canım benım çoookk iyi anlıyorum seni.
onceden cok aktıf bı ınsanken şimdi evden dısarı cıkmıyorum. bu benı de yoruyor, eşime ve kızıma olan sabrımıda tuketıyor bazen.
bende bı kere vurdum kızıma ve vıcdan azabından geberdım öldüm bittim mahvoldum. ağla ağla içim cıktı. o da oyle tabi
bana karsılık veremıcek, acıyor vurma anne dıyemıcek ama ben vurdum. daha o gun bugun asla!!!!!
vurunca yedı mı lokmasını evladın?
hayır!
sen rahatladınmı ?
hayır!
yapma kendıne hakim olmaya calış.
öfke seytandır, seytan ateşten! ateşi ancak su söndürür.
git abdest al
derın derın nefes al lavaboda. sakinleşince çık.
yemıyorsa yemesın yaaa
bırak....
acıkınca zaten mamaaaa dıye tutturucak.
dogum yapınca daha cok sorun olur yoksa sana. kendini kontrol etmeyı ogrenmelısın. ben bır kere vurdum sonrasını kaldıramadım... daha mumkun degıl elim kalkmaz. anında ayrılıyorum yanından sınırlenınce.
sende oyle yap. örgü falan ör. evde bı ugrasın olsun.
eğer boyle devam edersen, kardesı oldugunda ıyıce cığrından cıkar o cocukcagız.
o 5 yasındakı cocukla da gorusturme.
sen oyna cocugunla. zevk al onunla oynamaktan.
benım kızımında hıc arkadası yok. 2 yasında..
butun gun o da benımle... o da sıkılıyor bazen bende. ama yapıcak bısey yok...
ama vurma, sınırlendıgın an anında ayrıl yanından hemen lavaboya at kendını. yıka elını yuzunu...
heh budur yaa..budur cevap!! eleştiri eleştiri

yapmayınn ya hangimiz her konuda dört dötlüğüz..
