Bebeğimi Sevebilecek Miyim?

TrMerve34

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Eylül 2021
1
0
29
Merhaba. Yaşadığım bazı şeyleri paylaşmak istedim. Belki de benim yaşadıklarımı yaşamış olan birilerine rast gelirim, bir fikrim olur, bir şeyler kafamda oturur diye konuyu açmak istedim. Evliliğimin altıncı ayı dolduğu gibi evi terkettim. Kayınvalidemle yaşıyordum, onun sözlerine ve tavırlarına katlanamadım. Üstelik eşimin hayatıyla ilgili bütün gerçekleri ailesinin zoruyla benden sakladığını öğrendim o evde kaldığım süreçte. Benden önce evlenip ayrıldığını, uyuşturucu kullandığını, alkol aldığını, cezaevinde kaldığını, akıl hastanesinde yattığını her şeyi gizleyerek beni kandırıp tanışmamızdan beş ay sonra evlendirdiler. Öyle süslü lafları, öyle iyi davranışları vardı ki bana bu kadar büyük kötülükler yapacaklarını aklımın ucundan bile geçirmedim. Ama kaynanamın evinde kalmaya başladıktan sonra yavaş yavaş her şeyi öğrendim. Hatta eşimden sadece ilk altı ayda bile fiziksel ve ruhsal şiddet gördüm kaç defa. Ama susturdular, ailene söyleme, kimseye bir şey deme, geçer bunlar vs. diye hep susturdular. Ben de tabi inandım Her seferinde sözlerine, yalanlarına. En sonunda 6. ayın dolduğu gün evi terkedip ailemin yanına döndüm. Yaklaşık iki ay sonra da boşanma davası için başvurumu yaptım. Ama dava açtıktan iki gün sonra öğrendim ki hamileymişim. Tabi be eve geldikten sonra regl olduğum için rahattım, çocuk yok diye. Kaldı ki hayatım boyunca çocuk ağlamasından nefret ettim. Çocuk istemiyorum dedim her zaman. Ama şimdi bunu öğrendikten sonra elim ayağıma dolandı. Babasından ayrılmayı planlandığım, babaannesinden nefret ettiğim, üstüme yük olarak görmekten korktuğum bir çocuğu sevememekten korkuyorum. Karıncayı bile incitmemeye dikkat eden, karşındakinin dilini bilmesem bile ağladığında ağlayan, çok hisli biriyim. Ama ya kendi çocuğumu sevemezsem? Şu anda 3 aylık hamileyim ama hala sanki içimde bir şey yokmuş gibi hissediyorum, sanki çocuk falan karnımda canımda. O kadar önemsiz bir detay gibi geliyor ki tarif edemem. Sanki bir başkasına ait biri gibi. Benim değil, benim yüreğimden değil gibi. İşte bu yüzden kötü bir anne olmaktan,onu sevememekten korkuyorum. O ufacık meleğin bir suçu yok biliyorum, o masum. Ama ya o masum yavruya iyi bir anne olamazsam, en kötüsü onu sevemezsem? O zaman ne yaparım,bunun hesabını nasıl öderim? Ne olur bana akıllı, mantıklı fikirler verin. Yardım edin.
 
Çok ağır şeyler yasamissiniz çok üzüldüm.
Belki size örnek olur kısaca anlatayım.
Bende hamileyken eski eşimin uyuşturucu,cezaevi,kabarık suç dosyası,ayrıca bana uyguladığı şiddetle karşılaştım.ayni şekilde ailesiyle yaşadım sizin gibi annesinden nefret ettim.
O adamdan çok zor kurtuldum ben.
Hamileydim çok zorluk yaşadım.ama çok şükür kurtuldum.

Kızım var şuan 14 yaşında.ilk hissettiğim,duyduğum anda çok sevdim kızımı.hala çok seviyorum iyi ki var.korkulsrin vardır elbet ama bebeğini kucağına aldigin an dünya durmuş gibi oluyor.dunyalari sana vermişler gibi.hamileyken,doğduğunda,bebekken,çocukken ve şuan kızımı hep sevdim.bence sende seversin,baglanirsin.

Bana hep dediler sana bu kadar kötülük yapan birinden çocuğun var ileride babasına olan öfkem çocuğa da yansır diye ama asla öyle olmadı.o benim çocuğum zaten bana ne babasından diye düşünüyorum ben.

Çocukları aslında ben sevmezdim.aglamasi, bakımı zor gelirdi ama kendi çocuğundan sonra öyle olmuyor.inan şuan kendi çocuğumu geçtim her bebeğe aşığım.o duygularım da değişti.

Ayrıca sana tavsiyem psikolojik tedavi ol.gercekten faydasını görürsün.ben ayrıldıktan sonra 2 yıl tedavi oldum.
İnşallah hakkında hayırlısı olur çok mutlu olursun 🙏
 
Bu tarz dusuncelerınden korkuyorsun...Ya dıyorsun cocuguma ıyı bır anne olamazsam tam da bu yuzden sen mukemmel bır ınsansın...Belkı yadırgarsın belkı o adam aklına gelır kızarsın kendı kendıne...Ama senın dusuncen cok temız...Sen mukemmel bır anne olacaksın evladında sana can yoldası olacak...Senın durumunda bır suru ınsan var...Çocugun suan 14 yaslarında olsaydıda bosansaydın mesela ya sevmezsem dıye dusunebılırmıydın? Aynı sey ...Onda senın genlerınde var senın parçan o...Senın yetıstırdıgın sekılde buyucek...Ha dogmus 3 yasında kucaklayıp gelmıssın babanın evıne ha karnında 3 aylık ....Ikısıde nefes alıyor verıyor...Ya sevmezsem vs.bu dusunceler senın temız ve ıyı nıyetlı oldugunu gosterıyor o yuzden kendıni üzme...Yol yakınken dönmüşsün güçlü bir anne olacaksın ve çocugun buyudugunde senınle gurur duyacak...Onun ıcın nelere gogus gerdıgını...Onunda hayatını kurtardıgını...Ve senın gibi bır anneyi kader yazdıgı ıcın o şükredecek ama göreceksın...
 
Çok zor bir durum Allah kolaylık versin.
Tek diyeceğim hamilesiniz diye o eve, o adama sakın dönmeyin. Hatta mümkünse en hızlısından boşanın.
 
X