merhaba..
o kadar moralim bozuk ki.. kendimden nefret ediyorum şu an.. 3 yaşında bir kızım var, hamileyim ayrıca 6 aylık.. kızımı çok seviyorum herşeyim o benim.. ben sabrı az öfkeli bir insanım. ayrıca çocuk yetiştirme ve psikolojisi hakkında sürekli araştıran. ama bazılarını uygulayamayan!!! buna rağmen kızımı güzel doğru yetiştirdiğimi söyler herkes. öfkeliyim diyorum ya sinirlenirdim çok fazla olmasa da poposuna vururdum, yüzüne vurdum birkaç kez pişman omuştum. ama kendimi yine kontrol edemedim. taşındığım yerde kızımın tek arkadaşı var o da 5 yaşında sevmediğim huyları var çocuktur diyorum ama kızım kapmaya başladı çok hareketini ve kelimelerini. kızıma senin annenin karnında bebek yok ki diyor bizim ki ağlıyor, baban yok senin diyor vs.. ben de sinirlenmeye başladım söz dinlemeyen bir çocuk oldu. ondan öğrendiklerinin aynısını yapmaya çalışıyor yaşı itibariyle.
gelelim konuya yine bugün arkdaşı geldi kızdırdı ağlattı ve gitti. yemek yediriyordum ağzında lokma hiç tutmazdı baktım 10 dk oldu hala geveliyor tutuyor yut dedim şunu yutmadı, tekrar dedim, eline bacağına derken yüzüne vurmaya başladım salladım ve berbat dövdüm. inatlaşmamam gerekirken yemesi için ısrarla devam ettim! kendimi kaybetmişim.. eşimi aradım hemen geldi. sakin biridir. bana da sakin davrandı ama onun aklının ermediğini yine hatırlattı bana ama ben nasıl bir insanım onu anlayamıyorum. evladı olmayan çok insan varken ben kıymet bilmeyen bir vicdansızım o kadar! akşamdan beri ağlıyorum!allaha yalvarıyorum bana az sabır versin diye
o kadar moralim bozuk ki.. kendimden nefret ediyorum şu an.. 3 yaşında bir kızım var, hamileyim ayrıca 6 aylık.. kızımı çok seviyorum herşeyim o benim.. ben sabrı az öfkeli bir insanım. ayrıca çocuk yetiştirme ve psikolojisi hakkında sürekli araştıran. ama bazılarını uygulayamayan!!! buna rağmen kızımı güzel doğru yetiştirdiğimi söyler herkes. öfkeliyim diyorum ya sinirlenirdim çok fazla olmasa da poposuna vururdum, yüzüne vurdum birkaç kez pişman omuştum. ama kendimi yine kontrol edemedim. taşındığım yerde kızımın tek arkadaşı var o da 5 yaşında sevmediğim huyları var çocuktur diyorum ama kızım kapmaya başladı çok hareketini ve kelimelerini. kızıma senin annenin karnında bebek yok ki diyor bizim ki ağlıyor, baban yok senin diyor vs.. ben de sinirlenmeye başladım söz dinlemeyen bir çocuk oldu. ondan öğrendiklerinin aynısını yapmaya çalışıyor yaşı itibariyle.
gelelim konuya yine bugün arkdaşı geldi kızdırdı ağlattı ve gitti. yemek yediriyordum ağzında lokma hiç tutmazdı baktım 10 dk oldu hala geveliyor tutuyor yut dedim şunu yutmadı, tekrar dedim, eline bacağına derken yüzüne vurmaya başladım salladım ve berbat dövdüm. inatlaşmamam gerekirken yemesi için ısrarla devam ettim! kendimi kaybetmişim.. eşimi aradım hemen geldi. sakin biridir. bana da sakin davrandı ama onun aklının ermediğini yine hatırlattı bana ama ben nasıl bir insanım onu anlayamıyorum. evladı olmayan çok insan varken ben kıymet bilmeyen bir vicdansızım o kadar! akşamdan beri ağlıyorum!allaha yalvarıyorum bana az sabır versin diye
Son düzenleme:
