- 6 Şubat 2015
- 253
- 97
- Konu Sahibi yildizsiz geceler
- #1
Hep korktum ondan, gider benim yüzümden intihar eder diye. Korktuğum başıma geldi..
Benden 6 yaş büyüktü, 2012-2013 yıllarında çok yalvardı.. Çok sevdiğini söyledi defalarca telefonda ağladı 2 sene peşimden koştu. Istemiyorum dedikçe yalvardı.. Normalde sert ve sinirli biridir, ama bana gelince öyle değildi. Defalarca numaramı değiştirdim git be adam peşimden dedim gitmedi..
Boşluğuma mı dek geldi aptallığıma mı bilmem.. Temmuz 2013te kabul ettim teklifini. Ki ben daha reşit bile değilim.. Çok mutluydu, ben değildim. Defalarca yüzüne onu sevmediğimi söyledim. Olsun seversin elimden ne geliyosa yapcam dedi. Bana şiirler yazdı, hakkaten aşıktı ben buna inanıyorum.. Ygs hazırlandım, derslerime bakıyorum diye onunla hiç ilgilenmedim; sabretti. Sen yeterki kazan dedi. Bir kere bile öf demedi.. Ygs de düşük aldım, ben ağlamadım o ağladı emeğim için.. Daha neler neler.. Aramadım, aradı. Bağırdım çağırdım durduk yere trip attım, ailesinden nefret ettiğimi söyledim sabretti.. Aptalım ben bana rahat battı..
Ama bir huyu vardı ki, en ufak tartışmada intihara kendine zarar vermeye gidiyodu.. Her ayrılmak istediğimi söylediğimde(çünkü hic sevemedim) o zaman beni ölmüş bil dedi. Blöf yapıyo dedim, hakkaten de bilerek araba kazası yaptı. Ayrılamadım, hep kendisine yapacaklarından korktum. Bir keresinde buluşalım son kez dedi, meğer yanında silah getircekmiş gözlerime son kez bakarak kafasına sıkcakmış. Son anda kurtardım.Kızlar işkembeden sallıyo demeyin, keşke blöf olsaydı.. Onun kendisine saygısı olmadı, benim nasıl olabilirdi?
Olaya geliyim; ben üniversiteye girdiğimden beri seni istemeye gelelim diye üstüme geldi..yok okuycam dedim, yine okursun dedi. Ailene söyle dedi. Eminim vermiycekti, garanti mesleği yok, cigerleri hasta, 25 yasinda ama 35 gosteriyor..) anneme çıtlattim resmini gösterdim kadın bayılcakti bana sinirinden.. Dün gece "kararini ver, ya ayrilirsin ya kabul ederler ya da kaçarız" dedi. Nasıl kacayim ben, benim ailemin zaten bir kanadı kırık kardeşim engelli.. Vermiycekler dedim, cesaret edip ayrıldım. Telefonda ağladı. Sadece sustu ağladı. Hakkini helal et dedim, asla dedi. Sabah bana bi mesaj geldi "sensiz bi hayat dusunemiyorum beni öldü bil canima kiyiyorum seni çok sevdim kendimden bile elvada canım aşkım seni mezarimda bile severim" diye. Arayamiyorum da.
Sonuç olarak ben onun zamanini caldim, o affetse Allah affetmez beni. Kendine birsey yaptiysa ben nasıl yaşarım, o vicdan azabi kahreder beni. Iki dünyada da yüzüm gülmez. Gencecik can benim yüzümden gitti galiba. Uzun oldu k.bakmayın içimi döktüm.. Benim hatam büyük.. Keşke sevebilseydim sevemedim. Allah affetsin beni. Bundan sonra ben de mutlu olmam hakettim...
Benden 6 yaş büyüktü, 2012-2013 yıllarında çok yalvardı.. Çok sevdiğini söyledi defalarca telefonda ağladı 2 sene peşimden koştu. Istemiyorum dedikçe yalvardı.. Normalde sert ve sinirli biridir, ama bana gelince öyle değildi. Defalarca numaramı değiştirdim git be adam peşimden dedim gitmedi..
Boşluğuma mı dek geldi aptallığıma mı bilmem.. Temmuz 2013te kabul ettim teklifini. Ki ben daha reşit bile değilim.. Çok mutluydu, ben değildim. Defalarca yüzüne onu sevmediğimi söyledim. Olsun seversin elimden ne geliyosa yapcam dedi. Bana şiirler yazdı, hakkaten aşıktı ben buna inanıyorum.. Ygs hazırlandım, derslerime bakıyorum diye onunla hiç ilgilenmedim; sabretti. Sen yeterki kazan dedi. Bir kere bile öf demedi.. Ygs de düşük aldım, ben ağlamadım o ağladı emeğim için.. Daha neler neler.. Aramadım, aradı. Bağırdım çağırdım durduk yere trip attım, ailesinden nefret ettiğimi söyledim sabretti.. Aptalım ben bana rahat battı..
Ama bir huyu vardı ki, en ufak tartışmada intihara kendine zarar vermeye gidiyodu.. Her ayrılmak istediğimi söylediğimde(çünkü hic sevemedim) o zaman beni ölmüş bil dedi. Blöf yapıyo dedim, hakkaten de bilerek araba kazası yaptı. Ayrılamadım, hep kendisine yapacaklarından korktum. Bir keresinde buluşalım son kez dedi, meğer yanında silah getircekmiş gözlerime son kez bakarak kafasına sıkcakmış. Son anda kurtardım.Kızlar işkembeden sallıyo demeyin, keşke blöf olsaydı.. Onun kendisine saygısı olmadı, benim nasıl olabilirdi?
Olaya geliyim; ben üniversiteye girdiğimden beri seni istemeye gelelim diye üstüme geldi..yok okuycam dedim, yine okursun dedi. Ailene söyle dedi. Eminim vermiycekti, garanti mesleği yok, cigerleri hasta, 25 yasinda ama 35 gosteriyor..) anneme çıtlattim resmini gösterdim kadın bayılcakti bana sinirinden.. Dün gece "kararini ver, ya ayrilirsin ya kabul ederler ya da kaçarız" dedi. Nasıl kacayim ben, benim ailemin zaten bir kanadı kırık kardeşim engelli.. Vermiycekler dedim, cesaret edip ayrıldım. Telefonda ağladı. Sadece sustu ağladı. Hakkini helal et dedim, asla dedi. Sabah bana bi mesaj geldi "sensiz bi hayat dusunemiyorum beni öldü bil canima kiyiyorum seni çok sevdim kendimden bile elvada canım aşkım seni mezarimda bile severim" diye. Arayamiyorum da.
Sonuç olarak ben onun zamanini caldim, o affetse Allah affetmez beni. Kendine birsey yaptiysa ben nasıl yaşarım, o vicdan azabi kahreder beni. Iki dünyada da yüzüm gülmez. Gencecik can benim yüzümden gitti galiba. Uzun oldu k.bakmayın içimi döktüm.. Benim hatam büyük.. Keşke sevebilseydim sevemedim. Allah affetsin beni. Bundan sonra ben de mutlu olmam hakettim...
bencillik olarak anlamayın aileme ne diycem.. bu yaşta bu dert beni yedi bitirdi
