Boşanırken eşyaları düşünmek doğru mu?

Merhaba arkadaşlar, öncelikle yurtdışında olduğumu belirtmek istiyorum fakat boşanma durumunda Türkiye ye geri döneceğim.

3 yıl içinde nişan düğün fln derken gide gele bütün herşeyimi buraya getirdim fakat eviliğim asla düzgün gitmedi. İlk günden ortaya çıkan yalanlar, kumar, şiddet, madde herşeyi yaşadım.

Artık ülkeme dönmek istiyorum, psikolojim altüst olmuş durumda. Tüm birikimim de bitti, kargolar 1000 eurolara kadar çıkıyor zaten dil bilmiyorum, kimseyi tanımıyorum. Ayrılık durumunda eşim iyice pislikleşecek ve yardımcı olmayacak eminim.

Eşyadan kastım kıyafetler, kişisel bakım aletleri, kadın eşyaları işte birde çeyiz olarak getirdiğim şeyler. Burada bırakmak istemiyorum çünkü Türkiye de hiçbirşeyim yok. Nasıl sıfırdan başlayacağım 1 valiz eşya ile? Aslında belki biraz da gaza gelmeye ihtiyacım var. Olanları ailem de bilmiyor kimseyle konuşamamaktan iyice doldum.

Siz olsanız napardınız? Eminim herşeyi bırak dön diyenler olacak, peki nasıl olacak bir işe başladığımda kıyafeti, makyajı, saçı hep masraf. Mesleğimdeki tecrübem beni bir firmada yönetici yapacak muhtemelen ama toparlanmam zaman alacak, ev tutmak ev eşyaları almak bir yana birde kendime masrafım olacak. Son 3 yılı saymazsak ben hayatımda hiç yokluk yaşamadım bu şekilde ve Türkiye de sıfırdan başlama fikri korkutuyor, işin içinden çıkamıyorum. Fikirlerinize ihtiyacım var...

Mesleğinize yönetici pozisyonunda devam edecek kadar eğitimlisiniz ama 3 yıl yaşadığınız ülkenin dilini öğrenemediniz

Eşyalarınızı bırakmayın tabi ki. Dil bilen bir tanıdığınız varsa yardım isteyin, avrupa ülkelerindeyseniz mutlaka bunun için başvurulacak bir yer vardır. En kötü ihtimal uçakla dönerken her şeyi yanınıza alın bagaj parası ödersiniz.

Bırakmayın.

Başlığa cevabim doğru.

Evet, bir süre sonra iki taraf da eşya derdine düşüyor, kendi boşanmamda tecrübe ettim.

Bence dil öğrenin orda kalın ya
Dönüp ne yapacaksınız?
Huzur kesinlikle bu ülkede değil

Eşyalarınızı da alın tabi ki
Niye bırakacakmışsınız?

Toparlanana kadar orda bir hayat kurun derim dönecekseniz bile orda geliştirin kendinizi.. Sonra rahat edince zaten bunları düşünmeyecek rahatlıkla dönersiniz..

kalabiliyorsanız orada kaldın, illa ki turkish speaker bir iş bulursunuz madem pozisyonunuz yönetici.

Allah ayrılık vermesin ama ben düşünürüm eşyalarımı sanırım daha yeni aldım granit tencerelerimi kimseye yar edemem

Düşüneceksiniz elbette. Sonuçta ceketimi alır çıkarım diyecek durumda değilsiniz. Keşke üç yıldır dil öğrenmeyi ertelemeseydiniz. Orada belki bir hayat kurabilirdiniz

KudrAlobar .!.:

Mesleğinize yönetici pozisyonunda devam edecek kadar eğitimlisiniz ama 3 yıl yaşadığınız ülkenin dilini öğrenemediniz

Eşyalarınızı bırakmayın tabi ki. Dil bilen bir tanıdığınız varsa yardım isteyin, avrupa ülkelerindeyseniz mutlaka bunun için başvurulacak bir yer vardır. En kötü ihtimal uçakla dönerken her şeyi yanınıza alın bagaj parası ödersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Temelli geldiğimde corona patlak verdi ve uzun süre evde kapalı kaldık, burda şartlar ağırdı camdan baktırmadılar desem yeridir anca bu yaz aşıyla serbestleştik. Evde olduğumuz sürede de bu sorunlar başlamıştı ve dil öğrenecek motivasyonu bulamadım kendimde, hep bir dönme fikrim vardı. Zaten eşimde hiç yardımcı olmadı. Avrupada değilim, burada kiril alfabesi kullanılıyor az çok öğrendim günlük ihtiyacımı gideriyorum ama haklısınız sonuçta dil öğrenmemiş olmak da benim hatamdı...

MaHlass .!.:

Toparlanana kadar orda bir hayat kurun derim dönecekseniz bile orda geliştirin kendinizi.. Sonra rahat edince zaten bunları düşünmeyecek rahatlıkla dönersiniz..

Genişletmek için tıkla...

Aslında bana da böylesi mantıklı geliyor 1 sene daha sabredip vatandaşlık almayı mı beklesem diyorum ama bu stres de beni tüketiyor, hayallerim altüst oldu, en çok istediğim şey anne olmaktı ve yaşım 33 artık. Ama böyle bir ortamda tabiki çocuk yapamam. Bu da beni çok üzüyor

Kiril alfabesi kullanılan herhangi bir ülkede (hoş gerçekten dünyanın her yerinde aslında) size yardımcı olacak bir Türk bulabilirsiniz. Eşyaları bırakmayın. Hiç olmazsa bavulla alın ekstra para verin.

Bırakın ülke değiştirmeyi ben Türkiye'de bosaninca şehir değiştirdim çok maliyetli.zaten Türkiye'ye gelmeyin orda kurun duzeninizi

Mikroplu Kek .!.:

Aslında bana da böylesi mantıklı geliyor 1 sene daha sabredip vatandaşlık almayı mı beklesem diyorum ama bu stres de beni tüketiyor, hayallerim altüst oldu, en çok istediğim şey anne olmaktı ve yaşım 33 artık. Ama böyle bir ortamda tabiki çocuk yapamam. Bu da beni çok üzüyor

Genişletmek için tıkla...

Burda daha çok stres olursunuz inanın.. Rusça'yı mı bahsettiniz bilmiyorum ama ben de öğreniyorum şu an.. Çok zor değil cümleler Türkçe kadar geniş anlamlı da değil, yavaş yavaş alışırsınız..

Sakın Türkiye ye dönme. Ekonomi, işsizlik, hayat pahalılığı, geçim sıkıntısı vs. ne hayal ettiğin pozisyonda iş bulabilirsin ne de orda yaşamanın rahatlığını bulursun.
Şartlarını zorla ve olduğun yerde kalmaya bak Ukrayna da isen; Türk çok dil öğrenene kadar bir Türk firmasında çalış derim.

hangi ülkedesiniz bilmiyorum ama avrupa ise dönmeyin sıkın dişinizi. gelip napıcaksınız neden geleceksiniz ki zaten

KudrAlobar .!.:

Mesleğinize yönetici pozisyonunda devam edecek kadar eğitimlisiniz ama 3 yıl yaşadığınız ülkenin dilini öğrenemediniz

Eşyalarınızı bırakmayın tabi ki. Dil bilen bir tanıdığınız varsa yardım isteyin, avrupa ülkelerindeyseniz mutlaka bunun için başvurulacak bir yer vardır. En kötü ihtimal uçakla dönerken her şeyi yanınıza alın bagaj parası ödersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Bende iki üniversite bitirdim ama dil hep sorunum oldu.Üniversite bitirmek ile dil öğrenmenin bir alakası yok bence.

Öncelikle Türkiye’de ki durum hiç bıraktığınız gibi değil.Bende yurt dışındayım.Eğer dönmeyi kafaya koysaydım bunu hemen yapmazdım.Gidip temizlik işine girerdim ve en azından biraz birikim yapardım.Bu süreçte eşyalarımı parça parça taşırdım Türkiye’ye.

Nergizolsun .!.:

Öncelikle Türkiye’de ki durum hiç bıraktığınız gibi değil.Bende yurt dışındayım.Eğer dönmeyi kafaya koysaydım bunu hemen yapmazdım.Gidip temizlik işine girerdim ve en azından biraz birikim yapardım.Bu süreçte eşyalarımı parça parça taşırdım Türkiye’ye.

Genişletmek için tıkla...

Evet çok mantıklı ama psikolojimle olan savaşı da yenmem gerekiyor. Aslında aklımdan geçen hep böyle ama cesaret ve istek gerekiyor.