- 23 Şubat 2009
- 476
- 4
- Konu Sahibi ferhunde06
- #1
Sevdiğin birini kaybedince onun özlemi yakıyormuş insanı.Bunu yaşayarak anladım maalesef..Annesiz geçecek olan ilk bayramım..Sabah gözümü açar açmaz kahvaltıdan sonra geliyoruz anne diyerek onun bizi camlarda beklemesine engel olmak için arardım..Dışarı bakıp bakıp nerde benim çocuklarım diye beklemesin geleceğim saati bilsin isterdim...Yaprak sarmasını böreğini tatlısını yapardı biz gelmeden..(Son 2 sene hariç çünkü tuvalete bile birinin yardımıyla gidiyordu)
Bizleri camda gördüğündeki sevincini, o kimselerde bulamadığım kokusunu, o tertemiz ellerini, bize devamlı bişiler yedirme çabasını, biz giderkenki hüznünü özledim..İçimde dağlar büyüklüğünde acılar birikti..Kimseyle paylaşamıyorum...
Şimdi gidiyoruz ev boş, camda kimse yok, mutfak boş, yattığı yatağı boş, kokusu yok, dolapta kıyafetleri yok,terliği duruyo,dolapların içinde ilaçları yok, kızım banada parfüm sık diyen annem yoooookkkkk...Koca ev bomboş çünkü annem yok....
Bayramlardan, anneler gününden nefret ediyorum artık...Neden anne lafı geçince gözlerim doluyo, neden bu satırları yazarken gözyaşlarına boğuluyorum...
Bu çektiğim acının bir ilacı yokmu...Yokluğu ne kadarda zormuş Allahım...Annesini kaybetmeyenler beni anlamıyo...Bende kimseyi sıkmamak için açmıyorum hep içimde biriktiriyorum fırtınaları...Sonrada böyle sağanak olup yağıyorum işte...
O mezarda yatan benim annemmi neden kabullenemiyorum hala....6 ay olmuş ama neden ben hala ilk günki acıyı çekiyorum...Neden geceleri yatağımda yastığa kapanıp ağlıyorum...Eskiden duygusal şarkılarda ağlamazdım şimdi neden dinlerken kahroluyorum.......Neden neden neden?????
İçimde biriktirdiklerimi paylaştım kızlar yoksa delircem artık inanın...Sizleri üzdüysem affedin.... senağlama
Bizleri camda gördüğündeki sevincini, o kimselerde bulamadığım kokusunu, o tertemiz ellerini, bize devamlı bişiler yedirme çabasını, biz giderkenki hüznünü özledim..İçimde dağlar büyüklüğünde acılar birikti..Kimseyle paylaşamıyorum...
Şimdi gidiyoruz ev boş, camda kimse yok, mutfak boş, yattığı yatağı boş, kokusu yok, dolapta kıyafetleri yok,terliği duruyo,dolapların içinde ilaçları yok, kızım banada parfüm sık diyen annem yoooookkkkk...Koca ev bomboş çünkü annem yok....
Bayramlardan, anneler gününden nefret ediyorum artık...Neden anne lafı geçince gözlerim doluyo, neden bu satırları yazarken gözyaşlarına boğuluyorum...
Bu çektiğim acının bir ilacı yokmu...Yokluğu ne kadarda zormuş Allahım...Annesini kaybetmeyenler beni anlamıyo...Bende kimseyi sıkmamak için açmıyorum hep içimde biriktiriyorum fırtınaları...Sonrada böyle sağanak olup yağıyorum işte...
O mezarda yatan benim annemmi neden kabullenemiyorum hala....6 ay olmuş ama neden ben hala ilk günki acıyı çekiyorum...Neden geceleri yatağımda yastığa kapanıp ağlıyorum...Eskiden duygusal şarkılarda ağlamazdım şimdi neden dinlerken kahroluyorum.......Neden neden neden?????
İçimde biriktirdiklerimi paylaştım kızlar yoksa delircem artık inanın...Sizleri üzdüysem affedin.... senağlama