bu aci nasil geciyor?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

sassyassyy

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
27 Mart 2017
9.509
48.096
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.
 
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.
İçindekileri hem de taa en başından itibaren anlatmalısın ve onu da kendini de affetmelisin.
 
Geçer demeyi çok isterdim ama malesef geçmiyor. Evet acısı hafifliyor, o kanayan yara kabuk bağlıyor. Ama iyileşmiyor.
Tabi şuan kendine kızgın olduğun içinde böyle hissediyor olabilirsin @LaylonCorap'ın dediğine katılıyorum. Anneni ve kendini affedersen herşey senin için daha kolay olacak, belki de bu kadar acı ve pişmanlık duymayacaksın. Annenin mezarına gidip içini dökmeni, dilediğin gibi ağlamanı tavsiye ederim. İnan bu seni çok rahatlatacak. Eminim o zamandan sonra anneni kötü anılarla, birbirinize sarfettiğiniz kötü sözlerle değil de tatlı anılarla hatırlayacaksın. Başın sağolsun. İnşallah yattığı yerde huzurla uyuyordur.
 
Son düzenleme:
Ben yaşamadım ama bir gün geçeceğine eminim yoksa insan ruhu,kalbi sürekli böyle bir acıya dayanamaz. Sizinki çok yeni daha bu şekilde hissetmeniz çok normal. Hangi acı küllenmeden kalır ki? Ne zaman geçeceğini düşünmeden acınızı yaşayın, olayları olduğu gibi kabul edin çünkü öyle olmuş. Size söylediği sözler için veya yanınızda olmasını istediğiniz ama olmadığı zamanlar için affedin annenizi. Kendinizi de affedersiniz böylelikle. Sonuçta her şey karşılıklı aslında. Eminim o da böylesini isterdi anne kız olamadık deseniz bile sizi hayatta herkesten çok sevdiğine eminim ben davranışlara yansımamış olabilir sadece bazı insanlar öyledir. Benim de babam öyle.
 
İnançlı biriysen annen adına sadaka ver hayır işle..mesela bir yetime koruyucu ablalık yapabilirsin..annen için Kur'an okutup onun ruhuna gönder ve sende annen adına aklına gelebilecek güzel hayırlar yap.mesela çeşitli Afrika ülkelerinde annen adına su kuyusu actirabilirsin.Annen adına yaptığın her hayır senin ruhunda güzel inkişaflara vesile olur.iyi gelir pozitif etkileri olur.
 
Son düzenleme:
Mezarina gidip annenle konusursan biraz olsun icindeki pismanlik duygusundan kurtulabilecegini dusunuyorum.

Inancli birimisin bilmiyorum ama annen adina bol bol hayir yapmani, dua etmeni tavsiye ederim. Dunyadaki yakinlarinin ettigi dualar, yaptigi hayirlar vefat edenlere hediye gibi sunulurmus ve cok sevinirlermis.

Basin sagolsun, sabirlar dilerim.
 
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.
Öncelikle başınız sağolsun çok üzüldüm.. Anne - Baba acısı geçmiyor maalesef.
Ama o suçluluk duygusu elbette geçecek.
Çünkü zaman geçtikçe kaybetme acısı onun yerine geçecek, üstte ki arkadaşın dediği gibi önce kendinizi affedin..
 
Sass dost ne oldu, korona mı yoksa??

Konuya gelirsek hiçbir anne evladına kıyamaz, hayatta olsaydı 3 güne barışırdınız zaten şu anda da, ölürken de sana gönül koymamıştır emin ol. Anneler küslüktü şuydu buydu böyle ufak şeylere takılmıyor.

Benim tavsiyem babanla konuş içindekileri söyle, ama şimdi değil hazır olunca. 1-2 hafta daha acını yaşa sonra babanla konuş bu konuyu derim.

Tekrar başın sağ olsun.
 
Başın sağolsun ablacım acın büyük Rabbim annene rahmet eylesin .
Anne can parçasıdır , evlat da can parçasıdır , anne evlat bütündür . İşte bu bağ yüzünden canın acıyor . Küs olmanız da sanırım daha da acı veriyor . Anneler nolursa olsun küsemezki emin ol o seni affetmiştir . Bi gün anne olduğunda sen de anlarsın .
 
Basin sagolsun,bilmiyordum cok uzuldum.
Biz de babamla bu sekilde ayrildik. Seni uzmek istemem ama asla gecmiyor, sadece alisiyorsun o aciyla yasamaya. O yuzden kim anam babam boyle dese ayni seyi soylerim “yapma,ölürse üzülürsün”
Pisman olmuyorsun ama uzuluyorsun,keske boyle olmasaydi da soyle ayrilsaydik diyorsun. Ama bu pismanliktan degil,sadece kendi bedensel ve ruhsal tatminini saglamak icin,daha az aglamak,daha az dusunmek icin boyle diyorsun hepsi bu.

son olarak,emin ol o seninle küs degildir,anneler küsmez. Ne olursa olsun. Bir gun bir yerlerde bulusmaniz dilegiyle
 
Sassy senin kızgın olmak için haklı gerekçelerin vardı diye hatırlıyorum, o yüzden eminim küs olduğun için de makul bi açıklaman vardır. Allah rahmet eylesin ama ne yazık ki ölüm kimseyi günahsız bi hale getirmiyor, sadece bir daha iletişim kurma ihtimalini elinden alıyor. Kendin için bi mektup yaz ya da ona bi mail at, süreci sonlandır. Kendini affet ama onu affetmek zorunda değilsin, affetmek öyle ferahlık filan da getirmiyor zaten. Sen güçlü bi kadınsın bunun da üstesinden gelirsin.
 
annemi kaybedeli bir ay kadar olacak ve ben daha mezarina hic gitmedim utandigim icin. etrafimdaki kimseye anlatamiyorum icimde buyuyor buyuyor beni boguyor.

kusmustuk en son ve annem o sekilde gitti. kusmemis olsaydik ne degisirdi belki de cenazesine rahatca gidebilirdim sadece bu olurdu sanirim. cunku zaten annem benim hayatimda yoktu ben de onda yoktum. yoktuk yani biz anne kiz degildik, zorluyorduk bazen o zorluyordu bazen ben zorluyordum ama olmuyordu. hic olmadi.

ama yine de pismanim ve bu pismanlik gecebilecek turden degil eminim. hayatimin sonuna kadar bunu yasamak istemiyorum. ikiyuzlu oldugumu dusunuyorum evet ama bunu unutmak istiyorum. annemin bana soylediklerini, benim ona soylediklerimi tamamen unutmak istiyorum. belki o zaman icimdeki aci biraz hafifler. cunku simdi nefes alirken canim aciyor, kafami bir saniye bos birakmamaya calisiyorum ama yine de gecmiyor. boyle bir yuku hayatimda istemiyorum.

kimseyle bir sey konusamiyorum bogazimda bir sey dugumleniyor gozlerim doluyor oylece kaliyorum. kendimi babama veya sevgilime bile anlatamiyorum konusmaya calisinca aglamaktan konusamiyorum. ben sadece lutfen bu aci hafiflesin istiyorum, bu yuk uzerimden kalksin. tamam yine uzuleyim ama canim boyle yanmasin istiyorum cunku bu bu zamana kadar yasamadigim turden bir aci. bu kadar guclu degilim yapamiyorum kendi kendime kalip dusundugumde delirecek gibi oluyorum. lutfen gececek, bak benimki de gecti, herkesin acisi geciyor deyin ben gercekten cok caresizim.


Allah rahmet eylesin.
Kendinizi suçlamayın.
Her anne kız arasında çatışmalar oluyor sonuçta farklı kuşak insanlariyiz.
Tesadüf kirginken vefat etmiş.
Öncelikle kendinizi affedin ve gidin mezarına konuşun.
O zaman iç huzurunuz misliyle artacaktır.
 
Başın sağ olsun sassy, benim annemi biliyorsun, ucundan kıyısından anlayabiliyorum acını, burukluğunu. Benimki de hayatta ama değil grubundan. Sevgili Oliviaa'nın da dediği gibi annenin mezarına giderek içindekileri dökersen ve anneni de kendini de affedersen şu anki acının azalacağı düşüncesindeyim. Kaybın acısı pek geçmiyor. Annenle hiç yakın olamadıysan da yakın olan anne-çocuk ikililerini iyi vakit geçirirken görünce kıskanıyor insan. "Ben niye buna sahip olamadım, niye annem beni koşulsuz şartsız sevmedi, yakın olamadık?" Bunların acısı, öfkesi kolay kolay geçmiyor, kabullenip hayatına devam etme kararı vermen gerekiyor.
 
Sassy senin kızgın olmak için haklı gerekçelerin vardı diye hatırlıyorum, o yüzden eminim küs olduğun için de makul bi açıklaman vardır. Allah rahmet eylesin ama ne yazık ki ölüm kimseyi günahsız bi hale getirmiyor, sadece bir daha iletişim kurma ihtimalini elinden alıyor. Kendin için bi mektup yaz ya da ona bi mail at, süreci sonlandır. Kendini affet ama onu affetmek zorunda değilsin, affetmek öyle ferahlık filan da getirmiyor zaten. Sen güçlü bi kadınsın bunun da üstesinden gelirsin.
emdr veya hipnoterapi emin degilim babam bu tarz seylerden bahsetti. ise yarar mi? en azindan icimdeki bu sucluluk gitsin gercekten.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X