Hepinize selamlar
Böyle bir başlık altında yazacağımı söyleselerdi bir gün inanamazdım.İnsan hiç kendi başına gelmeyecekmiş gibi hissediyor.Yazacak öyle şeyler var ki tekrar tekrar ağlamamak için duygularımı yazmıyorum size eminim hepiniz şu an neler hissettiğimi tam anlamıyla zaten biliyorsunuz.Bizi bizden başkası pek anlamıyor zaten.Bir de belki bizleri gerçekten sevenler...Bu konuyu açtım çünkü acısı daha çok yeni olanlar veya 2011 de yeni bebeklerine hamile kalmayı isteyenler bir araya gelelim birbirimize destek olalım istedim.
Benim daha lohusalık dönemim bitmedi.Bir oğlum var.6 sene tedaviden sonra mikroenjeksiyonla kavuştum.Bir daha olmayacak derken kızım bana süpriz yaptı.Varlığı da yokluğu da süpriz oldu.31.01.2011 de güzeller güzeli kızım Zeynebimi kaybettim inanmak zor ama herşey bu kadar yolundayken o kadar hareketli ve sağlıklıyken ne oldu da birden bire güzel kızımın 38.haftada doğumuna birkaç gün kala kalbi durdu.Kendimi suçlayıp duruyorum acaba bilmeden ben mi birşey yaptım diye.Biliyorum Cenabı Allah'ın taktiri o ne isterse o olur ama ya sebebi ben olduysam diye düşünüp duruyorum.Canım yavrum öyle güzelmiş ki.Görünce kendimi alamadım.Sevdim o güzel yüzünü ve verdim toprağa.o gece Dr kalbi atmıyor diyor olsun diyorum atmasın ne olacak ki ben eve gitmek istiyorum sanki hiçbir şey olmamış gibi bebeğim karnımda evime dönmek ve hayatıma bıraktığım o dakikadan devam etmek.Neden zamanı geri alamıyorum.
Hepimizin başı sağolsun...
Böyle bir başlık altında yazacağımı söyleselerdi bir gün inanamazdım.İnsan hiç kendi başına gelmeyecekmiş gibi hissediyor.Yazacak öyle şeyler var ki tekrar tekrar ağlamamak için duygularımı yazmıyorum size eminim hepiniz şu an neler hissettiğimi tam anlamıyla zaten biliyorsunuz.Bizi bizden başkası pek anlamıyor zaten.Bir de belki bizleri gerçekten sevenler...Bu konuyu açtım çünkü acısı daha çok yeni olanlar veya 2011 de yeni bebeklerine hamile kalmayı isteyenler bir araya gelelim birbirimize destek olalım istedim.
Benim daha lohusalık dönemim bitmedi.Bir oğlum var.6 sene tedaviden sonra mikroenjeksiyonla kavuştum.Bir daha olmayacak derken kızım bana süpriz yaptı.Varlığı da yokluğu da süpriz oldu.31.01.2011 de güzeller güzeli kızım Zeynebimi kaybettim inanmak zor ama herşey bu kadar yolundayken o kadar hareketli ve sağlıklıyken ne oldu da birden bire güzel kızımın 38.haftada doğumuna birkaç gün kala kalbi durdu.Kendimi suçlayıp duruyorum acaba bilmeden ben mi birşey yaptım diye.Biliyorum Cenabı Allah'ın taktiri o ne isterse o olur ama ya sebebi ben olduysam diye düşünüp duruyorum.Canım yavrum öyle güzelmiş ki.Görünce kendimi alamadım.Sevdim o güzel yüzünü ve verdim toprağa.o gece Dr kalbi atmıyor diyor olsun diyorum atmasın ne olacak ki ben eve gitmek istiyorum sanki hiçbir şey olmamış gibi bebeğim karnımda evime dönmek ve hayatıma bıraktığım o dakikadan devam etmek.Neden zamanı geri alamıyorum.
Hepimizin başı sağolsun...