Böyle hisseden var mı? Nasıl baş ediyorsunuz?

Deli değilsiniz de mükemmelliyetçi olabilirsiniz gibi geldi bana. Kimse kendini mükemmelliyetçiler kadar çok eleştirmez, kendimden biliyorum :) Ben şöyle düşünmeye çalışıyorum 'O ortamda kimin lafına takıldın onca insan sohbet etti neden hep kendi sözcüklerin kulaklarında yankılanıyor? Kimsenin ne dediğini hatırlamıyorsun emin ol kimse de senin dediğini düşünmüyor bu kadar hırpalama kendini.'
Aslında evet kimse hatırlamıyordur bile.
Psikolog da fazlaca kontrol durumu var demişti benim için
 
Küçükken konıştuğunuzda aileniz çok uyarmış olabilir. Bu da bilinç altınızda yer etmiştir. Her konuştuğunuzda pişmanlık yaşamanıza neden oluyordur. Barış Muslu var onu takip edebilirsiniz.
 
Aaa ben... Eskiden de böyleydim ama pandemi başladığından beri uykularım etkilenmeye başladı.
Kendimi böyle kabul ettim, gece yatmadan kafamı dağıtacak şeyler yapıyorum. Yattığımda düşünmeye başladıysam eğer daha fazla derine inmeden aklıma başka bir şey getiriyorum, mesela izlediğim bir dizi için sahne sahne eleştiri yapıyorum, kendi kendime eleştiri yaparken uyuya kalıyorum.
 
Çocukluk travması. Nerde görsem tanırım. Aileniz size farkında olmasanız bile hata yapma şansı vermemiş. En küçük hatanızı yüzünüze vurmuşlar veya bu konuda sizi gereğinden fazla uyarmışlar.
Beyhan budakın senin suçun değil kitabını öneriyorum.
 
Hahah. Bu ben aynı ben. Genel olarak çok konuşurum yani ortamına göre. Ama bazen bakarsın hiç konuşmam. Sevdiğim insanlar olunca kaptiriyorum kendimi sonra diyorum ki sen naptin acaba bunu demese miydin ki. Her seferinde de kendimi tembihliyorum az konuş diye. Oyle de kendim değilmişim gibi hissediyor ve girdiğim ortamda sıkılıyorum.
Görüştüğüm biri vardı. 4 kişilik bi ortamdayiz benim arkadaşım ve onunda yakın arkadaşı vardı nişanlı bu çift. Neyse yolda geliyoruz bu görüştüğüm kişi bana dedi ki
"kardeş"
ben ne desem beğenirsin " kardeş deme lazım olur. "
Ayy sonra bi utandım ki dediğimden herkes güldü.
Şuan o kişiyle konuşmuyoruz ama ben ara ara hala düşünürüm çok mu ileri gittin falan diye.

Oluyor ya öyle şeyler. Psikolog bana mükemmelliyetci olduğun icin demişti. Buda aileden kaynaklı bir durum babam hersey kurallı ona göre olsun isterdi. Bende öyleyim sadece bu konuda değil iş yaparken en güzeli olmak zorunda en ufak detaya takılıyorum.

Kendimde de öyle melesef. Halbuki mukemmel insan yoktur. İnsan hata yapabilir ve bunlar çok normal şeyler. Önce bunu kabul etmek lazım.

Ben artık öyle yapmaya çalışıyorum öyle mi dedim belki yanlış belki doğruydu ama sorgulamıyorum bırak öyle kalsın.

O yüzden sende sal gitsin. Olduğumuz gibi güzeliz 🌸
 
Evet çocukluk travması bende yazdım aynısını. Bende öyleyim çünkü şimdi azaldı ama yine de oluyor
Ben annemle özellikle babamı asla affedemiyorum 15 yaşından beri depresyon ve anksiyete ile uğraştım onlar yüzünden. Evliyim iki evladım olunca tüm nefretim onlara oldu. İnsan evladına nasıl kıyar diye .... Terapilerden biktim bu yüzden istemiyorum çok mutsuzum ...
 
Ben annemle özellikle babamı asla affedemiyorum 15 yaşından beri depresyon ve anksiyete ile uğraştım onlar yüzünden. Evliyim iki evladım olunca tüm nefretim onlara oldu. İnsan evladına nasıl kıyar diye .... Terapilerden biktim bu yüzden istemiyorum çok mutsuzum ...
Bende destek alıyorum malesef ileride daha iyi olmak için. Çünkü bende de akstiyete var. Ve toparlamazsam devamı gelir dedi psikolog. Aynı şekilde benimde babam öyle . Artık onunla mücadele etmiyorum ve kabullendim. O böyle bir insan diyorum ve kendimi tanımaya çalışıyorum. Ama malesef küçükken yasatilan kötü şeyler atlatilamiyor ve tüm hayatı etkiliyor iliskilerimi bile.. çok dertliyim bu konuda. Ama lütfen ailesinizin sizin hayatınızı etkilenmesine izin vermeyin. Çünkü bi kere geliyoruz bu hayata . Geçmişi düşünmemeye çalışın ve önünüze bakın.. siz aynı hataları çocuklarınıza yapmazsınız ve daha sağlıklı yaşarsınız 😊
 
Bende destek alıyorum malesef ileride daha iyi olmak için. Çünkü bende de akstiyete var. Ve toparlamazsam devamı gelir dedi psikolog. Aynı şekilde benimde babam öyle . Artık onunla mücadele etmiyorum ve kabullendim. O böyle bir insan diyorum ve kendimi tanımaya çalışıyorum. Ama malesef küçükken yasatilan kötü şeyler atlatilamiyor ve tüm hayatı etkiliyor iliskilerimi bile.. çok dertliyim bu konuda. Ama lütfen ailesinizin sizin hayatınızı etkilenmesine izin vermeyin. Çünkü bi kere geliyoruz bu hayata . Geçmişi düşünmemeye çalışın ve önünüze bakın.. siz aynı hataları çocuklarınıza yapmazsınız ve daha sağlıklı yaşarsınız 😊
Ben artık anksiyete çözdüm ama sorun çok kalıcı geçmiyor sanki bu bizim mizacimiz olmuş. Bir şekilde hortluyor. Ailemin kafa hala aynı ve o kafayla evliliğimi ve çocuklarımı yönetmeye çalışıyorlar ve burada hortluyor herşey.... Sanırım bana antidepresan Ballı kaymak ama bebeğimi emzirdigim için onada uzağım.🤦
 
Ben artık anksiyete çözdüm ama sorun çok kalıcı geçmiyor sanki bu bizim mizacimiz olmuş. Bir şekilde hortluyor. Ailemin kafa hala aynı ve o kafayla evliliğimi ve çocuklarımı yönetmeye çalışıyorlar ve burada hortluyor herşey.... Sanırım bana antidepresan Ballı kaymak ama bebeğimi emzirdigim için onada uzağım.🤦
Allah yardımcınız olsun.. zor mümkün olduğunca uzak durmak daha iyi olur. Banada önerdi ama kullanmıyorum ben beyinde halletmeye çalışıyorum.
 
Selam Oydar Oydar sanki beni anlatmışsın. Biz seninle bir araya gelsek sabahlar olmaz sanki. Akşamına da kafaya takar uyuyamayız 😊😊😊 Ben de çok konuşkanım, içten ve samimi bir biçimde muhabbet ederim, karşımdakiyle derin derin sohbete dalarım ve çoğu şeyi anlatırım. Eve gelir kendime sorarım aşırıya mı kaçtı acaba diye. Olabilir... Bazen bizim için sorun teşkil etmeyen bazı konular karşındakine batabilir ya da o çok herşeyini paylaşmayan biridir bariz elektrik tutmaz. Bu konu hakkında kendimize çeki düzen vermeliyiz aslında, biraz sınırlamalıyız kendimizi. Yoksa herşey herkesle konuşulmaz. Ben genellikle karşımdaki insan da konuşmadığında muhabbet açılsın diye çoğu şeyi anlatıp dalabiliyorum mesela. Bazen karşımdakinin bilmesine gerek olmayan şeyler de olabiliyor. Bu konuda psikolojik danışmanla görüşüyorum, destek almak çok rahatlatıyor. Denemelisin.
Psikolojik destek fayda ediyormu kendinizde fark görüyor musunuz??
 
Herkese merhaba, benim sorunum ve danışmak istediğim şey şu; diyelim ki bir ortamda muhabbet sohbet oluyor bazen geyik bazen daha ciddi konular... Ben de ağzı laf yapan biriyim nasıl derler hazır cevap, esprilerime gülünür, ya da ciddi bir konu varsa bildiğm bi konuysa fikrimi söylerim. Diksiyonum da çok düzgündür.(kendimi övme gibi oldu ama öyle değil ayrıntı verme amaçlı yazdım, hissettiğim şey anlaşılsın diye.) Ama öyle sürekli konuşan falan bi tip değilim. Gel gelelim akşam olup da yatağa yatınca yoğun bir pişmanlık kaplıyor her yanımı. Onu demeseydim, bunu söylemeseydim. Yanlış mı anladılar. Rezil mi oldum. Aslında rezil olacak bir şey söylemedim ama yok söz dinletemiyorum. bu durum bazen uykularımı kaçıracak boyuta geliyor. Bir dahaki sefere daha sessiz olacağım diyorum ama hoop bi ortam olunca yine söylüyorum bir şeyler. Ha bugüne kadar hep pot mu kırdım yoo ama bu bedenimin, ruhumun her zerresini kaplayan pişmanlık duygusundan kurtulamıyorum.
Deli miyim neyim 🙄
Buna patolojik eleştirmen deniyor.Ya kendi sesiniz ya da çok yakınınızın sesiyle sizi uyarmaya çalışıyor.Telkin cümlesi bulup derin bir nefes alıp rahatlamaya çalışın.

Hayır kendimi rezil etmedim herkes gibi fikrimi söyledim gibi...
 
Psikolojik destek fayda ediyormu kendinizde fark görüyor musunuz??

Evet yararını göreceksin. 2-3 seansta aşırı bir fark bekleyemezsin tabii, onlar daha çok seni tanımaya, sorununu anlamlandırmaya, bunu değiştirmek için psikoloğun çizdiği bir yol aslında. İstikrarlı olmak ve ardı ardına seans almak çok önemli. Psikoloğun sana küçük küçük ödevler vererek bu durumu çözebilir, senin de psikoloğuna karşı %100 dürüst olman gerekir ki seansların faydasını göresin.
 
X