Selam. Biliyorsunuz kabus gibi bir ilişki ve devamında evliliği çatank diye boşanarak sonlandırdım ve aşşşırı mutluyum, ancak hem burada okuduğum konularda hem de kişisel hayatımda “boşan bence”ci olduğumu hissediyorum. Sanki hiçbir şeye tahammülüm kalmadı, hiçbir şeye eyvallahım yok, en ufak sorunda kaçıp gidesim geliyor, minicik bir pürüz bile olsa “kestirip atmak en iyisi” diye bağırıyor içimden bir ses. Bu durumun uzun vadede benim için pek hayırlı olmayacağını düşünüyorum, şımarıkça geliyor. Yapıcı yanımı fazla mı kaybettim acaba? Boşandıktan sonra kılı kırk yaran birine dönüşülüyor diyordu herkes, ilişkilerimde olsun işimde olsun böyle bir duygu durumu içindeyim. Boşanan arkadaşlar siz de böyle misiniz? Bu durum geçici mi? Yapayalnız kalıvericem gibi geliyor böyle yapa yapa. Sağlıklı bir ilişki deneyimim olmadığından hangi durumlarda bu moda girilir hangi durumlara yapıcı yaklaşılır onu bile çözemiyorum. Saçma salak bir konu oldu aslında ama ne bileyim içimdeki kaygılı korkak pörtledi sanki, yazasım geldi.
şiddet yok boşanma yok bakildiginda bunlar dışında sanki diğerleri sorun gibi görünmüyor , ama bir kadını yanlız bırakmak , önemsememek dinelememekte cok buyuk sorundur bir evlilikte bana göre şimdi ben ne yapayım ? Daha ne kadar direteyim yani bi noktadan sonra da zorlamayacaksin !
) 
Düşmediler yakamdan maalesef
biz derken her türlü hakareti duymuştuk. Demek ki devran dönüyormuş. .