Merhaba Arkadaşlar,
Evliliğimin ilk 6 ayını korunarak geçirdik sonrasında bebek istedik. Ancak ilk deneme başarısız oldu. Şaşırdım bunu beklemiyordum.Yakınıma danıştığımda ilk vuruşta hep gol olmaz bekle dedi.
Bu şekilde 3-4 ay daha denedik ancak nafile... Tabi ister istemez psikolojik olarak etkilenmeye başladım üzüldüm. Doktora gittim. Yumurtlaman oluyor herhangi bir sıkıntı yok ama istersen süreci hızlandırabiliriz dedi doktor. Seve seve kabul ettim. Yumurtaların gelişmesi için hap ardından çatlatma iğnesi verdi.Sonuç başarısız. Ardından yine dr a gittim. Tekrar aynı tedaviyi deneyelim dedi. Bende bu arada burada hamile kalabilmek için okunacak duaları araştırıyorum Meryem suresini okumaya çoktan başladım bile...Sonuç +. Evet hamile kalmıştım. Fakat kimyasal gebelik dediler düşecek dediler. Doktor lütfen birşeyler yap yok mu bir yolu onu kurtar dedim Ruhsuz bir cevapla- Yapacak birşey yok düşecek cevabı aldım. Bendeki çöküntüyü hayal bile edemezsiniz kimseyle konuşmak istemiyorum herşey anlamsız. Hergün rüyalarımda bebeğimi görüyor ağlıyorum. Ozamanlar bukadar yıpratma kendini o bir et parçasıydı lafını bile duydum. Benim için öyle değildi benim canımdı yüreğimdi...
Tekrar doktora gittim. Yine defalarca hap ardından çatlatma iğnesi ben hem fiziken hemde ruhen tükeniyordum. düşükten sonra 6 kez bu şekilde deneme olmasına rağmen nafile olmuyordu işte. Bunu kabullenmek istemiyordum. Doktor bir sonraki adıma aşılamaya geçelim dedi.
Eşimle konuştum konuyu çok fazla takıntı haline getirdiğim çok fazla üzüntü yaşadığım için bir kaç ay dinlenelim dedi. Zorda olsa kabul ettim. Ama hep aklımda bebek var hayallerim herşeyim onun üstüne.
Bu süreci yaşadığım yakın arkadaşım ablam hariç himse bilmiyor anlatmak istemedim. Hal böyle olunca kayınvalidem yanlız bulduğunda beni sıkıştırıyor varsa bir sıkıntın doktora götüreyim. Olayı alttan alıyorum düşünmüyoruz diyorum . Karşımda sadece suçlayıcı bakışlar. Ve ben o bakışlar altında eziliyordum.
Sonunda eşimi aşılamaya ikna etmiştim. Tabi içimde korku var ya tutmazsa eşimi bir daha nasıl ikna edebilirdim. Ya olmazsa daha ne kadar bekleyecektim. Ya olmazsa...
Ben yine boş durmuyor kadınlar kulubünü alt üst edip dua buluyorum. Yine bir dua ile karşılaştım.(Ben duanın gücüne inanırım) Aşılama yapıldı ve sonucuna kadar hergün dilimde bir dua...
Ve beklenen gün geldi.Korkuyorum sonuca bakmaya cesaretim yok en iyisi biraz günümün geçmesini bekleyeyim. 1 gün, 2gün,3 gün.....6gün geçti.Acaba yoksa....Sonucu korkuyla karışık merak ediyorum:)
Acile gittik kan verdik 1 saat sonra sonucu alabilirsiniz dediler. O 1 saat bana 1 asır gibi geldi. Sonucu almaya gittik eşimin eline tutuştumuşlar ver bana sonucu dedim eşim sonucu anlayacakmısın sanki diyor. Bilmiyorki kandınlar kulübünde resmen profesör olduğumu:) Sonucu doktora götüreceğiz aldım elime kağıdı oda ne şükürler olsun hamileyim...
Şimdi nur topu gibi 3aylık bir kızım var. Hamile kalırsam kendi kendime üye olup siteye yazacağım demiştim.
Allah kimsenin kucağını boş bırakmasın.
Prensesim ellerinizden öper.
Evliliğimin ilk 6 ayını korunarak geçirdik sonrasında bebek istedik. Ancak ilk deneme başarısız oldu. Şaşırdım bunu beklemiyordum.Yakınıma danıştığımda ilk vuruşta hep gol olmaz bekle dedi.
Bu şekilde 3-4 ay daha denedik ancak nafile... Tabi ister istemez psikolojik olarak etkilenmeye başladım üzüldüm. Doktora gittim. Yumurtlaman oluyor herhangi bir sıkıntı yok ama istersen süreci hızlandırabiliriz dedi doktor. Seve seve kabul ettim. Yumurtaların gelişmesi için hap ardından çatlatma iğnesi verdi.Sonuç başarısız. Ardından yine dr a gittim. Tekrar aynı tedaviyi deneyelim dedi. Bende bu arada burada hamile kalabilmek için okunacak duaları araştırıyorum Meryem suresini okumaya çoktan başladım bile...Sonuç +. Evet hamile kalmıştım. Fakat kimyasal gebelik dediler düşecek dediler. Doktor lütfen birşeyler yap yok mu bir yolu onu kurtar dedim Ruhsuz bir cevapla- Yapacak birşey yok düşecek cevabı aldım. Bendeki çöküntüyü hayal bile edemezsiniz kimseyle konuşmak istemiyorum herşey anlamsız. Hergün rüyalarımda bebeğimi görüyor ağlıyorum. Ozamanlar bukadar yıpratma kendini o bir et parçasıydı lafını bile duydum. Benim için öyle değildi benim canımdı yüreğimdi...
Tekrar doktora gittim. Yine defalarca hap ardından çatlatma iğnesi ben hem fiziken hemde ruhen tükeniyordum. düşükten sonra 6 kez bu şekilde deneme olmasına rağmen nafile olmuyordu işte. Bunu kabullenmek istemiyordum. Doktor bir sonraki adıma aşılamaya geçelim dedi.
Eşimle konuştum konuyu çok fazla takıntı haline getirdiğim çok fazla üzüntü yaşadığım için bir kaç ay dinlenelim dedi. Zorda olsa kabul ettim. Ama hep aklımda bebek var hayallerim herşeyim onun üstüne.
Bu süreci yaşadığım yakın arkadaşım ablam hariç himse bilmiyor anlatmak istemedim. Hal böyle olunca kayınvalidem yanlız bulduğunda beni sıkıştırıyor varsa bir sıkıntın doktora götüreyim. Olayı alttan alıyorum düşünmüyoruz diyorum . Karşımda sadece suçlayıcı bakışlar. Ve ben o bakışlar altında eziliyordum.
Sonunda eşimi aşılamaya ikna etmiştim. Tabi içimde korku var ya tutmazsa eşimi bir daha nasıl ikna edebilirdim. Ya olmazsa daha ne kadar bekleyecektim. Ya olmazsa...
Ben yine boş durmuyor kadınlar kulubünü alt üst edip dua buluyorum. Yine bir dua ile karşılaştım.(Ben duanın gücüne inanırım) Aşılama yapıldı ve sonucuna kadar hergün dilimde bir dua...
Ve beklenen gün geldi.Korkuyorum sonuca bakmaya cesaretim yok en iyisi biraz günümün geçmesini bekleyeyim. 1 gün, 2gün,3 gün.....6gün geçti.Acaba yoksa....Sonucu korkuyla karışık merak ediyorum:)
Acile gittik kan verdik 1 saat sonra sonucu alabilirsiniz dediler. O 1 saat bana 1 asır gibi geldi. Sonucu almaya gittik eşimin eline tutuştumuşlar ver bana sonucu dedim eşim sonucu anlayacakmısın sanki diyor. Bilmiyorki kandınlar kulübünde resmen profesör olduğumu:) Sonucu doktora götüreceğiz aldım elime kağıdı oda ne şükürler olsun hamileyim...
Şimdi nur topu gibi 3aylık bir kızım var. Hamile kalırsam kendi kendime üye olup siteye yazacağım demiştim.
Allah kimsenin kucağını boş bırakmasın.
Prensesim ellerinizden öper.
