Ayrılık Acısı ve Ağır Depresyon...

ambitious

Yer gök aşk!
Kayıtlı Üye
15 Ocak 2011
1.194
4
Sevgilimden ayrıldım. Hala çok seviyorum. Ama dönüşü yok. Ümidim ölmüyor. Sevgim ölmüyor. Ne yapacağım?
 
FB hesabını kontrol ediyorum devamlı olarak. Boşandığı eski eşini takip ediyorum. Fena halde takıntı haline geldi. Aklım her an her saniye onda. Bu durumdan kurtulmam lazım. Yüzüm gülmüyor, yaşamak istemiyorum ama inancım var. Böyle düşünemiyorum. Nasıl çıkacağım bu ruh halinden? Ümid etmeyi nasıl bırakacağım?
 
Alışamıyorum. 3 haftayı geçti. Zamanla kesin alışılır mı? 34 yaşındayım şu soruya bak.
 
Arkadaşım bunun bir formülü yok ki şunu yap geçer diyelim. Ama kendini eve kapatma, üşensen de dışarı çık. Arkadaşlarınla bol bol vakit geçir. Yazın iyiyse evde yalnız kaldığında yazı yazarak duygularını dökmeye çalış. Hayata insanlara ve aşka küsme. Bir kursa yazıl bir hobi edin. Neden ayrıldınız bilemem ama iyi kötü farketmez, güzel günleriniz mutlaka olmuştur. Bu güzel günler sende kalsın kötü günleri düşünme. Zaman her şeyin ilacı gerçekten.
 
FB hesabını kontrol ediyorum devamlı olarak. Boşandığı eski eşini takip ediyorum. Fena halde takıntı haline geldi. Aklım her an her saniye onda. Bu durumdan kurtulmam lazım. Yüzüm gülmüyor, yaşamak istemiyorum ama inancım var. Böyle düşünemiyorum. Nasıl çıkacağım bu ruh halinden? Ümid etmeyi nasıl bırakacağım?
Aynılarını bende yaşadım şuan umrumda değil fb dondurdum kendi hayatıma bakıyorum. İyi ki olmamış diyorum en fazla 6 ay sonra acın azalacak bu hislerinden kurtulacaksın. Unutmak için birşey yapmaya çalışma çünkü unutmanın bir yolu yok zamanla kendiliğinden atacaksın içinden onu.

Sen sadece acını yaşa ağla arkadaşlarınla dertleş onu unutmaya odaklanma yani. Bir zaman sonra onu unuttuğunu farkedeceksin.
 
Seviyorum onu. Bana güvenmedi, inanmadı. Şüphe duydu benden. O da beni çok sevdi biliyorum. Belki hala seviyor. Çok büyüktü duygular. Çok derindendi. Kabullenemiyorum.
 
O analar nasıl yaşıyor gerçekten. Çok daha büyük acılar olduğunu biliyorum ama bu acı da çok büyük. İçim yanıyor. Yüreğim kan ağlıyor. Zaman nasıl geçecek? O 6 ayın sonunda kendiliğimden unutacaksam da nasıl geçecek zamanbilmiyorum. Zaten yapım melankoliktir. 34 yaşındayım! Olgun dönemin acısı daha başka daha derinden.
 
O herşeye deyecek bir adamdı.
Arkadaşım bunun bir formülü yok ki şunu yap geçer diyelim. Ama kendini eve kapatma, üşensen de dışarı çık. Arkadaşlarınla bol bol vakit geçir. Yazın iyiyse evde yalnız kaldığında yazı yazarak duygularını dökmeye çalış. Hayata insanlara ve aşka küsme. Bir kursa yazıl bir hobi edin. Neden ayrıldınız bilemem ama iyi kötü farketmez, güzel günleriniz mutlaka olmuştur. Bu güzel günler sende kalsın kötü günleri düşünme. Zaman her şeyin ilacı gerçekten.
Hiçbirşey yapmak içimden gelmiyor ki. Hobiyi kursu geçtim. Banyo yapmak bile zul. Öte yandan işim var, sorumluluklarım var. Yüzümde maske ile iş hayatıma devam. Ama içim yangın yeri. Paramparça.
 
umrunda bile olmasin
inan ki hicbir erkek icin degmez, asla bir damla goz yasi akitmaya bile degmez
kendini uzme, sinirini yipratma ve psikolojini bozma hemde bir hic ugruna
O herşeye deyecek bir adamdı. Ve herşeyden vazgeçmeye hazırdım. Anlamadı. İnanmadı.
 
Psikoloğa gidicem. Ümit hiç bitmiyor. Açık ve net bittiğini söyledi. 'ileitşim kurmaya çalışma rahatsız oluyorum'bile dedi. Ama kalbimdeki sevgi, gönlümdeki ümit bitmiyor.
 
İlk aşklar unutulmuyor diyorlar bir de.. geçer zamanla. Umarım izi derin olmaz. Kendini Onunla olmaman gerektiğine ikna etmelisin. Mantığını devreye sokmak zorundasın bu acının çok fazla zamanını almasını engellemek için.
 
Tamam caniiiim oyleydi.. simdi otur uzul agla kendini hirpala.. belki birsey duzelir uzulmekle dimi
insallah ileride uzuldugun her saniye icin pismanlik duymassin ne diyeyim
Keşke uygulayabilsem oansorma. Keşke. Mantık bırak diyor. Vazgeç. Ama kalp? Olmuyor işte ne yapayım. Üzülmeyim diyince üzülmemek elde olsaydı keşke.
 
O herşeye deyecek bir adamdı.

Hiçbirşey yapmak içimden gelmiyor ki. Hobiyi kursu geçtim. Banyo yapmak bile zul. Öte yandan işim var, sorumluluklarım var. Yüzümde maske ile iş hayatıma devam. Ama içim yangın yeri. Paramparça.
Geçecek. Üzül ağla ama geçecek.
 
X