- 15 Haziran 2008
- 859
- 3
- Konu Sahibi SorunluyumSorunlu
- #1
Bir gün sen çıktın karşıma.İlk günlerde oda herkes gibidir.Oda üzer kırar incitir yaralar beni dedim.Sesin sıcacıktı,sanki güvenebilirdim ama olmaz diyordum güvenme üzer diyordum.Zaman ilerledi,sanki uzaktın ama yanımdaydın hep.Nasıl olur diyordum.Uzak olduğun halde seninle rüyalarım başlamıştı her gece uykularıma misafir olmaya.Sesini duymadan vakit geçmiyordu sanki...Ve günün birinde biz yanyanaydık.Dudaklarımız birbirine değdi sonra,o an kalbim duracaktı belkide.Hayatımda hiç böyle bir halde olmamıştım.Kollarında olmak seninle olmak istiyordum.Doğru değildi,güvenme diyordu aklım.Ama kalbim yapmaz,seviyor,kalbi seninle atıyor bak duy diye haykırıyordu sanki.İşte o gün aklımın benim olmadığı ve sadece kalbimin beni yönlendirmeye başladığı gündü...Sonrasında her anın seninleydi,yolda yürürken bile kalbimin adını haykırışına şarkılar söylüyordum.En büyük zorlukların altında bile güçlüyüm diyordum.Çünkü 2 kalbim vardı benim.Benim kalbim yıkılsa onun ki yanımda diyordum.Birgün bir şaka yaptım,Kanserim ölücem dedim.Hıçkırarak benim için ağladığın ve beni sevdiğine gerçekten inandığım gündü o gün.Şaka olduğunu söylememe rağmen durmadan yemin et diyordun inanmıyordun şaka olduğuna inanmıyordun.O gün o yaptığım şakadan dolayı akan gözyaşların için kendimi uzun bir süre affetmedim.Şaşırıyordum kendime...Hiçbirşeyi anlamıyordum.Sanki hayatımda en büyük şey sendin ve masal kahramanlarına benzetiyordum ben seni.Zorluklar olur belki ama biz yılmadan yürüyebiliriz oda yılmadan yürür.Yürekli cesaretli ve sevgisine sahip çıkan biri diyordum kendime.
Günün birinde ayrılık kelimesini kullandın.Yok dedim bırakmaz ki beni,ben onunum.Oda benim herşeyim.Sonra 1 haftalık bir kırgınlık ve barıştık.Barışmanın ardından ihanetini gördüm.Seviyordum,bunu anlamamışmıydın,farkındamı değildin.Kabullenmediğin o ihanet içimdeki en derin yaraydı ama seviyordum ve susmayı tercih ettim...İçim içimi yiyordu,hiç aklıma bile getiremediğim bir şeyi görmüştüm senden.Aklım diyordu demiştim sana güvenme diye,kırılırsın demiştim diyordu ama yine kalbim onu susturdu.Seviyor hataydı,herkes hata yapar demişti kalbim.Buna rağmen ara sıra beni kıyaslamıştın onunla.Yinede sana karşı hep eğmiştim başımı.Asiliğim sadece seni mutlu etmek için devreye giriyordu.Onun dışında ne yapsan seviyorum diyip susmaya başlamıştım bile.
Zaman geçti ve askerlik günü geldi.Gidicektin...İstanbul diye dualar etmiştik hep öyle ümit etmiştik ama bigün arayıp Aşkım Tokat’a gidiyorum ben dediğinde düşünceler içine dalmıştım.İşte o saniyelik süre içerisinde Tokat neresi nasıl gidilir oraya diye düşüncelere dalmıştım.Hayırlısı olsun üzülme diye seni teselli ederken oturduğum bankın üzerinde sana belli etmediğim gözyaşlarımı dindirmeye çalışıyordum ben.Her gün sana cesaret vermeye çabalarken için için ağlamayıda öğrendim.
Sonunda gitmene az kalmıştı...Sensiz ne yaparım diye bile düşünmüyordum,yanında olmam gerekti benim ama nasıl???Bu soruya çaresizce cevap arıyor ama bulamıyordum.Gitmeden önce yanında olmak belkide gideceğin yerin kapısından sana sarılarak ayrılmak istiyordum ama nasıl olacaktı.Ve sonunda karar verdik.Ödemişe size gelecektim.İçimde binbir korku ve stres yine aklım ve kalbimin kavgasında kalbim sözünü geçirdi.Gitmelisin ve yanında olmalısın sevdiğinin.Sevdiğini boynu bükük bırakma.Sevgilisin sen SEVGİ-li...
Akşam otobüsten indiğimde boynuna sarılmak ne güzeldi.Sanki hep seninle kalıcaktım bidaha gitmiycektim geri.Artık yerim yanındı.Ama bir yandan aklım bana eziyet ediyordu.Ailen arkada,ailesi var burda ne olucak biliyormusun?Dinle beni ve dön geri.Gördün dön geri diyordu.Kalbimde ise yine tatlı fısıltılar içindeydi.Gözlerine bak nasıl mutlu,yanındasın ya havalara uçuyor şuanda.Sevincini yarıda mı bırakıcaksın diye soruyordu?Cevabım tabiki hayırdı...Yarı da bırakabilirmiydim seni mutluluğunu?Bırakamazdım.Canımı istesen verirdim sana.Öyle büyüktü ki sevgim.Ben bile sığdıramıyordum içime.
Güzel birkaç gün geçirdim yanında.Her an aklımla kalbim kavga ediyordu yine.Çok üzüleceksin çooookkk diye alay ediyordu benimle sanki.Kalbim ise mutlusunuz bozamasın kimse mutluluğunu diyordu.O birkaç günde çabuk bitti ve ayrılık günü geldi çattı.Evinizin merdivenlerinden inerken elimi sımsıkı tutmuştun.Beraber inmiştik merdivenleri elele.Beraber çıkmıştık evinizden,gidiş yolunu beraber yürümüştük.Yanındaydım,mutluydum ama gidicektin.Sonra 15ay ben her yolu sensiz yürümek zorunda olucaktım ama olsun biticekti o 15ay ve hiç bir yol bizi ayıramayacaktı.Şimdi ne aklım ne kalbim birşey fısıldamıyorlardı.Onlarda fark etmişti sana olan aşkımı.Ne deseler dinlemiyecektim.Sana olan sevgimde asiliği seçmiştim ben....O an sadece senden ayrılmamak için ne yapsam diye düşünmeye çalışıyordum.Otogarda davullar çalıyordu.Sen oynuyordun,bir yandan ağlayıp bir yanda da dua ediyordum içimden,Allahım sağ sağlim dönsün günler çabuk geçsin diye.Öyle bir an var ki beni sana birkez daha bağlayan...Yaşlı gözlerle seni alkışlarken oynayışını kameraya çekerken o kalabalığın arasından gelip bana öyle bir sarıldın ki o an hiç bitmemeliydi ben sensiz kalmamalıydım.Bensiz gitmene izin vermemeliydim.Beraber otobüse bindik,ben sana ağlıyordum sen ise tüm arkada bıraktıkların için ağlıyordun.Arada şakalar yapıyorduk birbirimize ayrılık anını unutmak için ama gözlerimiz birbiriyle buluştuğunda anlaşılıyordu hasret acısını ilk onların yaşamaya başladığını.Sonunda izmir terminale geldik.Gitmene çok az bir zaman kalmıştı.İçimden hiç olmayacak birşey için dua ediyordum.Zaman dursun gitmesin diyordum yada hadi gel desin beraber gidelim desin diyordum kendi kendime.Olmayacaktı biliyordum ama yine de umutlarım vardı benim hep biliyorsun...Otobüse biniyordun işte sonunda şimdi dünya bir kara perde gibi başımdan aşağıya çökmeye başlamıştı sanki.Ne yapmalıydım ne yapabilirdim bilmiyordum.Sadece seni uğurlarken ağlamak istemiyordum ama nasıl engel olabilirdim ki.Bende gözlerime söz geçiremiyordum işte.Otobüs hareket ettiğinde peşinden geldim bir süre ağlayarak,biran otobüs dursada sen insen elimden tutsan benide götürsen diye koştum el sallayarak.
Veeee otobüs garajdan çıkmıştı.Koskocaman bir şehirde kocaman bir kalabalığın içinde senin gidişinle yapayanlız kalmıştım.Önce hangi yöne gideceğimi şaşırdım.Sonra evime gitmek için yola koyuldum.Akşam evime vardığımda yüzümde yalancı bir gülümseme vardı aileme bişeyler belli etmemek için biraz sohbet edip yatağıma gittim.Uyuyamazdım ki senden haber bekliyordum.O gün ve sonraki günler her aradığında sesini kaydediyordum telefonuma.Sensizken sesinle avunabilmek için.Asker olmuştun artık.Senden adresi öğrenip ilk hafta sayfalar dolusu mektup yazdım.Sonra hep yazdım mektup ve hep senden mektup bekledim.Nezaman kapıda postacıyı görsem heyecanlandım senden bir mektup gelicek diye.Ama üşendin yazmadın.
Telefonda konuşuyorduk ama her konuşma aynı anda oluyordu.Nasılsın Aşkım?İyiyim Aşkım.İyisin dimi?İyiyim bitanem.Komutan geliyor...dıtt dıtt dıtt...Her konuşmamız böyle geçiyordu.Telefonu her kapayışımda yüzümdeki o gülümsemeye herkes hayranlıkla bakardı.Yemin törenin olucaktı.Gelmeliydim yanında olmalıydım ben yine.Biliyordum ki ailenden kimse gelemeyeceklerdi.Cuma günü olucak olan yemin törenin için Perşembe akşamı yola çıkma planlarını yapmıştım.Borç harç bişeyler bulmuştum parasız kalmayalım diye.Sonra yine kalbim durmadı.1 gün önceden sana kavuşmalıydım.Bir hafta boyunca para gidiş geliş ne yapıcam nasıl gidicem stresiyle boğuşmuştum ve Çarşamba günü olduğunda aslında hala kararsızdım.Perşembe akşamı git bugün gitme nerde kalıcaksın ne yapıcaksın diyordum.Bunlarla uğraşırken sen aradın.Sesin durgundu.Yemin töreni Cuma günü dedin ve istersen gelme ben gelicem zaten diyordun.Gelicem ben dedim birazdan yola çıkıcam dedim.Nasıl yani dedin ve şaşırdın?Akşama biniyorum otobüse dediğim de.Komutan geliyor Aşkım Seni Seviyorum Seni Seviyorum diyerek kapatmıştın telefonu.İşte o an gitmeliyim dedim ve bir kez daha gözümü karartıp sana doğru yola çıktım.Ertesi gün yanındaydım.O saatler hiç bitmemeliydi.Akşam yine ayrıldık ve ertesi sabah yemin törenin için geldim.Önce komutanlarınla görüştüm sonra tören alanında seni aradı gözlerim ve sen önümden bana göz kırparak geçtin.Herkes dağıldı,her yer kalabalıktı.Yağmur yapmaya başlamıştı,karşımdaki yokuştan koşarak sen geliyordun.Boynuma sarıldın çıkıyorum Aşkım dedin.Dünyalar benim olmuştu.Çok büyük bir zafer kazanmıştım sanki.Sensiz geldiğim yerden seni alıp gidicektim.Dışarı çıktığımızdaki o şaşkınlığını hatırlıyorumda.Etrafa nasıl bakıyordun yabancı gibi.İçimden gülüyordum o tatlı haline ve mutluydum yine.
Dağıtım iznin bitti ve Bingölün yolunu tuttun.Mektuplar yazdım yine sana.Hep güzel şeyleri anlattım.Hep mutluluk kattım satırlara.Ara sıra çok hasta oldum.Senin arayıpta ulaşamadığın ve bana kızdığın zamanlarda bana kızıcağını bile bile sana belli etmek istemiyordum hiçbirşeyi.Önceleri hasta olduğumda ilgileniyordun benimle.Sonraki zamanlarımızda ise sen her hastayım dediğimde ya yalan saydın yada ilgilen diye yaptığımı sandın.Oysa Ödemişte de hasta olmuştum.Hastaneye sen götürmüştün beni.Elimi tutmuştun ağlarken ve deliye dönmüştün o haldeyim diye.O gün hem herzamanki hasta olma korkusu,hem senin üzüldüğüne olan üzüntümün arasında yine kalbim konuşuyordu.Seni Çok Seviyor bak deli oldu hasta oldun diye.O gece başını yastığıma koymuştun.Kendimde değildim fazla ama yanımda olduğunu hissettiğimde güven içindeyim yanımda demiştim....
Evet sonra Bingöl’de ne olduysa oldu sana.Sinirli bana bağıran durmadan kalbimi kıran biri vardı karşımda.Olsun diyordum askerde
ndan böyle oluyor diyordum.Hergün elime geçen parayla kontür alıp seni arıyordum.Telefon saatlerce meşgul oluyordu ama hat düşene kadar uğraşıyordum sana ulaşabilmek için,kendini yanlız hissetmemen için.Günlerden birgün ayrıldık.Sen karar verdin ve bitirdin.Yine aradım seni,yanlız kalmaman için yanında olduğumu bilmen için.Barıştık bir gün.Artık kalbim hep korku içindeydi.İlk günler yine eski biz dik.Sen ilgiliydin,konuşmak için çabalıyordun,durmadan msj atıyordun arayıp duruyordun.Geceleri yorganın altında yakalanma riskine rağmen konuşuyorduk.Az kalmıştı sonunda izne gelicektin.Yanımda olucaktın yine.Ayrı geçen onca aya rağmen inatla sarılacaktık birbirimize.Komutanından izin almak için aramıştım,yine zafer kazanıcaktık.Beraber olucaktık engel olamayacaktı hiçbirşey.Uçağa binmene az bir zaman kala yine herşey değişti,yine umutlarım dibe vurdu.Gecenin bir yarısı gelişini beklerken gideceğinin haberini aldım.Yıkılmıştım,kime kızmalıydım.Beni hep umudun içine sürükleyen,her dediğine inanmamı sağlayan kalbimemi,sana mı kızmalıydım.Sana kızamadım yine.Ertesi sabaha kadar ağladım.Şaka yapıyor dedim,olmazki beni bırakıp gitmezki dedim.Sabah erkenden evden çıkarken umutla etrafıma bakıyordum,öğlen saatlerine kadar telefon bekledim.Uyuya kalmışım Aşkım nerdesin bulaşalım de diye bekledim.Ama sen beni yine terk etmenin uykusundaymışsın.Ve yine beni terk ettin.Seni görmek için iznin bitmeden geldim yanına.Umutlarım tükenmişti.Kaç kere beni üzmüş olsanda hakaretler yağdırsanda parmağımdan çıkarmadığım yüzüğünü,sensiz gecelerde sarılıp uyuduğum sen kokan tişörtünü,senli olan herşeyi sana getirmiştim.Kendimde gelmiştim ama sen beni almadın.Vedalaştık seninle.Sen izmirde kaldın ben ise istanbulun yolunu tuttum yine.
Sensiz günler geçirdim,sessiz günler geçirdim.Etrafımda bir güleyim diye çabalayan onca insana tek bir tepki vermedim.Hasta olmuştum ama umrumda da değildin.Seninle başlamıştı umutlarım ve sensizde sönmüştü işte.Beklediğim gibi olmuştu.Aylar sensiz birbirini kovalarken ben hep kalbimi dinlemişken,şimdi aklım kalbimi kovalar olmuştu.Kalbim ise hiç susmuyordu.Yine bişeyler anlatıyordu bana.Sevgi diyordu,kutsaldır,herkes böyle sevemez çabalayamaz,emek veremez.Sevginin karşısında hiçbir güç duramaz.Yıkılma diyordu.Aklım ise onu susturmak istiyordu.Sus diyordu ilk kez sevdim,ilk kez bir insana güvendim,hayatımdan,hayatımdaki herkesten üstün gördüm bak o ne yaptı.Alacağını aldı ve gitti.
Günün birinde sen geldin.İlk zamanlar aklımı dinliyordum sadece.Bu kez yenilme toparlanamazsın.Zor atlattın herşeyi,tek başına atlattın.Şimdi iyisin ve yanında yine gidicek kötü olacaksın ve o olmayacak diyordu.Benim sevgi dolu kalbim yine susturdu aklımı.Yine kalbimi dinlemeye başladım.Senin her dediğine o inanıyordu,güveniyordu ve benide öyle yönlendiriyordu.Sonunda askerliğinin bitmesine de az kalmıştı.Beraber izmir dedik ardından istanbul dedik.Ve sonunda bitti.Geliyordun.Havaalanında saatlerce seni bekledim.Uçak rötar yapmıştı.Seninle geçireceğim saatleri çalıyor benden diye söyleniyordum kendi kendime.Sonunda gördüm seni,sarıldık...O an ömre bedeldi,içimden geldin diyordum.Gitmesen keşke diyordum.Verdiğimiz sözler senin bana verdiğin güven üzülmelerime kıyamayışlarınla ilgili söylediklerinle kalbim coşmuştu yine.2 gün geçti gitti.Artık havaalanındaydık ve ayrılık vaktiydi.Yine seni uğurlayacaktım.Ağlamak yok bundan sonra üzülmekte yok,herşey yoluna girecek merak etme,söz ver bana demiştin.Kalbim hızla çarparak söyleniyordu bakkk gördün mü seviyor demiştim diyordu.Aklım ise araya girdi yine çok üzüleceksin çok...
İzmirdeydin artık.Kurban Bayramıydı.Ben yine hasta olmuştum,yanlızdım.Sen ise beni yine bir kenara bırakmıştın.Yine de olsun diyordum.Seviyor o beni.Elbet fırsat bulur diyordum.İnsan sevince fırsat beklemezdi ki,fırsat yaratırdı.Yine olmadık şeylerden ben suçlu oldum,yine onca emeğime karşı ben küfür yedim ama sustum sevmeye devam ettim.Olmadık küfürler ettin,hakaretler yağdırdın,herzaman seni savunan kalbimi kırdın,paramparça ettin ama göremedin bunu hiç.
Yılbaşı geliyordu,ilk yılbaşı hediyemi vermek istedim sana,mutlu ol istedim.Not yazmıştım bir de içine.Benimle bir ömür boyu yaşlanırmısın diye?Evet demiştin buna.Nerden bilirdim ki kalbimin sevindiği evetin aslında aklımın bana bastırarak söylediği hayır olduğunu...
Sonra doğum günüm geliyordu.Geçen yıl ayrılmıştın benden ve doğum günümü bile kutlamamıştın.Seni arayıp beni yarın ararmısın diye sormuştum.Arayamam demiştin.Telefonu kapadıktan sonra doğum günüme gözüm yaşlı olarak girmiştim...Ve bu yıl diyordum mutlaka güzel olucak.İlk defa çok mutlu geçicek,ama doğum günümden önce yine hakaretleri almıştım hediye olarak.Doğum günümden 1 gün önce facebookta yazdıklarını gördüm.Yanında değilim ama kalbim seninle nice 24 Ocaklara.Seni çok Seviyorum diye yazmıştın.İşte en büyük hediyeydi bu bana.Sonra yine kavga...Anlamıyordum aslında ama sen beni suçluyordun bende kabul ediyordum,seviyordum çünkü ve karşı koyamıyordum.
Dayanamıyordum bu duruma,yanına gelmek istedim ve geldim.Güzel birkaç saat geçirdik birlikte.Yediğim yemek uzun zamandır o kadar lezzetli gelmişti bana,içtiğim çay sanki hayatım boyunca içtiğim en güzel çaydı.Yine söz verdin,zaman dedin.Yanımdaydın,kalbimde seninleydi ve zaman sorun değildi hiç.Mutlu olalımda er yada geç olsun diyordum.Apar topar ayrılmak zorunda kaldın yanımdan baban hastanedeydi haberini almıştık.Yanında olmak istedim ama imkansızdı,ben istesemde sen cesaret etmezdin buna.Geri döndüm istanbula,saatlerce tek başıma bekledim yolculuk saatimi.
2 hafta geçti böyle.Sevgililer günü geliyordu.Sen kötü 2 hafta geçirmiştin ve benim seni mutlu etmem gerekliydi.Bişeyler yaptım yine senin için ogün akşamı nete geldin hediyeler için teşekkür ettin.Yazdıklarıma bakma içimi biliyorsun dedin.Yine benim Aşkım olmuştun.Yine güzeldi herşey.Hiç kötü düşünmüyordum ki.Sen biliyordun beni ve içimi.Seni nasıl sevdiğimi gözümün senden başkasını görmediğini.Herşeyim olduğunu biliyordun.Bende öyle sanıyordum hep,kalbim öyle diyordum çünkü.
Ve birgün yine bir tartışma sebepsiz yere...En ağır en iğrenç sözleri duyuyordum.Ara ara söylerdin kızınca ama kulaklarım sanki sağır olurdu hiç duymazdı bunları.O akşam hepsini duydum.Kulaklarım sağır olmuyordu,zorluyordum ama olmuyordu bir türlü.Yinede kalbim mücadele ettiriyordu.Yıkılma yılma diyordu...Sonunda önüme seçenekler sundun,ya biticek yada bitmicek ama ben eskisi gibi olmayacağım.Zaten eskisi gibi değildin ki.Çok şey duymuştum,öğrenmiştim ama inandığım sendin.Kalbim seni dinliyordu sadece.Tamam yanında olucam dedin ve böyle verdik karar.2gün boyunca aramadım.Sende aramadın tabiki.Hemen çalışmalara başlamıştın.Msnden silmiştin,daha net olarak bitti demediğimiz ilişkimizi facede bitirmiştin bile.Bir sevgi bir emek koskocaman 4 yıl,onca zorluklar,göz yaşları bu kadar basit değildi ki.Düşman değildik.En zor anlarında yanında olmak için çabalamıştım ben.Hayatındaki en büyük anlarda vardım ben senin yanında.Veda etmek için aradım seni 2gün sonra.Haykırmak istediğim herşeyi yüzüne söylemek istedim.Ne fark ederdi ki?Benim sevgim,kalbim,tertemiz şekilde senindi,seninleydi.Ama sen ne görebilmiştin,ne alabilmiştin onları?
Umutlarımı almıştın,sevgimi kötüye kullanmıştın,senin olan sevgimle gurur duymak yerine karalar çalmıştın,yapılan herşeyi üç kuruşa satmıştın sen.Kim daha yürekliydi,kim daha cesaretliydi,kim daha insandı.Hepsi sadece bendeydi anlamıştım artık.
Annem küçükken yere ekmek kırıntısı düşürdüğümüzde “Onları yerden alıp yükseğe koy kuşlar yesin” derdi.SEVDİĞİM İNSANI YÜKSEĞE KOYDUM SANIRIM ONUDA KUŞLAR YEDİ...
Elveda...
(Geçen 4yılın özetini yazdım bugün,bir masal gibiydi ve sonu kötü bitti)
Günün birinde ayrılık kelimesini kullandın.Yok dedim bırakmaz ki beni,ben onunum.Oda benim herşeyim.Sonra 1 haftalık bir kırgınlık ve barıştık.Barışmanın ardından ihanetini gördüm.Seviyordum,bunu anlamamışmıydın,farkındamı değildin.Kabullenmediğin o ihanet içimdeki en derin yaraydı ama seviyordum ve susmayı tercih ettim...İçim içimi yiyordu,hiç aklıma bile getiremediğim bir şeyi görmüştüm senden.Aklım diyordu demiştim sana güvenme diye,kırılırsın demiştim diyordu ama yine kalbim onu susturdu.Seviyor hataydı,herkes hata yapar demişti kalbim.Buna rağmen ara sıra beni kıyaslamıştın onunla.Yinede sana karşı hep eğmiştim başımı.Asiliğim sadece seni mutlu etmek için devreye giriyordu.Onun dışında ne yapsan seviyorum diyip susmaya başlamıştım bile.
Zaman geçti ve askerlik günü geldi.Gidicektin...İstanbul diye dualar etmiştik hep öyle ümit etmiştik ama bigün arayıp Aşkım Tokat’a gidiyorum ben dediğinde düşünceler içine dalmıştım.İşte o saniyelik süre içerisinde Tokat neresi nasıl gidilir oraya diye düşüncelere dalmıştım.Hayırlısı olsun üzülme diye seni teselli ederken oturduğum bankın üzerinde sana belli etmediğim gözyaşlarımı dindirmeye çalışıyordum ben.Her gün sana cesaret vermeye çabalarken için için ağlamayıda öğrendim.
Sonunda gitmene az kalmıştı...Sensiz ne yaparım diye bile düşünmüyordum,yanında olmam gerekti benim ama nasıl???Bu soruya çaresizce cevap arıyor ama bulamıyordum.Gitmeden önce yanında olmak belkide gideceğin yerin kapısından sana sarılarak ayrılmak istiyordum ama nasıl olacaktı.Ve sonunda karar verdik.Ödemişe size gelecektim.İçimde binbir korku ve stres yine aklım ve kalbimin kavgasında kalbim sözünü geçirdi.Gitmelisin ve yanında olmalısın sevdiğinin.Sevdiğini boynu bükük bırakma.Sevgilisin sen SEVGİ-li...
Akşam otobüsten indiğimde boynuna sarılmak ne güzeldi.Sanki hep seninle kalıcaktım bidaha gitmiycektim geri.Artık yerim yanındı.Ama bir yandan aklım bana eziyet ediyordu.Ailen arkada,ailesi var burda ne olucak biliyormusun?Dinle beni ve dön geri.Gördün dön geri diyordu.Kalbimde ise yine tatlı fısıltılar içindeydi.Gözlerine bak nasıl mutlu,yanındasın ya havalara uçuyor şuanda.Sevincini yarıda mı bırakıcaksın diye soruyordu?Cevabım tabiki hayırdı...Yarı da bırakabilirmiydim seni mutluluğunu?Bırakamazdım.Canımı istesen verirdim sana.Öyle büyüktü ki sevgim.Ben bile sığdıramıyordum içime.
Güzel birkaç gün geçirdim yanında.Her an aklımla kalbim kavga ediyordu yine.Çok üzüleceksin çooookkk diye alay ediyordu benimle sanki.Kalbim ise mutlusunuz bozamasın kimse mutluluğunu diyordu.O birkaç günde çabuk bitti ve ayrılık günü geldi çattı.Evinizin merdivenlerinden inerken elimi sımsıkı tutmuştun.Beraber inmiştik merdivenleri elele.Beraber çıkmıştık evinizden,gidiş yolunu beraber yürümüştük.Yanındaydım,mutluydum ama gidicektin.Sonra 15ay ben her yolu sensiz yürümek zorunda olucaktım ama olsun biticekti o 15ay ve hiç bir yol bizi ayıramayacaktı.Şimdi ne aklım ne kalbim birşey fısıldamıyorlardı.Onlarda fark etmişti sana olan aşkımı.Ne deseler dinlemiyecektim.Sana olan sevgimde asiliği seçmiştim ben....O an sadece senden ayrılmamak için ne yapsam diye düşünmeye çalışıyordum.Otogarda davullar çalıyordu.Sen oynuyordun,bir yandan ağlayıp bir yanda da dua ediyordum içimden,Allahım sağ sağlim dönsün günler çabuk geçsin diye.Öyle bir an var ki beni sana birkez daha bağlayan...Yaşlı gözlerle seni alkışlarken oynayışını kameraya çekerken o kalabalığın arasından gelip bana öyle bir sarıldın ki o an hiç bitmemeliydi ben sensiz kalmamalıydım.Bensiz gitmene izin vermemeliydim.Beraber otobüse bindik,ben sana ağlıyordum sen ise tüm arkada bıraktıkların için ağlıyordun.Arada şakalar yapıyorduk birbirimize ayrılık anını unutmak için ama gözlerimiz birbiriyle buluştuğunda anlaşılıyordu hasret acısını ilk onların yaşamaya başladığını.Sonunda izmir terminale geldik.Gitmene çok az bir zaman kalmıştı.İçimden hiç olmayacak birşey için dua ediyordum.Zaman dursun gitmesin diyordum yada hadi gel desin beraber gidelim desin diyordum kendi kendime.Olmayacaktı biliyordum ama yine de umutlarım vardı benim hep biliyorsun...Otobüse biniyordun işte sonunda şimdi dünya bir kara perde gibi başımdan aşağıya çökmeye başlamıştı sanki.Ne yapmalıydım ne yapabilirdim bilmiyordum.Sadece seni uğurlarken ağlamak istemiyordum ama nasıl engel olabilirdim ki.Bende gözlerime söz geçiremiyordum işte.Otobüs hareket ettiğinde peşinden geldim bir süre ağlayarak,biran otobüs dursada sen insen elimden tutsan benide götürsen diye koştum el sallayarak.
Veeee otobüs garajdan çıkmıştı.Koskocaman bir şehirde kocaman bir kalabalığın içinde senin gidişinle yapayanlız kalmıştım.Önce hangi yöne gideceğimi şaşırdım.Sonra evime gitmek için yola koyuldum.Akşam evime vardığımda yüzümde yalancı bir gülümseme vardı aileme bişeyler belli etmemek için biraz sohbet edip yatağıma gittim.Uyuyamazdım ki senden haber bekliyordum.O gün ve sonraki günler her aradığında sesini kaydediyordum telefonuma.Sensizken sesinle avunabilmek için.Asker olmuştun artık.Senden adresi öğrenip ilk hafta sayfalar dolusu mektup yazdım.Sonra hep yazdım mektup ve hep senden mektup bekledim.Nezaman kapıda postacıyı görsem heyecanlandım senden bir mektup gelicek diye.Ama üşendin yazmadın.
Telefonda konuşuyorduk ama her konuşma aynı anda oluyordu.Nasılsın Aşkım?İyiyim Aşkım.İyisin dimi?İyiyim bitanem.Komutan geliyor...dıtt dıtt dıtt...Her konuşmamız böyle geçiyordu.Telefonu her kapayışımda yüzümdeki o gülümsemeye herkes hayranlıkla bakardı.Yemin törenin olucaktı.Gelmeliydim yanında olmalıydım ben yine.Biliyordum ki ailenden kimse gelemeyeceklerdi.Cuma günü olucak olan yemin törenin için Perşembe akşamı yola çıkma planlarını yapmıştım.Borç harç bişeyler bulmuştum parasız kalmayalım diye.Sonra yine kalbim durmadı.1 gün önceden sana kavuşmalıydım.Bir hafta boyunca para gidiş geliş ne yapıcam nasıl gidicem stresiyle boğuşmuştum ve Çarşamba günü olduğunda aslında hala kararsızdım.Perşembe akşamı git bugün gitme nerde kalıcaksın ne yapıcaksın diyordum.Bunlarla uğraşırken sen aradın.Sesin durgundu.Yemin töreni Cuma günü dedin ve istersen gelme ben gelicem zaten diyordun.Gelicem ben dedim birazdan yola çıkıcam dedim.Nasıl yani dedin ve şaşırdın?Akşama biniyorum otobüse dediğim de.Komutan geliyor Aşkım Seni Seviyorum Seni Seviyorum diyerek kapatmıştın telefonu.İşte o an gitmeliyim dedim ve bir kez daha gözümü karartıp sana doğru yola çıktım.Ertesi gün yanındaydım.O saatler hiç bitmemeliydi.Akşam yine ayrıldık ve ertesi sabah yemin törenin için geldim.Önce komutanlarınla görüştüm sonra tören alanında seni aradı gözlerim ve sen önümden bana göz kırparak geçtin.Herkes dağıldı,her yer kalabalıktı.Yağmur yapmaya başlamıştı,karşımdaki yokuştan koşarak sen geliyordun.Boynuma sarıldın çıkıyorum Aşkım dedin.Dünyalar benim olmuştu.Çok büyük bir zafer kazanmıştım sanki.Sensiz geldiğim yerden seni alıp gidicektim.Dışarı çıktığımızdaki o şaşkınlığını hatırlıyorumda.Etrafa nasıl bakıyordun yabancı gibi.İçimden gülüyordum o tatlı haline ve mutluydum yine.
Dağıtım iznin bitti ve Bingölün yolunu tuttun.Mektuplar yazdım yine sana.Hep güzel şeyleri anlattım.Hep mutluluk kattım satırlara.Ara sıra çok hasta oldum.Senin arayıpta ulaşamadığın ve bana kızdığın zamanlarda bana kızıcağını bile bile sana belli etmek istemiyordum hiçbirşeyi.Önceleri hasta olduğumda ilgileniyordun benimle.Sonraki zamanlarımızda ise sen her hastayım dediğimde ya yalan saydın yada ilgilen diye yaptığımı sandın.Oysa Ödemişte de hasta olmuştum.Hastaneye sen götürmüştün beni.Elimi tutmuştun ağlarken ve deliye dönmüştün o haldeyim diye.O gün hem herzamanki hasta olma korkusu,hem senin üzüldüğüne olan üzüntümün arasında yine kalbim konuşuyordu.Seni Çok Seviyor bak deli oldu hasta oldun diye.O gece başını yastığıma koymuştun.Kendimde değildim fazla ama yanımda olduğunu hissettiğimde güven içindeyim yanımda demiştim....
Evet sonra Bingöl’de ne olduysa oldu sana.Sinirli bana bağıran durmadan kalbimi kıran biri vardı karşımda.Olsun diyordum askerde
ndan böyle oluyor diyordum.Hergün elime geçen parayla kontür alıp seni arıyordum.Telefon saatlerce meşgul oluyordu ama hat düşene kadar uğraşıyordum sana ulaşabilmek için,kendini yanlız hissetmemen için.Günlerden birgün ayrıldık.Sen karar verdin ve bitirdin.Yine aradım seni,yanlız kalmaman için yanında olduğumu bilmen için.Barıştık bir gün.Artık kalbim hep korku içindeydi.İlk günler yine eski biz dik.Sen ilgiliydin,konuşmak için çabalıyordun,durmadan msj atıyordun arayıp duruyordun.Geceleri yorganın altında yakalanma riskine rağmen konuşuyorduk.Az kalmıştı sonunda izne gelicektin.Yanımda olucaktın yine.Ayrı geçen onca aya rağmen inatla sarılacaktık birbirimize.Komutanından izin almak için aramıştım,yine zafer kazanıcaktık.Beraber olucaktık engel olamayacaktı hiçbirşey.Uçağa binmene az bir zaman kala yine herşey değişti,yine umutlarım dibe vurdu.Gecenin bir yarısı gelişini beklerken gideceğinin haberini aldım.Yıkılmıştım,kime kızmalıydım.Beni hep umudun içine sürükleyen,her dediğine inanmamı sağlayan kalbimemi,sana mı kızmalıydım.Sana kızamadım yine.Ertesi sabaha kadar ağladım.Şaka yapıyor dedim,olmazki beni bırakıp gitmezki dedim.Sabah erkenden evden çıkarken umutla etrafıma bakıyordum,öğlen saatlerine kadar telefon bekledim.Uyuya kalmışım Aşkım nerdesin bulaşalım de diye bekledim.Ama sen beni yine terk etmenin uykusundaymışsın.Ve yine beni terk ettin.Seni görmek için iznin bitmeden geldim yanına.Umutlarım tükenmişti.Kaç kere beni üzmüş olsanda hakaretler yağdırsanda parmağımdan çıkarmadığım yüzüğünü,sensiz gecelerde sarılıp uyuduğum sen kokan tişörtünü,senli olan herşeyi sana getirmiştim.Kendimde gelmiştim ama sen beni almadın.Vedalaştık seninle.Sen izmirde kaldın ben ise istanbulun yolunu tuttum yine.Sensiz günler geçirdim,sessiz günler geçirdim.Etrafımda bir güleyim diye çabalayan onca insana tek bir tepki vermedim.Hasta olmuştum ama umrumda da değildin.Seninle başlamıştı umutlarım ve sensizde sönmüştü işte.Beklediğim gibi olmuştu.Aylar sensiz birbirini kovalarken ben hep kalbimi dinlemişken,şimdi aklım kalbimi kovalar olmuştu.Kalbim ise hiç susmuyordu.Yine bişeyler anlatıyordu bana.Sevgi diyordu,kutsaldır,herkes böyle sevemez çabalayamaz,emek veremez.Sevginin karşısında hiçbir güç duramaz.Yıkılma diyordu.Aklım ise onu susturmak istiyordu.Sus diyordu ilk kez sevdim,ilk kez bir insana güvendim,hayatımdan,hayatımdaki herkesten üstün gördüm bak o ne yaptı.Alacağını aldı ve gitti.
Günün birinde sen geldin.İlk zamanlar aklımı dinliyordum sadece.Bu kez yenilme toparlanamazsın.Zor atlattın herşeyi,tek başına atlattın.Şimdi iyisin ve yanında yine gidicek kötü olacaksın ve o olmayacak diyordu.Benim sevgi dolu kalbim yine susturdu aklımı.Yine kalbimi dinlemeye başladım.Senin her dediğine o inanıyordu,güveniyordu ve benide öyle yönlendiriyordu.Sonunda askerliğinin bitmesine de az kalmıştı.Beraber izmir dedik ardından istanbul dedik.Ve sonunda bitti.Geliyordun.Havaalanında saatlerce seni bekledim.Uçak rötar yapmıştı.Seninle geçireceğim saatleri çalıyor benden diye söyleniyordum kendi kendime.Sonunda gördüm seni,sarıldık...O an ömre bedeldi,içimden geldin diyordum.Gitmesen keşke diyordum.Verdiğimiz sözler senin bana verdiğin güven üzülmelerime kıyamayışlarınla ilgili söylediklerinle kalbim coşmuştu yine.2 gün geçti gitti.Artık havaalanındaydık ve ayrılık vaktiydi.Yine seni uğurlayacaktım.Ağlamak yok bundan sonra üzülmekte yok,herşey yoluna girecek merak etme,söz ver bana demiştin.Kalbim hızla çarparak söyleniyordu bakkk gördün mü seviyor demiştim diyordu.Aklım ise araya girdi yine çok üzüleceksin çok...
İzmirdeydin artık.Kurban Bayramıydı.Ben yine hasta olmuştum,yanlızdım.Sen ise beni yine bir kenara bırakmıştın.Yine de olsun diyordum.Seviyor o beni.Elbet fırsat bulur diyordum.İnsan sevince fırsat beklemezdi ki,fırsat yaratırdı.Yine olmadık şeylerden ben suçlu oldum,yine onca emeğime karşı ben küfür yedim ama sustum sevmeye devam ettim.Olmadık küfürler ettin,hakaretler yağdırdın,herzaman seni savunan kalbimi kırdın,paramparça ettin ama göremedin bunu hiç.
Yılbaşı geliyordu,ilk yılbaşı hediyemi vermek istedim sana,mutlu ol istedim.Not yazmıştım bir de içine.Benimle bir ömür boyu yaşlanırmısın diye?Evet demiştin buna.Nerden bilirdim ki kalbimin sevindiği evetin aslında aklımın bana bastırarak söylediği hayır olduğunu...
Sonra doğum günüm geliyordu.Geçen yıl ayrılmıştın benden ve doğum günümü bile kutlamamıştın.Seni arayıp beni yarın ararmısın diye sormuştum.Arayamam demiştin.Telefonu kapadıktan sonra doğum günüme gözüm yaşlı olarak girmiştim...Ve bu yıl diyordum mutlaka güzel olucak.İlk defa çok mutlu geçicek,ama doğum günümden önce yine hakaretleri almıştım hediye olarak.Doğum günümden 1 gün önce facebookta yazdıklarını gördüm.Yanında değilim ama kalbim seninle nice 24 Ocaklara.Seni çok Seviyorum diye yazmıştın.İşte en büyük hediyeydi bu bana.Sonra yine kavga...Anlamıyordum aslında ama sen beni suçluyordun bende kabul ediyordum,seviyordum çünkü ve karşı koyamıyordum.
Dayanamıyordum bu duruma,yanına gelmek istedim ve geldim.Güzel birkaç saat geçirdik birlikte.Yediğim yemek uzun zamandır o kadar lezzetli gelmişti bana,içtiğim çay sanki hayatım boyunca içtiğim en güzel çaydı.Yine söz verdin,zaman dedin.Yanımdaydın,kalbimde seninleydi ve zaman sorun değildi hiç.Mutlu olalımda er yada geç olsun diyordum.Apar topar ayrılmak zorunda kaldın yanımdan baban hastanedeydi haberini almıştık.Yanında olmak istedim ama imkansızdı,ben istesemde sen cesaret etmezdin buna.Geri döndüm istanbula,saatlerce tek başıma bekledim yolculuk saatimi.
2 hafta geçti böyle.Sevgililer günü geliyordu.Sen kötü 2 hafta geçirmiştin ve benim seni mutlu etmem gerekliydi.Bişeyler yaptım yine senin için ogün akşamı nete geldin hediyeler için teşekkür ettin.Yazdıklarıma bakma içimi biliyorsun dedin.Yine benim Aşkım olmuştun.Yine güzeldi herşey.Hiç kötü düşünmüyordum ki.Sen biliyordun beni ve içimi.Seni nasıl sevdiğimi gözümün senden başkasını görmediğini.Herşeyim olduğunu biliyordun.Bende öyle sanıyordum hep,kalbim öyle diyordum çünkü.
Ve birgün yine bir tartışma sebepsiz yere...En ağır en iğrenç sözleri duyuyordum.Ara ara söylerdin kızınca ama kulaklarım sanki sağır olurdu hiç duymazdı bunları.O akşam hepsini duydum.Kulaklarım sağır olmuyordu,zorluyordum ama olmuyordu bir türlü.Yinede kalbim mücadele ettiriyordu.Yıkılma yılma diyordu...Sonunda önüme seçenekler sundun,ya biticek yada bitmicek ama ben eskisi gibi olmayacağım.Zaten eskisi gibi değildin ki.Çok şey duymuştum,öğrenmiştim ama inandığım sendin.Kalbim seni dinliyordu sadece.Tamam yanında olucam dedin ve böyle verdik karar.2gün boyunca aramadım.Sende aramadın tabiki.Hemen çalışmalara başlamıştın.Msnden silmiştin,daha net olarak bitti demediğimiz ilişkimizi facede bitirmiştin bile.Bir sevgi bir emek koskocaman 4 yıl,onca zorluklar,göz yaşları bu kadar basit değildi ki.Düşman değildik.En zor anlarında yanında olmak için çabalamıştım ben.Hayatındaki en büyük anlarda vardım ben senin yanında.Veda etmek için aradım seni 2gün sonra.Haykırmak istediğim herşeyi yüzüne söylemek istedim.Ne fark ederdi ki?Benim sevgim,kalbim,tertemiz şekilde senindi,seninleydi.Ama sen ne görebilmiştin,ne alabilmiştin onları?
Umutlarımı almıştın,sevgimi kötüye kullanmıştın,senin olan sevgimle gurur duymak yerine karalar çalmıştın,yapılan herşeyi üç kuruşa satmıştın sen.Kim daha yürekliydi,kim daha cesaretliydi,kim daha insandı.Hepsi sadece bendeydi anlamıştım artık.
Annem küçükken yere ekmek kırıntısı düşürdüğümüzde “Onları yerden alıp yükseğe koy kuşlar yesin” derdi.SEVDİĞİM İNSANI YÜKSEĞE KOYDUM SANIRIM ONUDA KUŞLAR YEDİ...
Elveda...
(Geçen 4yılın özetini yazdım bugün,bir masal gibiydi ve sonu kötü bitti)
