Bebeğim entübeyken verilen parti?

Gencecik kuzenim vefat ettiğinde cenazeye gelenlere iki öğün sofra kuruyorduk. Öz, hergün görüştüğü, sayısız iyiliğinin dokunduğu halası her yemek vaktinde başköşeye oturup afiyetle yemek yedi. Yüzünde hiç üzgün bie ifade yoktu, bir damla gözyaşı akmadı. Aksine mutlu oldu, inanabiliyor musunuz? Bazı insanlar öyledirler. Görümcelerinize bu kırgınlığınızı anlatın ve verecekleri cevaba göre ya mesafe koyarsınız ya da görüşmeye devam edersiniz.

uznbade .!.:

Merhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.

Genişletmek için tıkla...

Hiiiiiiiç de abartmıyorsunuz. Allah korusun sizin yerinizde olsam cocgu bile göstermem. Bisey dediklerinde bebek ölüm döseğindeyken siz mangal partisi yapıyordunuz deyin. Allah evladınızı size bagıslamıs onun ve kendinizin hakettiği değeri verin.

Bebeğim sezaryenle dünyaya gelmişti ve bebeğimi doğumdan sonra 1 dj kadar görüp miyom ameliyatına girmiştim. 3 gün hastanede eşimin ailesi resmen refakatçi yemeğine kadar yediler. Eve geldim 3 gün sonra bayramdı. Eşim, ailem yanında diye 2ngeceligine yazlığa gitti anneleriyle. Benim kanamam var, bebeğimin sarılık riski. Ve daha pek çok şey. Keşke o zaman susmayıp bu kadar kördüğüm yapmasaydim her şeyi, birikti şu an boşanma aşamasında geçiyoruz. Hiç bir şeyi içinizde tutmayın. Psikolojik destek alıyorum, doktorum bana dediği şey şu oldu: kendini toparla,önce sen iyi ol. Sonra başka yerinden başka bir hastalık çıkar toparlayamazsin. İçinizdeki söyleyin tutmayın.

cileklipasta95 .!.:

Gencecik kuzenim vefat ettiğinde cenazeye gelenlere iki öğün sofra kuruyorduk. Öz, hergün görüştüğü, sayısız iyiliğinin dokunduğu halası her yemek vaktinde başköşeye oturup afiyetle yemek yedi. Yüzünde hiç üzgün bie ifade yoktu, bir damla gözyaşı akmadı. Aksine mutlu oldu, inanabiliyor musunuz? Bazı insanlar öyledirler. Görümcelerinize bu kırgınlığınızı anlatın ve verecekleri cevaba göre ya mesafe koyarsınız ya da görüşmeye devam edersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Görümcem vefat ettiğinde de benzer bir şey oldu. Öz dayısı “açım yemek nerede kaldı” diye mutfağa daldı. Biz ağlıyoruz yüz göz dağılmış adam zıkkımlanma derdinde…

Konu sahibi üzülmekte haklısın, dar zamanında yanında olmamışlar şimdi de çok da tınnn… mesafe koyun. Ama çok şükür ki bebeğiniz sizinle. Olayları unutmayın ama sürekli de düşünmeyin. Bebeğinize odaklanın, diğerlerinin canı cehenneme…

Ne kadar iyisiniz, ben bu kadar iyi olmanın iyi bir şey olmadığını düşünüyorum. Bazen bazı kavgalar edilmeli bazı tepkiler verilmeli bence kendi ruh sağlığımız için.

Ben size bir şey söyleyim mi? insanların çoğu böyle, ateş düştüğü yeri yakar. "Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar" lafı boş değil. İnsanlar bir ah der bir vah der sonra kendi keyiflerine bakar, hayat onlar için devam ediyor. Ama kırıldığımı belirtirdim tabi ki, ondan sonra da bunlara daha da üzülmeye değmez. Görüşmeyin demiyorum, görüşün ama ne olduklarını da bilin. Ben hep derim iyi gün dostu vardır kötü gün dostu vardır (bunların sayısı ise çok az), çoğu kişi iyi gün dostu. Ama şöyle bir şey de var, insanın gerçekten iyi günü de az sayıda, kötü dünü de az sayıda, insan ömrünün toplamında. İnsanın günlerinin çoğu ne iyi ne kötü, vasattır. İşte o vasat günlerde de iyi gün dostları devreye girer, iki lay lay lom yaparsın günün iyi geçer falan. Gerçekten kötü gününde yanında olacak seni anlayacak insan sayısı çok azdır. Üzülüyorsunuz, kırıldınız, biliyorum ama siz şimdi bunları kafanıza taktığınıza değmez, yani bu insanlar değmez. Bebeğinizi sağlıkla aldınız ya kucağınıza siz bunun değerini bilin ve bunun mutluluğunu yaşayın. Değmeyecek insanlara da gereğinden fazla değer vermeyin, onlar lay lay lom insanlar. Kötü günler elbet bir gün geçer. Kötü gün dostunu bil, iyi gün dostunu bil, onlar bir gün Lay lay lom yapmak istedin mi lay lay loma yarar.

SatenAy .!.:

Çok iyi anlıyorum seni çok zor bir durum.ben bebeğimi 31 haftalıkken bir çok anomali yüzünden kaybettim 1 saat tek yaşayabildi hastaneden çıktıktan sonra eşimin ailesinin yanında kaldım güya bana bakacaklardı ama ertesi gün yemek davetine gidip beni bir başıma bırakmışlardı söylememe rağmen kimsenin umrunda olmadı aranıza mesafe koyun diyebileceğim tek şey bu

Genişletmek için tıkla...

İğrençler ya çok mu önemliymiş yemek davetine gitmek cenazeniz varken

Yemek yenilebilir toplanılabilir de bu kadar neşeli Şen şakrak olmalarına gerek yoktu.
Onlar o gün sizin karı koca sessizce gruptan çıkmanızı hak etmişler de işte anında gelmiyor insanın aklı sonradan başına geliyor.
Soğuk ve mesafeli olun kocanızı da uyarın çocuğum yoğun bakımda yatarken mangal partilerinde gezenlere zor günümüzde böyle olanlara iyi günümüzde gösterme çocuğumu diye.
Ablaları bişey yapmamış mecbur gitmiş bilmem ne uyarabilirlerdi yapmayalım etmeyelim diye ki kadınlar daha duyarlı bu konularda

uznbade .!.:

Merhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.

Genişletmek için tıkla...

Baba tarafı akrabaları işte. Hiç de abartmıyorsunuz. Mesafenizi koyun hatta eşiniz de mesafeli dursun. Lohusayken sinirimi bozan herkese mesafe koydum bir daha da samimi olmayı düşünmüyorum.

uznbade .!.:

Merhaba hanımlar,
Ben maalesef 4 ay önce 25 haftalık doğum yaptım. Bebeğim 600 gram doğdu. Çok çok zor bir süreçti. Bebeğim 45 gün entübe kaldı, her hastaneye gittiğimde resmen ölümünü bekliyorduk çünkü doktorlar öyle söylüyordu. 45 gün sonunda entübeden çıktı. 95 günde yoğun bakımda kaldı ama şükürler olsun ki 1 aydır yanımda çok iyiyiz :)
Sorum ve derdim şu… Bu dönem öyle zorluydu ki, ağlamadığım bir dakika var mıydı bilmiyorum. Ağır depresyona girmiştim. Kendimi suçluyordum, evden asla çıkmıyordum vs. Eşimin 3 ablası 1 abisi var. Ablalarıyla aram çok iyi. Abisiyle bir sebepten ötürü ben mesafe koymuştum ama ortada bir kavga yok. Neyse konuya gelelim. Ortak bir WhatsApp grubumuz var. Ben doğum yapınca herkes ‘geçmiş olsun’a hastaneye gelmişlerdi. Halim çok kötüydü bebeğim yoğun bakımdaydı tabii ki. Ben doğum yaptıktan 14 GÜN sonra bebeğim ölüm döşeğindeyken ve entübeyken gruba abisi şöyle bir şey yazdı:
‘Okullar açılmadan gelin de bir mangal partisi yapalım.’ Gruptaki herkes ‘ooo geliriz tabii’ ‘etleri hazır et geliyoruz bak’ ‘sana köfte ayırdım’ gibi goygoy şeyler yazdılar. Tabii eşim ve biz gitmedik ve gruba da bir şey yazmadık. Ben aşırı kırıldım ama. Kimse demedi de ; bu çocukların acısı var, bebekleri ölüm döşeğinde, entübe, halleri kötü daha 14 gün oldu gruba nispet yapar gibi böyle mi yazılır’…
Şimdi de bebiş evde iyi ya tabii prematüre olduğumuz için eve almıyoruz kimseyi. Ama 2 günde bir görüntülü arıyorlar eşimi. Çoook özlüyorlarmış yiğenlerini, öyle seviyorlarmış böyle seviyorlarmış… Ben de o arama sırasında içeri geçiyorum hep dayanamıyorum. Bebek iyi olup eve gelince herkes sever tabi… Sonuç olarak sizce ben abartıyor muyum? Çünkü bu olayda hiçbir sorun yokmuş gibi davranmaya devam ediyorlar ve neden soğuk davrandığımı bile anlamıyorlar muhtemelen.

Genişletmek için tıkla...

Hayat bazen çok acımasız, yetişkin biri de olsa bebekte olsa 14 günlük bir zamanda böyle bişey düşünmeleri çok şuursuzca olmuş. Kesinlikle katılıyorum bunlar bide eş tarafından birinci derece yakınları.

Ben olsaydım direk o yazıyı görünce gruptan ayrılırdım eşimle. Yada eşimden bağımsız o grupta bulunmak istemezdim. Bence bu yeterli bir cevap olurdu hepsine.

Birde şunu söylemeliyim,

Tabi ki çok zor süreç herkes kendi yaşadığını bilir. Başkalarından anlayış beklemek yanlış.. herkes bir değil fakat , Hayat ne olursa olsun devam etmek zorunda ediyorda.. biz 8 ay önce bir kayıp yaşadık eşimin babası vefat etti.

Biz davetlere de gittik, dışarı da çıktık gezdikte. Mecburuz çünkü hayata tutunmaya psikolojik olarak onu o karanlık kuyudan çıkarmak için depresiyondan çıkarmak için çok mücadele ettim hala ediyorum. Çok şanslısınız şükür allaha bebeğiniz hayatta çok zor bi durum atlatmış belli ki. Kırılmışsınız çokta haklısınız. Belki ikisini kıyas yapmam sana tuhaf gelebilir sonuçta sen anne olmuşsun ve ilk defa başına böyle bir olay geliyor korkuyla beklemek nedir bizde babamızdan biliyoruz işte..

Mesela eşim her paylaşım yapana şuan gıcık kapıyor bak babam öldü o oraya gitmiş ,bak babam hastanede okadar yattı bunlar içmeye gitmiş.... bak babam artık yok toprağın altınsa bu müzik dinliyor zart zurt ....takıntı haline geldi. Olmaması gereken şeyler bunlar. İnsanlar hayatını yaşamak zorunda ve biz kısıtlayamayız kimsenin hayatından sorumlı değiliz.

Babamız hastaydı ve evimize bir bomba düşmüştü kanser olduğunu duyduğumuzda. Tam 2 sene biz neler çektik. 2 ,5 senedir ağlıyoruz tad yok tuz yok huzur yok. Biyere kadar... herşey biyere kadar.


Bu sizin için de geçerli. Bişeyi ya söylersin yada söylemezsin. Ama içinde tutup bir kin kırılganlık sürdürme bu insanı hasta eder.. ve daha da kötüsü içinde biriktikce kaldıkça dile getirmedikce bi anda patlak verir.. biliyormusun insan kırıldığı zaman yada öfkelendiği zaman o insanın gönlüne yük olur, birgün taşıyamazsın artık. Biz çok şey yaşadık gördük ben burda böyle yazıyorum ama bu ne sallıyor yazıyor bana diyebilirsin .. çünkü sende kendine göre çok zor şey yaşamışsın.

Sonsuz saygım var sana , bikere güçlüsün bu durumlardan bebeğinle şükür sağ salım savaştan çıkmışsınız rabbim sağlıklı ömür versin..

Ne yapacağına, kime nasıl davranacağına sen karar vereceksin. Bu süreçte kim nasıl ne şekilde yanında oldu tartıp biçeceksin.. isterlerse küssünler başkalarını düşünmeyi bıraktığında çok daha mutlu olcaksın. En önemlisi de hayatta beklentiyi minimumda tutmak Baban da olsa çok bişey beklemiceksin hayatta...

Çok yakın bir arkadaşımla hamilelik sürecimiz birbirine hafta olarak çok yakındı.

Benim bebeğim 14 haftalık karnımda öldü.

Kürtaj dan sonra bana geçmiş olsuna geldi annesiyle

Elinde bir torba vardı.

Sonra aldıklarımızı göstereyim sana dedi.

Bebek battaniyesi , bebek kıyafetleri , badi v.s.

Ve doğumda giyeceği pijamasına kadar almış hepsini gösterdi.

Almış olabilir o gün müsaitmiş gidip almış (ki daha doğuma aylar var)

Hala o günü , o acıyı iliklerime kadar yaşarım.

Kal gelmişti hiçbir şey diyemedim gidince çok ağlamıştım.

Hadi arkadaş cahil desem ya anası kocaman kadın

Analı kızlı nispet yapar gibi olmuşlardı gözümde

Sonrası dank etti bende başka şeylerde yaşadık bu konuda

Uzaklaştım yavaş yavaş şimdi neredeyse 28 - 29 sene oldu ne ismi ne cismi var bende

Sadece her anlattığımda ve buraya yazdığım anda burun sızlaması