ben nasıl bir anneyim

beni anlayan biri olduğuna sevidnim yanlış anlamayın yani pişmalığımı anlayabilen birini. yaptığının ne kadar yanlış olduğunu ama kendini kontrol edemeyebilen bir anneyi..
ben de ona sarılıp ağlıyorum pişman oluyorum helei ki bu kez gerçekten çok pişmanım..
sabır diliyorum allahtan.. brirleriyle paylaşmam ve yargılanmam gerekiyordu bunun için de çareyi burada burada buldum diyebilirim
bu hiç doğru değil ama...önce şiddet göster sonra sev...çocuk da bun yaramazlıkla ilişkilendirir küçücük aklıyla. der ki annemin bana sarılması için istemediği şeyi yapayım...
ben de anneyim ama anlayamıyorum sizi.
her şeyi biliyor ve anlıyor bu küçük insanlar.
saçının teline zarar gelse içim yanar benim.
sağlıklı düşünebilen hiçbr annenin bebeğine -kaç yaşında olursa olsun-şiddet uygulayabileceğini sanmıyorum.
terbiye vermenin en kolay yolu doğru örnek olmaktır.
dayak, hayvanları bile eğitmez inanın.
 
üzüldüm bu duruma ama ben öyle sevgisini göstermeyen biri değilim sıcak kanlı ve oldukça kızımla oyunlar oynayan eğelnceli bir anneyim. kızım bana anne demez aşkım der. bana daha düşükündür. babasını hiç aramaz ama beni ev içinde bulamasa basar çığlığı. herşeyi benimle yapmak ister.
İllaki öyledir her anne evladını sever.
3 yaşında ki her çocuk annesine düşkündür..
O yaşta bi çocuğa dayakta atsanız anne diye ağlar zaten..

Ben sadece ileride olabilecekler hakkında örnek vermek istedim.
 
ben 6 aylık hamileyken büyük kızım 15 aylıktı,
neler çektim bir ben bir de allah biliyor.
yardımcım yoktu, kızım kucaktan inmezdi, paçamı bırakmazdı, ona yemek hazırlamaya bile gidemezdim.
gecenin 3 üne kadar uyumazdı, o oynarken halının üzerinde çok sızmışlığım vardır, yemek yemezdi bana da yedirmezdi, herkes hamileliğinde kilo alırken ben kilo veriyodum düşünün. her gece ağlıyodum ama sabrediyordum. şimdi böyle yaparsanız doğum yaptığınızda ne olacak, daha da zor günler sizi bekliyor. Biraz geniş olmayı deneyin, bırakın yapsın. Lokmayı ağzındamı tutuyor, tutsun ne olacak ki, o lokmayı yememesi dayak yemesinden daha hayırlıdır. Anneniz veya kayınvalideniz gelse bir süreliğine yanınıza, çok yardımları dokunur.
 
Lütfen yapmayın allah aşkına,savunulucak bir yanı yok bunun,benimde 4 yaşında bir kızım var ,bırakın dövmeyi sesimi yükseltmedim bugüne kadar,
geçen gün komşu kızı altına kaçırmış az bişey diyoki annem görmesin kuruyana kadar çıkmıycam yanına döver yoksa,
benim kızımda diyorki benim annem hiç kızmaz bazen bende yapabiliyorum annem hemen bişey olmaz kızım üzülme diyor ve kilotumu değiştiriyor.
Ve bunu gerinerek söylüyor,özgüvene bakarmısınız,büyüdüklerinde diğer çocuk pasif,yaptığı hatalarda bir kenara çekilen,ezik biri olabilir,benim kızım ise kendinden emin yaptığı hataları telafi etmenin yollarını arayan başarılı biri,eminim bu örnek size yol gösterici olur,sakın ha nasılsa hatırlamaz demeyin,psikologlar neden çocukluğunuza dönelim derler bir düşünün
 
üzülmeyin ne olur sizde biliyorsunuz yanlış ama insan bazen sabredemiyor.tabiki doğru bulmuyoruz hepimiz ama bazende sınır noktamız oluyor.bende bir anneyim ve benimde kızımbazen beni çıldırtıyor zor sabrediyorum yada babaannesine indiriyorum hem benim hem onun o anki ruh hali değişiyor.anneniz yada kayınvalideniz onlar yardıma gelsin yada bi bakıcı bulun size çok faydası olur.mutluluklar ve sabırlar diliyorum:16:
 
Benim oglumda 2,5 yasinda öyle an geliyor ki insan kendisine hakim olamiyor ,kücücük bedenden intikam aliyoruz

ben cocuklarina kötü davranan hatta sesini yükselten insanlara bile kizarken, birden kendimide o yolda gördüm

hayatimda ilk ve son kez cocuguma vurdum

o gün hep gorustugum samimi arkadasimda bendeydi ,onunda cocuklari var kücük

ben o minicik bedene vurdugumda 1-2 saniye gecmeden arkadasim yerinden kalkti ve benim yüzüme öyle bi tokat atti ki

hadi vursana bana diye bagirdi,gücün bu mazluma mi yetiyorr dedi ve evimi terketti.

o gün bugundür ben hem cocuguma ilk kez vurmanin verdigi aciyi hemde cok sevdigim arkadasimi kaybetmenin utancini yasiyorum
 
herkesin siniri bir değil, ben de çabuk sinirlenip söven bir insnım sonra da sizin gibi pişman olan ... ama unutmayın dayak bir çözüm degil aksine daha çok yıkıcı. Arkadaşını taklit ediyor ya madem yanlış haeketleri var onları görüştürmeyin.Çok sinirlenince gözünüzü kapatın, derin nefes alın, dua edin belki böyle üstesinden gelebilirsiniz. :)
 
beni anlayan biri olduğuna sevidnim yanlış anlamayın yani pişmalığımı anlayabilen birini. yaptığının ne kadar yanlış olduğunu ama kendini kontrol edemeyebilen bir anneyi..
ben de ona sarılıp ağlıyorum pişman oluyorum helei ki bu kez gerçekten çok pişmanım..
sabır diliyorum allahtan.. brirleriyle paylaşmam ve yargılanmam gerekiyordu bunun için de çareyi burada burada buldum diyebilirim

'' helei ki bu kez gerçekten çok pişmanım.''bu cümle gerçekten çok iç acıtıcı
sii yargılamak anneliğinizi sorgulamak bana düşmez ama bi kere olsa pişmanlık derim
siz birkaçkez tekrarlamışsınız bu çok acı
benimde 2 çocuğum var nasıl zor olduğunu biliyorum
ama sabır sabır sabır onlar size allahın emaneti
yüzüne vurursunuz acısı geçer ya yürek
birazcık daha sabredin nolur yazık hem size hem yavrunuza
2. çocuk doğunca daha çok yorulacaksınız
kızınızın kardeşten dolayı size daha çok ihtiyacı olacak
ALLAH kolaylıklar ve sabır versin
 
Son düzenleme:
yüzüne vurmasanız keşke. sözüm meclisten dışarı ama benm uyuz ötesi eşim de ara ara kızmın yüzüne vuruyor, sırf bu yüzden onunla etmeyeceğim kavgaları ettim. size yine bir nebze hak veririm çünü anne olarak çoğu stresi siz yaşıyorsunuz çocukla ilgili. benim eşim hem ilglenmez adam akıllı hem de en ufak bişey işine gelmeyince el kadar bebeğe hafif hafif tokat atmaya kalkıyor ama ben engelliyorum çok sert tavırlarla. çocuklara hiç kıyamam. ablam döverdi çocuklarını, ben kızınca çocuğun olunca seni de görürüz falan derdi ve ben de çabuk sinirlenirim ama sadece bağırıp hafiften koluna çimdik atarım:) ama çok hafif.. telafi edebilirsiniz inşallah bunu.
 
sizi teselli edecek bir şey söyleyemem bu durumda yok çünkü ama en azından eşinizi aramışsınız ve yaptığınızın yanlış olduğunun farkındasınız
 
offff babamı hatırlattınız bana ama o sizin kadar pişman olsaydı bunu defalarca tekrarlamazdı....ama o bunu hata olarak gördü mü ??? aslaaaa ne demek babalığın gerekliliği....

peki bn nası bi babayım diye düşündü mü??? aslaaa olur mu öyle şey babadır döver de sever deee kim mani olabilir dimi????...... çok acı çok.....

siz kendinizin bu denli farkında olduğunuz sürece şüpe etmeyin kendinizden ve doktora gidin bnce aksi halde bu davranış şekli olarak kalıp anomali olmaktan çıkabilir....
 
ben de konu sahibine üzülme diyenleri anlamaya çalışıyorum. üzülsün bence.üzülsün ki o küçücük kızı üzmesin, ruhunu yaralamasın.konu sahibi pişmanlıkla açmış bu konuyu, yaptığının yanlış olduğunun blincinde. üzülüyor ki üzülmeli de zaten. can verdiği çocuğu, en kıymetlisini hırpalamış. her anne çocuğunu sever ondan şüphem yok zaten.ama öfkesini kontrol edemiyorsa ve üstelik bir de can taşıyorsa tedavi olmalı.
 
sizin gibilerde anne oluyor ya...!!! nasıl kıyıyorsun savunmasıza ............
 
Son düzenleyen: Moderatör:

Ülkemizde sistem olsa emin ol şu an adli işlemler için ıp adresini buldurur, çocuğunu da elinden alıp güvenli bir yere teslim etmeleri sağlanırdı.

Ama maalesef anneden başka "güvenli kucak" yok, anne de böyle yapıyorsa?

Sen bu çocuğa nasıl travmalar yaşattığının farkında mısın?
Yetimhanelerde yapıyorlar senin yaptığını.Biliyorsun.
Lütfen ona bir daha sakın dokunma...
Şu an kişiliği oluşmakta o meleğin, kendi hakları var.Her yaptığının kendince çok özel bir sebebi var.
Madem pişmanım diyorsun Allah affetsin.Sabır yerleştirsin yüreğine.

Çocuklar melektir, affedicidir...Onların dünyası düşünceleri herşeyi özeldir.Anne olmak istiyorsan, 3 yaşındaki çocuğun dünyaya baktığı pencereye eğil bak. Onun gibi düşün, hisset.
Oradan gör o meleğin güzel dünyasını.
 
Anlamıyorum, ne kadar çok yargılamayı seven bir toplumuz.Konu sahibi yaptığının yanlıs oldugunu zaten biliyor..bunu defalarca yüzüne vurmanın ne anlamı var.Önemli olan onu moralize edip sakinleşmesini saglamakken siz kendinden nefret ettireceksiniz. Sonuçta kim ister cocuğuna zarar vermek.Yapmayın lütfen!
 
ben de konu sahibine üzülme diyenleri anlamaya çalışıyorum. üzülsün bence.üzülsün ki o küçücük kızı üzmesin, ruhunu yaralamasın.konu sahibi pişmanlıkla açmış bu konuyu, yaptığının yanlış olduğunun blincinde. üzülüyor ki üzülmeli de zaten. can verdiği çocuğu, en kıymetlisini hırpalamış. her anne çocuğunu sever ondan şüphem yok zaten.ama öfkesini kontrol edemiyorsa ve üstelik bir de can taşıyorsa tedavi olmalı.


Üzülmüş üzüleceği kadar zaten

Üzülmeyen biri acı duyarak buraya yazar mı hiç...

Sakin olamadığını o da biliyor ve binpişman..üstelik hamile...hamile bir insanı acımasız şekilde sözlerle daha da üzmek doğru

değil bence.

.
 
1 çocukla öfkesini kontrol edemeyen biri 2 çocuk olunca ne hale gelir.konu sahibinin acilen tedavi olması gerekir,yoksa daha çok pişmanlık konuları açar:50:
 
Son düzenleme:
doğudayım diyorum yer belirtmeme luzüm varmı. hani şu tv de izlediğiniz şehitlerin verildiği yerlerde ve yüreği ağzında yaşayanlardan! yani bu durumda öyle yola çıkmak falan mümkün değil size anlatabileceğim. ben asker eşiyim kısacası. öyle bir çözümüm olsa memur hayatı yaşasak bunlar bizim için sıkıntı olmaz hiç bir zaman gidilir gelinir

sizler '' yüreği ağzında'' yaşarken, burdan ahkam kesmek olmaz:19: Allah yardımcınız olsun...
 
Anne değilim ama kardeşim elimde büyüdü ve o doğduğunda orta okula gidiyordum. Ben kardeşim olmasına rağmen en büyük şımarıklığında bile en fazla üzdün beni küstüm der arkamı dönerdim anlardı. Üç yaşındaki çocukta karşısında yaptığı hatadan dolayı üzüldüğünüzü belli ederseniz algılayabilir.

Bunun anne olunca anlarsınla hiç bir bağı yok kusura bakmayın arkadaşlar. Vurmayan anneler varsa demek ki vurmadan da oluyormuş kişilik meselesi yani birey sabırsız, sinirli ise çocuk suçsuz olsa da yarın eşine sinirlenir çocuğun en ufacık mızmızlanmasında ona vurur.

Gelelim konu sahibine...
Hatanızın farkındasınız ama bu ilk değilmiş ki, demek ki siz çözüm bulamıyorsunuz. Şunu unutmayın ki tedavi vs önemli değil o çocuğa odaklansanız zaten onun ne kadar savunmasız, farkında olmadan hata yaptığını anlarsınız ve gevşersiniz zaten.

İnsanız her an aynı olmuyoruz ben kardeşim çok bunalttığında bırakır diğer odaya giderdim sonra gevşerdim zaten.

İnanın unutulmuyor. Benim annemde bi'gün halama sinirlenmişti o sırada ben de küçüğüm şımarıklık yapıyorum kadının sinirinin üstüne ısrarla bi'şey istiyorum. Ee noldu tabii evire çevire tüm sinirini benden çıkardı, okadar gözü dönmüştü ki halam bile geldi ve zor almışlardı beni elinden. Yaşıma gelince sanırım okula gitmiyordum daha...

Unutmadım o an hangi odada olduğumu, kimlerin bu olayı gördüğünü...

Hayatımda ilk kez okadar ağlamış ve korkmuştum. Olaydan 15 dakka sonra annem yerin dibine girmiş gibi gelmişti nasıl ağladığını unutamıyorum bile çünkü onu görünce irkilmiştim ve bu çok ağırdı onun için kızı onu gördüğü için titriyodu.

Düşünün bu ilk ve sondu bi'de. Ki annem normalde hiç kıyamaz ama sinirlidir. Bu durumun farkında olduğundan sesini yükselttiği an ben bi'hava alıyım der çıkar cama 10 dk sonra pamuk :)

Bana laf düşmez ama madem yoruma açık konu şuna takıldım. 2.çocuğu istediniz mi gerçekten bu kadar gerginlik, 3 yaşında bir çocuk yani kendinizi ve zorlanacağınızı bile bile niye 2.bir çocuk :/
 
Konu sahibi asker eşiyim demiş, yaşadığı ortamı düşünmek bile içimi acıtıyor, çocuğa şiddet yanlıştır ancak şu an annenin durumunu göz önüne almamız gerek yorum yaparken.

Eleştirilerin bazıları yine dozunu aşmış, konu sahibi zaten üzgün, acı çekiyor, üstelik hamile. Durumu zor, Allah kolaylık versin diyorum. Bu durumda bir anneye çocuk psikolojisi dersi vermek ne kadar doğrudur tartışılır, annedir kabul ama annelerde insan önce bunu düşünmek lazım.
 
Back
X