Şimdi ben 2 yaşındaki bebeğim için bakıcı tuttum.Kadın komşum aynı zamanda iyi hoş da bana samimiyetsiz yapmacık geliyor.Sürekli gülümseme mesela ben giyinme odasına geçip üzerimi giysem o da mutfakta diyelim bağıra bağıra konuşuyor bebekle ama güzel şeyler söylüyor tabi maksat benim duymam.valla sinir olmaya başladım.kötü de davrandığını sanmıyorum bebeğe çünkü bebek onu görünce mutlu oluyor ama ne gerek var bu kadar yapmacıklık bir değil iki değil sürekli sanki bebeğimi benden daha çok düşünüyormuş gibi özebllikle yanında olmadığımda yemek vs yedirirken bağıra bağıra sevmeler iltifatlar ne gerek var da.maksat bana duyurmak.siz ne düşünürsünüz bu konuda?