Ben 45 yaşındayım, boşandım, ve bir oğlum var. Sizin kadar ümitsiz değilim. Koca olmadan da mutlu olunuyor, merak etmeyin...
Olasılıklarla hayatı yaşayamazsınız. Ne istiyorsunuz, nasıl bir hayat istiyorsunuz önce ona karar verin. Sizin düşüncelerinizi önemsemeyen, sizi yok sayan bir eş var. Bu evlilikte sizin yeriniz neresi? Sadece hizmetçilik kısmında sanırım. İşinizi yapıp sesinizi çıkarmadığınız sürece sorun yok, kendi fikrinizi söylediğinizde de "sana fikrini soran olmadı, sen işine bak" , "sus yoksa boşarım" mı diyor?
Ben olsan "boşarım" diyen adama" öyle olmaz böyle boşanılır" diye boşardım. Tehditle ömür sürmez... sindirme politikası bu başka da bir şey değil.
Bugün 30 yaş diye boşanamazsanız, yarın yaşınız geriye gitmeyeceğinden yaşlandım diye boşanamazsınız. Bugün bu yaştan sonra tekrar evlenir miyim çünkü çocuk istiyorum diye boşanmıyorsunuz, yarın çocuk çocuk olunca çocuğum babasız büyümesin diye boşanamazsınız.
Tek bildiğim insan karar verirse gözü dünyayı görmez.