve ben buna çok üzülüyorum. yani geri dönüşü olmuycak bir noktadayız. ve ben onu unutamıyorum. onunla konuşmak istiyorum. şimdi gelse, yeniden başlayalım dese giderim belki de.. ama demez.. peki ben desem ? bir faydası olur mu ? yoksa beni ezer mi, gurur mu okşanır bak hala beni unutamamış 1 sene sonra bile der mi ? noldu yenisini bulamadın bana mı geldin diye beni aşağılar mı ?

ama beni reddetse bile onunla konuşmak istiyorum. yüzleşmeliyiz. eteğimdeki taşları dökmeliyim. üzgünlüğümü ve pişmanlığımı anlatmalıyım. dayanamıyorum, boğuluyorum. doğru dürüst konuşmadan ayrıldık biz.. annemle o tartıştı ve bitti, bunu kabullenemiyorum. oyuncak mıyım ben ? konuşmak istiyorum onunla.. duygularımı hissettiklerimi paylaşmak istiyorum.. ve size soruyorum siz olsanız napardınız ?

sabırla beni okuduğunuz içi teşekkürler. bu acıyı rabbim kimseye tattırmasın.

not: onu deli gibi özlerken bazen de nefret ediyorum ondan. şimdiki işini ben buldum ona. mülakat jürisine torpil yaptırdım. bu sayede benle aynı işyerine geldi. beni terkederken eski işine dönceini söylemişti ama dönmedi. resmen yalan söyledi. bazen de katlanamıyorum benim bulduğum bir işle sefa sürmesine. o paraları kendisinden 3 yaş büyük kız arkadaşıyla yemesine. düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. onu yemekhanede filan gördüğümde sen niye gitmedin niye yalan söyledin bana diye onu sarsmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Adamın verilmiş sadakası varmış ki sizden ayrılmış. Hiç suçsuz bir insana çocuk aldırmış gibi büyük bir iftira atmayı düşündüğünüz için bunların başınıza gelmiş olabileceğini düşündünüz mü?

Birlikte olduğu insan yaşça büyük hatta çirkin olabilir önemli olan kalbi çirkin, iftira atmaya meyilli olmasın.

Siz oyuncağınızı sizden daha az gösterişli biri elinizden aldı diye sinirlisiniz sadece. Onu özlediğiniz falan yok.

Size mustehaktir bu. Agir gelmesin yazdiklarim ama gercekler acidir. Cocugu rahat birakin. Siz baskalariyla dikis tutturamadiniz tutturmus olsaydiniz gozunuz gormezdi onu kimseyi yerine koyamadim bahanesine siginmayin. Onu ve sevgilisini rahat birakin. Keyiflerini kacirmaya hic hakkiniz yok. Ha is konusuna gelince iyilik yap denize at derler. Siz kimseye iyilik yapmayin cunku insani yardim aldigina bin pisman edersiniz.

kısa ve öz kendi düşen aglamaz..

şu an sevgilisi var yani ....

sonuca bakmak gerek....

ayıran taraf olmak istemezsin bence....

ya da istermisin ?

olmuş bitmiş gitmiş bence bu kadar takma kendi yoluna baka rtık üzülmene gerek yok annen için üzüldüm allah saglık vesin bırak işi ona sen mi bulmuşsun torpil mi yapmışsın unut bunları ..zaten özledim desen de yüzgöz olan bi ilişki toparlanamaz..cıktıgı kızın şişko büyük olması önemsiz lütfen bunları insan olarak böyle düşünmeyin kilolu çirkin insanlar cok var ne yapalım yasamasınlar mı evlenmesinler mi kaldı ki insanlar kalpleri düşünceleriyle önemli..en azından benim için öyle..

bence sen annenden dolayı üzgünsün boşluktasın özlemen gerçek degil bi de onu işe aldıran sen olsan da kendi basarısıyla işte devam ediyor ki atılmıyor ..görmemeye calış görsen de bakma...allah yardımcın olsun..

mantıklı olan artık önünüze bakmanızdır.
ama yok bakamıyorum illa konuşmam gerek diyorsanız ki bunu kafaya koymuşsunuz anlaşılan o halde konuşun.
içinizde kalmasın.
yıllar sonra da bu defa neden konuşmadım diye yemeyin kendi kendinizi.
ama şuna karar verin;konuşmanızda ona olan sevginizden, özleminizden, gecmiste yaptıgınız hatalardan mı bahsedeceksiniz yoksa neden işten ayrılmadı vs gibi hesap mı soracaksınız.
bir de eski nişanlınız sizinle konuşmayı kabul eder mi?

not: mesajı yazdıktan sonra önemli bir noktayı kaçırdığımı fark ederek düzeltiyorum. eski nişanlınızın artık bir ilişkisi var.siz begenseniz de begenmeseniz de. bu durumda bence uzak durun ve önünüze bakın

sybellaaa .!.:

Onunsa yeni sevgilisi var ve canımın nasıl yandığını anlatamam. üstüne üstlük anneme kanser teşhisi konuldu (((

Biraz uzun yazcam, içimi dökmeye dertleşmeye çoook ihityacım var. içime atıyorum, dişarıya güçlüyü oynamaya çalışıyorum ama ne yaşadığımı ben biliyorum. olduğu gibi yazıcam herşeyi.

yaklaşık 1 sene önce ayrıldık. 3 senelik bir ilişkimiz vardı, 2. senemiz bittiğinde yüzük taktık.

yüzük taktıktan sonra sorunlarımız günyüzüne çıktı. kendi hatalarımı şimdi o kadar net görüyorum ki !! insan o zaman nasıl olsa benim diyor, elimin altında diyor. ben de öyleydim. inatçıydım, kızdığı birşeyi birdaha gündeme getirirdim. gururluydum da, kavga ettiğimizde 1-2 ay aramız olurdu. hep o adım atardı. özür dilememi istediği zaman elimden geleni yapardım dilememek için.

sonra ben yurtdışına gittim 5 ay, dil kursu için. gitme dedi. ne katacak sana, dili burda da öğrenirsin kursa git dedi. geleceğimizi kuralım dedi. ben dinlemedim gittim. ilk yurtdışımdı. bende biraz da gençliğimi yaşayamadım kompleksi var. üni.de ot gibi okuldan eve evden okula şeklinde geçti. asosyaldim. aman dedim, nolucak dedim 5 ay göz kaparcasına geçer dedim. ve gittim..

oraya gittim. ve açık söyleyeyim aklım uçtu. erkeklerden çok ilgi-iltifat gördüm. kendimi iyice birşey sandım. elimi sallasam ellisi havalarına girdim. hatta minik flörtler yaşadım, ama asla aldatmadım nişanlımı asla. küçük flörtler derken yanlış anlaşılıyorum, kastettiğim o değil. sadece bana ilgi gösteren insanlara gösterdiğim sıcak bir bakış, gülümseme, ve belki küçük bir sohbet... bitti gitti, bu kadar ya !! asla aldatmadım onu !

1 gün nişanlımla tel.de kavga ettik sudan bir sebepten ötürü, ben ayrılmak istiyorum dedim. 2 hafta sonra aradı beni ayrıldık dedim. ciddimiydin dedi. evet dedim. ben gerçekten salağım işte. amacım sadece bana daha fazla ihtimam göstersindi ters tepti. ilişkimiz yara aldı ben anlayamamışım işte. sonrasında barışsak da aramıza soğukluk girmişti, kırılmıştı bana (

sonra uzak mesafe olduğu için ben kıskançlık krizlerine girdim. iş arkadaşı kızları arabasıyla evlere bırakıyordu ve ben bundan nefret ediyordum. uzak mesafe de olunca iice çıldırıyordum. kafamda beni aldattığını o kızlardan hoşlandığını kuruyordum. delirmiştim adeta. türkiyeye dönmeme 2 gün kalmıştı, telefonda büyük bir kavga ettik. ben o anki sinir haliyle "seni işyerine rezil edicem. o kızla yattını o kızın senden bebek aldırdını sölicem" dedim. iice nefret etti benden. ve bitti dedi (((

türkiyeye döndüm. barışma umudum vardı. ama bana soğuktu. aynı işyerindeyiz ve her akşam beni arardı arabayla eve bırakırdı o gün aramayınca ben gittim yanına ve arabasına bindim. yolda bittiğini söyledi olmaz dedim ağlamaya başladım. ben iş değiştircem dilekçe verdim dedi önceki işime döncem dedi iice aklım gitti benim. önceki işi çok berbat, yanıma gelsin aynı işyerinde çalışalım diye bir tanıdıktan torpil yaptırmıştım onun için ( ortak geleceğimiz için yapmıştım bunu.

evin kapısına geldik, ben de anneme de söle madem bunu dedim. bizim eve girdik. o hala anneme annecim diyor bi türlü konuya girmiyordu. sonra ben patladım orda kavga ettik ve kaçarcasına gitti. annem de şok olmuştu, kızım dedi bitti bidaha kapat bu işi, böyle rezillik olmaz.

bu arada ailelere de parantez açıyım. benim ailem onun ailesine bi türlü ısınamadı ve bunu bana hissettiridler yani. görünürde ii davranıolardı ama biz bizeyken eleştirip duruolardı. ben çok etki altında kalan bi kızım, hatta saf-salak sayılırım ben. annemse dominant bir kadındır ve beni çok etkiler. nişanda nişan bohçasını poşetle getirmelerinden, kurban bayramına onun ailesinin bana kurbanlık almamasına kadar bisürü şey sorun oldu.

neyse, ben acılar içindeyim tabi. umutla bekledim beni aramasını, yok aramadı. bu arada ben kafa dağıtmaya çalışıyorum, sosyalleşmeye kulüplere filan gidiyorum. 1 gün kurstan bi arkadaşla - ki kendisi erkek ve benden 3 yaş küçük - bi kafeye gittik ve oturup kave içtik. tesadüfe bak sevgilim de o mekandaymış. biz mekandan çıkarken aradı beni kim o yanındaki dedi, işte sen böle şerefsizsin dedi ben de noluyo yaa dedim kapattım.

ertesi gün işyeri odama baskın yapar gibi geldi. bir fotorafım kalmış ondan onu zarfa koymuş geldi masama attı sonra sen naptığını sanıyosun dedi. dilim tutuldu, korkmuştum, aşkım yanlış anladın bile diyemedim (( tehditvari birkaç cümle savurup gitti.

akşam da annemi aradı kızınızın erkek arkadaşı var beni aldatıyo demiş. telefonda baya bi tartışmışlar. annem de sert çıkmış bizim namus anlayışımız sizinki gibi değil demiş. onun kızkardeşi 18 yaşındayken kocaya kaçmıştı annem bunu yüzüne vurmuş. sonra bitti bittiii demiş annem. sonra erkek kardeşimle de kavga etmişler telefonda. kardeşime de bana posta koydu hiç beklemezdim demiş, efendi uslu bir çocuk olarak tanımıştı kardeşimi.

bense hiçbişey yapmıyodum bunlar olurken. tembeldim, üşengeçtim, yüzleşmeye korkuyodum. kaderimin yularlarını elime alamadım. insanların arasında oyuncak oldum. yüz-göz oldular dedim, bu aşamadan sonnra olmaz ki dedim. nasıl bakarlar birbirlerinin yüzüne dedim. ve sevgimi kalbime gömdüm. 1 defa ayrılık konuşması bile yapmadık, ben içimdekileri dökemedim. herşey içimde kaldı, acım birikti, birikti, birikti ve nerdeyse beni delip geçecek raddeye geldi.

1 buçuk yıl geçti ayrılalı beri... bu 1 buçuk yıl içinde 1 defa çok acı çektiğim bir an onu aradım ama bana geri dönmedi. 1 defa da ailesinin beni aradığını gördüğüm için onu aradım neden aradılar dedim. sölerim bidaha aramazlar dedi ve suratıma kapattı. bu arada 4-5 ay kadar psikiyatriste gittim anti depresan aldım sonra bıraktım.

ve acımı katmerleyen şey onun sevgili yapması oldu. pek güzel sayılmayan, oldukça kilolu ve kendisinden 3 yaş büyük bi kızla çıkıyor. benden daha iyi değil diye kendime teselli versem de canım çok yanıyor. ayrıldıktan 3 ay sonra nasıl olur ? ben hala unutmazken, bastırmaya çalıştığım halde onu unutamadığım günbegün ortadayken... haa benim karşıma da çıktı yeni insanlar, ama ben tanıştığım herkeste onu aradım ama hiçbirinde bulamadım. her tanışma fiyaskoyla sonuçlandı. kimseleri onun yerine koyamadım. kimseleri sevemedim.

so 2 haftadır bu durum iyice depreşti bana noluyor bilmiyorum ama kendimi çoook kötü hissediyorum. aynı işyerindeyiz, 1-2 defa karşılaştık son 2 haftada. ve bazen gelen yazılarda adını görüyorum. onu görünce canım çok yandı. onu ne kadar özlediğimi anladım. göz göze gelince somurtuk bir yüz ifadesi takınmaya çalışsam da ona sarılmayı ne çok isterdim.

anneme geçtiğimiz eylül ayında kanser teşhisi kondu. annem eski nişanlımdan nefret ediyor, aslına kalırsa bütün ailem nefret ediyor. ismi geçince küfür ediyorlar. annemin hastalığına biraz da nişanın bozulması sebep olmuş olabilir evet, ve ben buna çok üzülüyorum. yani geri dönüşü olmuycak bir noktadayız. ve ben onu unutamıyorum. onunla konuşmak istiyorum. şimdi gelse, yeniden başlayalım dese giderim belki de.. ama demez.. peki ben desem ? bir faydası olur mu ? yoksa beni ezer mi, gurur mu okşanır bak hala beni unutamamış 1 sene sonra bile der mi ? noldu yenisini bulamadın bana mı geldin diye beni aşağılar mı ?

ama beni reddetse bile onunla konuşmak istiyorum. yüzleşmeliyiz. eteğimdeki taşları dökmeliyim. üzgünlüğümü ve pişmanlığımı anlatmalıyım. dayanamıyorum, boğuluyorum. doğru dürüst konuşmadan ayrıldık biz.. annemle o tartıştı ve bitti, bunu kabullenemiyorum. oyuncak mıyım ben ? konuşmak istiyorum onunla.. duygularımı hissettiklerimi paylaşmak istiyorum.. ve size soruyorum siz olsanız napardınız ?

sabırla beni okuduğunuz içi teşekkürler. bu acıyı rabbim kimseye tattırmasın.

not: onu deli gibi özlerken bazen de nefret ediyorum ondan. şimdiki işini ben buldum ona. mülakat jürisine torpil yaptırdım. bu sayede benle aynı işyerine geldi. beni terkederken eski işine dönceini söylemişti ama dönmedi. resmen yalan söyledi. bazen de katlanamıyorum benim bulduğum bir işle sefa sürmesine. o paraları kendisinden 3 yaş büyük kız arkadaşıyla yemesine. düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. onu yemekhanede filan gördüğümde sen niye gitmedin niye yalan söyledin bana diye onu sarsmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

çok saçma şeyler yazmışsınz.. muhakkak ayrılık zor ama hala ben diyordunz ben haklıyım ben güzelim vsvs... ne olmuş yani 3 yaş büyükse biraz kiloluysa demekki daha anlayışlı dinlemeyi biliyor ben değil biz diye biliyor siz ben sana torpil yaptımda dedinz mi acaba çocuğa sürekli....... her ikimizinde yolu açık olsun diyebilmelisinz... ha aşk öyle bişeyki bence yaptığınıda kendisine yapılanıda bir zamanla ben onu sevdim diyerek hatırlamalı insan yüze vurmadan... bir zamanlar birşeyler yaşayıp onun iş bulmasına yardımcı olmuşsunz o ozamnda kalmış gerçek sevene sadece o günlerin hatırına susmak düşer... bir zamalar sevdim beraberdim diye.... neyse umarım anlatabildim ne demek istediğimi...

canım benim...herseyi olduğu gibi doğruca anlattığın için samımıyetine inanıyorum..bak hatalarının farkındasın bu cok güzel..bence psikoloğa git ve onunla konuş ondan sonra kesinlikle cocoukla konuşup içindekileri ortaya dök...konuştuktan sonra hafifleyeceksın ve eminim zamanla terapilerini aksatmadanda gittikçe onun defterini kapatacaksın....madem ailende istemiyor demekkı var onunda hataları....yeniden asık olur yenıden seversin ama önce iyileş geridekileri geride bırak içindekilerden kurtul ondan sonra yoluna bak...

ya niye bu kadar üzüyosun üstüneden geçmiş 1 buçuk yıl o sırada kendi yoluna baksaydın şimdi çok daha mutluydun, iş konusunda haklı olabilrsn hem gidicem demiş hem gitmemiş hoş deil onu tamamen unutman için hiç görmemen lazımdı bu zamana kadar o kötü olmuş ailelerde bu kadar karışınca zaten artık hiç bişey düzelmez daha sonra hep sorun çıkar yoksa. Allah gönülne göre versin Anneciğinede çok geçmiş olsun...