Bekarım. Bilmiyorum ama pek çocuk düşkünlüğüm yok o yüzden bu konu yüzünden bu kadar kendini harab edenleri anlayamıyorum. Yani tabii ki istenir ama insan böyle karalar baglamamali diye de düşünüyorum.
Fazla mı abartmışsınız hangi dr o sen ne hakla evlendin diyen ağzını yırtarım o doktorun şikayet etmediniz mi ? Ayrıca sürpriz bir durum yaşamıyorsunuz siz zaten bunu biliyormuşsunuz 9 ay karnında taşıma hayallerini falan çoktan aşmış olmanız lazım zira anne olmak karnında taşımakla olmaz kalbinde taşıyıp büyütmekle olur benim annem de beni karnında taşımadı anne değil mi şimdi ? Beni karnında taşıyanı görsem suratına tükürmeye tenezül etmem doğurmakla anne olunmaz ki. Ne hakla mı evlendi? Şu türk filmi kafasından çıkın evlat sahibi olmanın çok yolu var gerçekten anne olmak istiyorsanız farklı alternatifleri değerlendirinNasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.Ne yapsam bilmiyorum. Bosanalim git başkası ile evlen diyorum kabul etmiyor. Çocuk sevgisini içine atıyor. Bazen ailesinden ona çocuk yapmıyormisunuz diyen oluyor gözleri doluyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
Çocuğunuz olmuyorsa bu sadece sizin değil eşinizin de çocuğu olmuyor demektir. Ki eşiniz de kabüllenmiş en başından. Evlat edinme ya da koruyucu aile olma konusunda ise Aile ve Sosyal Hizletler il müdürlüklerinde danışmanlar ve psikologlar var gidip bilgi alabilirsiniz siz ikna olursanız eşiniz de ikna olur. Bu yollardan geçmiş birisi olarak yazıyorum İnanın çok yardımcı oluyorlar. Hem psikolojik destek size de iyi gelir. Sevgi evleri var oralara da gidebilirsiniz.
Hiçbir normal doktor ne hakla evlendin demez. Bence daha düzgün bir doktora gidin. Bahçeci falan tarzı sadece bu işte uzmanlığı olan doktorlara gidin. Şansınızı deneyin.Nasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
vicdan azabı yapacak bir şey yok çünkü bu sizin suçunuz değil
Annelik dogurmakla olunmuyo maleseff dert etme bak benim 7 yldr olmuyo menepozdada deilm ama olmuyo evlendim cocuklu bi adamla cocuklrm oldu dogurmadm ama anneyim sizde madem evlilige devam etcksiniz evlat edinin hem anne baba olursnuz hemde yuvasiz cocuga yuva olursunuz onun anne babaya sizinde evlada ihtiyacinz var Allah vaktini zamanini getirir doktrlarla olucak is deil verende allah alanda allah o yuzden hep dua edinNasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
Bnce birde bi psikloga gorunmeniz gerekiyor caniniza kıyıcak kaadr bisey yok yani sakin olun ne cocugu olmayan insanlar var dunyada evlat edinmeyi bi konus esinle
Ben de benzer bir durum yaşıyorum. 3 tüp bebek tedavisi 2 ameliyat oldum. Düşük amh sorunum da var. Eşimde hiçbir sorun yok. Bu nedenle eşine karşı hissettiğin vicdan azabını anlayabiliyorum. Elinde olmayan bir şey için suçluluk duymak hiç mantıklı değil bunu biliyorum ama ben de eşime karşı suçluluk hissediyorum. Bu süreçte kullandığımız ilaçların etkisiyle kendimize fazla yükleniyoruz.
En az 4 5 doktorla görüştüm. Bir ara kabullendim de. Tam cocuksuzluga kendimi odaklamisken biri gelip deşti yaramı yine ondan buraya yazdım. Gerçekten insanın içini bosaltmasi çok iyi geliyor.
Herkes anne baba olucak diye bir kural yok evlililk sadece , çocuk yapmak değildir sorunlu evliliklerin çocuklara ne kadar zarar verdiğini de görüyoruz, üzülmekte tabikii haklısınız ama allaha şükredip önünüze bakmalısınızNasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
Bu cümleyi kuran hangi doktora vicdanını çöpe atmış.
Merhaba, aynı durumu yasayan biri olarak sizi cok iyi anlıyorum kendinizi yalnız hissetmeyin lütfen.Nasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
Emin olun su son yıllarda özellikle bu cok yaygın bir durum haline geldi sadece cok dile getirilmiyor. Çocuk sahibi olamamak psikolojik olarak cok yıpratıcı ama önemli olan en basta bizim saglıgımız. Cünkü eksik olan hormonlar ve ona baglı cesitli rahatsızlıklar uzun vadede bizim için cok daha önemli. Lütfen önce kendinizi sevin ve en degerli olanın kendiniz oldugunun bilincinde olun. Cocuk konusunda da bilginiz var mi ya da sizin için uygun mu kabul eder misiniz bilmiyorum ama yumurta donasyonunu düşünür müsünüz? Ülkemizde yasak ama kıbrıs ve cesitli ülkelerde yapılıyor. Sizin fiziksel özelliklerinize ve seciminize uygun bir kadından toplanan yumurtalar ve esinizin spermiyle olusan embriyolar sizin rahminize transfer ediliyor. Siz tasıyıp siz doguruyorsunuz. Biz simdi bu asamadayız kısmetse subat ayında tedaviye baslayacagız. Kolay bir karar değil ama anneliği tatmak adına baska caremiz yok. Umarım saglıkla bebeklerimizi kucagımıza alırız ve tüm bu yasadıklarımız silik birer anı olarak kalır. 
Lütfen üzülmeyin, herkes anne olmak zorunda değil, eşinize yalan söylemeyip dürüst olmuşsunuz kimsenin sizi üzmeye hakkı yok bu konuda, bizim de henüz çocuk olmadı hala uğraşıyoruz olsun diye ama olmasa da dünyanın sonu değil ki , her kulun imtihanı farklıdır bize de bu yazılmış, elinizden geleni yaptıysanız içiniz rahat olsunNasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
. Önemli olan da yol arkadaşlığı diye düşünüyorum. Rabbimin bir bildiği vardır. Üzmeyin canınızı. Ama tetiklemeyin de. Sürekli bebek videoları izlemek falan çok tetikler. İster istemez canınız sıkılır. Gezin eşinizle. Bu konuyu artık gündemde tutmayın. Ayrıca doktorlar da yani nasıl evlenirsin ne demek ya. Gizlememişsiniz sonuçta. Çok sinir oldum.Olmuyorsa kabullenip onunüze bakın bence boyle hasta olursunuz. Ne demek ne demeye evlendin sanki tek amacimiz çocuk yapmak.Nasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye çok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hiç kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet görmüyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni çocuk için değil ben olduğum için sevdiğini söyledi. Şimdi de öyle söyler ama ben çok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden önce bu konuda çok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi çok seviyorum ama çocuk olmadığı için evlendiğim için de çok pişmanım. Eşim çocuklari çok seviyor. Arada tv de görünce keşke bizim de olsa diyor.
Çok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hiçbir hakkım yoktu. Çok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa çoktan intihar ederdim. Eşimin hayatından çıkmak için.
Çocukları çok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık çocuk görünce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Çünkü her ne zaman çocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının çocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende çocuk sevgimi dindirmek için Instagramdan çocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları çocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden çocuk almayı çok istedim ama eşim istemiyor sebebini de söylemiyor.
Anne olmak bu hayatta en çok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en çok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak
Arkadaslarimin çocukları oldu. Bağlantımız koptu. Çünkü çocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı için kimse gelmiyor tabi. Senin evde çocuk olmadığı için sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum çünkü her gittiğim yerde çocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.
