• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

beni doğuran kadından midem bulanıyor.

Bir sürü yorumlar oldu, haklı bulan haksız olan.
Anne ile arkadaki yaşadıklarınız travmatik ise inanın gözünüzle değil görmek nefret geliyor.
Ben bildiğiniz nefret ediyorum.
O kadar hırslıyım ki!!!
Yaptıklarını yazayacağım ama inanın yazıp yazıp siliyorum.
Yaşadıklarımı yasasaniz allah yaşatmasın.
Anneme toplu bi para geldi. Bi tek bana söylemiş sözde arkadaslar o para anneme geldiğinde ben annemin parayla ilgili yüzünüde gördüm.
Ameliyat oldum durumumuzda o ay inanın ve takip eden bi kaç ay çok sıkışıktıyı dönemiyorduk. Ki ameliyatımı dahi söylemedim öğrenmiş ağlayarak geldi dedim ne ağlıyorsun, sustu oturdu.
İnanın beş kuruş harcamadı, arkadaslar ameliyat kolay gecmedi hayati risk ameliyat icinde bi ameliyat daha başlıyor.
Neyse bana baktı ama gene küstük.
Nedeni şu tekrar ameliyat olucam bakmak istemiyor. Ben zaten annemi biliyorum gelmek istemiyor.
Gecen telefon açtım kendince kurmus, dedim ki ameliyatimda hayati risk cok fazla doktor eğer ilk deneme tutmazsa ameliyat deneriz dedi. Ama ben ölüm riskini göze alarak ameliyat olucam arkadaşlar ilk ameliyat hikayemin yazdığı kagidi uzattigimda doktorlar şok oluyor.
Acık acık da hayati riskin cok cok fazla diye başlıyorlar konusmaya.
Annem bana naptı biliyomusunuz.
Telefonu yüzüme kapattı.
Diğer yaptıkları ise inanin tam bi mide bulandırıcı derece ayrımcı, çıkarı olaylar.
Birde bir derdi de anneanneme neden gitmiyormuşum ya kızını belki aylar sonra kaybedecek.
 
Konu sahibini pek tanimiyoruz yonlendirmelerin cogu burada fazla dusmanlik besleme anne ne seklin de ..kutsal annelik misyonu yine devereye giriyor...malesef dogurmasaydin sevseydin. Mecbursun gibii...burada bir anne konu acip ta cocugum dan midem bulaniyor diye yazssa ydi vay haline diyorum ..ben her iki tatafli karsiyim mecbur ve dayatmali olan herseye karsiyim...kapsamli genis bir ko
Ben haklı bulamadım Üzgünüm.
Karsi

Haklı oldugunuz konular çoğunlukta, ben kendimi anlattım o konu üzerinden yürüdüm .. şükür çevremde öyle insanlar yok belki de bu yüzden empati yapamıyorum ya da doğruluğuna ihtimal veremiyorum..
O zaman anne baba olacaklara psikolojik test yapılsın ne diyelim....
Haklısınız. Benim de çevremde bunu yapan anne yok ama işte mesleğim gereği bunları gördüğüm için ben farklı bakıyorum. Yoksa iki kardeş olan hatta beş kardeş olan arkadaşım var ve hepsi el üstünde tutuldu ama bu derece nefret varsa bir şeyler daha yoğun yaşanmıştır bence. Herkes anne ile baba ile sorun yaşıyor. Var mı yaşamayan? Kim böyle konuşuyor? Çok az insan. İşte onun sebepleri çok farklı olabiliyor.
 
Konu sahibini pek tanimiyoruz yonlendirmelerin cogu burada fazla dusmanlik besleme anne ne seklin de ..kutsal annelik misyonu yine devereye giriyor...malesef dogurmasaydin sevseydin. Mecbursun gibii...burada bir anne konu acip ta cocugum dan midem bulaniyor diye yazssa ydi vay haline diyorum ..ben her iki tatafli karsiyim mecbur ve dayatmali olan herseye karsiyim...kapsamli genis bir konu...acilimi cok yonlu..

Herkesin çabasını anlayabiliyorum, haklısınız da ama verdiğiniz örnek bir çocuğun kendi rızasıyla doğmama hakkı olmadığı gerçeğini değiştirmiyor, bir kadın doğurmama hakkına sahip, doğurmak istemeyen kadınlara neden istemiyorsun annelik kutsal deniyor, istenmeyen gebeliği sonlandırana çok ağır ithamlarda bulunuyorlar, sevemeyeceği çocuğu dünyaya getirmeme şansı var kadının ama rahme düşmüş bir çocuğun, anne adayı ben bu çocuğu doğuracağım dediği andan itibaren ben doğmak istemiyorum deme hakkı yok, bebeğimden midem bulanıyor diyen bir anneye doğurmamalıydın diyebilirim, seçim yapma hakkı vardı zira.

Bir çocuk kendi isteğiyle doğmak istemiyorum diyebiliyor mu?

Benim anlatmak istediğim bu, elbette kimse annesinden nefret etmesin ama annelerde dünyaya getirdikleri çocuklarını sevsinler, ayrım yapmasınlar, sonuçları yıkıcı olabiliyor, bakın bu kişisel kanaatimdir anneler çocuklarına duygularını anlatmıyor, neyi neden yaptıklarını, niye öyle yaptıklarını anlatmak istemiyorlar, hep bir tersleme, sen ne bilirsin ne anlarsın tavrı var, söylemediğiniz şeyi çocuğun bilme şansı yok ki. Büyükler herşeyi çocuklarından bekliyor, özür dileyen, sürekli saygı göstermesi, söz dinlemesi, itaat etmesi beklenen çocuk, çünkü küçükler itaat etmeli, bilmezler bilmedikleri şeyi sorgulama hakkı yok tavrı var.

Sokakta bir takım maddelere bağımlı halde yaşayan, tinerci, uyuşturucu bağımlısı dediğimiz çocukların büyük bir kısmı anne baba sevgisinin yoksunluğundan o halde, çok röportaj izledim bunla ilgili, o çocuklar sevgisizlikten belki sevgiyi dışarı da bulurum diye kendilerini sokağa atmış, anne başından atar baba döver, geride 3- 5 kardeş, anne beni bu gariban hayatın içine getirdin peki niye başımı okşamadın, babam beni niye dövdü deme hakkı yok mu çocuğun?
Genellemiyorum ama bir kısmının böyle olduğunu biliyorum, sırf başından gitsin diye okula başlayınca oh çok şükür diyen anneler gördüm, o çocuklar yıllarca okula gider ne bir veli, ne öğretmenler veya öğrencilerden tek bir kişi dahi o çocukların anne babasını okul toplantılarında dahi görmez, peki neden doğdu bu çocuk?
 
Son düzenleme:
Herkesin çabasını anlayabiliyorum, haklısınız da ama verdiğiniz örnek bir çocuğun kendi rızasıyla doğmama hakkı olmadığı gerçeğini değiştirmiyor, bir kadın doğurmama hakkına sahip, doğurmak istemeyen kadınlara neden istemiyorsun annelik kutsal deniyor, istenmeyen gebeliği sonlandırana çok ağır ithamlarda bulunuyorlar, sevemeyeceği çocuğu dünyaya getirmeme şansı var kadının ama rahme düşmüş bir çocuğun, anne adayı ben bu çocuğu doğuracağım dediği andan itibaren ben doğmak istemiyorum deme hakkı yok, bebeğimden midem bulanıyor bir anneye doğurmamalıydın diyebilirim, seçim yapma hakkı vardı zira.

Bir çocuk kendi isteğiyle doğmak istemiyorum diyebiliyor mu?

Benim anlatmak istediğim bu, elbette kimse annesinden nefret etmesin ama annelerde dünyaya getirdikleri çocuklarını sevsinler, ayrım yapmasınlar, sonuçları yıkıcı olabiliyor, bakın bence bu kişisel kanaatimdir anneler çocuklarına duygularını anlatmıyor, neyi neden yaptıklarını, niye öyle yaptıklarını anlatmak istemiyorlar, hep bir tersleme, sen ne bilirsin ne anlarsın tavrı var, söylemediğiniz şeyi çocuğun bilme şansı yok ki. Büyükler herşeyi çocuklarından bekliyor, özür dileyen, sürekli saygı göstermesi, söz dinlemesi, itaat etmesi beklenen çocuk, çünkü küçükler itaat etmeli, bilmezler bilmedikleri şeyi sorgulama hakkı yok tavrı var.

Sokakta bir takım maddelere bağımlı halde yaşayan, tinerci, uyuşturucu bağımlısı dediğimiz çocukların büyük bir kısmı anne baba sevgisinin yoksunluğundan o halde, çok röportaj izledim bunla ilgili, o çocuklar sevgisizlikten belki sevgiyi dışarı da bulurum diye kendilerini sokağa atmış, anne başından atar baba döver, geride 3- 5 kardeş, anne beni bu gariban hayatın içine getirdin peki niye başımı okşamadın, babam beni niye dövdü deme hakkı yok mu çocuğun?
Genellemiyorum ama bir kısmının böyle olduğunu biliyorum, sırf başından gitsin diye okula başlayınca oh çok şükür diyen anneler gördüm, o çocuklar yıllarca okula gider ne bir veli, ne öğretmenler veya öğrencilerden tek bir kişi dahi o çocukların anne babasını okul toplantılarında dahi görmez, peki neden doğdu bu çocuk?

yazdıklarını okudukça gözlerim doluyor resmen...:KK14: çocukluğumda 13 ajanda dolusu günlük tutup yarısından fazlasında annemin yaptığı psikolojik ve fiziksel şiddeti yazmıştım. her sayfasında bunları unutmayayım ki böyle bir anne olmayayım demişim...:KK61: üniversiteye kadar dayak yedim öyle böyle değil, küfür hakaret hepsinin bini bir para... üniversiteye giderken yine dövmeye kalktı kolunu tutup ittirdim "yeter artık o kadar da değil , kendine gel kaç yaşındayım dayak yiyecek değilim senden" dedim o son oldu. o zamana kadar gücüm yetmedi buna.. evet karnımı doyurdu, üstümü giydirdi, kitabımı defterimi de aldı. ama anne sevgisini bilmiyorum.

evlendim ama acımasızlığı psikolojik olarak devam etti... günlüklerimin hepsini yaktım. hatırlamak istemiyorum annemin yaptıklarını. bayramdan bayrama görüştüğümüz , haftada bir napıyorsun ne var ne yok diye konuştuğumuz bir seviyede iletişimimiz kalsın istedim. onu da mahvetti.

annem gibi bir annenin yanından bu kadar az hasarla çıktığım için şanslıyım yine de...
 
yazdıklarını okudukça gözlerim doluyor resmen...:KK14: çocukluğumda 13 ajanda dolusu günlük tutup yarısından fazlasında annemin yaptığı psikolojik ve fiziksel şiddeti yazmıştım. her sayfasında bunları unutmayayım ki böyle bir anne olmayayım demişim...:KK61: üniversiteye kadar dayak yedim öyle böyle değil, küfür hakaret hepsinin bini bir para... üniversiteye giderken yine dövmeye kalktı kolunu tutup ittirdim "yeter artık o kadar da değil , kendine gel kaç yaşındayım dayak yiyecek değilim senden" dedim o son oldu. o zamana kadar gücüm yetmedi buna.. evet karnımı doyurdu, üstümü giydirdi, kitabımı defterimi de aldı. ama anne sevgisini bilmiyorum.

evlendim ama acımasızlığı psikolojik olarak devam etti... günlüklerimin hepsini yaktım. hatırlamak istemiyorum annemin yaptıklarını. bayramdan bayrama görüştüğümüz , haftada bir napıyorsun ne var ne yok diye konuştuğumuz bir seviyede iletişimimiz kalsın istedim. onu da mahvetti.

annem gibi bir annenin yanından bu kadar az hasarla çıktığım için şanslıyım yine de...
Hamile halinle seni üzmek istemezdim, ben kimseye sen haksızsın demiyorum ama bir anne kadar evladın da annesine olan duygularını dile getirebilmesini istiyorum, sevgisiz büyüyen bir çocuk annesine öfkesini anlatınca kızılmamalı, anneler hiç hata yapmaz mı? Yanlışlarımız yüzümüze söylenemeyecek kadar mı ilahi varlıklarız, sanmıyorum, bizi anne yapan yavrularımıza sevgiyi çok gördüğümüz sürece hiçbir kutsallığımız yok, seni dış dünyadan koruyacak tek canlı annen kendi elleriyle dışarı itiyorsa kutsal olamaz, bu sitede kaç evlat annesinden gördüğü baskı, babasından yediği dayak yüzünden evlendi? Kaç evlat sırf anne babası artık bu eve dönemezsin dediği için cehennem hayatı yaşadığı koca evinde kalmaya devam ediyor? Çocuklarını bırakta gel diyen kaç anne var? Ya da çocuklarını düşüncesizce bırakıp giden?

Anneleri anladığımız kadar çocukları da anlamalıyız, daha buraya yasamayan çok insan olduğunu düşünüyorum, tek istediğim sizi anlayabiliyorum, yanınızdayım diyebilmek, haklı haksız bakmaksızın bir kere de sen haklısın diyebilmek.
 
Herkesin çabasını anlayabiliyorum, haklısınız da ama verdiğiniz örnek bir çocuğun kendi rızasıyla doğmama hakkı olmadığı gerçeğini değiştirmiyor, bir kadın doğurmama hakkına sahip, doğurmak istemeyen kadınlara neden istemiyorsun annelik kutsal deniyor, istenmeyen gebeliği sonlandırana çok ağır ithamlarda bulunuyorlar, sevemeyeceği çocuğu dünyaya getirmeme şansı var kadının ama rahme düşmüş bir çocuğun, anne adayı ben bu çocuğu doğuracağım dediği andan itibaren ben doğmak istemiyorum deme hakkı yok, bebeğimden midem bulanıyor diyen bir anneye doğurmamalıydın diyebilirim, seçim yapma hakkı vardı zira.

Bir çocuk kendi isteğiyle doğmak istemiyorum diyebiliyor mu?

Benim anlatmak istediğim bu, elbette kimse annesinden nefret etmesin ama annelerde dünyaya getirdikleri çocuklarını sevsinler, ayrım yapmasınlar, sonuçları yıkıcı olabiliyor, bakın bu kişisel kanaatimdir anneler çocuklarına duygularını anlatmıyor, neyi neden yaptıklarını, niye öyle yaptıklarını anlatmak istemiyorlar, hep bir tersleme, sen ne bilirsin ne anlarsın tavrı var, söylemediğiniz şeyi çocuğun bilme şansı yok ki. Büyükler herşeyi çocuklarından bekliyor, özür dileyen, sürekli saygı göstermesi, söz dinlemesi, itaat etmesi beklenen çocuk, çünkü küçükler itaat etmeli, bilmezler bilmedikleri şeyi sorgulama hakkı yok tavrı var.

Sokakta bir takım maddelere bağımlı halde yaşayan, tinerci, uyuşturucu bağımlısı dediğimiz çocukların büyük bir kısmı anne baba sevgisinin yoksunluğundan o halde, çok röportaj izledim bunla ilgili, o çocuklar sevgisizlikten belki sevgiyi dışarı da bulurum diye kendilerini sokağa atmış, anne başından atar baba döver, geride 3- 5 kardeş, anne beni bu gariban hayatın içine getirdin peki niye başımı okşamadın, babam beni niye dövdü deme hakkı yok mu çocuğun?
Genellemiyorum ama bir kısmının böyle olduğunu biliyorum, sırf başından gitsin diye okula başlayınca oh çok şükür diyen anneler gördüm, o çocuklar yıllarca okula gider ne bir veli, ne öğretmenler veya öğrencilerden tek bir kişi dahi o çocukların anne babasını okul toplantılarında dahi görmez, peki neden doğdu bu çocuk?
Aslinda hepimizin ortak noktasi x soyle ol y soly yapsa gibi orneklemeler sevgi saygi uzerine benim takildigim nokta asil olan konu bu degilmis aslinda...hani bir sekil de hamile kalan tecavuze ugrayan yada esletlri tarafin dan mecbur birakilan kadinlar ..onlar cocuklarini cop kenarina veya yetistirme yurduna birakirken bizlerin tepkisi sadece anne ye oluyor..bunu yapabilmesi icin birde erkek olmasi gerekiyor. Hani o nerde...kimse demiyorki bu adam a gereken ne ise yapilsin denilmiyor.. Sosyal medyada ve tvlerde kadin linc ediliyor..bana gore kadin dan daha da suclu adam dir..anneye yukleniliyor..aslinda farkin da olmadan hep bir Anne Anne Anne diyoruz..cok severek dunyaya getirdigi cocugu ona siddet uygularken..yine de sevsin diyemeyiz ...aslinda annem rahat eder dusiluncesyle anneyi huzur evine birakan evlat fazla tep ki gormezken maddi acidan kendini yetersiz goren anne cocugunu esirgeme kurumuna birakinca linc edilir ...benim de temennim aslinda budur bilinc ve guclu kadin fakat iste her iki tarafli da degerlendiyorm olayi..
 
Hamile halinle seni üzmek istemezdim, ben kimseye sen haksızsın demiyorum ama bir anne kadar evladın da annesine olan duygularını dile getirebilmesini istiyorum, sevgisiz büyüyen bir çocuk annesine öfkesini anlatınca kızılmamalı, anneler hiç hata yapmaz mı? Yanlışlarımız yüzümüze söylenemeyecek kadar mı ilahi varlıklarız, sanmıyorum, bizi anne yapan yavrularımıza sevgiyi çok gördüğümüz sürece hiçbir kutsallığımız yok, seni dış dünyadan koruyacak tek canlı annen kendi elleriyle dışarı itiyorsa kutsal olamaz, bu sitede kaç evlat annesinden gördüğü baskı, babasından yediği dayak yüzünden evlendi? Kaç evlat sırf anne babası artık bu eve dönemezsin dediği için cehennem hayatı yaşadığı koca evinde kalmaya devam ediyor? Çocuklarını bırakta gel diyen kaç anne var? Ya da çocuklarını düşüncesizce bırakıp giden?

Anneleri anladığımız kadar çocukları da anlamalıyız, daha buraya yasamayan çok insan olduğunu düşünüyorum, tek istediğim sizi anlayabiliyorum, yanınızdayım diyebilmek, haklı haksız bakmaksızın bir kere de sen haklısın diyebilmek.
Verdiğin örnek hakkında yazmak istiyorum mune,halamın bir tanıdığının kızı eşinin aldatması üzerine baba evine dönmüştü..Henüz anne sütü alan bir bebeği ve 4 yaşlarında oğlu vardı.Kızcağız bir müddet sonra kayınvalidesinin yanına döndü.Bir yerde annesinin konuşmasına şahit oldum."Ben ona git demedim.Büyük ..çlerini onlara yolla,küçüğü biraz emsin bari,onu da yollarsın dedim.Ama o büyük oğlu var ya,annem dedi bacaklarına sarıldı.O da evladımı bırakamam dedi,peşinden gitti.Benim başım ses kaldırmıyor,kocam da öyle.Ee kaynanası kıymetli geldi,napayım"Halbuki ailesinin istediği kişiyle evlenmişti.
Hani diyorlar ya,ailenin rızası olsun,dönecek kapın olur.Alakası yok.Şimdi ne halde bilmiyorum.Bence de toplumda böyle çok var,haklısın...
 
2 çocuğum var 1 kız 1 erkek ve tek çocuk yapmak yerine 2 çocuk yapıp 2 sine de tapiyorum ve bunda bir sorun göremiyorum.
Anne misiniz diye soruyorum evet çünkü bir annenin çocuğuna karşı beslediği sevgiyi bir anne anlar .. Anne olmayan evlat sevgisi ne bilcek ?
Çok saçma...
 
2 çocuğum var 1 kız 1 erkek ve tek çocuk yapmak yerine 2 çocuk yapıp 2 sine de tapiyorum ve bunda bir sorun göremiyorum.
Anne misiniz diye soruyorum evet çünkü bir annenin çocuğuna karşı beslediği sevgiyi bir anne anlar .. Anne olmayan evlat sevgisi ne bilcek ?
Babaannem hiç doğurmadı.Kutsal anne sınıfına girmedi sizin bakış açınızla.Fakat babam ve dört kardeşine annelik etti.Bekar genç bir kızdı.İkisini evlatlık istediler,vermedi.O her imkanın kısıtlı olduğu zamanda onları tertemiz el yüzüne çıkardı.Babam çok yaramazmış. Suda yüzdürdüğü kabaktan gemisine yelken yapmak için gizlice babaannemin bin zorlukla aldığı bayramlık elbisesini kesmiş.
Ona bir fiske vurmamış.Bize de sevginin en bolunu verdi.
Mahallenin o zaman ki çocukları,bugünün koca adamları ondan gördükleri sevgi ve önemsenmeyi hala anlatır.Siz kendinizi avutun,"Anne olmayan anne sevgisini ne bilcekk"diye...:işsiz:
 
bende böyle bir anne, şu sıralar ona hak verip çocukları arasında dengeyi kurmayı dahi beceremeyen, iki erkek evlat olmasına rağmen birini yerip diğerini yücelten ve bunu aşikar yapan bir baba, üstüne de ayrı tutulan bu evlatlarının sürekli mağduru oynayan eşi var benim başımda. Anneme ne saygıları ne de hürmetleri var fakat, oğluna olan sevgisinden gözü kör olmuş, sabah 11:30 da kalkan gelinine kahvaltı sofrası hazırlayan 65 yaşında bir anneden bahsediyorum.

Ablamla çok konuştuk, tartıştık, anneme de söyledik fakat kabul etmedi. Oğlundan bahsederken gözleri dolan bir anne bu. İnan ben çok sorguladım, hala da sorgularım nerde hata yaptığımı. Oysa anne evladını her koşulda severdi bağrına basardı.

Sonuç olarak ne değiştirebiliyorsun ne de ruhunu rahatlatabiliyorsun, o yüzden olduğu gibi kabul etmekten başka çare yok inan. Çok öfkeliyim, senelerin biriktirdiği öfke içimde bir volkana dönüştü, eskiden oturup ağlardım şimdi kusuyorum nefretimi ama bakıyorum işe yaramadığı gibi diğer evlat -eşiyle birlikte üstelik- daha fazla yüceltiliyor, ne kıskançlığım kaldı ne de çekememezliğim, ailemle aram iyice açıldı.
Kabul edip kendi yolumu çizmekten başka çarem yok. Sana da bunu tavsiye edebilirim. Ne yaparsan yap hiçbir şey değişmeyecek çünkü.
 
Yok ya. Benim gördüklerim tam tersi. Kadınlar genelde aileleri ile hep iletişim halindeler ama erkekler zora gelemediği için en az zorlayan taraf kimse ona yaklaşıyorlar. Mesela hasta anne babaya kız bakar genelde. Erkek çocuk karısına paslar. Benim gördüğüm bu en azından.
Kk da çok konu açılıyor ama " eşim çok değişti birden aileci - anneci oldu diye :)
 
Cevaplarin hepsini okumadim yasinizi yazmismiydiniz acaba.ben suna katilmiyorum illa kizini kotu yola surekleyen ya da siddet gosteren anne kotu anne degildir.psikolojik olarak cocuguna her turlu kotulugu yapan kotu annedir bence bu benim dusuncem kimse de sorgulayamaz.sonucta su an icin yazdiginiz uc bes maddedir ama icini biz bilemeyiz canim.benim dusuncem annenle konus anlar anlamaz orasi farketmez konus atanamazsan is bul calis duzgun yer bulursan cunku hayati boyle kendine zehir etme.sevmemek fuhusa suruklemekten ya da dovmekten daha kotudur bence.her kotu seyin altinda sevgi sahiplenme eksikligi vardir bence
 
Babaannem hiç doğurmadı.Kutsal anne sınıfına girmedi sizin bakış açınızla.Fakat babam ve dört kardeşine annelik etti.Bekar genç bir kızdı.İkisini evlatlık istediler,vermedi.O her imkanın kısıtlı olduğu zamanda onları tertemiz el yüzüne çıkardı.Babam çok yaramazmış. Suda yüzdürdüğü kabaktan gemisine yelken yapmak için gizlice babaannemin bin zorlukla aldığı bayramlık elbisesini kesmiş.
Ona bir fiske vurmamış.Bize de sevginin en bolunu verdi.
Mahallenin o zaman ki çocukları,bugünün koca adamları ondan gördükleri sevgi ve önemsenmeyi hala anlatır.Siz kendinizi avutun,"Anne olmayan anne sevgisini ne bilcekk"diye...:işsiz:
Dusuncenize saygı duyuyorum
 
Kk da çok konu açılıyor ama " eşim çok değişti birden aileci - anneci oldu diye :)
O neden biliyormusun,erkekler ergenlikten çıkıyor,kavak yelleri moduna giriyor,aanne yeeeeaaaa takılıyor.Karşı cins herşeyim olacak,anne sevgisini ve sabrını bulacağım sanıyor.Halbuki hiçbirimiz eşimize tabii ki annelik yapacak değiliz.Laf söylerse sessiz kalmıyoruz gözlerimizi sessizce silerek.Cevabını veriyoruz,annesi yoluna paspas olurken biz ondan sorumluluk bekliyoruz,bu da onlara zor geliyor.Eski karşılıksız konforu arıyor,ve anasına koşuyor.Adı hayırlı evlat oluyor.
Ama anneyle bir kaç gece hastanede kalmak gerekse,hayatım sen nasıl olsa kadınsın,daha iyi anlarsın bu işlerden diyerek bizi öne sürerler.Ben yemem ama eşim bile şansını dener yani...
 
Zıtlaşiyorsunuz karsilikli anladigim kadariyla calismayip evdeyseniz su an duygusal olrak kendinizi kotu hissediyorsunuz her hareketleri rahatsiz ediyor sizi.. Ama yinede bu basligi yazacak kadar buyuk bir sebep bende goremedim malesef
 
Kk da çok konu açılıyor ama " eşim çok değişti birden aileci - anneci oldu diye :)
Öyle öyle de genelde aile ile ilgilenenler hep kızlar oluyor. Zaten bakarsanız bence erkek aileci olmuyor. Karısını aileci yapmaya çalışıyor. Bennnn errrrrkkkekimmmmmm benim anamm bir numara olmalı karımın değil. Bir nevi aileleri yarıştırıyor erkekler bence. Benim dediğim oluru ailelerine göstermeye çalışıyorlar. Bir nevi erkekliklerini ispatlamak gibi.
 
Kk da çok konu açılıyor ama " eşim çok değişti birden aileci - anneci oldu diye :)
Öyle öyle de genelde aile ile ilgilenenler hep kızlar oluyor. Zaten bakarsanız bence erkek aileci olmuyor. Karısını aileci yapmaya çalışıyor. Bennnn errrrrkkkekimmmmmm benim anamm bir numara olmalı karımın değil. Bir nevi aileleri yarıştırıyor erkekler bence. Benim dediğim oluru ailelerine göstermeye çalışıyorlar. Bir nevi erkekliklerini ispatlamak gibi.
 
Back
X