Baskıcı anneler

Ahuu14

Yarabbim büyüksün...
Kayıtlı Üye
28 Şubat 2014
3.883
3.699
İyi geceler , bu aralar sürekli huzursuz eden ,uyutmayan sorunumu yazmak istedim belki telkin yada öneri gelir diye ( psikolojik tedavi dışında çünkü gidebilsem zaten giderdim ) sorun şu ki Annem herzaman baskıcı bir kadın oldu , ergenliğe girmemle başladı baskısı , 13 yaşlarındayken sırf bilgisayar da takılıyorum diye gidip babama ‘kızını dövmeyen dizini döver ‘ tarzı konuşmalar , o zaman hoşlandığım çocuğun resmini kolye yaptım diye olay çıkarmaları , hertürlü abartı davranışı oldu bana karşı neyse zaman geçti büyüdüm 25 yaşında erkek arkadaşım oldu 3 aylık ilişki bile denemez , evlenmeyi düşünmüyorduk olmadı ...ondan sonra da 2 yıl önce yine tanıştırıldım biriyle evlenmeyi düşündüğüm için mecbur konuşmak zorunda kaldım bakalım anlaşırmıyız diye ,anlaştık herşey tamam babam asla vermem dedi , (Annem en başta bana baban olumlu dedi umutlandırdı beni meğerse kandırmış beni düşünün 28 yaşındayım ve Annemin bana böyle konuda tavrı ) neyse sonuç itibari ile evde kıyamet koptu ama yine de vermediler bende de kaçma düşüncesi oldu sonra vazgeçtim , konuya gelecek olursam aradan zaman geçmesine rağmen nasıl olduysa yurtdılındaki Akrabalar başta olmak üzere benim hakkımda ileri geri konuşuyor mu Ahu kaçacaktı vs ve önceki illişkim ile ilgili .. buraya kadar normal geliyor olabilir ama benim çok çok moralim bozuluyor her dedikoduyu duyduğumda yaşadığım üzüntüyü anlatamam çok saçma biliyorum , elalem ne der diye yaşamak istemiyorum , böyle aciz bir insan olmak istemiyorum ama elimde değil çocukluktan içime nasıl işlenmişse her bir insanın söylediği laf bile çok üzüyor beni çok mutsuzum lütfen birşey söyleyin ,çok pişmanım :KK43:(
 
Kendinizi kotu hissetmeyin lutfen cunku sizin kacma dusunceniz falan baskici ailenizin sonuclari. Aileniz bu kadar baskici olmasaydi eminim cok secici olurdunuz ve evlenmek icin cok dusunurdunuz. Eski birkac konunuzu hatirliyorum ve sebebi aileniz diye dusunuyorum. Hata evet ama bu hatayi yaptirana bakmak lazim. Insanlar her sekilde konusur bosverin. Umarim aileniz ve akrabalariniz yuzunden yanlis bir evlilik yapmazsiniz.
 
Kendinizi kotu hissetmeyin lutfen cunku sizin kacma dusunceniz falan baskici ailenizin sonuclari. Aileniz bu kadar baskici olmasaydi eminim cok secici olurdunuz ve evlenmek icin cok dusunurdunuz. Eski birkac konunuzu hatirliyorum ve sebebi aileniz diye dusunuyorum. Hata evet ama bu hatayi yaptirana bakmak lazim. Insanlar her sekilde konusur bosverin. Umarim aileniz ve akrabalariniz yuzunden yanlis bir evlilik yapmazsiniz.
Evlilik karşıtı bir Aile o yüzden evlenmem mucize olur , sırf evlenmek istediğimi söyledim diye afedersiniz o... pu muamelesi yaptılar
 
Benim elalem b.k yesin sen kendi hayatına bak demekten başka söyleyecek bir şeyim yok maalesef. Milleti susturamazsın sen püri pak nurla yıkan karşı taraf yine söyleyecek laf bulur ve konuşur. Ailenin yaptıklarının sonuçları bu sen hiç pişman olma zaten kaçmamışsın göçmemişsin.
Beni üzen sizin gibi düşünsemde ,her duyduğumda başa dönmem
 
Evlilik karşıtı bir Aile o yüzden evlenmem mucize olur , sırf evlenmek istediğimi söyledim diye afedersiniz o... pu muamelesi yaptılar

Aileniz evlilik karsiti degil. anne hassas oldugum bir konu o yuzden sizi uzmek istemem ama sizin anneniz cok degisik. Anneniz evlenmenize karsi cunku kesintisiz bir hizmet anlayisi var. Yanlis hatirliyorsam duzeltin.
 
Sonuç olarak kaçmamışsınız, kim ne derse desin, insan kınadığı ile imtihan olurmuş. Sizi konuşacaklarına kendilerine baksınlar. Benim teyzem ablamı sözden döndü diye kınamışmış yıllar sonra kendisi söyledi, kızı hem sözden hem nişandan döndü. Zaten bunlarda ayıplanacak bir şey yok kendi cahilliği.
 
Benim elalem b.k yesin sen kendi hayatına bak demekten başka söyleyecek bir şeyim yok maalesef. Milleti susturamazsın sen püri pak nurla yıkan karşı taraf yine söyleyecek laf bulur ve konuşur. Ailenin yaptıklarının sonuçları bu sen hiç pişman olma zaten kaçmamışsın göçmemişsin.
Çalışma, atanma gibi bir durumunuz olma ihtimali var mı? Ben diğer konularınızı bilmiyorum. Eğer iş bulursanız gidin başka şehre çünkü bu cenderede sadece mutsuz olursunuz. Ailenizin evladısınız siz kölesi değil ki. 30 yaşına yaklaşmışsınız, bu baskılar bu elalem düşünceleriyle ömür geçmez. Kendinize bir hayat kurmanız lazım maalesef ki bu orda olmaz.
 
Bunu reel hayatta kimseye söyleyemiyorum ama ben de annemden nefret ediyorum. Ona hem evladımmış gibi derin bir merhamet ve sevgi duyuyorum, derdini paylaşıyorum; hem de onu hiç umursamayan oğluna gösterdiği merhameti ilgiyi sevgiyi görüp bana bu kadar gaddar acımasız davranmasına tahammül edemiyorum, gerçeği görüyor biliyorum üçüncü kişiymiş gibi bakınca, ama o dertliyken sıkıntılıyken kendimi ona merhamet etmekten alıkoyamıyorum ona değil kendi enayiliğime kızıyorum en az ondan ettiğim kadar kendimden nefret ediyorum. Ona yüz verdiğim bana kötü davranması için fırsat verdiğim için kendimden iğreniyorum. Annesi ondan daha gaddar bi kadın, onun yaşadığı öğrendiği anneliğe bakarak acıyordum ona anlayış gösteriyordum, sonuçta onun anne örneği gerçekten kötü biriydi. Ama erkek kardeşime yaptığı anneliğe bakınca aslında başka türlü bi anne de olabildiğini görünce öfkeleniyorum. Ondan nefret ediyorum.

Şu an o kadar dolu o kadar kendime kızgın ve üzgünüm ki bu başlığa döktüm içimi. Çünkü insan en yakınını (ya da en yakını olması gereken kişiyi) kimseye şikayet edemiyor, yabancı birine kendi ayıbını göstermiş gibi hissediyor.
 
İyi geceler , bu aralar sürekli huzursuz eden ,uyutmayan sorunumu yazmak istedim belki telkin yada öneri gelir diye ( psikolojik tedavi dışında çünkü gidebilsem zaten giderdim ) sorun şu ki Annem herzaman baskıcı bir kadın oldu , ergenliğe girmemle başladı baskısı , 13 yaşlarındayken sırf bilgisayar da takılıyorum diye gidip babama ‘kızını dövmeyen dizini döver ‘ tarzı konuşmalar , o zaman hoşlandığım çocuğun resmini kolye yaptım diye olay çıkarmaları , hertürlü abartı davranışı oldu bana karşı neyse zaman geçti büyüdüm 25 yaşında erkek arkadaşım oldu 3 aylık ilişki bile denemez , evlenmeyi düşünmüyorduk olmadı ...ondan sonra da 2 yıl önce yine tanıştırıldım biriyle evlenmeyi düşündüğüm için mecbur konuşmak zorunda kaldım bakalım anlaşırmıyız diye ,anlaştık herşey tamam babam asla vermem dedi , (Annem en başta bana baban olumlu dedi umutlandırdı beni meğerse kandırmış beni düşünün 28 yaşındayım ve Annemin bana böyle konuda tavrı ) neyse sonuç itibari ile evde kıyamet koptu ama yine de vermediler bende de kaçma düşüncesi oldu sonra vazgeçtim , konuya gelecek olursam aradan zaman geçmesine rağmen nasıl olduysa yurtdılındaki Akrabalar başta olmak üzere benim hakkımda ileri geri konuşuyor mu Ahu kaçacaktı vs ve önceki illişkim ile ilgili .. buraya kadar normal geliyor olabilir ama benim çok çok moralim bozuluyor her dedikoduyu duyduğumda yaşadığım üzüntüyü anlatamam çok saçma biliyorum , elalem ne der diye yaşamak istemiyorum , böyle aciz bir insan olmak istemiyorum ama elimde değil çocukluktan içime nasıl işlenmişse her bir insanın söylediği laf bile çok üzüyor beni çok mutsuzum lütfen birşey söyleyin ,çok pişmanım :KK43:(
iyi de kaçmamışsınız ki ayrıca kaçanlar bile olay olmuyor iki gün sonra aile affediyor kimse de parmakla göstermiyor ailemizde kaçan var kimsenin de umurunda değil evlendi çocuğu var kaçtığı unutuldu yani çok önemli bi şey değil kaldı ki siz kaçmamışsınız yaptığınız plandan neden herkesin haberi var…Benim annem de çok baskıcıydı..yediğime içtiğime gşydiğime her şeyime karışırdı 18 yaşından beri çalışıyorum çalışan bi kadındım ama bi şehir dışına çıkamıyordum arkadaşlarla gezemiyordum annemden kurtulmak için önüme ilk çıkan adamla evlendim sırf bi akşam saati şehri görmek için kocayla görürüm görmüş olurum diye,çok şükür kocam lötü biri çıkmadı ama istediğim gibi kriterlerime uygun değil yani annemden kaçtım sadece
 
Herkes anne baba olmak zorunda değil hep söylüyorum. Eski konularınızı bilmiyorum ama çalışıyor musunuz o evden ayrılmanız mümkün değil mi? Ben de inanılmaz manipülatif bir aile ile büyüdüm, bende de baba sorunluydu ve sırf annem üzülmesin diye ayrı eve çıkmadım ve 23 yaşımda onlardan kaçmak için cehennem gibi bir evlilik yaptım. Sonuç: yüzümüzü kara çıkarttın diyen ve eve hapseden bir aile, 30’larımın başında esir hayatı yaşayan ben. Konunuzu sabote etmek istemiyorum, yukarıda da dediğim gibi tek çareniz o evden ayrılmak.
 
Sonuç olarak kaçmamışsınız, kim ne derse desin, insan kınadığı ile imtihan olurmuş. Sizi konuşacaklarına kendilerine baksınlar. Benim teyzem ablamı sözden döndü diye kınamışmış yıllar sonra kendisi söyledi, kızı hem sözden hem nişandan döndü. Zaten bunlarda ayıplanacak bir şey yok kendi cahilliği.
Evet ama insanlar densiz
 
Çalışma, atanma gibi bir durumunuz olma ihtimali var mı? Ben diğer konularınızı bilmiyorum. Eğer iş bulursanız gidin başka şehre çünkü bu cenderede sadece mutsuz olursunuz. Ailenizin evladısınız siz kölesi değil ki. 30 yaşına yaklaşmışsınız, bu baskılar bu elalem düşünceleriyle ömür geçmez. Kendinize bir hayat kurmanız lazım maalesef ki bu orda olmaz.
30 yaşındayım gitme durumum yok maalesef
 
İyi geceler , bu aralar sürekli huzursuz eden ,uyutmayan sorunumu yazmak istedim belki telkin yada öneri gelir diye ( psikolojik tedavi dışında çünkü gidebilsem zaten giderdim ) sorun şu ki Annem herzaman baskıcı bir kadın oldu , ergenliğe girmemle başladı baskısı , 13 yaşlarındayken sırf bilgisayar da takılıyorum diye gidip babama ‘kızını dövmeyen dizini döver ‘ tarzı konuşmalar , o zaman hoşlandığım çocuğun resmini kolye yaptım diye olay çıkarmaları , hertürlü abartı davranışı oldu bana karşı neyse zaman geçti büyüdüm 25 yaşında erkek arkadaşım oldu 3 aylık ilişki bile denemez , evlenmeyi düşünmüyorduk olmadı ...ondan sonra da 2 yıl önce yine tanıştırıldım biriyle evlenmeyi düşündüğüm için mecbur konuşmak zorunda kaldım bakalım anlaşırmıyız diye ,anlaştık herşey tamam babam asla vermem dedi , (Annem en başta bana baban olumlu dedi umutlandırdı beni meğerse kandırmış beni düşünün 28 yaşındayım ve Annemin bana böyle konuda tavrı ) neyse sonuç itibari ile evde kıyamet koptu ama yine de vermediler bende de kaçma düşüncesi oldu sonra vazgeçtim , konuya gelecek olursam aradan zaman geçmesine rağmen nasıl olduysa yurtdılındaki Akrabalar başta olmak üzere benim hakkımda ileri geri konuşuyor mu Ahu kaçacaktı vs ve önceki illişkim ile ilgili .. buraya kadar normal geliyor olabilir ama benim çok çok moralim bozuluyor her dedikoduyu duyduğumda yaşadığım üzüntüyü anlatamam çok saçma biliyorum , elalem ne der diye yaşamak istemiyorum , böyle aciz bir insan olmak istemiyorum ama elimde değil çocukluktan içime nasıl işlenmişse her bir insanın söylediği laf bile çok üzüyor beni çok mutsuzum lütfen birşey söyleyin ,çok pişmanım :KK43:(
Elalem ne der duşüncesini ben de atamıyirum üzerimden. Biliyorum birbonemi olmadığını ama çocukken öyle yetiştirildim ve aşamakta zorlanıyorum. İlerleme kaydettiknama zor. İlerleme derken uzerini orttüm sanirım mecbur kalmadıkça akraba çevremle gırüşmüyirum
 
Bunu reel hayatta kimseye söyleyemiyorum ama ben de annemden nefret ediyorum. Ona hem evladımmış gibi derin bir merhamet ve sevgi duyuyorum, derdini paylaşıyorum; hem de onu hiç umursamayan oğluna gösterdiği merhameti ilgiyi sevgiyi görüp bana bu kadar gaddar acımasız davranmasına tahammül edemiyorum, gerçeği görüyor biliyorum üçüncü kişiymiş gibi bakınca, ama o dertliyken sıkıntılıyken kendimi ona merhamet etmekten alıkoyamıyorum ona değil kendi enayiliğime kızıyorum en az ondan ettiğim kadar kendimden nefret ediyorum. Ona yüz verdiğim bana kötü davranması için fırsat verdiğim için kendimden iğreniyorum. Annesi ondan daha gaddar bi kadın, onun yaşadığı öğrendiği anneliğe bakarak acıyordum ona anlayış gösteriyordum, sonuçta onun anne örneği gerçekten kötü biriydi. Ama erkek kardeşime yaptığı anneliğe bakınca aslında başka türlü bi anne de olabildiğini görünce öfkeleniyorum. Ondan nefret ediyorum.

Şu an o kadar dolu o kadar kendime kızgın ve üzgünüm ki bu başlığa döktüm içimi. Çünkü insan en yakınını (ya da en yakını olması gereken kişiyi) kimseye şikayet edemiyor, yabancı birine kendi ayıbını göstermiş gibi hissediyor.
Aslında bu psikolojik bişey ona evladım gibi davranıyorum dediniz ya bizimki de aynı hesap , kendini zavallı bi insan yapıyor , bana yapmadığı anneliği kendisi benden bekliyor ve nasıl bir psikolojik baskı mıdır artık nedir başarıyor ve ben daha da mutsuz oluyorum onun bana dayatmalarını yaparken buluyorum kendimi , Anne baba insanın hem şansı hem en büyük şansızlığı
 
iyi de kaçmamışsınız ki ayrıca kaçanlar bile olay olmuyor iki gün sonra aile affediyor kimse de parmakla göstermiyor ailemizde kaçan var kimsenin de umurunda değil evlendi çocuğu var kaçtığı unutuldu yani çok önemli bi şey değil kaldı ki siz kaçmamışsınız yaptığınız plandan neden herkesin haberi var…Benim annem de çok baskıcıydı..yediğime içtiğime gşydiğime her şeyime karışırdı 18 yaşından beri çalışıyorum çalışan bi kadındım ama bi şehir dışına çıkamıyordum arkadaşlarla gezemiyordum annemden kurtulmak için önüme ilk çıkan adamla evlendim sırf bi akşam saati şehri görmek için kocayla görürüm görmüş olurum diye,çok şükür kocam lötü biri çıkmadı ama istediğim gibi kriterlerime uygun değil yani annemden kaçtım sadece
Herkes duydu nasıl olduysa ve biriyle beraber olmak bille çok yadırganan bişey bizde , neyse inşlh bende bir gün herşeyden kurtulurum ama bu yaşadıklarımı unuturmyum emin değilim
 
Evlilik karşıtı bir Aile o yüzden evlenmem mucize olur , sırf evlenmek istediğimi söyledim diye afedersiniz o... pu muamelesi yaptılar
Eski konularını hatırlıyorum ailen evlilik karşıti değil öyle olsa abin evlenmezdi abin evli diye hatırlıyorum yada nişanlı da olabilir.

Ailen seni ömür boyu yanlarında tutmak istiyor ki ömür boyu bize baksın yemeğimizi yapsın temizligimizi yapsın yaşlanınca ve hastalanınca bize baksınlar diye evlenmeni istemiyorlar.
 
Eski konularını hatırlıyorum ailen evlilik karşıti değil öyle olsa abin evlenmezdi abin evli diye hatırlıyorum yada nişanlı da olabilir.

Ailen seni ömür boyu yanlarında tutmak istiyor ki ömür boyu bize baksın yemeğimizi yapsın temizligimizi yapsın yaşlanınca ve hastalanınca bize baksınlar diye evlenmeni istemiyorlar.
Evet bana karşı öyleler zaten
 
X